ทุกครั้งที่ฉันมองย้อนกลับไปเป็นเวลานาน ราวกับว่าจะบันทึกความรักและความกตัญญูที่ฉันได้รับตลอดการเดินทางอันยาวนานไว้ในดวงตาของฉัน ฉันไม่รู้ว่าทำไม แต่ทุกครั้งที่ฉันหันศีรษะโดยไม่รู้ตัว หัวใจของฉันก็เต้นเร็วขึ้น ความเศร้าโศก ความคลุมเครือ อารมณ์เป็นสิ่งที่ไร้เสียง ไร้รูปแบบ และไม่ชัดเจน ทั้งหมดนี้ทำให้ฉันรู้สึกถึงความรัก เหมือนความคิดถึง เหมือนความเศร้าที่ไม่มีชื่อ เหมือนความสุขเล็กๆ น้อยๆ จากการได้พบเจอ
บางทีอาจเป็นเพราะว่านิสัยมันเลิกยาก ฉันบอกกับตัวเอง นิสัยนั้นฟังดูเรียบง่าย แต่แท้จริงแล้วนิสัยเหล่านั้นถูกฝังแน่นและหล่อเลี้ยงด้วยอารมณ์และความทรงจำมากมาย ในมุมถนนเล็กๆ นั้น ซึ่งมีบ้านเก่าสามชั้น หลังคาค่อยๆ ซีดจางลงตามกาลเวลา ผนังปกคลุมไปด้วยมอส ดูเหมือนกำลังกระซิบเรื่องราวที่เต็มไปด้วยความรักใคร่และความเมตตาอันลึกซึ้งถึงฉัน ที่นั่น ชื่นชมก้าวเดินอันไร้เดียงสาและไร้เดียงสาของฉันตั้งแต่วันแรกของชีวิต ที่นั่นเป็นบ้านประจำวันของฉันมาเป็นเวลากว่ายี่สิบปีแล้ว และที่นั่น ฉันนับไม่ถ้วนว่าในช่วงบ่ายแก่ๆ กี่ครั้งแล้วที่ฉันยืนบนระเบียงมองดูต้น Lagerstroemia ที่กำลังผลัดใบ ค่อยๆ แตกใบ ค่อยๆ บาน ค่อยๆ แสดงสีสันของมันตลอดทั้งปี ขณะที่คิดถึงจังหวะของเวลาอันนิรันดร์
ฉันรักมุมถนนนั้น รักถนนเล็กๆ ที่เรียบง่าย รักต้น Lagerstroemia ที่มีดอกสีม่วงอยู่ริมถนนตอนที่บานเต็มที่ รักกิ่งก้านที่บางและไร้ใบตอนที่ทิ้งใบ ดูสวยงามและเป็นอิสระมาก รอคอยฤดูใบไม้ผลิที่จะมาบานสะพรั่งพร้อมกับภูเขาสีเขียว
แต่บัดนี้ มุมถนนเล็กๆ บ้านที่มืดมิดไปด้วยกาลเวลา และแถวต้น Lagerstroemia ที่ดูเหมือนไม่มีชีวิตชีวา กลายมาเป็นความทรงจำที่เต็มไปด้วยความว่างเปล่า ทุกครั้งที่ฉันผ่านไป ฉันจะหันกลับมามอง การที่เขาหันศีรษะไปโดยไม่รู้ตัว ทำให้ลูกชายเปรียบเทียบว่า ความแก่ชราทำให้มักมองข้ามอดีตและอนาคต ใช่แล้ว ฉันคงแก่แล้ว แค่เพียงลมพัดผ่าน แค่เพียงฝนที่ตกหนัก หรือแค่เพียงมุมถนนที่คุ้นเคย แค่เรื่องราวจากเมื่อไม่นานมานี้ หัวใจของฉันก็ล่องลอยไปอย่างกะทันหัน เหมือนความคิดถึง เหมือนความเห็นอกเห็นใจ เหมือนความคิดถึง ไม่ใช่ว่าในวัยนี้ผมคิดมากขึ้นแบบ “ขิงยิ่งเก่าก็ยิ่งเผ็ด” แต่เพียงเพราะว่าผมดูสงบลงและมีความสงบมากขึ้นเมื่อต้องเผชิญกับความสุข ความเศร้า และความเปลี่ยนแปลงในชีวิต ราวกับว่าผมหวงแหนความสุขและความเศร้าในช่วงหลายปีที่ผ่านมา ซึ่งเป็นช่วงที่เต็มไปด้วยความรักที่มิอาจประมาณค่าได้
