พ่อและเดือนสิงหาคม

ในเดือนสิงหาคม ท้องฟ้าราวกับสวมเสื้อบางๆ กลิ่นอายฤดูใบไม้ร่วงจางๆ สายลมเย็นแรกของฤดูกาลพัดผ่านใบไม้ อ่อนโยนและเลือนราง สัมผัสก้นบึ้งของหัวใจ เดือนสิงหาคมทำให้ฉันเศร้าเสมอ ไม่ใช่เพราะฝนปรอยหรืออากาศที่อ่อนโยน แต่เพราะเดือนสิงหาคมทำให้ฉันนึกถึงพ่อ ชายผู้ซึ่งผ่านพ้นช่วงเวลาอันแสนสงบในชีวิตของฉันไปอย่างเงียบๆ ด้วยความรักทั้งหมดของพระองค์ ด้วยวิธีอันลึกซึ้งและลึกซึ้งที่สุด

ปีนี้พ่อของฉันอายุแปดสิบปีแล้ว แปดสิบปีที่ผ่านการเปลี่ยนแปลงมากมายทั้งในโลกและในจิตใจของผู้คน แต่ในความทรงจำของฉัน พ่อยังคงเป็นทหารที่ผอมแห้งและแน่วแน่เหมือนในอดีตเสมอ ด้วยดวงตาที่ลึกล้ำราวกับมีความคิดมากมาย

พ่อแต่งงานกับแม่ จากนั้นก็เก็บกระเป๋าและเข้าร่วมกองทัพ ทิ้งภรรยาที่ยังสาวไว้ในบ้านหลังเล็กๆ เพียงลำพัง แม่อยู่ข้างหลัง แบกรับภาระครอบครัวทั้งหมด ดูแลปู่ย่าตายาย แบกรับภาระความรับผิดชอบ ความรัก หน้าที่ และความโศกเศร้าทั้งหมด เป็นเวลาสิบปีที่แม่รอคอยพ่อด้วยความเหงา เพราะพวกท่านยังไม่มีลูก แต่ท่านก็ไม่ได้บ่นอะไร เพียงแต่รออย่างเงียบๆ

ฉันได้ยินแม่เล่าว่าครั้งหนึ่งพ่อลาพักร้อนกลับบ้านมาด้วยสภาพซูบผอม แต่ดวงตาของพ่อเปี่ยมไปด้วยความสุขและอารมณ์ความรู้สึกเมื่อรู้ว่าแม่ยังคงรออยู่หลังจากพลัดพรากจากกันมานานหลายปี พ่อไม่มีของขวัญใดๆ มีเพียงตุ๊กตาตัวเล็กๆ ที่ซื้อระหว่างทาง พ่อให้แม่แล้วบอกว่า “กอดไว้นะลูก เผื่อคลายเศร้า...” แม่ยิ้ม น้ำตาคลอเบ้า ใครจะไปคิดว่าปีหน้าแม่จะตั้งครรภ์ ซึ่งเป็นของขวัญเซอร์ไพรส์หลังจากการรอคอยอันยาวนานและดูเหมือนสิ้นหวัง...

ฉันเกิดในคืนฝนตก ตัวเล็ก อ่อนแอ หนักไม่ถึงสองกิโลกรัม พยาบาลผดุงครรภ์ถอนหายใจ ชาวบ้านเห็นใจฉัน เพราะฉันตัวเล็กมาก แม่จึงห่มผ้าห่มบางๆ แนบอก แล้วกล่อมฉันด้วยเพลงกล่อมเด็กที่เปี่ยมไปด้วยความสุขและความหวัง ทุกครั้งที่พ่อกลับบ้าน ท่านจะพกหมูหยองกล่องเล็กๆ ติดตัวมาด้วย ของขวัญที่เรียบง่ายแต่ล้ำค่ายิ่ง หมูหยองเพียงกำมือเดียวนี้ทำให้ฉันเติบโตขึ้นทีละน้อย ภายใต้การดูแลของแม่และความรักอันเงียบงันของพ่อ

ตอนเด็กๆ ฉันจำพ่อได้ไม่มากนัก เพราะท่านอยู่ไกลเสมอ แต่ฉันจำได้อย่างชัดเจนถึงภาพพ่อกลับบ้านลาพักร้อนท่ามกลางแสงแดดจ้ายามเที่ยงวัน หมวกปีกกว้างเก่าๆ ของท่าน และเครื่องแบบทหารที่ฝุ่นจับ ทุกครั้งที่ท่านกลับบ้าน ในกระเป๋าของท่านจะมีกล่องหมูหยองแห้ง ลูกอมแข็งๆ สองสามเม็ด และสายตาที่มองมาที่ฉันและแม่ด้วยความรักเสมอ

ตอนนี้เมื่อพ่อแก่ชรา ผมขาว หลังค่อมตามกาลเวลา ผมกลับรักพ่อมากขึ้น ชีวิตที่ทุ่มเทไม่เคยบ่น พ่อผู้ไม่เอ่ยคำรักมากมาย แต่ทุกการกระทำล้วนเปี่ยมล้นด้วยความรัก

เดือนสิงหาคมนี้ ฉันนั่งลงข้างพ่อ ฟังพ่อเล่าเรื่องราวเก่าๆ เสียงของท่านแผ่วเบาและอบอุ่น อายุทำให้มือของท่านเต็มไปด้วยฝ้ากระอันเนื่องมาจากอายุ แต่ดวงตาของท่านยังคงสดใส ยังคงเต็มไปด้วยความเศร้าโศกส่วนตัวของชีวิตแห่งประสบการณ์ แห่งความรัก แห่งการเสียสละ แห่งการรอคอย และการถูกรอคอย

ฉันจับมือพ่อที่แก่ชราไว้ หัวใจอยากพูดหลายสิ่งหลายอย่างแต่กลับอัดอั้นตันใจ ขอบคุณพ่อที่ผ่านพ้นช่วงเวลาหลายปีมาด้วยความรักและความรับผิดชอบทั้งหมด ขอบคุณพ่อสำหรับกล่องเนื้อหยุ่นหอมที่เลี้ยงดูฉันด้วยความรักที่ไร้ถ้อยคำ และขอบคุณออกัสต์ที่นำพาพ่อกลับมา กลับมาหาแม่ กลับมาหาเรา ในฤดูใบไม้ร่วงอันอ่อนโยนของปีนั้น

โดอัน ฮัง

ที่มา: https://baodongnai.com.vn/van-hoa/202507/cha-va-thang-tam-2112740/