การคิดถึงใครสักคนไม่ใช่เรื่องส่วนตัว!

ในบ่ายวันสุดท้ายของปี เมื่อลมหนาวพัดผ่านทุกตรอกซอกซอย ใจของฉันเต็มไปด้วยความคิดถึงพ่อกับแม่อย่างไม่หยุดยั้ง ความคิดถึงนั้นดูเหมือนจะยิ่งหนักขึ้นทุกครั้งที่เทศกาลตรุษจีนมาถึงและฤดูใบไม้ผลิมาถึง

เทศกาลตรุษจีนปีนี้ยิ่งเศร้ากว่า เพราะพ่อของฉันจากครอบครัวไปเกิดในภพชาตินิรันดร์เมื่อ 58 ปีที่แล้ว และแม่ของฉันก็จากโลกนี้ไปเมื่อกว่า 1 ปีที่แล้ว ในช่วงก่อนถึงเทศกาลตรุษจีน ความทรงจำเกี่ยวกับพ่อแม่ของฉันไหลกลับมาเหมือนน้ำตก ชวนให้รู้สึกเจ็บปวดและว่างเปล่าอย่างไม่มีที่สิ้นสุด

วันตรุษจีนไม่มีพ่อ : ครึ่งหนึ่งของความทรงจำหายไปตลอดกาล

ฉันเกิดในช่วงสงครามที่ดุเดือด พ่อของฉันเสียชีวิตในปี 1967 ตอนที่ฉันยังเด็กเกินกว่าจะเข้าใจถึงความสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่นี้ ภาพของพ่อในความทรงจำของฉันคือรูปร่างที่สูงและผอมบาง รอยยิ้มที่อ่อนโยน และมือที่ด้านซึ่งคอยปกป้องครอบครัวอยู่เสมอ พ่อของฉันจากไปเมื่อประเทศต้องการเขา ทิ้งให้แม่ต้องเลี้ยงดูลูกเพียงลำพัง

ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา พ่อของฉันมักจะไม่อยู่บ้านในช่วงเทศกาลตรุษจีน ทุกครั้งที่ได้ยินเสียงประทัด ฉันก็รู้สึกปวดใจเมื่อเห็นแม่ของฉันนั่งเงียบๆ อยู่ข้างแท่นบูชา น้ำตาคลอเบ้า มีบางคืนที่แม่ของฉันนอนไม่หลับทั้งคืน ราวกับว่ากำลังคุยกับพ่อของฉันเงียบๆ ผ่านควันธูป คำอธิษฐานของแม่แต่ละคำล้วนเป็นความปรารถนาและความปรารถนาที่ส่งถึงผู้ล่วงลับ

ความทรงจำนั้นยังคงตราตรึงอยู่ในใจฉันอย่างลึกซึ้ง แม้ว่าเวลาจะผ่านไปหลายสิบปีแล้วก็ตาม เมื่อฉันเติบโตขึ้น ฉันก็ได้ตระหนักถึงความสูญเสียที่ครอบครัวของฉันต้องเผชิญ พ่อไม่เพียงแต่เป็นเสาหลักของครอบครัวเท่านั้น แต่ยังเป็นความภาคภูมิใจและกำลังใจทางจิตวิญญาณของแม่และพวกเราด้วย

การสูญเสียแม่: ฤดูใบไม้ผลิไม่สมบูรณ์อีกต่อไป

เมื่อปีที่แล้ว แม่ของฉันก็จากไปเพื่อกลับไปหาพ่อที่สถานที่ห่างไกล ความเจ็บปวดจากการสูญเสียแม่เปรียบเสมือนมีดที่ทิ่มแทงจิตใจของฉันอย่างลึกซึ้ง หากการจากไปของพ่อเป็นความเจ็บปวดที่คงอยู่ตลอดวัยเด็กของฉัน การจากไปของแม่ก็เป็นความเจ็บปวดที่ทำให้ฉันหมดแรงเมื่อแก่ตัวลง

ปีนี้บ้านยังคงสะอาด ถาดอาหารยังคงเต็มอยู่ แต่ถ้าไม่มีแม่ เทศกาลตรุษจีนก็จืดชืดและไร้ชีวิตชีวาขึ้นมาทันใด ฉันคิดถึงแม่ที่ทำงานหนักทั้งวันทั้งคืนเพื่อเตรียมบั๋นจงและหัวหอมดอง ฉันคิดถึงมือของแม่ที่ห่อเค้กแต่ละชิ้นด้วยความรักอย่างเต็มเปี่ยม แม่คือจิตวิญญาณของเทศกาลตรุษจีนที่อบอุ่น ผู้เชื่อมโยงทุกชั่วอายุคนในครอบครัว

