(QBĐT) - ยามบ่ายในชนบทมักมีสีสันอ่อนหวาน ราวกับท้องฟ้าและผืนดินต้องการจะสงบลงบ้างเพื่อหลีกทางให้กับความสงบสุข ในสวนเล็กๆ แห่งนี้ โครงพยุงของยายแผ่กว้างออกไปรับแสงแดดอ่อนๆ ใบไม้สีเขียวเย็นสบายพลิ้วไหวไปตามสายลมอ่อนๆ
กลิ่นหอมหวานและเผ็ดร้อนของหมากพลูลอยฟุ้งอยู่ในอากาศ ก่อภาพความทรงจำที่ใบและกิ่งก้านแต่ละกิ่ง ฉันยังจำเช้าตรู่ที่คุณยายยืนอยู่ข้างซุ้มหมากพลู มือที่ด้านชาลูบไล้ใบแต่ละใบอย่างแผ่วเบา ดวงตาที่เปี่ยมด้วยความรักราวกับส่งหัวใจทั้งหมดของเธอไปยังสีเขียวนั้น ซุ้มหมากพลูคือสิ่งที่เธอผูกพันมาตลอดชีวิต ตั้งแต่ผมของเธอยังเป็นสีเขียว จนกระทั่งหลังโค้งงอและผมของเธอมีสีเงิน ใบหมากยังคงเปี่ยมไปด้วยชีวิตชีวา เฉกเช่นความรักที่เธอมีต่อครอบครัว ต่อลูกๆ หลานๆ และต่อสวนที่คุ้นเคยซึ่งเต็มไปด้วยความทรงจำ
ทุกครั้งที่ฉันกลับบ้านจากโรงเรียน ฉันจะวิ่งไปหาเธอด้วยความหลงใหลในฝีมืออันคล่องแคล่วของเธอที่เด็ดใบพลูสดๆ เธอวางใบพลูลงบนมือฉันเบาๆ ก่อนจะหัวเราะเมื่อฉันหยิบกิ่งไม้เล็กๆ ขึ้นมาดมอย่างสนใจ กลิ่นของพลูค่อนข้างเผ็ดเล็กน้อย แต่น่าแปลกที่มันกลับให้ความรู้สึกอบอุ่นคุ้นเคย เธอเคยบอกว่าพลูไม่ได้มีไว้เคี้ยวเพียงอย่างเดียว แต่ยังเป็นยาวิเศษที่ช่วยรักษาโรค บำรุงร่างกาย และปัดเป่าวิญญาณร้าย เสียงของเธอในตอนนั้นแผ่วเบา อบอุ่นราวกับเพลงกล่อมเด็กที่ค่อยๆ ซึมซาบเข้าสู่จิตใจของฉัน คำพูดเหล่านั้นเปรียบเสมือนเมล็ดพันธุ์ที่ถูกปลูกอย่างเงียบๆ ในความทรงจำ กลายเป็นความทรงจำอันงดงามที่ฉันยังคงหวงแหนมาเนิ่นนาน
ทุกฤดูหมาก เธอจะเด็ดใบหมากเขียวขจีอย่างระมัดระวัง ตากแห้งอย่างอดทน แล้วเก็บไว้ในโหลเซรามิกเพื่อนำไปใช้ในภายหลัง ขณะเคี้ยวหมาก เธอมักจะเล่าเรื่องราวในอดีตอันไกลโพ้น ไม่ว่าจะเป็นเรื่องราวในวัยเยาว์ เรื่องราวในตลาดชนบทที่คึกคัก ความรักครั้งแรกของสามีที่ผูกพันกับหมากและหมากธรรมดาๆ และความทรงจำที่เลือนหายไปตามกาลเวลา เธอกล่าวว่าหมากไม่ได้เป็นเพียงแค่ใบไม้ แต่มันคือความรู้สึก วัฒนธรรม และจิตวิญญาณของชาวเวียดนาม ในหมากแต่ละชิ้น พิธีกรรมและประเพณีต่างๆ ของบรรพบุรุษของเราจะถูกห่อหุ้มและสืบทอดกันมา ดังนั้น โครงหมากของเธอจึงไม่ใช่แค่แถวต้นไม้ที่มุมสวน แต่ยังเป็นสถานที่เก็บรักษาความทรงจำอันศักดิ์สิทธิ์ เป็นส่วนหนึ่งของจิตวิญญาณแห่งชนบทที่ไม่อาจลบเลือนได้
