การเก็บเกี่ยวข้าวในบ้านเกิดของฉัน - ภาพ: NGUYEN PHONG CHAU
“ฤดูนี้ ชนบทกำลังเตรียมเก็บเกี่ยวข้าวสำหรับฤดูหนาว-ฤดูใบไม้ผลิ ฉันจำได้ว่าตอนที่พ่อแบกกระสอบข้าวไปที่ลานเพื่อตากข้าว กลิ่นหอมของข้าวสุกและฟางข้าวเป็นความทรงจำที่ไม่มีวันลืม” เธอกล่าว จากนั้นเธอก็ให้ฉันดูภาพทุ่งนาสีทองอร่ามที่มีภูเขาอยู่ไกลๆ
บ้านเกิดของผมอยู่บนภูเขา เพิ่งจะมีคลองชลประทานไหลผ่านทุ่งนาได้สิบกว่าปีเท่านั้น ก่อนหน้านี้ ชาวนามองแต่ท้องฟ้าและผืนดินเพื่อทำการเกษตรเท่านั้น...
บางทีนั่นอาจเป็นเหตุผลว่าทำไมฉันถึงชอบอาหารชนบทแบบเรียบง่าย และซาบซึ้งกับเมล็ดข้าวหอมกรุ่นทุกเมล็ดในหม้อ ทุกครั้งที่เรากินข้าวด้วยกัน ฉันยังคงใช้น้ำซุปล้างเมล็ดข้าวที่เหลืออยู่ในชามข้าวส่วนกลาง
ในอดีต ตอนที่คุณยายยังมีชีวิตอยู่ ท่านมักจะบอกฉันว่าอย่าทิ้งเมล็ดข้าว เพราะมันคือ “ไข่มุกจากสวรรค์” คุณยายของฉันต้องผ่านสงคราม การปันส่วนอาหาร ความยากลำบากมากมาย อดอยากและขาดแคลนเสื้อผ้ามาหลายครั้ง ดังนั้นท่านจึงหวงแหนข้าวทุกเมล็ดและข้าวทุกคำที่รับประทาน
ฟังคุณพูดแล้วฉันรู้สึกสงสารจัง ยิ่งสงสารที่คุณอยากกินอาหารฝีมือคุณแม่มากขึ้นไปอีก "สำหรับฉัน อาหารบ้านๆ ไม่เคยน่าเบื่อเลย" ฉันก็ชอบอาหารบ้านๆ เหมือนคุณเหมือนกัน บางทีนั่นอาจเป็นเหตุผลที่ฉันมีความรู้สึก แล้วก็มีความรัก!
ฉันจำได้ว่าครั้งสุดท้ายที่กลับมาบ้านเกิด แม่ทำอาหารง่ายๆ ให้แขกทาน เครื่องปรุงรสของภาคกลางค่อนข้างเค็ม อาจจะเป็นเพราะเก็บอาหารไว้หรือเปล่านะ
เธอไม่ได้อธิบายอะไร แต่ก็เห็นด้วย ฉันบอกว่าชอบขนุนอ่อนตุ๋นของแม่ เธอบอกว่าเป็นเมนูที่หลายคนชอบ ปอกเปลือกขนุนอ่อน หั่นเป็นชิ้นใหญ่ๆ นำไปตั้งบนเตา ใส่น้ำมันเล็กน้อย ปรุงรสตามชอบ จากนั้นใส่น้ำลงไปเคี่ยว เคี่ยวจนแห้ง เครื่องเทศซึมซาบลงไปในขนุนทุกชิ้น รสชาติมันๆ หอมๆ เค็มๆ หวานๆ เข้ากันได้ดีกับข้าวสวย
ผักบุ้งจีนที่ปลูกเอง ผัดกับกุ้งทอด กลายเป็นซุปที่ใครๆ ก็อดใจไม่ไหว ในช่วงบ่ายอันแสนสบาย หลังจากพายุฝนฟ้าคะนองลูกแรกของฤดูร้อน ทุกคนมารวมตัวกัน
เสียงตะเกียบกระทบกันเบาๆ ในชาม คุณแม่ก็เตือนฉันว่า "กินให้อิ่มนะ คราวหน้าถ้าลุงไปไซ่ง่อน ชวนลุงไปกินที่นั่นนะ" ทุกคนในครอบครัวหัวเราะกันอย่างมีความสุข "พูดแบบนี้ก็จริง แต่ไปที่นั่นมันไม่ง่ายเลย" พี่สะใภ้พูด
มรดกจาก…อาหารปรุงเองที่บ้านแหล่งที่มา
การแสดงความคิดเห็น (0)