คิดถึงสายลมเย็นๆ

เดือนตุลาคมเปลี่ยนผ่านอย่างอ่อนโยนด้วยเสียงใบไม้ร่วงและสายลมเย็นสบายที่พัดผ่านแถวต้นไม้ปลายถนน แสงอาทิตย์ฤดูร้อนอ่อนลง ระยิบระยับ เพียงพอที่จะปลุกความทรงจำ เพียงพอที่จะปลุกเร้าหัวใจ ลมหนาว ท้องฟ้าเป็นสีน้ำเงินเข้ม และกลิ่นหอมของฤดูใบไม้ร่วง กลิ่นหอมหวาน ละเอียดอ่อน แต่เย้ายวน กำลังสุกงอมในห้วงเวลาแห่งความสงบสุขของเดือนตุลาคม ฤดูใบไม้ร่วงนั้นมาถึงแล้ว สายลมเย็นสบายได้มาเยือนแล้ว

บ่ายนี้บนถนนหมู่บ้าน ภาพโดย: PHONG VU

ฉันรักฤดูใบไม้ร่วงอย่างสุดหัวใจ ฤดูใบไม้ร่วงไม่ได้อึกทึกครึกโครมเท่าฤดูร้อน ไม่ได้ฝนตกหนักเท่าฤดูหนาว และไม่ได้เต็มไปด้วยดอกไม้และใบไม้เหมือนฤดูใบไม้ผลิ ฤดูใบไม้ร่วงมาพร้อมกับเสียงใบไม้เสียดสี กลิ่นหอมของข้าวใหม่ปนมากับสายลม สีเหลืองที่โรยตัวไปทั่ว และยามบ่ายที่อบอวลไปด้วยแสงอาทิตย์สีทองอร่ามดุจน้ำผึ้ง แต่สิ่งที่ฉันชอบที่สุดก็ยังคงเป็นสายลมเย็นสบาย นาข้าวในเดือนตุลาคมยังคงส่งเสียงกรอบแกรบแผ่วเบาในฤดูเก็บเกี่ยว ลมพัดผิวน้ำทะเลสาบจนเกิดเป็นระลอกคลื่น กระซิบเรื่องราวความรักอันแสนเจ็บปวด ดังนั้น ในเดือนตุลาคมของทุกปี เมื่อฤดูใบไม้ร่วงผ่านพ้นไปมากกว่าครึ่งทาง แสงแดดก็ไม่แรงกล้าอีกต่อไป และฤดูฝนก็เพิ่งผ่านไป เราจึงต้อนรับสายลมเย็นสบายที่นำพาความหนาวเย็นอันแสนพิเศษมาด้วย

นานมากแล้วที่ฉันไม่ได้มีโอกาสได้กลับบ้านเกิดในฤดูหนาว ถนนในหมู่บ้านปูด้วยคอนกรีตภายใต้แสงแดดสีทองยามบ่าย ในความวิตกกังวลของฉัน ตรอกอิฐลาดเอียงที่ฉันเคยนั่งรอแม่ทุกบ่ายอยู่ที่ไหน? สะพานหินที่เราเคยนั่งเล่นกระโดดขาเดียวด้วยกันอยู่ที่ไหน? สิ่งที่ฉันจำได้มากที่สุดคือช่วงบ่ายที่ฉันเดินตามเพื่อนๆ ไปที่ทางเข้าหมู่บ้านเพื่อต้อนรับแม่กลับบ้านจากทุ่งนา เมื่อฉันเห็นเงาของเธอ ฉันก็วิ่งไปหาเธอและตะโกนเรียก ทุกวันแม่ของฉันยุ่งและเร่งรีบ เท้าของเธอเปื้อนโคลน แบกไม้เท้าไว้บนไหล่ เธอจะตบหัวฉันและถอดตะกร้าที่สะโพกของเธอออกเพื่อมอบของขวัญจากชนบทให้ฉัน ฉันมองหาปูสองสามตัว ปลาดุก ปลาเพิร์ช และปลาคาร์ปในตะกร้าอย่างมีความสุข ของขวัญที่แม่ของฉันนำกลับมาเป็นของเล็กๆ น้อยๆ จากทุ่งนาที่เต็มไปด้วยโคลนและทำงานหนัก ในยามพระอาทิตย์ตกดินสีแดง ฉันวิ่งตามแม่ไปบนถนนในหมู่บ้านที่เงียบสงบ ทัศนียภาพอันเงียบสงบของชนบทยังคงอยู่ แม้ว่าตอนนี้จะดูห่างไกลและคลุมเครือก็ตาม

ฉันจดจ่ออยู่กับการเดินบนถนนในหมู่บ้านที่เต็มไปด้วยความทรงจำ ต้นหม่อนหน้าประตูบ้านพลิ้วไหวไปตามสายลมเย็นสบาย สะบัดใบเหลืองปลิวไสวอย่างเงียบงัน บอกลาเรือนยอดเขียวขจี สละชีวิตเพื่อการเติบโตในฤดูกาลหน้า ฉันเดินเล่นเงียบๆ ในยามบ่ายของฤดูใบไม้ร่วงบนถนนในชนบท ย้อนรำลึกความทรงจำมากมาย ย้อนความรู้สึกคิดถึงและซาบซึ้งใจ สถานที่แห่งนี้คือสถานที่ที่ฉันหวนรำลึกถึงวัยเด็ก ภาพครอบครัวและญาติพี่น้องยังคงติดตรึงอยู่ในความทรงจำเสมอมา ฉันยังจำยามบ่ายบนเปลญวนที่ดังเอี๊ยดอ๊าดบนหลังคาได้ ฉันหลับใหลไปกับเสียงเพลงกล่อมเด็กของแม่ ภาพเหล่านั้นกลายเป็นเพียงความทรงจำ เป็นแหล่งพลังงาน หล่อเลี้ยงจิตวิญญาณของฉัน

สำหรับฉัน สายลมเย็น ๆ ไม่ใช่แค่กฎธรรมชาติ แต่มันคือความทรงจำ ความสงบสุข เป็นสิ่งหอมหวานที่สุดที่กาลเวลาไม่อาจพรากไปได้ และในความเงียบสงัดของวันนั้น สายลมอ่อน ๆ ที่พัดผ่านมาอย่างแผ่วเบา ฉันพบว่าตัวเองเงียบงันอยู่ใต้สายลม

อัน ทิ ฮอง

ที่มา: https://www.sggp.org.vn/thuong-nho-heo-may-post819992.html