พ่อและเดือนสิงหาคม

ในเดือนสิงหาคม ท้องฟ้าราวกับสวมเสื้อบางๆ กลิ่นอายฤดูใบไม้ร่วงจางๆ สายลมเย็นแรกของฤดูกาลพัดผ่านใบไม้ อ่อนโยนและเลือนราง สัมผัสก้นบึ้งของหัวใจ เดือนสิงหาคมทำให้ฉันเศร้าเสมอ ไม่ใช่เพราะฝนปรอยหรืออากาศที่อ่อนโยน แต่เพราะเดือนสิงหาคมทำให้ฉันนึกถึงพ่อ ชายผู้ซึ่งผ่านพ้นช่วงเวลาอันแสนสงบในชีวิตของฉันไปอย่างเงียบๆ ด้วยความรักทั้งหมดของพระองค์ ด้วยวิธีอันลึกซึ้งและเงียบงันที่สุด

ปีนี้พ่อของฉันอายุแปดสิบปีแล้ว แปดสิบปีที่ผ่านพ้นการเปลี่ยนแปลงมากมายทั้งในโลกและจิตใจของผู้คน แต่ในความทรงจำของฉัน พ่อยังคงเป็นทหารผอมแห้งผู้มั่นคงในอดีต ผู้มีดวงตาที่ลึกล้ำราวกับมีความคิดมากมาย

พ่อแต่งงานกับแม่ จากนั้นก็เก็บข้าวของและเข้าร่วมกองทัพ ทิ้งภรรยาที่ยังสาวไว้ในบ้านหลังเล็กๆ เพียงลำพัง แม่อยู่ข้างหลัง แบกรับภาระหน้าที่ทั้งหมดของครอบครัว ดูแลปู่ย่าตายาย แบกรับภาระความรับผิดชอบ ความรัก หน้าที่ และความโศกเศร้า เป็นเวลาสิบปีที่แม่รอคอยพ่อด้วยความเหงา เพราะท่านยังไม่มีลูก แต่ท่านก็ไม่ได้บ่นอะไร เพียงแต่รอคอยอย่างเงียบๆ

ฉันได้ยินแม่เล่าว่าครั้งหนึ่งพ่อลากลับบ้านมาด้วยอาการผอมแห้ง แต่ดวงตาของพ่อเปี่ยมไปด้วยความสุขและอารมณ์ เมื่อรู้ว่าแม่ยังคงรอคอยท่านอยู่ แม้จะต้องพลัดพรากจากกันมานานหลายปี พ่อไม่มีของขวัญใดๆ เลย มีเพียงตุ๊กตาตัวเล็กๆ ที่ซื้อระหว่างทางเท่านั้น ท่านให้แม่แล้วพูดว่า "กอดไว้แล้วนอนเถอะ จะได้ไม่เศร้า..." แม่ยิ้มทั้งน้ำตา ใครจะคิดว่าปีหน้าแม่จะตั้งครรภ์ ซึ่งเป็นของขวัญเซอร์ไพรส์หลังจากการรอคอยอันยาวนานและดูเหมือนสิ้นหวัง...

ฉันเกิดในคืนฝนตก ตัวเล็ก อ่อนแอ หนักไม่ถึงสองกิโลกรัม หมอตำแยถอนหายใจ ชาวบ้านสงสารฉัน เพราะฉันตัวเล็กมาก แม่จึงห่มผ้าห่มบางๆ ให้ฉัน แนบชิดอก และปลอบโยนฉันด้วยเพลงกล่อมเด็กที่เกิดจากความสุขและความหวัง ทุกครั้งที่พ่อกลับบ้านลาพักร้อน ท่านจะนำหมูหยองกล่องเล็กๆ มาให้ ของขวัญที่เรียบง่ายแต่ล้ำค่ายิ่ง หมูหยองเพียงกำมือเดียวนี้ทำให้ฉันเติบโตขึ้นทีละน้อย ภายใต้การดูแลของแม่และความรักอันเงียบงันของพ่อ

ตอนเด็กๆ ฉันจำพ่อได้ไม่มากนัก เพราะพ่ออยู่ไกลเสมอ แต่ฉันจำได้อย่างชัดเจนว่าพ่อกลับบ้านตอนลาพักร้อนท่ามกลางแสงแดดจ้ายามเที่ยงวัน หมวกปีกกว้างเก่าๆ เครื่องแบบทหารฝุ่นจับ ทุกครั้งที่พ่อกลับบ้าน พ่อจะพกหมูหยองแห้งหนึ่งกล่อง ลูกอมแข็งๆ สักเม็ด และมองแม่กับแม่ด้วยความรักเสมอ

ตอนนี้เมื่อพ่อแก่ชรา ผมขาว หลังค่อมตามกาลเวลา ผมกลับรักพ่อมากขึ้น ชีวิตที่ทุ่มเทไม่เคยบ่น พ่อที่ไม่ค่อยเอ่ยคำว่ารัก แต่ทุกการกระทำล้วนเปี่ยมล้นด้วยความรัก

เดือนสิงหาคมนี้ ฉันนั่งลงข้างพ่อ ฟังพ่อเล่าเรื่องเก่าๆ เสียงของท่านแผ่วเบาและอบอุ่น บนมือของท่านมีกระที่เกิดจากวัยปกคลุมอยู่ แต่ดวงตาของท่านยังคงสดใส เต็มไปด้วยความเศร้าโศกส่วนตัวของชีวิตแห่งประสบการณ์ แห่งความรัก แห่งการเสียสละ แห่งการรอคอย และการถูกรอคอย

ฉันจับมือพ่อที่แก่ชราไว้ หัวใจอยากพูดหลายสิ่งหลายอย่างแต่ก็กลั้นไว้ไม่อยู่ ขอบคุณพ่อที่ผ่านพ้นช่วงเวลาหลายปีมาด้วยความรักและความรับผิดชอบทั้งหมด ขอบคุณพ่อสำหรับกล่องเนื้อหยุ่นหอมที่เลี้ยงดูฉันด้วยความรักที่ไร้คำพูด และขอบคุณออกัสต์ที่นำพาพ่อกลับมาหาแม่ กลับมาหาเรา ในฤดูใบไม้ร่วงอันอ่อนโยนของปีนั้น

โดอัน ฮัง

ที่มา: https://baodongnai.com.vn/van-hoa/202507/cha-va-thang-tam-2112740/