พ่อของฉันเป็นชาวนาธรรมดาๆ ทำงานหนักตลอดทั้งปี ท่านไม่เคยบ่น และฉันไม่เคยเห็นท่านหลั่งน้ำตาเลยสักครั้ง ท่านดูเหมือนจะอดทนต่อความยากลำบากและความยากลำบากทุกอย่างเพื่อให้ทุกอย่างสำเร็จลุล่วง ท่านใส่ใจและรักผู้หญิงในครอบครัวเป็นพิเศษเสมอ ผ่าน "จดหมายที่เขียนด้วยลายมือ" ซึ่งบางครั้งทำให้ฉันอิจฉา
ความรักที่พ่อมีต่อแม่ดูเหมือนจะไม่มีวันเสื่อมคลาย เพราะเมื่อใดก็ตามที่พ่ออยู่กับฉัน แม่ของฉันก็รู้สึกสบายใจเสมอ เมื่อ 25 ปีที่แล้ว วันที่พ่อฝากลูกเล็กๆ สามคนไว้กับแม่ที่บ้านเกิด โดยตัดสินใจไปภาคใต้ด้วยความหวังว่าจะมีรายได้เพิ่ม ก็เป็นวันที่พวกเราสี่คนต้องพึ่งพากันใต้หลังคาบ้านกระเบื้อง แต่ในวันที่พายุฝนฟ้าคะนอง ฝนก็รั่วและตกลงมาอย่างหนัก และในตอนกลางคืน แม่ต้องนำอ่างมารองน้ำฝนเพื่อให้ฉันและน้องสาวได้นอนหลับสบาย
ในเวลานั้น เครื่องมือและอุปกรณ์การสื่อสารยังไม่พัฒนาเท่าปัจจุบัน วิธีการสื่อสารคือการที่พ่อแม่บันทึกความรู้สึกของตนไว้ในจดหมายที่เขียนด้วยลายมือ ทุกครั้งที่บุรุษไปรษณีย์มายืนอยู่หน้าบ้าน คืนนั้นพวกเราสี่คนจะรับประทานอาหารเย็นก่อนเวลาเพื่ออ่านจดหมายของพ่อ บนเตียงไม้ไผ่ที่ส่งเสียงดังเอี๊ยดอ๊าด ฉันนอนบนตักแม่ พี่สาวสองคนอ่านจดหมายที่ซาบซึ้งใจภายใต้แสงไฟริบหรี่ของหลอดไส้ ไม่ว่าเนื้อหาจะยาวหรือสั้นแค่ไหน ประโยคแรกที่พ่อส่งมาคือ "ผมและลูกๆ คิดถึงคุณ!" ภาพนั้นปรากฏขึ้นอย่างชัดเจนในใจฉัน
หลังจากได้รับจดหมาย แม่ขอให้ฉันเขียนจดหมายถึงพ่อสักสองสามบรรทัด ถึงแม้เวลาจะผ่านไปแล้ว แต่ฉันก็ยังจำประโยคที่สื่ออารมณ์ความรู้สึกนั้นได้อย่างชัดเจน: "อากาศที่นั่นร้อนและมีแดดจ้า พ่อจ๋า ดูแลสุขภาพด้วยนะ ไม่ต้องห่วง แม่กับหนูยังแข็งแรงดี ข้าวปีนี้ก็ออกผลดี พ่อจ๋า พี่สาวคนโตเพิ่งสอบเข้ามัธยมปลายเสร็จ หนูเรียนเก่งมาก อย่าลืมซื้อของขวัญให้หนูด้วยนะ..."
เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว วันที่พ่อกลับบ้าน ครอบครัวมีความสุขเหมือนวันปีใหม่ ฉันแบกเป้ของพ่อเข้าบ้านอย่างยากลำบาก พ่อรีบเปิดรถของเล่นคันเล็กที่ฉันโหยหามานาน ท่ามกลางเสื้อผ้าชุดใหม่ของพี่สาวสองคน ผ้าพันคอของแม่ก็อยู่ในกล่องไม้ที่พ่อเก็บจดหมายไว้อย่างดี ถ้อยคำใหม่ที่ฉันเขียนไว้เมื่อวันก่อน ฉันถือไว้ในมือ เมื่อพลิกดูแต่ละหน้า ฉันก็เห็นว่าถ้อยคำเหล่านั้นเลือนรางไปบ้าง พ่อเช็ดหน้าแห้งๆ ว่า "ฝนตก เปียกหมด ลูก..." ฉันหัวเราะ "พ่อช่างประมาทจริงๆ..." แม่รีบวิ่งเข้ามาในห้องด้วยน้ำตาคลอ ตอนนั้นฉันไร้เดียงสาและไม่เข้าใจอะไรทั้งหมด แต่ตอนนี้ฉันเข้าใจหลายสิ่งหลายอย่างเมื่อรู้ว่าพ่อเก็บซ่อนน้ำตาไว้มากแค่ไหน
แม้พ่อจะรักแม่มากในวัยหนุ่ม แต่ในวัยกลางคน ท่านก็แบ่งปันความรักนั้นให้กับพี่สาวสองคน และตอนนี้ เมื่อผมเริ่มหงอก ชายผู้เป็นเสาหลักของครอบครัวกลับโอบอุ้มหลานสาวไว้ดุจเจ้าหญิง ในทุกช่วงวัยของชีวิต ไม่ว่าริ้วรอยจะสะสมมากเพียงใด ไม่ว่าชีวิตจะพลิกผันอย่างไร ความรักของพ่อก็ยังคงสดใสเสมอเหมือนตอนท่านอายุยี่สิบกว่าๆ
มีคนเคยกล่าวไว้ว่า "ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ไม่ว่าอะไร พ่อก็ยังคงเป็นพ่อ ฉันต้องรักและหวงแหนท่าน" ฉันสามารถไปในที่ที่พ่อไม่เคยไป ได้กินอาหารที่ท่านไม่เคยลอง แต่การมีฉันอยู่ในวันนี้ พ่อคือกำลังใจที่เข้มแข็งเสมอมา ความรักคือกระบวนการที่เชื่อมโยงอยู่ในทุกการกระทำ แม้แต่การกระทำเล็กๆ น้อยๆ เพราะหากพ่อยังมีชีวิตอยู่ ชีวิตของฉันก็มีที่พึ่งพิง เมื่อท่านจากไป ทุกอย่างก็ย่อมหมุนเวียนเปลี่ยนไป
เดือนมิถุนายนมาถึงแล้ว ใต้โครงไม้ระแนงสควอชสีเขียว ยังมีบ้านหลังหนึ่งที่ยังคงฟังเสียงแดดและฝน และมีจดหมายที่ยังคงหว่านแหล่งที่มาของความทรงจำอย่างเงียบๆ
สวัสดีความรัก ซีซั่น 4 ธีม "พ่อ" เปิดตัวอย่างเป็นทางการแล้วตั้งแต่วันที่ 27 ธันวาคม 2567 บนสื่อสิ่งพิมพ์ 4 ประเภทและโครงสร้างพื้นฐานดิจิทัลของวิทยุ-โทรทัศน์และหนังสือพิมพ์ บิ่ญเฟื้อก (BPTV) พร้อมสัญญาว่าจะนำคุณค่าอันวิเศษของความรักอันศักดิ์สิทธิ์และสูงส่งของพ่อมาสู่สาธารณชน |
ที่มา: https://baobinhphuoc.com.vn/news/19/173917/nhung-canh-thu-tinh-cha
การแสดงความคิดเห็น (0)