ความสุขของฉัน

(DN) - บางครั้งผู้คนคิดว่าความสุขต้องยิ่งใหญ่มาก เมื่อเราบรรลุความฝัน เดินทางไปไกลแสนไกล หรือมีทุกสิ่งที่ปรารถนาอยู่ในมือ แต่สำหรับฉัน ความสุขนั้นเรียบง่ายมาก มันอยู่รอบตัวฉัน ในทุกช่วงเวลาธรรมดาของชีวิต โดยเฉพาะอย่างยิ่งในความรักของพ่อแม่และพี่สาว

ความสุขของฉันคือทุกบ่ายหลังเลิกเรียน ท่ามกลางฝูงชนที่พลุกพล่าน ทันทีที่ฉันก้าวออกจากห้องเรียน ฉันก็เห็นคุณพ่อยืนรออยู่หน้าประตูโรงเรียน คุณพ่อรูปร่างสูงโปร่ง ผิวสีแทนหลังจากทำงานหนักมาทั้งวัน แค่เห็นรอยยิ้มอ่อนโยนของคุณพ่อ ได้ยินเสียงคุณพ่อถามเบาๆ ว่า "วันนี้ที่โรงเรียนสนุกไหม" หัวใจฉันก็อบอุ่นขึ้น ราวกับว่าเพิ่งค้นพบสิ่งที่สงบสุขที่สุดในโลก

ความสุขของฉันคือตอนที่แม่อุ้มฉันขึ้นมา พูดคุยเรื่องสุขและเศร้าในห้องเรียน เรื่องที่คุณครูชมฉันที่ทำข้อสอบได้ดี เรื่องที่ฉันเผลอทิ้งคราบหมึกไว้บนเสื้อเพื่อน หรือแม้กระทั่งเรื่องที่ฉันกินข้าวกลางวันกับเพื่อนคนไหนในวันนี้... แม่ไม่ได้ขัดจังหวะ เพียงแต่ยิ้มเล็กน้อย ขับรถอย่างตั้งใจพลางฟังทุกประโยค ทุกคำ

บางครั้งแม่ก็ถามฉันอย่างอ่อนโยน แล้ววิเคราะห์ให้ฉันฟังว่าฉันควรทำอะไร ต้องเรียนรู้จากอะไร เพื่อที่ฉันจะได้มองสิ่งต่างๆ ด้วยหัวใจที่เปี่ยมด้วยความรักและความอดทนมากขึ้น

บ่ายๆ แบบนี้ ฉันรู้สึกมีความสุขแปลกๆ แค่ได้นั่งฟังแม่เล่านิทาน ฟังคำแนะนำ แค่นี้ความเหนื่อยล้าก็หายไปหมด

เมื่อบ่ายวันศุกร์ที่ผ่านมา ขณะที่รถแล่นไปตามถนนยาว แม่ของฉันมองมาที่ฉันแล้วถามเบาๆ ว่า:
- วันนี้ที่โรงเรียนสนุกไหม?

ลูกตุ้มหัว:
ไม่ครับท่าน

แต่แม่ยังคงมองฉันเป็นเวลานาน ดวงตาของเธอเหมือนจะอ่านทุกอย่างที่ซ่อนอยู่

- มีอะไรผิดปกติหรือเปล่า?

พอได้ยินแม่พูดแบบนั้น น้ำตาก็เอ่อคลอขึ้นมาทันที ฉันสะอื้นและสารภาพว่า
- ฉันได้ F ในวิชาคณิต… ฉันไม่เคยเห็นปัญหาแบบนี้มาก่อน!

แม่ยิ้มอย่างอ่อนโยน เสียงของเธอเบาเหมือนสายลม:
- แล้วคุณรู้ไหมว่าคุณทำผิดตรงไหน?

เด็กน้อยพยักหน้าและพึมพำว่า:
ใช่ ฉันรู้!

แม่ลูบหัวลูกน้อยด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนเช่นเคย
- ดีเลย กลับบ้านไปทบทวนบทเรียนซะ! โชคดีที่นี่เป็นแค่การทบทวน ไม่ใช่การสอบ คุณยังมีเวลาทบทวนอีกนะ เลิกคิดเรื่องนั้นแล้วไปนอนได้แล้วที่รัก!

