
วันที่ 30 มิถุนายน 2025 หนังสือพิมพ์ที่ผมทำงานมา 6 ปี ได้ยุติภารกิจลง ผมอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเศร้าโศกอย่างอธิบายไม่ถูก
หนังสือพิมพ์ ไห่เดือง คือจุดเริ่มต้นเส้นทางอาชีพนักข่าวของผม ผมใส่จุดและจุลภาคในแต่ละบรรทัดข่าวและบทความ ผมจบการศึกษาจากวิทยาลัยวารสารศาสตร์และการสื่อสารในปี พ.ศ. 2555 ความฝันของผมคือการทำงานที่หนังสือพิมพ์ ไห่เดือง แต่หลังจากสำเร็จการศึกษา ผมก็ไม่ประสบความสำเร็จด้านวารสารศาสตร์เลย
ถึงแม้ว่าผมจะไม่ได้ทำงานให้กับสำนักข่าว แต่ผมก็ยังเขียนบทความให้กับนิตยสารอยู่เป็นประจำ เพราะผมรักงานนี้ จนกระทั่ง 7 ปีต่อมา ผมจึงได้ร่วมงานกับหนังสือพิมพ์ไห่เซือง
.jpg)
ฉันยังจำวันแรกๆ ที่ทำงานในห้องข่าวได้ แม้จะยังไม่ได้รับมอบหมายให้รับผิดชอบด้านโฆษณาชวนเชื่อหรืออุตสาหกรรมใดๆ เลย นักข่าวหนุ่มที่ยังงงๆ และซุ่มซ่าม แต่สิ่งที่ช่วยให้ฉันเติบโตมาในสภาพแวดล้อมของนักข่าวมืออาชีพคือเพื่อนร่วมงานที่กระตือรือร้น บรรยากาศที่คึกคักและอบอุ่น
ผมยังจำได้ดี เพื่อนร่วมงานคนหนึ่งเล่าว่า “คุณติดต่อสภากาชาดเขตตูกี เพื่อเขียนบทความเกี่ยวกับที่อยู่ที่ต้องการความช่วยเหลือ ผมไม่ลังเลเลย หยิบเป้ขึ้นและตรงไปที่ตำบลห่าถั่น ซึ่งเป็นพื้นที่ห่างไกลของเขตตูกี เพื่อพบกับตัวละคร ตัวละครที่ผมเขียนถึงนั้นอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบากและยากลำบากเป็นพิเศษ หลังจากการสัมภาษณ์ ผมให้เงิน 200,000 ดองแก่ตัวละครนั้น แม้จะเป็นจำนวนเงินเพียงเล็กน้อย แต่ผมก็รู้สึกมีความสุขมากตลอดการเดินทางกลับบ้าน และบทความเรื่อง “Xot xa canh ba Gai khong duong co duong khong duong duong” ที่ตีพิมพ์ในหนังสือพิมพ์ไห่เซือง ก็เป็นบทความแรกที่ผมเขียนเมื่อครั้งที่ทำงานที่หนังสือพิมพ์
ในฐานะนักข่าวใหม่ ผมได้รับมอบหมายให้ทำหน้าที่ประชาสัมพันธ์ภาค สาธารณสุข ในช่วงเวลาที่การระบาดของโควิด-19 รุนแรงขึ้น ผมได้รายงานข่าวมากมายนับไม่ถ้วน ซึ่งรายงานสถานการณ์การระบาดได้อย่างต่อเนื่องและทันท่วงที ผมยังจำได้ถึงคืนที่ต้องทิ้งชามข้าวไว้เพื่อออกไปบันทึกข่าวการระบาด หรือคืนที่วันใหม่เริ่มต้นขึ้น แต่ผมยังคงนั่งอยู่บนถนนพร้อมกับเปิดโทรศัพท์ทิ้งไว้ ทั้งที่เมืองกำลังหลับใหล ข่าวต่างๆ หลั่งไหลเข้ามาทุกชั่วโมง ผมพยายามอย่างหนักที่จะรายงานทุกหมายเลข ทุกคำสั่งใหม่ หรือทุกเรื่องราวเกี่ยวกับมนุษยธรรมในศูนย์ควบคุมโรคระบาด ผมไม่เคยเห็นภารกิจของนักข่าวที่ชัดเจนขนาดนี้มาก่อน นั่นคือการนำเสนอข้อมูลที่ถูกต้องและทันท่วงทีต่อสาธารณชน
.jpg)
6 ปี ไม่นานนัก แต่ก็มากพอที่นักข่าวรุ่นเยาว์อย่างผมจะรู้สึกเป็นหนี้บุญคุณหนังสือพิมพ์อย่างสุดซึ้ง หนังสือพิมพ์เปรียบเสมือนพยานถึงการเติบโตในวงการข่าวของผม
หนังสือพิมพ์ที่รักปิดตัวลงเพื่อเริ่มต้นการเดินทางครั้งใหม่
เราไม่ได้เข้าบ้านใหม่มือเปล่า เรานำประสบการณ์อันล้ำค่า ประสบการณ์ด้านการสื่อสารมวลชน ความกล้าหาญในการเอาชนะความยากลำบาก และศรัทธาที่หนังสือพิมพ์ไห่เดืองอันเป็นที่รักได้บ่มเพาะมาด้วย
อันห์ที่มา: https://baohaiduong.vn/no-luc-het-minh-tiep-tuc-cong-hien-415237.html
การแสดงความคิดเห็น (0)