ความคิดสุ่มเกี่ยวกับผักตบชวา

เหงียน ฮ่อง วินห์ นักข่าวและกวี ได้หยิบยืมภาพดอกผักตบชวาสีม่วง ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของความภักดี รำลึกถึงความทรงจำของทหารและสหายของลุงโฮในสงครามต่อต้านอเมริกาเพื่อปกป้องประเทศชาติ เมื่อพลบค่ำ พวกเขาก็กระโดดลงไปในแม่น้ำที่ไหลเชี่ยวอย่างกล้าหาญ หลบซ่อนตัวอยู่ระหว่างกอผักตบชวาเพื่อซ่อนตัวจากศัตรู กองโจรหญิงจำนวนมากรอต้อนรับทหารอยู่ที่อีกฝั่งหนึ่ง และใช้ผ้าพันคอลายตารางเป็นสัญญาณนำทางทหารให้ล้อมป้อม ทำลายล้างข้าศึก และปลดปล่อยกอและหมู่บ้านเล็กๆ จากผู้รุกรานต่างชาติ

เมื่อสันติภาพ หวนคืนมา ทหารผ่านศึกผู้นี้ยังคงคิดถึงดินแดนในอดีต หัวใจของเขาเปี่ยมล้นด้วยความปิติยินดีที่ได้พบกับนักรบหญิงคนหนึ่งซึ่งผมของเธอถูกย้อมไปด้วยกาลเวลา ยังคงยิ้มแย้มแจ่มใส สตรีผู้นี้ดุจดังผักตบชวา ยังคงมีสีม่วงแห่งความภักดี เคยร่วมทุกข์ร่วมสุข ยอมเสียสละ และทำงานหนักเพื่อช่วยเหลือเหล่าทหารในสงคราม บทกวีนี้เรียบง่ายแต่เปี่ยมไปด้วยความงดงามและน่าจดจำ ทำให้ผู้เขียนไม่อาจระงับอารมณ์ไว้ได้เพราะ "ความสุขที่ไม่คาดคิด!"

ขอนำเสนอบทกวีนี้แก่ผู้อ่านด้วยความเคารพ:

ความทรงจำของดอกผักบุ้งน้ำ

ข้าพเจ้ากลับมายังดินแดนเก้ามังกรผ่านทางวามโค

มองดูผักตบชวาลอยอยู่ตลอดเวลา

ดอกไม้สีม่วงลอยอยู่ริมฝั่งแม่น้ำ

ทุกค่ำคืนพลุไฟจะสว่างไสวไปทั่วท้องฟ้า!

กองทัพยึดผักตบชวาไว้มั่นจึงข้ามแม่น้ำไปได้

คุณพาฉันไปที่บังเกอร์ลับ

ผ้าพันคอลายตารางเป็นสัญลักษณ์ศักดิ์สิทธิ์

นำทีมเพื่อนของฉันเข้าโจมตีป้อมปราการและทำลายศัตรู