หัวข้อที่น่าสนใจมาก
ย้อนกลับไปในสมัยเรียนมัธยม เราเรียนวิชาภูมิศาสตร์ตั้งแต่ชั้นมัธยมต้นเป็นต้นไป และถ้าครูสอนดี วิชาภูมิศาสตร์ก็จะน่าสนใจเป็นพิเศษในระดับมัธยมปลาย
ความรู้ทางภูมิศาสตร์ไม่เพียงช่วยให้นักเรียนเข้าใจประเทศของตนเองเท่านั้น แต่ยังเปิดโอกาสให้เรียนรู้เกี่ยวกับ โลก อีกด้วย ในอดีต ความเข้าใจเกี่ยวกับโลกยังไม่แพร่หลายเท่าในปัจจุบัน ดังนั้นนักเรียนจึงต้องการใช้ภูมิศาสตร์เป็นหนทางในการเชื่อมโยงกับโลกผ่านวิชาเรียนต่างๆ
ฉันจำได้ว่าตอนเรียนอยู่ชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 ที่โรงเรียน Southern School for Students ครูสอนภูมิศาสตร์ได้มอบหมายการบ้านเกี่ยวกับ ภูมิศาสตร์ โลก นักเรียนมีเวลาหนึ่งสัปดาห์ในการทำการบ้านให้เสร็จและส่งให้ครูตรวจ
โจทย์นี้กว้างมาก เปิดโอกาสให้นักเรียนได้จินตนาการ เรียนรู้ และแสดงออกถึงความรู้ส่วนตัวเกี่ยวกับ ภูมิศาสตร์ โลกอย่างเต็มที่ โจทย์ถามว่า: "จงเขียนเกี่ยวกับทริปเดินทางโดยวิธีการขนส่งใดก็ได้ไปยัง ภูมิภาค ต่างๆ ของโลก และเล่าเรื่องราวการเดินทางนั้น"
วิชาภูมิศาสตร์จะน่าสนใจเป็นพิเศษหากครูผู้สอนมีทักษะการสอนที่ดี
นักเรียนของเรามีอิสระที่จะจินตนาการและบูรณาการความรู้ ทางภูมิศาสตร์ โลกที่พวกเขาได้เรียนรู้มา โดยแสดงออกในรูปแบบที่ชวนให้นึกถึง การเดินทางแบบ "แบ็คแพ็ค" คล้ายกับวิธีที่คนหนุ่มสาวในปัจจุบันแสดงออกหลังจากการเดินทางแบบแบ็คแพ็คของพวกเขา และนี่คือ "การแบ็คแพ็คเที่ยวรอบโลก" ผ่านจินตนาการนั่นเอง
ครูเป็นปัจจัยสำคัญอย่างยิ่ง
ในความคิดของฉัน ความคิดสร้างสรรค์ของครูในการออกแบบข้อสอบวิชาภูมิศาสตร์ ทำให้วิชานี้มีความน่าสนใจเป็นพิเศษ
ที่โรงเรียนมัธยมชูวันอัน ( ฮานอย ) พวกเราเรียน วิชาภูมิศาสตร์ กับคุณครูซู เขาเป็นครูสอนภูมิศาสตร์ที่สอนอยู่ที่โรงเรียนชูวันอันมาตั้งแต่สมัยที่ฮานอยถูกฝรั่งเศสยึดครองชั่วคราว เขามีความรู้กว้างขวางมากและสอนวิชานี้ได้อย่างน่าสนใจ ตลอดคาบเรียนภูมิศาสตร์ คุณครูซูมักจะเสริมบทเรียนด้วยความรู้ "นอกเหนือจากตำราเรียน" และความรู้ "เพิ่มเติม" เหล่านี้ทำให้พวกเรานักเรียนสนใจเป็นอย่างมาก
หนังสือเรียนสำหรับวิชาวิทยาศาสตร์ธรรมชาติ ประวัติศาสตร์ และภูมิศาสตร์แบบบูรณาการ สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 (เกรด 8)
ขณะสอนเรื่องภูมิศาสตร์ของทวีปอเมริกา เรื่องทาสผิวดำ และเรื่องแม่น้ำมิสซิสซิปปี คุณครูซูได้ร้องเพลงบลูส์ภาษาอังกฤษให้พวกเรานักเรียนฟัง เป็นเพลงเกี่ยวกับทาสผิวดำที่ลากเรือในแม่น้ำมิสซิสซิปปี เพลงนั้นไพเราะและเศร้ามาก จนนักเรียนหลายรุ่นที่เรียนภูมิศาสตร์กับคุณครูซูจดจำบทเรียนนี้ไปเกือบตลอดชีวิต
ในสมัยนั้น เราไม่ได้เรียนหรือรู้จักภาษาอังกฤษ แต่เพลงที่นายซูร้องให้พวกเราฟังยังคงตราตรึงใจพวกเราเสมอเมื่อนึกถึงเรื่องภูมิศาสตร์
ดังนั้น ตำราเรียนจึงไม่ใช่ทุกสิ่งทุกอย่าง ครูต่างหากที่เป็นสิ่งสำคัญที่ทำให้วิชานั้นน่าสนใจอย่างแท้จริง
บทเรียน ภูมิศาสตร์ เหล่านี้จะอยู่ในความทรงจำของนักเรียนไปตลอดชีวิต และใครจะรู้ ในบรรดานักเรียนเหล่านั้น อาจมีบางคนที่ได้รับแรงบันดาลใจให้ศึกษาค้นคว้า ทางภูมิศาสตร์ อย่างลึกซึ้งยิ่งขึ้น หรือทำงานในอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวในอนาคต
ดังนั้น การบูรณาการภูมิศาสตร์เข้ากับประวัติศาสตร์จึงไม่จำเป็น แต่ละวิชามีเป้าหมาย องค์ความรู้ และศักยภาพในการดึงดูดและสร้างความสนใจให้แก่นักเรียนแตกต่างกันไป
สิ่งสำคัญคือวิธีการที่ครูและนักเรียนมีแนวทางในการสอนและการเรียนรู้ในสองวิชานี้ หากครูสอนได้ดีและนักเรียนได้รับการกระตุ้นให้เรียนรู้ในสองวิชานี้ให้ลึกซึ้งกว่าความรู้ในตำราเรียน การบูรณาการความรู้ของนักเรียนก็จะเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ
[โฆษณา_2]
ลิงก์แหล่งที่มา
การแสดงความคิดเห็น (0)