ตอนที่แม่ยังมีชีวิตอยู่ ไม่ว่าฉันจะยุ่งกับงานแค่ไหน ฉันก็พยายามกลับบ้านเร็วเสมอ เมื่อเห็นแม่นั่งข้างกองไฟและเล่าเรื่องเก่าๆ ฉันรู้สึกสงบอย่างประหลาด ตอนนี้แม่ไม่อยู่แล้ว ครัวก็เย็น และเรื่องราวต่างๆ ก็หายไปพร้อมกับแม่

บ่ายวันสุดท้ายของปี: ความคิดถึงพ่อแม่

บ่ายวันนี้ ขณะที่ฉันนั่งมองรูปพ่อแม่อยู่หน้าแท่นบูชา ฉันรู้สึกว่างเปล่าขึ้นมาในหัวใจทันที น้ำตาไหลออกมาเงียบๆ ราวกับเสียงที่ไม่อาจบรรยายออกมาเป็นคำพูด บางทีตอนที่พ่อแม่ยังมีชีวิตอยู่ ฉันอาจไม่ได้คิดถึงทุกช่วงเวลาที่อยู่กับพวกท่านมากพอ ตอนนี้ ไม่ว่าฉันจะทำอะไรเพื่อชดเชยความรู้สึกนั้นก็ตาม มันเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้

ฉันจำทุกคำที่พ่อสอนฉัน ทุกสายตาที่มองมาที่ฉันด้วยความรัก ฉันจำช่วงเทศกาลเต๊ตได้เมื่อเรายากจนแต่เปี่ยมล้นไปด้วยความรัก เค้กและชาทุกถ้วยที่แม่วางบนถาดล้วนเต็มไปด้วยความเสียสละและความรักอันไร้ขอบเขต

ในบ่ายวันสุดท้ายของปี เมื่อมองดูฝูงชนที่พลุกพล่านที่กำลังจับจ่ายซื้อของสำหรับเทศกาลตรุษจีน ฉันแอบหวังว่าจะย้อนเวลากลับไปได้ กลับไปในสมัยที่พ่อแม่ของฉันยังมีชีวิตอยู่ แม้ว่าจะเป็นอาหารมื้อง่ายๆ เทศกาลตรุษจีนที่อาหารขาดแคลน แต่ตราบใดที่พ่อแม่ของฉันอยู่เคียงข้าง ทุกสิ่งทุกอย่างก็อบอุ่นและสมบูรณ์แบบ

เมื่อถึงเทศกาลตรุษจีนนี้ ฉันเข้าใจมากขึ้นว่าเวลาเป็นสิ่งมีค่ามาก แต่เวลาก็ผ่านไปอย่างรวดเร็วเหมือนน้ำ พ่อแม่คือแหล่งที่มา เป็นที่พึ่งทางจิตใจที่มั่นคง เป็นที่ที่หัวใจจะกลับมาเมื่อเกิดความไม่แน่ใจ เมื่อสูญเสียพ่อแม่ไป ฉันรู้สึกเหมือนสูญเสียส่วนหนึ่งของจิตวิญญาณไป ส่วนหนึ่งของฤดูใบไม้ผลิที่ไม่มีวันหวนกลับคืนมา

แม้ฉันจะรู้ว่าชีวิตนั้นไม่เที่ยง แต่ทุกครั้งที่ถึงเทศกาลตรุษจีน ฉันก็ยังอดคิดถึงพ่อแม่ไม่ได้ ฉันหวังว่าในที่ห่างไกลนั้น พ่อแม่ของฉันคงได้พบกันอีกครั้ง และยังคงดูแลและปกป้องฉันเหมือนตอนที่ฉันยังเป็นเด็ก และแม้ว่าพ่อแม่ของฉันจะไม่อยู่ที่นี่อีกแล้วในช่วงเทศกาลตรุษจีนนี้ ฉันจะยังคงมีชีวิตอยู่ รัก และหวงแหนคุณค่าของครอบครัวที่พ่อแม่ของฉันได้ปลูกฝังเอาไว้

เทศกาลตรุษจีนที่ขาดพ่อแม่ไป ฤดูใบไม้ผลิก็ยังไม่สมบูรณ์แบบ แต่ในความทรงจำของฉัน พ่อแม่จะเป็นฤดูใบไม้ผลิที่สวยงามที่สุดตลอดไป เป็นแสงสว่างที่นำทางฉันในช่วงที่เหลือของชีวิต เทศกาลตรุษจีนมาถึงแล้ว ฤดูใบไม้ผลิกลับมาอีกครั้ง ทิวทัศน์เปลี่ยนสี แต่ยังมีความทรงจำที่ไม่มีวันเปลี่ยนแปลง นั่นคือความทรงจำเกี่ยวกับพ่อแม่ ซึ่งเป็นที่มาของความรักที่กาลเวลาหรือระยะทางไม่สามารถลบเลือนได้

ที่มา: https://giadinhonline.vn/noi-nho-khong-cua-rieng-ai-d204339.html