ความคิดสุ่มเกี่ยวกับผักตบชวา

เหงียนหงวิญ นักข่าวและกวี ได้ยืมภาพของผักตบชวาที่มีดอกไม้สีม่วง ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของความภักดี มาเล่าถึงความทรงจำของทหารของลุงโฮและสหายของพวกเขาในสงครามต่อต้านอเมริกาเพื่อช่วยประเทศชาติ เมื่อพลบค่ำ พวกเขาก็กระโดดลงไปในแม่น้ำที่ไหลเชี่ยวอย่างกล้าหาญ โดยหลบเลี่ยงผ่านกอผักตบชวาเพื่อซ่อนตัวจากศัตรู กองโจรหญิงจำนวนมากกำลังรออยู่ที่อีกฝั่งเพื่อต้อนรับกองกำลัง และใช้ผ้าพันคอตารางหมากรุกเป็นสัญญาณเพื่อนำทางกองกำลังให้โอบล้อมป้อมปราการ ทำลายศัตรู และปลดปล่อยหมู่บ้านจากผู้รุกรานต่างชาติ

ความสงบสุข มาถึงแล้ว ทหารผ่านศึกยังคงเจ็บปวดกับดินแดนเก่า หัวใจของเขารู้สึกมีความสุขที่ได้พบกับนักรบกองโจรหญิงคนหนึ่งที่มีผมย้อมตามกาลเวลาอีกครั้ง ยังคงยิ้มอย่างรักใคร่ ผู้หญิงอย่างผักตบชวายังคงมีสีม่วงและซื่อสัตย์ แบ่งปันความยากลำบาก ยอมรับการเสียสละ และทำงานหนักเพื่อช่วยเหลือทหารในยามสงคราม แม้จะเป็นบทกวีที่เรียบง่าย แต่เป็นความทรงจำที่สวยงามและน่าจดจำ ทำให้ผู้เขียนไม่อาจควบคุมอารมณ์ของตนเองได้เพราะ "ความสุขที่ไม่คาดคิด"

ขอนำบทกวีนี้ไปแนะนำผู้อ่านด้วยความเคารพ:

ความทรงจำของเหล่าไฮยาแคนท์

ฉันกลับมายังดินแดนแห่งมังกรเก้าตัวผ่านเมืองวามโค

ชมผักตบชวาลอยน้ำสุดแสนคิดถึง

ดอกไม้สีม่วงลอยอยู่ริมฝั่งแม่น้ำ

ทุกๆคืนพลุไฟจะสว่างไสวขึ้นบนท้องฟ้า!

กองทัพถือผักตบชวาข้ามแม่น้ำไป

คุณพาฉันเข้าไปในบังเกอร์ลับ

ผ้าพันคอลายตารางถือเป็นสัญลักษณ์อันศักดิ์สิทธิ์

นำทีมเพื่อนของฉันเข้าโจมตีป้อมปราการและทำลายศัตรู