เส้นทางชนบทย้อนความทรงจำ

บ้านเกิดของฉันไม่ใช่สวนผลไม้ที่เขียวชะอุ่มรายล้อมไปด้วยบ้านเรือนเก่าแก่หรือทุ่งนาอันกว้างใหญ่ แต่เป็นเพียงหมู่บ้านเล็กๆ ที่ตั้งอยู่บนชายฝั่งทะเลที่มีทรายปกคลุม

ฉันใช้ชีวิตในวัยเด็กที่นั่นด้วยความทรงจำที่ไม่มีวันลืมเลือน ยามเช้าที่สดชื่นเมื่อพระอาทิตย์เพิ่งเริ่มปรากฏให้เห็น ทำให้หมอกบางๆ ที่ปกคลุมหญ้าเขียวขจีรอบบ้านหายไป ในตอนเที่ยงของฤดูร้อน แสงแดดแผดจ้าส่องทะลุผ่านแถวต้นไม้ที่ขึ้นอยู่รอบหมู่บ้านเล็กๆ ทำให้เกิดเงาตามทางเดินในชนบท ตอนเย็นมีเสียงแมลงร้องเจื้อยแจ้วและร้องเพลงประสานกัน ทั้งหมดนี้สร้างบรรยากาศชนบทที่เงียบสงบติดกับทะเลตะวันออก

ทุกครั้งที่ฉันกลับบ้านเกิด ฉันรู้สึกเหมือนได้กลับมายังโลก ที่สงบสุขและเต็มไปด้วยรสชาติของบ้านเกิด ท่ามกลางเสียงจั๊กจั่นที่ส่งเสียงเจื้อยแจ้ว ฉันเดินไปตามถนนทรายรกร้างที่ทอดยาวไกลออกไป มีคลื่นหญ้ากกสีขาวที่แผ่กระจายอยู่ไกลออกไป ราวกับวาดภาพมหัศจรรย์บนท้องฟ้าชนบท สำหรับฉัน ณ ตอนนี้ ถนนสายนี้ไม่ใช่แค่ถนนในชนบทธรรมดาๆ แต่เป็นถนนที่พาฉันไปตามเส้นทางชนบทย้อนเวลากลับไปสู่ความทรงจำ

เมื่อเดินตามเส้นทางชนบทกลับสู่ดินแดนแห่งความทรงจำ ฉันรู้ดีว่าทุกก้าวคือการเดินทางชีวิตอันยาวไกล และความทรงจำเกี่ยวกับบ้านเกิดของฉันจะเป็นแหล่งกำลังใจและพลังที่มองไม่เห็นที่ช่วยให้ฉันเอาชนะอุปสรรคต่างๆ บนเส้นทางข้างหน้าได้เสมอ

ขั้นตอนเหล่านี้ไม่ใช่แบบสุ่มแต่เป็นการเดินทางของจิตวิญญาณที่มีจุดมุ่งหมาย เพื่อหวนคืนสู่ความทรงจำอันแสนหวานในวัยเด็ก ช่วงเวลาแห่งฤดูร้อนอันยาวนานและสดใส ฉันและเพื่อนๆ วิ่งและกระโดดบนเนินทรายสีทองอย่างสนุกสนานพร้อมกับเสียงหัวเราะ จากนั้นก็มีบางครั้งที่เราได้นั่งฟังเรื่องราวต่างๆ อย่างสงบสุขที่ล่องลอยไปพร้อมกับแสงแดดยามบ่ายที่ค่อยๆ จางลงหลังต้นไม้อีกฝั่งหนึ่งของเนินทราย

เมื่อมองดูภาพบ้านเกิดของฉัน ฉันรู้สึกถึงความสงบและเงียบสงบที่ปกคลุมทุกซอกทุกมุมของกาลเวลา พื้นที่อันเงียบสงบ สายลมพัดผ่านกลิ่นหอมของดอกไม้และหญ้า เสียงของธรรมชาติราวกับท่วงทำนองอันนุ่มนวลที่ทำให้หัวใจของฉันละลาย สิ่งเหล่านี้คือชิ้นส่วนของภาพแห่งความสุขที่ฉันวาดและเก็บไว้ในจิตวิญญาณในช่องความทรงจำ

