เมืองนี้ฝนตกครั้งแรกหลังจากรอคอยมานานทั้งกระหายน้ำและหิวน้ำ...
กลิ่นฉุนและอับชื้นจากท้องถนนลอยขึ้นมาแตะจมูกของฉัน ฉันรู้ทันทีว่ามีหยดฝนกำลังตกลงมาบนถนน ฝนค่อยๆ ปกคลุมท้องฟ้า เมื่อฝนตกมากพอที่จะก่อตัวเป็นสายน้ำที่ลอยอยู่บนยางมะตอยที่ร้อนจัด ก็ส่งกลิ่นฝนแรกของฤดูร้อนที่แปลกประหลาดออกมา
ฉันรีบวิ่งไปที่ระเบียง ยืนนิ่งอยู่ที่นั่น รอคอยอย่างมึนงง สายลมเย็นพัดผ่าน พัดมาปะทะผมของฉัน พัดมาปะทะใบหน้าที่ไหม้แดดของฉัน พัดผ่านเข้ามาในหัวใจของฉันราวกับบทเพลงที่แสนหวานและเร่าร้อน ฝนที่ตกลงมาข้างๆ ฉัน ฝนที่อยู่ไกลออกไป เป็นสีขาว ทำให้ถนนทุกสายพร่ามัว ฝนที่กระโจนลงมาบนโครงไม้เลื้อย เกาะกลุ่มช่อดอกราชพฤกษ์ ฝนที่ตกลงมาบนผมของน้องสาว ริมฝีปากอันอ่อนนุ่มของเธอหลังจากผ่านวันแดดจัดที่แห้งแล้งมาหลายวัน...
รถยนต์ที่พยายามเร่งความเร็วบนถนนต่างก็หยุดรถเพื่อหาที่หลบฝนอย่างรวดเร็ว ที่หลบฝนนั้นไม่กว้างพอที่จะปกคลุมฝนที่พัดมาตามลม ฉันเปียกโชก ผู้คนที่หลบฝนก็เปียกเช่นกัน ความเปียกชื้นที่อ่อนโยน ความเปียกชื้นที่ผ่อนคลาย ความเปียกชื้นที่แสนหวานที่แทรกซึมเข้าไปในจิตวิญญาณราวกับต้องการชะลอเวลาเพื่อลืมความวุ่นวายและความวุ่นวายของชีวิตที่ผ่านไป
ใต้ระเบียงบ้าน ผู้คนเริ่มสนิทสนมกันราวกับว่าเป็นเพื่อนกันมานาน พวกเขายิ้มแย้มทักทายกัน พูดคุยกันอย่างมีความสุข แบ่งพื้นที่เล็กๆ ให้กัน เสมือนเป็นครอบครัวเดียวกันที่ใกล้ชิดและมีความสุข พวกเขามีความสุขร่วมกันในช่วงเวลาที่บทเพลงรักจากฝนฤดูร้อนที่ยังคงดังก้องกังวาน...
อีกด้านหนึ่งของถนน มีร่มหลากสีสันที่กางออกตามแรงลมจนล้มลงและเปียกโชก ชายหนุ่มสองคนกำลังช่วยผู้หญิงขายเครื่องดื่มเคลื่อนย้ายโต๊ะที่เต็มไปด้วยเครื่องดื่มเพื่อไม่ให้เปียก ร้านค่อนข้างแออัด มีที่นั่งสำหรับผู้สูงอายุและเด็กๆ ชายหนุ่มและหญิงสาวบางคนกางมือออกไปรับน้ำฝนอย่างมีความสุขและตบหน้าตัวเอง ขณะที่คนอื่นๆ มัวแต่ยุ่งอยู่กับสมาร์ทโฟนเพื่อถ่ายรูปจากมุมต่างๆ ตั้งแต่ถ่ายภาพไปจนถึงถ่ายวิดีโอ เจ้าของร้านยังคงต้อนรับเป็นอย่างดี โดยรีบย้ายของออกไปเพื่อให้ผู้คนได้หลบฝน
หลังจากผ่านเดือนที่แห้งแล้ง แดดร้อนจัด ไอเสียรถยนต์ที่ฝุ่นตลบอบอวล ทุกคนต่างรอคอยฝนที่จะตก ในยามฝนตก ฟ้าและดินก็เย็นสบาย จิตใจของผู้คนอ่อนโยน ทุกคนต่างต้องการที่จะช้าลง เพื่อที่จะรักมากขึ้น เพื่อที่จะเปิดใจ เพื่อที่จะใกล้ชิด เพื่อที่จะแสดงความรัก...
เดือนมิถุนายน อากาศประหลาดมาก จู่ๆ ก็มีฝนตก จู่ๆ ก็มีแสงแดด จู่ๆ ก็เอาแต่ใจ เหมือนกับบุคลิกของเด็กสาววัยรุ่น โกรธแต่ก็รัก รักแต่ก็โกรธ อ่อนโยนจู่ๆ ก็กลายเป็นหยิ่ง... อาจเป็นเพราะแสงแดดที่แผดเผาครอบครองทุกมุมที่คุ้นเคย ฝนแรกของฤดูจึงช่วยทำให้ท้องถนนเงียบสงบ ชะล้างความอบอ้าว ทุกสิ่งทุกอย่างสดชื่นและมีความสุขทันใดราวกับว่าเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ของการสร้างสรรค์
ฤดูฝนได้มาเยือนอีกครั้งแล้ว ในชีวิตของผู้คน แต่ละคนต่างก็ต้อนรับฤดูฝนด้วยความสุขและความเศร้าที่แตกต่างกันไป ขึ้นอยู่กับสถานการณ์ ไม่ว่าเราจะต้องการหรือไม่ ฤดูฝนก็จะมาถึงและคงอยู่ตามกฎธรรมชาติที่ไม่เปลี่ยนแปลง เราทุกคนจะค่อยๆ ชินกับการมาและไปของฝนอย่างกะทันหัน เช่นเดียวกับปีต่างๆ ในชีวิตของเรา
อย่างไรก็ตาม ฝนแรกในแต่ละฤดูมักจะทำให้ผู้คนรู้สึกพิเศษเสมอ สำหรับฉัน ฝนแต่ละฤดูทำให้ฉันมองเห็นเมืองในมุมมองใหม่ๆ ที่ฉันคุ้นเคยมานานหลายทศวรรษ ปฏิสัมพันธ์ระหว่างฝน แสงอาทิตย์ ดิน และท้องฟ้าสร้างความรู้สึกอ่อนโยนของเมืองและหัวใจของผู้คน ทำให้ทิวทัศน์ดูงดงามยิ่งกว่าที่เคย
ฉันขอบคุณฝนฤดูร้อนครั้งแรกอย่างเงียบๆ ที่ช่วยดับกระหายของฉันให้กับทุกๆ คน!
แหล่งที่มา
การแสดงความคิดเห็น (0)