รสชาติแห่งความรัก

Bừng vị yêu thương- Ảnh 1. — แก้วกาแฟที่ระลึก

ฉันขับรถไปตามทางเดินเล็กๆ ที่นำไปสู่บาร์ กลิ่นกาแฟที่ออกมาจากเครื่องกรองนั้นไม่แรงหรืออ่อนเกินไป กลิ่นนั้นยังคงติดจมูกฉันอยู่ จางๆ ฉันรู้สึกดีใจอย่างประหลาด

ใต้ร่มเงากุหลาบที่หนาแน่น ด้วยเหตุนี้ เราจึงได้จิบกาแฟและพูดคุยกันถึงความทรงจำของทริปอาสาสมัครที่ศูนย์พักพิงเมื่อเช้านี้ เสียงร้องอันใสกังวานของเด็กๆ ที่ร้องว่า "...ไม่มีตาอีกต่อไป ฉันมองเห็นชีวิตด้วยหัวใจ" ทำให้เกิดความเห็นอกเห็นใจและความชื่นชมในใจฉัน

ระหว่างที่ฉันกำลังครุ่นคิดอยู่นั้น พนักงานก็เดินเข้ามาทักทายฉันด้วยภาษามือที่อบอุ่น พร้อมกับส่งข้อความหวานๆ ว่า "ขอให้ประสบความสำเร็จในชีวิต!" ฉันสะอื้นในใจและตอบกลับด้วยภาษามือว่า " ฉันรักเธอ!" ทันใดนั้น ความอบอุ่นและความสุขก็แผ่ซ่านไปทั่วร่าง

เมื่อมองดูแสงแดดสีทองที่ส่องผ่านใบไม้ลงมาที่เท้า ฉันรู้สึกว่าทุกครั้งที่ปั่นจักรยาน ฉันรู้สึกว่าแสงส่องเข้ามาเบาลง และเต็มไปด้วยความหวังท่ามกลางชีวิตที่เร่ร่อน

จิบกาแฟแบบนักเรียน ติดหนึบตั้งแต่ต้นจนจบ ลองเครื่องดื่มหลากหลายชนิด แต่กลิ่นและรสชาติของกาแฟที่ผสมผสานกับโกโก้และนมยังคงติดตรึงอยู่ในใจ ประทับใจผู้คนที่นี่อย่างลึกซึ้ง แม้กาแฟจะขมแต่ก็ยังคงรสหวานที่ก้นแก้ว วิเศษและน่าจดจำ

Bừng vị yêu thương- Ảnh 3. — ผู้เขียนกำลังนั่งจิบกาแฟอยู่ที่มุมร้านกาแฟที่คุ้นเคยแห่งหนึ่ง

ในร้านไม่มีราคาชากาแฟ ลูกค้าจะส่งต่อความพึงพอใจไปที่กล่องไม้ นั่นแหละคือจุดเด่น อย่างไรก็ตาม เมื่อไม่นานมานี้ทางร้านได้เปลี่ยนเมนูเป็นแบบเสียเงินเพื่อหลีกเลี่ยงการแสวงหากำไรเกินควรและการขาดทุน ถึงแม้ว่ารูปแบบและพื้นที่ของร้านจะเปลี่ยนไปบ้าง แต่ฉันก็ยังคงเลือกเมนูประจำของตัวเอง นั่งใต้ต้นกุหลาบที่คุ้นเคยทุกครั้งที่ไป

เมื่อพวกเราเดินออกจากร้านเล็กๆ ที่ซ่อนตัวอยู่ใต้ต้นสนสีเขียว ก็ค่อยๆ จางหายไปในหมอกสีขาว แต่กลิ่นของความคิดถึง ดวงตาที่เปี่ยมไปด้วยอารมณ์ และลายมือที่เขียนอย่างเรียบร้อยยังคงประทับอยู่ในใจของฉัน

(ส่งผลงานเข้าประกวด “ความประทับใจกาแฟและชาเวียดนาม” โครงการ “เชิดชูกาแฟและชาเวียดนาม” ครั้งที่ 2 ปี 2567 จัดโดย หนังสือพิมพ์หงอยลาวดง)