ฉันตระหนักว่าชีวิตมีสิ่งเล็กๆ น้อยๆ ที่เรียบง่ายอยู่มากมาย เมื่อคุณมองดูสิ่งเหล่านั้น คุณจะรู้สึกสงบและคุ้นเคย ดั่งมุมถนนเล็กๆ และทิวแถวต้นไม้ดอกไม้สีม่วง ยังคงเงียบสงบตลอดทั้งปี และชีวิตก็ยังคงไหลไปอย่างไม่สิ้นสุด ไหลไปตลอดกาลอย่างที่ควรจะเป็น เหมือนการที่คนหันศีรษะไปโดยไม่รู้ตัวทุกครั้งที่ผ่านมุมถนนเล็กๆ นั้น เป็นจุดยึดที่คอยหล่อเลี้ยงอารมณ์ต่างๆ มากมายให้กับฉัน ความทรงจำอันล้นหลามและความคิดถึงรวมถึงความรักในวันเก่าๆ มากมาย การรอคอยและความหวังมากมายสำหรับเดือนเหล่านี้และปีที่จะมาถึง รวมไปถึงความรู้สึกขอบคุณที่ไม่อาจลืมเลือน
ทุกครั้งที่ฉันมองกลับไปยังบ้านหลังเก่า มองไปที่ถนนเล็กๆ มองไปที่ต้น Lagerstroemia ที่ออกดอกสีม่วงเรียงรายกัน มองไปที่ท้องฟ้าบางมุมถนน นั่นคือเวลาที่หัวใจของฉันเต้นแรง ไม่ว่าจะมองย้อนกลับไปอย่างช้าๆ เป็นเวลานานหรืออย่างเร่งรีบ ฉันก็ได้เก็บรักษาช่วงเวลาอันงดงามของโลกและหัวใจของฉันไว้ เหมือนดอกไม้สีม่วงที่เรียงรายอยู่ตามมุมถนน ซึ่งบานสะพรั่งไปด้วยสีม่วงอันแสนฝัน ซึ่งจะจางหายไปได้อย่างง่ายดายในช่วงหลายเดือนและหลายวัน วันนี้มันหวาน เข้มข้น สดชื่น แต่พรุ่งนี้มันจะจืดชืดลง มีเพียงความทรงจำและอารมณ์ของดอกไม้สีม่วงแถวนั้นในตัวฉันเท่านั้นที่คงอยู่ชั่วนิรันดร์ ราวกับกลิ่นหอม สีสันของดอกไม้ ที่กลับคืนสู่ความทรงจำของฉันตลอดไป
ดังนั้นมุมถนนเล็กๆ นั้นและแถวต้นไม้ดอกไม้สีม่วงที่ดูไม่มีชีวิตชีวา จะกลายเป็นความทรงจำที่ว่างเปล่าและเต็มอิ่มตลอดไป เหมือนกลิ่นหอม เหมือนสีของดอกไม้ที่กลับคืนมาสู่ฉันพร้อมกับความคิดถึงอันมากมาย แต่แล้วในวันพรุ่งนี้ ไม่เพียงแต่ในมุมถนนเล็กๆ นั้น หรือบนท้องฟ้าเล็กๆ นั้น แต่จะมีสถานที่อื่นๆ อีกมากมาย ซึ่งจะถูกเก็บไว้ในความทรงจำเช่นกัน ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ฉันก็ยังบอกตัวเองว่า หลังจากแต่ละวันจะมีลมใหม่และแสงแดดใหม่เสมอ เพียงความรักและความทรงจำจะไม่มีวันเก่า เหมือนมุมถนนนั้น เหมือนท้องฟ้านั้น เหมือนแถวต้นไม้ดอกไม้สีม่วงนั้น ยังคงติดตามฉันกลับมาในความทรงจำเพื่อปลุกความตื่นเต้น
อ้างอิงจาก NGUYEN PHUC (baokontum.com.vn)
ที่มา: https://baogialai.com.vn/ngoai-nhin-thuong-nho-post325787.html
การแสดงความคิดเห็น (0)