การคิดถึงไม่ใช่เรื่องส่วนตัว!

ในบ่ายวันสุดท้ายของปี เมื่อลมหนาวพัดผ่านทุกตรอกซอย หัวใจของฉันก็เต็มไปด้วยความโหยหาพ่อแม่ที่ไม่เคยจางหายไป ความโหยหานั้นดูเหมือนจะหนักหน่วงขึ้นทุกครั้งที่เทศกาลตรุษจีนและฤดูใบไม้ผลิมาถึง

ปีนี้เทศกาลตรุษจีนยิ่งเศร้ากว่าเดิม เพราะเป็นเวลา 58 ปีแล้วที่พ่อของฉันจากครอบครัวไปสู่โลกนิรันดร์ และมากกว่าหนึ่งปีแล้วที่แม่ของฉันก็จากโลกนี้ไปเช่นกัน ในช่วงหลายวันที่ผ่านมาจนถึงวันตรุษจีน ความทรงจำเกี่ยวกับพ่อแม่ของฉันก็หลั่งไหลกลับมาเหมือนน้ำตก ก่อให้เกิดความเจ็บปวดอย่างลึกซึ้งและความว่างเปล่าที่ไม่มีที่สิ้นสุด

เต็ตที่ไร้พ่อ: ความทรงจำครึ่งหนึ่งหายไปตลอดกาล

ฉันเกิดในช่วงสงครามอันดุเดือด พ่อของฉันเสียชีวิตในปี 1967 ตอนที่ฉันยังเด็กเกินกว่าจะเข้าใจความสูญเสียครั้งใหญ่ ภาพของพ่อในความทรงจำของฉันคือ รูปร่างสูงผอมบาง รอยยิ้มอ่อนโยน และมือที่หยาบกร้านซึ่งคอยปกป้องครอบครัวเสมอ พ่อของฉันจากไปเมื่อประเทศต้องการเขา ทิ้งให้แม่ของฉันเลี้ยงดูลูกๆ เพียงลำพัง

ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา เทศกาลตรุษจีนในบ้านหลังเล็กๆ นั้นมักปราศจากพ่อของฉันเสมอ ทุกครั้งที่ฉันได้ยินเสียงประทัด หัวใจของฉันก็เจ็บปวดเมื่อเห็นแม่นั่งเงียบๆ อยู่ข้างแท่นบูชา ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยน้ำตา มีหลายคืนที่แม่นอนไม่หลับทั้งคืน ราวกับว่าเธอกำลังสนทนากับพ่อของฉันอย่างเงียบๆ ผ่านควันธูป คำอธิษฐานแต่ละครั้งของแม่ล้วนเป็นการโหยหา เป็นความปรารถนาที่ส่งไปถึงผู้ล่วงลับ

แม้เวลาจะผ่านไปหลายสิบปีแล้ว ความทรงจำนั้นก็ยังคงฝังลึกอยู่ในใจฉัน เมื่อฉันโตขึ้น ฉันจึงได้รู้ซึ้งถึงความสูญเสียที่ครอบครัวของฉันต้องเผชิญ พ่อของฉันไม่เพียงแต่เป็นเสาหลักของครอบครัวเท่านั้น แต่ยังเป็นความภาคภูมิใจและเป็นที่พึ่งทางจิตวิญญาณของแม่และพวกเราด้วย

การสูญเสียแม่: ฤดูใบไม้ผลิไม่สมบูรณ์อีกต่อไป

ปีที่แล้ว แม่ของฉันก็จากพวกเราไปเพื่อไปอยู่กับพ่อที่สถานที่ห่างไกล ความเจ็บปวดจากการสูญเสียแม่นั้นเหมือนมีดที่กรีดลึกลงไปในจิตวิญญาณของฉัน ถ้าการจากไปของพ่อเป็นความเจ็บปวดที่อยู่กับฉันตลอดช่วงวัยเด็ก การจากไปของแม่ก็เป็นความเจ็บปวดที่ทำให้ฉันล้มลงในวัยชรา

ปีนี้ บ้านยังคงสะอาดสะอ้าน ถาดอาหารยังคงเต็มเปี่ยม แต่หากปราศจากแม่แล้ว เทศกาลตรุษจีนก็พลันจืดชืดและไร้ชีวิตชีวา ฉันคิดถึงภาพแม่ที่ทำงานหนักทั้งวันทั้งคืนเพื่อเตรียมขนมบั๋นจุงและหัวหอมดอง ฉันคิดถึงมือของแม่ที่ห่อขนมแต่ละชิ้นด้วยความรักทั้งหมด แม่คือหัวใจสำคัญของเทศกาลตรุษจีนที่อบอุ่น คือผู้ที่เชื่อมโยงทุกรุ่นในครอบครัวเข้าด้วยกัน

