ในความทรงจำวัยเด็ก บ้านเกิดของฉันปรากฏเป็นภาพชนบทอันเงียบสงบ ทุ่งนาอันอ่อนนุ่มแผ่กว้างโอบล้อมลำธารเก๊าว์ดาที่คดเคี้ยวและอ่อนโยน สายน้ำใสไหลรินทั้งกลางวันและกลางคืน ดั่งต้นกำเนิดแห่งชีวิตที่หล่อเลี้ยงคนรุ่นแล้วรุ่นเล่าให้เติบโต และในสายธารแห่งความทรงจำนั้น หัวใจของฉันยังคงตราตรึงอยู่ในภาพของพ่อผู้เฒ่าผู้แก่
ฉันจำช่วงบ่ายแก่ๆ ยามพระอาทิตย์ตกดินได้ หลังจากเหน็ดเหนื่อยมาทั้งวันในทุ่งนา พ่อก็แบกกระจาดไม้ไผ่ลงไปที่ลำธารเก๊าว์ดาอย่างเงียบๆ เพื่อแกะอวนที่พันกัน เกือบทุกบ้านในละแวกบ้านของฉันมีอวนติดไว้บ้าง เผื่อจะได้ทำอาหารกินเองได้บ้าง อาจจะเป็นปลาเพิร์ชสดๆ สักกำ ปลาดุกทองสักสองสามตัว หรือปลาชะโดตัวใหญ่ๆ ก็ได้ พ่อฉันเก่งเรื่องการหย่อนอวนมาก มักจะรู้ว่าตรงไหนมีปลาเยอะและตรงไหนมีหนามพันกันน้อย ฝนเดือนพฤษภาคมยังเป็นช่วงที่ลำธารเก๊าว์ดามีน้ำเต็มและมีปลามากขึ้นด้วย
ฟ้าเริ่มมืดแล้วตอนที่พ่อกลับบ้านพร้อมตะกร้าปลาเต็มตะกร้า กองไฟก็สว่างไสว ครัวเล็กๆ ของฉันคึกคักยิ่งกว่าที่เคย พ่อกับแม่กำลังทำอาหารด้วยกัน เสียงมีดและเขียง เสียงน้ำมันเดือดในกระทะ ปลาสดหมักเครื่องเทศ เติมพริกเขียวรสเผ็ดเล็กน้อย แล้วเคี่ยวบนไฟอ่อนๆ กลิ่นหอมฟุ้งกระจายไปทั่ว ปลุกประสาทสัมผัสทั้งหมด ทำให้ท้องร้องด้วยความหิวโหย ฉันและพี่ชายต่างรอคอยอย่างใจจดใจจ่อที่จะตักข้าวสวยร้อนๆ สักถ้วย หยิบปลาตุ๋นสักชิ้น แล้วราดซอสตุ๋นข้นๆ ลงไป
มื้ออาหารเรียบง่ายของครอบครัวช่างอบอุ่นและมีความสุขเสียจริง! เสียงหัวเราะร่าเริงดังก้องไปทั่วบ้านหลังเล็ก ดวงตาอ่อนโยนของพ่อมองดูเด็กๆ แต่ละคนหยิบอาหาร นั่นเป็นช่วงเวลาเรียบง่ายที่ฉันหวงแหนไปตลอดชีวิต ฉันเข้าใจว่าในอาหารชนบทแต่ละจานนั้น ไม่เพียงแต่มีกลิ่นอายของชนบท กลิ่นอายของสายน้ำที่เย็นสบายเท่านั้น แต่ยังมีกลิ่นอายของเหงื่อของพ่อที่หยดลงบนทุ่งนา ริมฝั่งลำธารทุกวันอีกด้วย
หลังอาหารเย็น พ่อมักจะนั่งที่ระเบียงบ้าน เล่าเรื่องราวในอดีตให้พี่น้องฟัง สมัยที่เรามาถึงดินแดน เตยนิญ อันสดใสและลมแรงเป็นครั้งแรก ผืนดินที่ถูกถมใหม่ยังคงมีกลิ่นใบไม้ผุ โคลนตม ลำธารในบ้านเกิดที่เต็มไปด้วยปลาน้ำจืด ชื่อเรียบง่ายว่า เกาวดา ชาวบ้านผู้ใจดีในหมู่บ้าน... เสียงทุ้มนุ่มของพ่อยังคงดังก้องอยู่ในความฝัน
เวลาผ่านไปอย่างเงียบสงบ ลำธารเก๊าะดายังคงไหลริน ทุ่งนายังคงเขียวขจี... ฉันเติบโตขึ้น ทิ้งอ้อมกอดพ่อ นำพาความฝันและความทะเยอทะยานในวัยเยาว์สู่เมืองใหญ่เพื่อหาเลี้ยงชีพ แต่ไม่ว่าฉันจะไปที่ใด ภาพของพ่อก็ยังคงอยู่ในใจเสมอ ทุกครั้งที่คิดถึงบ้านเกิด ฉันก็นึกถึงร่างผอมบางของพ่อ ตะกร้าไม้ไผ่เก่าๆ ในมือ สายตาอ่อนโยนของท่านมองตามทุกย่างก้าว ฉันเข้าใจว่าพ่อไม่เพียงแต่นำอาหารอุ่นๆ มาให้ฉันเท่านั้น แต่ยังเป็นผู้ปลูกฝังความรักในบ้านเกิดในใจฉัน ด้วยสิ่งที่เรียบง่ายที่สุด พ่อสอนให้ฉันรู้จักคุณค่าของการทำงาน ความอดทน และความรักอันลึกซึ้งที่มีต่อครอบครัว ลำธารเก๊าะดาไม่เพียงแต่เป็นลำธารที่หล่อเลี้ยงผู้คนเท่านั้น แต่ยังเป็นสายธารแห่งความรักอันศักดิ์สิทธิ์ของบิดาที่หล่อเลี้ยงจิตวิญญาณของฉันอย่างเงียบๆ อีกด้วย
เดือนพฤษภาคมยังคงมาเยือนทุกปี ราวกับเป็นเครื่องเตือนใจเงียบๆ ถึงบ้านเกิดเมืองนอนของฉัน ถึงพ่อผู้ทุ่มเทชีวิตทั้งชีวิตเพื่อดูแลครอบครัว และถึงผู้ที่จุดประกายความฝันในตัวฉันด้วยความขยันหมั่นเพียรและความรักอันไร้ขอบเขต กาลเวลาอาจลบเลือนสิ่งล้ำค่ามากมาย แต่สายน้ำเล็กๆ สะพานต้าอันคดเคี้ยว และภาพพ่อของฉัน จะเป็นที่ที่ฉันจะหวนกลับไปหาเสมอ ไม่ว่าหัวใจจะหวั่นไหวระหว่างทางแยกของชีวิต
สวัสดีความรัก ซีซั่น 4 ธีม "พ่อ" เปิดตัวอย่างเป็นทางการแล้วตั้งแต่วันที่ 27 ธันวาคม 2567 บนสื่อสิ่งพิมพ์ 4 ประเภทและโครงสร้างพื้นฐานดิจิทัลของวิทยุ-โทรทัศน์และหนังสือพิมพ์ บิ่ญเฟื้อก (BPTV) พร้อมสัญญาว่าจะนำคุณค่าอันวิเศษของความรักอันศักดิ์สิทธิ์และสูงส่งของพ่อมาสู่สาธารณชน |
ที่มา: https://baobinhphuoc.com.vn/news/19/172397/thang-nam-thuong-nho
การแสดงความคิดเห็น (0)