ฉันพิงศีรษะกับแม่ รู้สึกถึงความอบอุ่นที่แผ่ซ่านไปทั่ว อ่อนโยนและปกป้องอย่างประหลาด ครู่ต่อมา ฉันถามเบาๆ ว่า
- แม่ทำไมแม่ไม่ดุหรือตีฉันเหมือนเด็กคนอื่นๆ บ้างล่ะ?

แม่ยิ้มจับมือเธอแล้วพูดว่า:
- เพราะฉันรู้ว่าลูกสาวฉันตั้งใจดี แต่เธอกลับไม่ระมัดระวังและขยันพอ คุณแค่ต้องแก้ไขมัน

คำพูดของแม่แทรกซึมลึกเข้าไปในใจฉันอย่างอ่อนโยน ความกังวลและความเศร้าโศกทั้งหมดหายไปในทันที ในขณะนั้น ฉันรู้สึกมีพลัง มีพลังอันอ่อนโยนที่เรียกว่าความรักของแม่

ความสุขของฉันก็คือการที่แม่ซื้ออาหารที่ฉันชอบให้พอดี วันนี้หลังเลิกเรียน แดดร้อนมาก พอฉันกลับถึงบ้านก็เห็นแม่หั่นแตงโมสีแดงเย็น ๆ ไว้ในตู้เย็นเรียบร้อยแล้ว บนโต๊ะอาหารมีจานปลาหมึกเปรี้ยวหวานกับซี่โครงย่างหอม ๆ เป็น "เมนูโปรด" ของฉันทั้งหมด

แค่เห็นลูกกินดีและยิ้มก็ถามเบาๆ ว่า “อร่อยไหมลูก?”

เด็กน้อยยิ้ม ยกนิ้วโป้งขึ้น แล้วพูดติดตลกว่า “แม่เป็นอัจฉริยะด้านการทำอาหารเลยนะ! ถ้าเธอเข้าประกวด เธอต้องได้รางวัลที่หนึ่งแน่ๆ!”

ทั้งแม่และลูกสาวหัวเราะออกมาอย่างสนุกสนาน เสียงหัวเราะดังก้องไปทั่วห้องครัวที่อบอุ่น เหมือนเป็นเสียงแห่งความสุขที่บริสุทธิ์ในบ้านของพวกเขาเอง

ความสุขของฉันก็คือยามเช้าที่พี่สาวคนรองมัดผมฉันอย่างเรียบร้อย มือของเธอก็คล่องแคล่ว น้ำเสียงก็อ่อนโยน เช่น "สวยจังเลยนะ ที่รัก" หรือตอนเย็นที่เธอมานั่งข้างๆ ฉัน คอยแนะนำการคำนวณและคำศัพท์ภาษาอังกฤษใหม่ๆ ให้ฉัน แล้วก็ยิ้มและให้กำลังใจว่า "เยี่ยมมาก เกือบเสร็จแล้ว!"

สำหรับฉัน บางครั้งความสุขก็เป็นเพียงค่ำคืนที่ทุกคนในครอบครัวมารวมตัวกันรอบโต๊ะอาหาร ฟังเสียงหัวเราะของพ่อและเสียงอบอุ่นของแม่ มันคือช่วงเวลาที่ฉันเล่าเรื่องเกี่ยวกับโรงเรียน แม่จะฟัง และพ่อก็แทรกมุกตลกที่ทำให้ทุกคนในครอบครัวหัวเราะ ช่วงเวลาที่ดูเหมือนธรรมดาเหล่านั้นคือสิ่งล้ำค่าที่สุดที่กาลเวลาไม่อาจย้อนคืนมาได้

สำหรับฉัน ความสุขคือการรู้จักยิ้มและทักทายทุกครั้งที่เจอพ่อ รู้จักขอบคุณเมื่อแม่ทำอาหารอร่อยๆ รู้จักกอดพี่สาวแน่นๆ เมื่อมีโอกาส… เพียงเท่านี้ก็เป็นหนทางหนึ่งในการบ่มเพาะความสุขให้เติบโตขึ้นไปทุกวันเช่นกัน

ข่าน อัน

ที่มา: https://baodongnai.com.vn/van-hoa/chao-nhe-yeu-thuong/202511/hanh-phuc-cua-con-1e806b4/