ครั้งหนึ่งฉันถามเธอว่า “คุณยายคะ ทำไมคุณยายปลูกใบพลูเยอะจังคะ” เธอยิ้มแล้วบอกว่า ใบพลูมีไว้ให้คุณปู่คุณย่าเคี้ยว ไว้ต้อนรับแขก หรือไว้วางบนแท่นบูชาในวันคล้ายวันตายและวันสำคัญ บางครั้งคุณยายยังใช้ใบพลูรักษาโรคอีกด้วย ฉันเคยได้ยินเรื่องราวเกี่ยวกับการแพทย์แผนตะวันออกมากมายสมัยคุณยายยังเด็ก ตอนนั้นคุณยายเป็นหมอที่คอยช่วยเหลือเพื่อนบ้านด้วยความยินดีและเปี่ยมด้วยความรัก ท่านไม่เคยปฏิเสธใคร และเมื่อใดก็ตามที่ใครต้องการความช่วยเหลือ คุณยายก็เต็มใจเสมอ
ทุกบ่ายเมื่อพระอาทิตย์ลับขอบฟ้า หญิงชราในละแวกบ้านจะมารวมตัวกันรอบซุ้มหมาก ฉันยังจำพวกเธอได้อย่างชัดเจน: คุณนายตูเดินโซเซเล็กน้อยเพราะขาเจ็บ คุณนายเซาผมหงอกแต่ดวงตายังคงสดใส และคุณนายนามยิ้มแย้มแจ่มใส แม้ฟันจะหลุดไปหลายซี่แต่ก็ยังไม่เลิกนิสัยเคี้ยวหมาก พวกเธอเป็นเพื่อนสนิทกัน เป็นเพื่อนรักกันผ่านฤดูหมากมาหลายฤดู ผ่านตลาดในหมู่บ้านมามากมาย สนิทกันมาตั้งแต่ผมยังเขียวอยู่จนผมขาว แต่ละคนมีหมากติดมือมาเต็มกำมือ เคี้ยวหมากจนฟันแทบหลุด สูดกลิ่นเผ็ดร้อนที่ติดปลายลิ้น หลังจากเคี้ยวหมากแล้ว เหล่าหญิงชราก็หัวเราะกันอย่างสนุกสนาน เล่าเรื่องราวเก่าๆ อย่างตื่นเต้น ตั้งแต่ปลูกข้าวกลางฝน ตากแดดแผดเผาในทุ่งนา ไปจนถึงวันแรกๆ ของการเป็นลูกสะใภ้ที่ยังสับสนและงุนงง แต่ละเรื่องดูเหมือนจะถูกเล่าขานมาแล้วนับร้อยครั้ง แต่ทุกครั้งที่ได้ยิน ฉันรู้สึกอบอุ่นภายใน ราวกับว่าความทรงจำเหล่านั้นถูกกลั่นออกมาจากความรักและความเสน่หา
ทุกครั้งที่พวกเขาเอ่ยถึงคนที่รัก ดวงตาของพวกเขาก็เป็นประกายราวกับความทรงจำเก่าๆ กำลังหลั่งไหลกลับมา ผู้หญิงบางคนถึงกับน้ำตาคลอเมื่อเล่าถึงลูกๆ ที่อยู่ไกลแสนไกล หรือหลานๆ ที่พวกเขาเจอครั้งสุดท้ายเมื่อยังเด็ก จากนั้นเรื่องราวแสนสุขก็ดำเนินต่อไป เสียงหัวเราะก็ดังขึ้น ทำให้ทั้งสวนมีชีวิตชีวา พวกเราเด็กๆ นั่งฟังอย่างเงียบๆ อยู่ห่างๆ โดยไม่เข้าใจเรื่องราวทั้งหมด เห็นเพียงแต่ผู้หญิงเคี้ยวหมาก ยิ้มแย้ม แก้มแดงระเรื่อราวกับวัยเยาว์กำลังหวนคืน
บัดนี้ เมื่อผมเติบโตขึ้นและต้องจากหมู่บ้านไปไกล โครงระแนงหมากของยายก็ยังคงเขียวขจี ยืนต้นอยู่ตรงมุมสวน เฝ้ามองฤดูฝนและแดดอย่างเงียบเชียบ ทุกครั้งที่ผมกลับไปบ้านเกิด มองดูโครงระแนงหมากเขียวขจี หัวใจของผมจะนึกถึงมือเก่าๆ ของยาย ช่วงเวลาที่ท่านนั่งเล่านิทาน เศษหมากขมขื่นที่เปี่ยมล้นด้วยความรักที่ท่านมีต่อครอบครัว โครงระแนงหมากนั้นเปรียบเสมือนส่วนหนึ่งของจิตวิญญาณแห่งบ้านเกิด เตือนใจผมถึงช่วงเวลาอันสงบสุขและเรียบง่ายกับยาย และความรักอันยิ่งใหญ่ที่ท่านยังคงมีให้เราเสมอ เหมือนโครงระแนงหมากนั้น เขียวขจีอยู่ในความทรงจำของผมตลอดไป
ที่มา: https://baoquangbinh.vn/van-hoa/202504/gian-trau-cua-ba-2225623/
การแสดงความคิดเห็น (0)