อย่าปล่อยให้ความรักสายเกินไป

เอสจีจีพี 18/06/2566 11:03 น.

“หลังจากพ่อเสียชีวิต ทุกครั้งที่ได้ยินสามีเรียกฉันว่า ‘พ่อ’ น้ำตาฉันก็ไหล” คำสารภาพจากใจจริงของ ส.ส. ทำให้หลายคนคิด

1. พ่อตาของ MP เสียชีวิตเมื่อต้นเดือนพฤษภาคมหลังจากป่วยหนักมาระยะหนึ่ง “ฉันคิดว่าชีวิตไม่จีรัง ผู้สูงอายุทุกคนต้องตาย ตามกฎของธรรมชาติ แต่เปล่าเลย หัวใจของคนที่เรารักไม่ได้เรียบง่ายเช่นนั้น มีเพียงเมื่อเราร้องไห้และเข้าใจถึงความลึกซึ้งของการสูญเสียคนที่รัก” เธอเขียนข้อความสะเทือนใจเหล่านี้ลงบนโซเชียลมีเดีย บางทีคนที่เคยตกอยู่ในสถานการณ์เดียวกัน ผู้ที่สูญเสียคนที่รักไป อาจจะเข้าใจและแบ่งปันความรู้สึกนี้ แต่สำหรับคนนอก เมื่อโชคดีที่ยังมีพ่อแม่อยู่ พวกเขาอาจรู้สึกหวาดกลัว เพราะวันหนึ่งทุกคนจะต้องพบเจอกับเรื่องแบบนี้

แทนที่จะเปลี่ยนรูปโปรไฟล์เป็นดอกบัวสีดำหรือสีขาว หน้าส่วนตัวของ MY กลับเป็นรูปพ่อของเธอตอนที่ยังมีชีวิตอยู่ ความเจ็บปวดเกิดขึ้นอย่างไม่คาดคิดเมื่อพ่อของเธอเสียชีวิตกะทันหันก่อนอายุ 70 ปี หลังจากที่พ่อของเธอเสียชีวิต เธอได้เขียนบทกวียาวเหยียดเกี่ยวกับความทรงจำในสมัยที่พ่อยังมีชีวิตอยู่ เป็นภาพที่เขานั่งข้างกาน้ำชา พูดคุยกับญาติพี่น้องหน้าบ้าน เป็นช่วงเวลาที่เขามีความสุขกับลูกๆ หลานๆ ด้วยเสียงหัวเราะไม่รู้จบ เป็นช่วงเวลาที่รอคอยลูกๆ ที่ต้องทำงานไกลแสนไกล กลับบ้านมาเป็นเวลานาน ไม่มีใครรู้ว่าคนที่จากไปมีความกังวลหรือความกังวลอะไรบ้าง มีเพียงคนที่ยังอยู่ข้างหลังเท่านั้นที่ยังคงเจ็บปวดเพราะความว่างเปล่าที่ไม่อาจเติมเต็มได้ ดังนั้น บางทีทุกคนอาจปรารถนาเช่นเดียวกับ MY ว่า "ชาติหน้าพ่อจะกลับมาหาฉัน"

ครั้งแรกที่ฉันเห็นญาติพี่น้องเสียชีวิตคือคุณยายของฉัน วันนั้นในเดือนพฤษภาคม แดดจ้าในชนบทอันแสนยากจน แม่ของฉันลากเท้าไปตามรถศพทีละก้าวเพื่อนำคุณยายไปยังสุสาน เท้าเปล่าของเธอเกาะติดกับถนนคอนกรีตร้อนๆ หลายจุดเต็มไปด้วยกรวดและหิน แต่ในตอนนั้น ไม่มีความเจ็บปวดใดจะยิ่งใหญ่ไปกว่าความเจ็บปวดจากการสูญเสียคุณแม่ ทันใดนั้นเท้าทั้งสองข้างก็ดูเหมือนจะสูญเสียวิญญาณ และก้าวเท้าลงไปในหลุมศพ แม่ของฉันนอนขดตัวอยู่บนพื้นดินเย็นยะเยือก ตามธรรมเนียมการนอนราบบนพื้นซึ่งยังคงมีอยู่จนถึงทุกวันนี้

เป็นครั้งแรกที่ฉันไม่เห็นรอยเท้าแม่ที่กำลังเร่งรีบและยุ่งวุ่นวายเหมือนเช่นเคยอีกต่อไป