จากเกม “ห้าสิบ” แสนเรียบง่ายในวัยเด็ก เกมชักเย่อแบบง่ายๆ ไปจนถึงการแข่งขันฟุตบอลที่คึกคักบนเนินทราย ความสุข รอยยิ้ม และหยดเหงื่อบนใบหน้าไร้เดียงสามากมาย ล้วนเป็นความทรงจำที่ไม่อาจลืมเลือนของเด็กๆ ทุกคนในการเติบโตในชนบท

แม้ว่าฉันจะอยู่ห่างบ้านมานาน แต่ความทรงจำเหล่านั้นยังคงตราตรึงอยู่ในใจฉัน ทุกวันนี้ ความทรงจำเหล่านั้นเปรียบเสมือนประตูแห่งกาลเวลาที่เปิดออก ทำให้ฉันมีโอกาสได้กลับไปสัมผัสรสชาติบ้านเกิดในวัยเด็กอีกครั้ง

จากนั้นชนบทก็ค่อยๆ เปลี่ยนแปลงไป โลกสมัยใหม่ก็กลืนกินคุณค่าแบบดั้งเดิมไป ชนบทกลายเป็นเมือง ถนนในชนบทกลายเป็นถนนคอนกรีตสมัยใหม่ ความทรงจำเก่าๆ ค่อยๆ เลือนหายไป แต่ความทรงจำเหล่านั้นยังคงอยู่ในใจของผู้ที่หวนคิดถึงตลอดไป เสมือนแหล่งที่มาของแรงบันดาลใจที่ไม่มีวันสิ้นสุดที่นำพาเรากลับมาสู่ตัวเอง

และไม่ว่าชีวิตจะเต็มไปด้วยเรื่องดีเรื่องร้ายแค่ไหน ไม่ว่าจะมีการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นรอบตัวเรามากเพียงไร ชนบทก็ยังคงเป็นที่พึ่งพิงและเป็นที่ที่เราจะกลับไปเติมพลังใจได้เสมอ เพราะชนบทไม่เพียงแต่เป็นสถานที่ที่เราเกิดและเติบโตเท่านั้น แต่ยังเป็นสถานที่ที่เรารักอย่างลึกซึ้งอีกด้วย

เมื่อเราเหนื่อยล้า เผชิญกับปัญหาต่างๆ ในชีวิต เรามักจะนึกถึงความทรงจำดีๆ ในอดีตที่บ้านเกิดเสมอ เป็นแหล่งกำลังใจ แหล่งพลังบวกที่จะช่วยให้เราผ่านพ้นทุกอุปสรรคไปได้

เมื่อยืนอยู่ท่ามกลางชนบทอันเงียบสงบ ฉันเข้าใจว่าไม่ว่าจะผ่านไปนานเท่าใด ไม่ว่าจะมีความยากลำบากและความยากลำบากมากมายเพียงใด บ้านเกิดก็ยังคงเป็นจุดหมายปลายทางของทุกเส้นทาง เป็นแหล่งที่มาของแรงบันดาลใจที่ไม่มีที่สิ้นสุดเพื่อให้เราก้าวเดินต่อไปในชีวิตนี้อย่างมั่นคง เมื่อเราได้กลับมา เราจะได้สัมผัสความทรงจำอันแสนหวานของความรักอันไร้ขอบเขตที่มีต่อบ้านเกิดของเราเสมอ

ความทรงจำในชนบทนั้นไม่เพียงแต่เป็นภาพและเสียงเท่านั้น แต่ยังเป็นความรู้สึกที่ลึกซึ้งในหัวใจอีกด้วย มันคือสถานที่ที่เราได้เติบโตและเติบโตมา แม้ว่าเราจะจากบ้านเกิดไป แต่การได้ระลึกถึงบ้านเกิดก็ยังคงเป็นกำลังใจและแรงสนับสนุนที่มั่นคงที่ช่วยให้เราเอาชนะความยากลำบากและความท้าทายต่างๆ ในชีวิตสมัยใหม่ได้

กลับไปสู่ชนบทเพื่อค้นหาตัวเอง ค้นหาความสุขกับครอบครัวและคนที่รัก

ทราน วาน ไทย

แหล่งที่มา