ตอนที่แม่ยังมีชีวิตอยู่ ไม่ว่าฉันจะยุ่งกับงานแค่ไหน ฉันก็พยายามกลับบ้านให้เร็วเสมอ การได้เห็นแม่นั่งอยู่ข้างเตาผิง เล่าเรื่องเก่าๆ ทำให้ฉันรู้สึกสงบอย่างประหลาด ตอนนี้แม่จากไปแล้ว ห้องครัวก็เย็นชา และเรื่องราวเหล่านั้นก็หายไปพร้อมกับแม่

บ่ายวันสุดท้ายของปี: คิดถึงพ่อแม่เหลือเกิน

บ่ายวันนี้ ขณะที่ฉันนั่งอยู่หน้าแท่นบูชา มองดูรูปถ่ายของพ่อแม่ ฉันก็รู้สึกว่างเปล่าและเศร้าโศกอย่างกะทันหัน น้ำตาไหลรินอย่างเงียบๆ เหมือนเสียงที่ไม่อาจบรรยายเป็นคำพูดได้ บางที ตอนที่พ่อแม่ยังมีชีวิตอยู่ ฉันอาจไม่ได้ทะนุถนอมทุกช่วงเวลาที่อยู่กับท่านมากพอ ตอนนี้ ไม่ว่าฉันจะพยายามทำอะไรเพื่อชดเชย มันก็เป็นไปไม่ได้แล้ว

ฉันจำทุกคำพูดที่พ่อสอนได้ ทุกสายตาที่เปี่ยมด้วยความรักจากแม่ ฉันจำเทศกาลตรุษจีนที่ยากจนแต่เต็มไปด้วยความรักได้ เค้กทุกชิ้น ชาทุกถ้วยที่แม่จัดวางบนถาด ล้วนเป็นการเสียสละและความรักอันไร้ขอบเขต

ในบ่ายวันสุดท้ายของปี ขณะที่มองดูฝูงชนที่คึกคักกำลังซื้อของเตรียมเทศกาลตรุษจีน ฉันแอบหวังว่าฉันจะสามารถย้อนเวลากลับไปได้ กลับไปสู่ช่วงเวลาที่พ่อแม่ของฉันยังมีชีวิตอยู่ แม้ว่าจะเป็นเพียงมื้ออาหารเรียบง่าย เทศกาลตรุษจีนที่ปราศจากความยากลำบากใดๆ แต่ตราบใดที่พ่อแม่ของฉันอยู่เคียงข้าง ฉันก็รู้สึกอบอุ่นและสมบูรณ์แบบ

ในเทศกาลตรุษจีนปีนี้ที่ไม่มีพ่อแม่ ฉันยิ่งเข้าใจมากขึ้นว่าเวลาเป็นสิ่งที่มีค่าอย่างยิ่ง แต่ก็ผ่านไปเร็วเหมือนน้ำ พ่อแม่คือแหล่งที่มา คือที่พึ่งทางใจที่มั่นคง เป็นที่ที่หัวใจจะหวนกลับไปหาเมื่อรู้สึกไม่แน่ใจ การสูญเสียพ่อแม่ทำให้ฉันรู้สึกเหมือนสูญเสียส่วนหนึ่งของจิตวิญญาณ ส่วนหนึ่งของฤดูใบไม้ผลิที่จะไม่มีวันหวนกลับมาอีก

แม้ว่าฉันจะรู้ว่าชีวิตนั้นไม่จีรัง แต่ทุกครั้งที่เทศกาลตรุษจีนมาถึง ฉันก็อดคิดถึงพ่อแม่ไม่ได้ ฉันหวังว่า ณ ที่อันห่างไกลนั้น พ่อแม่ของฉันจะได้พบกันอีกครั้ง และยังคงดูแลปกป้องฉันเหมือนที่เคยทำเมื่อตอนที่ฉันยังเป็นเด็ก และถึงแม้ว่าพ่อแม่ของฉันจะไม่อยู่ที่นี่ในเทศกาลตรุษจีนปีนี้ ฉันก็จะยังคงมีชีวิตอยู่ จะยังคงรัก และจะยังคงหวงแหนคุณค่าของครอบครัวที่พ่อแม่ของฉันได้ปลูกฝังมา

ตรุษจีนที่ปราศจากพ่อแม่ ฤดูใบไม้ผลิก็ไม่สมบูรณ์ แต่ในความทรงจำของฉัน พ่อแม่จะเป็นฤดูใบไม้ผลิที่งดงามที่สุดตลอดไป เป็นแสงสว่างที่นำทางฉันในวันเวลาที่เหลืออยู่ของชีวิต ตรุษจีนมาถึง ฤดูใบไม้ผลิกลับมา ทิวทัศน์เปลี่ยนสีสัน แต่มีความทรงจำบางอย่างที่จะไม่มีวันเปลี่ยนแปลง นั่นคือความทรงจำเกี่ยวกับพ่อแม่ แหล่งที่มาของความรักที่กาลเวลาหรือระยะทางไม่อาจลบเลือนได้

ที่มา: https://giadinhonline.vn/noi-nho-khong-cua-rieng-ai-d204339.html