2. เห็นได้ชัดว่าทุกคนเข้าใจกฎแห่งการเกิด-แก่-เจ็บ-ตาย พ่อแม่ไม่ว่าจะมีชีวิตอยู่นานแค่ไหน สักวันหนึ่งก็ต้องจากเราไป และวันหนึ่งเมื่อเรามีลูกและแก่ชรา วัฏจักรนี้ก็จะวนเวียนซ้ำไปซ้ำมา มันไม่เปลี่ยนแปลงและไม่สามารถบังคับได้ แม้จะรู้ดีแต่ก็ยังรู้สึกกลัวอยู่ดี มันเป็นความรู้สึกที่แฝงเร้น เป็นความกลัวที่มองไม่เห็น ซึ่งสามารถเรียกชื่อได้ แต่อธิบายรายละเอียดได้ยาก แต่ละคนจะเรียกชื่อ เรียกขาน และเห็นอกเห็นใจกันในรูปแบบที่แตกต่างกัน

ใครที่ยังมีแม่อยู่ โปรดอย่าทำให้ท่านร้องไห้/อย่าปล่อยให้ความโศกเศร้าปรากฏชัดในแววตาของท่าน ได้ยินไหม? สองบทกลอนอันโด่งดังนี้ มักถูกถ่ายทอดกันปากต่อปากในทุกฤดูกาลของวู่หลาน อย่างไรก็ตาม เราไม่จำเป็นต้องรอโอกาสพิเศษใด ๆ เพื่อที่จะรัก มีเด็กหลายคนที่เสียใจมาตลอดชีวิต เพราะไม่มีเวลา ไม่ได้รักและแสดงความกตัญญูต่อพ่อแม่มากพอในตอนที่ท่านยังมีชีวิตอยู่ และเมื่อท่านจากไป เสียงสะอื้นไห้และงานเลี้ยงฉลองอันหรูหราในวันนมัสการก็ไม่สามารถชดเชยความสูญเสียในอดีตได้

มีหลายวิธีในการแสดงความรัก เพียงแค่เอ่ยปากขอและใส่ใจกันทุกวัน ในยุคเทคโนโลยี การโทรศัพท์เพียงสายเดียวก็สามารถลดระยะทางได้หลายพันไมล์ บางครั้งแค่ได้เห็นหน้าลูกก็เพียงพอที่จะสร้างความมั่นใจให้พ่อแม่ได้มากกว่าของขวัญใดๆ อย่างไรก็ตาม ความรักที่แสดงออกด้วยคำพูดเพียงอย่างเดียวอาจไม่เพียงพอ จงเปลี่ยนความรักให้เป็นการกระทำที่เป็นรูปธรรม นั่นคือที่มาของคำกล่าวที่ว่า "คนแก่ได้กินซุปหนึ่งถ้วย คนรุ่นใหม่ได้เสื้อผ้าใหม่" ดังที่เพื่อนของฉันเคยเล่าไว้ว่า ตอนที่พ่อแม่ของเธออายุมากกว่า 70 ปี ทุกครั้งที่เธอซื้อของขวัญให้พวกท่าน เธอต้องให้เท่าๆ กันเสมอ คนแก่มักจะคิดมาก บางครั้งก็เหมือนเด็กที่โกรธง่าย และมักจะโกรธแค้น ดังนั้นเธอจึงต้องระมัดระวังในการทำให้ทั้งพ่อและแม่พอใจอยู่เสมอ เมื่อนึกย้อนกลับไป เธอยังคงรู้สึกมีความสุข แม้ว่าบางครั้งสิ่งของที่เธอซื้อ พ่อแม่ของเธอจะเก็บเข้าตู้เสื้อผ้าอย่างเรียบร้อยหรือเก็บไว้ รอให้ลูกๆ มารวมตัวกันเพื่อแบ่งปันกับลูกๆ แต่ละคน โดยเฉพาะอย่างยิ่งขนม น้ำตาล และนม

ไม่มีใครสามารถนับได้ว่าความรักนั้นเพียงพอเพียงใด ความรักของพ่อแม่น่าจะเป็นความรักเดียวที่เสียสละและไร้เงื่อนไขอย่างสิ้นเชิง การตอบแทนของลูก ๆ อาจเป็นเพียงส่วนเล็กน้อยเท่านั้นที่ตอบแทนความเสียสละอันยิ่งใหญ่เหล่านั้น

“ใครที่ยังมีพ่อแม่อยู่ ขอให้เรารู้สึกขอบคุณที่ท่านยังอยู่ เพราะนั่นคือของขวัญที่วิเศษที่สุด” คุณส.ส. ได้สะท้อนถึงเรื่องนี้

การรักพ่อแม่อย่างเหมาะสมและรวดเร็วในขณะที่ท่านยังมีชีวิตอยู่ จะทำให้เรารู้สึกเบาสบายและสงบสุขมากขึ้น หากวันหนึ่งท่านจากเราไป และนั่นก็เป็นบทเรียนที่ลูกหลานควรเรียนรู้ สักวันหนึ่งในอนาคตอันใกล้นี้ เราจะได้รับสิ่งตอบแทนจากสิ่งที่เราได้ปฏิบัติต่อพ่อแม่

แหล่งที่มา