ถึงคุณพ่อ

ถึงคุณพ่อ

ถนนสายเก่าขับขานบทเพลงแห่งฝีเท้าอันเร่งรีบของพ่อฉัน

เงาอันเลือนรางของบิดาไม่อาจครอบคลุมความคิดที่แผ่ซ่านไปทั่วดวงใจของลูกชายได้

แม่ของฉันรู้วิธีเขียนบทกวีเมื่อพ่อของฉันไปรบในสงคราม

ควันในครัวเป็นเส้นตรงราบ ส่วนควันจากระเบิดเป็นเส้นตรงคมชัด

ภาพประกอบ.

รอคอยอย่างกระวนกระวายอยู่ในตรอกร้าง

แม่เขียนบทกวีไปพลางกล่อมลูกน้อยให้หลับด้วยเพลงกล่อมเด็ก

ท่ามกลางสนามรบ พ่อของฉันกำลังร้องเพลงกล่อมเพื่อนร่วมรบของเขา

ท่วงทำนองอันไพเราะลอยมาตามสายลมจากด้านหลัง

หลุมระเบิดซ่อนเร้นจิตวิญญาณของหญ้าอ่อนและผืนดินไว้

สมรภูมิแห่งทุ่งกกขับขานบทเพลงแห่งโลหิต

จดหมายฉบับหนึ่งถูกแนบไว้กับอกของพ่อ เปื้อนไปด้วยฝุ่นสีแดงจากสนามรบ

นิยามของความรักนั้น มีกลิ่นเหมือนดินปืน

นิยามของชีวิตนั้นไม่สมบูรณ์หากปราศจากการเสียสละ

และสักวันหนึ่ง ควันและเปลวไฟแห่งสงครามจะสิ้นสุดลง

พ่อกลับมาแล้ว แม่ดีใจจนล้นเหลือ

หลังจากนั้น ต้นอะคาเซียก็ไม่โดดเดี่ยวอีกต่อไป

ผมของแม่ยังคงเป็นสีเขียว ซึ่งเป็นเครื่องเตือนใจถึงความทรงจำของพ่อ

แม่นกกระสาขับกล่อมลูกนกกระสาให้หลับด้วยเสียงเพลง

ในคืนที่มีลมพัดแรง แม่มักจะร้องเพลงกล่อมให้พ่อฟัง

กลิ่นหอมของต้นสบู่ลอยมาตามตรอกเล็กๆ ราวกับเป็นเพลงกล่อมเด็ก

จังหวะการเดินทัพของกองทัพทำให้หญ้าและดอกไม้หลับใหลไป

เพลงกล่อมเด็ก...เด็กน้อยเกาะติดเงาของพ่อ

เดินอย่างไร้เดียงสาท่ามกลางความกว้างใหญ่ของเส้นทางชีวิต

ไม ฮวาง ฮันห์

ที่มา: https://baobacgiang.vn/gui-cha-postid416609.bbg