ความคิดสุ่มเกี่ยวกับผักตบชวา

เหงียน ฮ่อง วินห์ นักข่าวและกวี ได้หยิบยืมภาพผักตบชวาและดอกไม้สีม่วง ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของความภักดี รำลึกถึงความทรงจำของทหารและสหายของลุงโฮในสงครามต่อต้านอเมริกาเพื่อปกป้องประเทศชาติ เมื่อพลบค่ำ พวกเขาก็กระโดดลงไปในแม่น้ำที่ไหลเชี่ยวอย่างกล้าหาญ หลบซ่อนตัวอยู่ระหว่างกอผักตบชวาเพื่อซ่อนตัวจากศัตรู กองโจรหญิงจำนวนมากรอต้อนรับทหารอยู่ฝั่งตรงข้าม และใช้ผ้าพันคอลายตารางเป็นสัญญาณนำทางทหารให้ล้อมป้อม ทำลายล้างข้าศึก และปลดปล่อยกอและหมู่บ้านเล็กๆ จากการรุกรานของต่างชาติ

สันติภาพ มาเยือนแล้ว ทหารผ่านศึกผู้นี้ยังคงโหยหาดินแดนแห่งอดีต หัวใจของเขาราวกับธงโบกสะบัด เมื่อเขาได้พบกับนักรบหญิงคนหนึ่งซึ่งผมของเธอถูกย้อมไปตามกาลเวลาอีกครั้ง ยังคงยิ้มแย้มด้วยความรัก หญิงสาวผู้นี้เปรียบเสมือนผักตบชวา ยังคงเป็นสีม่วงแห่งความภักดี แม้จะร่วมทุกข์ร่วมสุข ยอมเสียสละ และทำงานหนักเพื่อสนับสนุนกองทัพในยามสงคราม บทกวีนี้เรียบง่าย แต่เป็นความทรงจำที่งดงามและน่าจดจำ ทำให้ผู้เขียนไม่อาจระงับอารมณ์ไว้ได้เพราะ "ความสุขที่ไม่คาดคิด!"

ขอนำเสนอบทกวีนี้แก่ผู้อ่านด้วยความเคารพ:

ความทรงจำของผักตบชวา

ข้าพเจ้ากลับมายังดินแดนเก้ามังกรผ่านทางวามโค

ย้อนรำลึกชมผักตบชวาลอยน้ำ

ดอกไม้สีม่วงลอยอยู่ริมฝั่งแม่น้ำ

ทุกค่ำคืนพลุไฟจะสว่างไสวไปทั่วท้องฟ้า!

กองทัพถือผักตบชวาข้ามแม่น้ำไปได้

คุณพาฉันเข้าไปในบังเกอร์ลับ

ผ้าพันคอลายตารางถือเป็นสัญลักษณ์ศักดิ์สิทธิ์

นำทีมเพื่อนของฉันเข้าโจมตีป้อมปราการและทำลายศัตรู