วาดภาพ “ภาพ” แม่ใหม่

1. แม่ของฉันเป็นผู้หญิงที่อารมณ์ร้อนและเอาแต่ใจ แทนที่จะยิ้มและพูดจาอ่อนหวานเหมือนป้าๆ คนอื่นๆ ในละแวกนั้น เธอกลับมักจะโมโหและบ่นเรื่องไร้สาระอยู่เสมอ เช่น ฉันไม่ชอบงีบหลับ ดังนั้นฉันจึงคิดแผน "สุดวิเศษ" มากมาย (ในความคิดของฉัน) เพื่อให้สามารถหลีกหนีจากการนอนได้ตลอดเวลา แต่น่าเสียดายที่ทุกครั้งที่แม่ของฉันไม่จับฉันที่ประตู เธอจะพบว่าฉันเปลือยหัวอยู่กลางแดดเที่ยงวันเพื่อจับตั๊กแตนและแมลงปอ ดังนั้น ทุกครั้งที่ฉันจับเธอได้ เธอจะตีฉัน

แม้ว่าฉันจะเป็นเด็กผู้หญิง แต่บุคลิกของฉันก็ไม่ต่างจากเด็กผู้ชายทั่วไป ดังนั้น แทนที่จะเดินตามแม่ไปทุกที่เหมือน "เด็กผู้หญิง" คนอื่นๆ ในละแวกบ้าน ฉันมักจะชวนเด็กผู้ชายไปแข่งจักรยานและแข่งกันว่าใครจะปีนต้นไม้ได้เร็วกว่ากัน ใช่ มีบางครั้งที่ฉันชนะ ทำให้ "เพื่อน" ของฉันเวียนหัว แต่ส่วนใหญ่แล้วฉันแพ้ มือและเท้าของฉันเลือดออกหรือเสื้อผ้าของฉันเปื้อนโคลน และผลลัพธ์สุดท้ายก็คือ แม่ของฉันมักจะลากฉันกลับบ้านพร้อมกับ "บาดแผล" ทั่วร่างกาย

แม่ไม่เคยกังวล เธอเป่าแผลให้ฉันเบาๆ เหมือนแม่ในละครทีวี สิ่งที่ฉันได้รับคือการเฆี่ยนตีที่เจ็บปวดและการดุด่าจนหูหนวก ครั้งหนึ่ง ฉันโกรธแม่มาก ฉันจึงถามแม่ว่าฉันเป็นลูกสาวแท้ๆ ของเธอหรือเปล่า แม่มองฉันอย่างใจเย็นแล้วตอบว่า “แม่ไปรับเธอมาจากกองขยะ รีบกินข้าวซะ จะได้ทำความสะอาดตัวแล้วไปทำงาน”

2. พ่อของฉันมักจะไม่อยู่บ้าน ดังนั้นวัยเด็กของฉันจึงมีแต่แม่และฉัน ทุกวันก็เหมือนกัน แม่จะปลุกฉันทุกเช้า ให้ฉันทำความสะอาดและกินอาหารเช้าในสภาพง่วงนอน จากนั้นก็รีบขับรถไปส่งที่โรงเรียนก่อนไปทำงาน เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วเหมือนการหมุนเวียนของจักรยานเก่าของแม่ ฉันเติบโตขึ้นมาก เมื่อเห็นแม่ดิ้นรนกับงานที่ไม่มีชื่อ ดูแลงานของทั้งสองฝ่ายในครอบครัวเมื่อพ่อไม่อยู่ ฉันรู้สึกสงสารเธอมาก

ฉันจึงเริ่มทำงานบ้านเพื่อแบ่งปันกับแม่ จริงๆ แล้วการทำอาหารไม่ใช่เรื่องยากสำหรับฉันเลย หลังจากหุงข้าวสาร ต้มผัก และย่างเนื้อไปสองสามหม้อ ฉันก็สามารถปรุงอาหารจานอร่อยๆ ให้แม่กินได้ แม้ว่าส่วนใหญ่จะเป็นอาหารต้มก็ตาม

ครั้งแรกที่แม่กินอาหารที่ฉันปรุงอย่างดี แม่ของฉันถึงกับน้ำตาคลอเบ้าและพูดเบาๆ ว่า “ลูกสาวของฉันโตเป็นผู้ใหญ่แล้วจริงๆ” นั่นเป็นช่วงเวลาหายากที่ฉันได้เห็นแม่อ่อนโยนและแสดงความรักต่อฉัน หลังจากนั้นฉันจึงเข้าใจว่าแม่ไม่ได้เกิดมาเพื่อเป็นคนเข้มงวด แค่เข้มงวดบ้างในบางครั้ง เพราะแม่รักฉัน แม่จึงทำงานหนักทุกวัน เพียงแต่หวังว่าจะหาเงินมาให้ฉันมีชีวิตที่ดีที่สุดและสมบูรณ์แบบที่สุด ยิ่งฉันอายุมากขึ้น ฉันก็ยิ่งตระหนักว่าการจู้จี้จุกจิกและตักเตือนของแม่เมื่อฉันยังเด็กนั้นมีค่าต่อฉันมากเพียงใด เพราะมันช่วยให้ฉันเติบโตขึ้น เรียนรู้ที่จะใช้ชีวิตอย่างอิสระ และกลายเป็นคนที่มีความรับผิดชอบ

3. เมื่อสุดสัปดาห์ที่ผ่านมา ฉันให้รางวัลตัวเองด้วยตั๋วชมภาพยนตร์ยอดนิยมเรื่อง Flip Side 7: A Wish ของผู้กำกับ Ly Hai ภาพยนตร์เรื่องนี้เล่าถึงเรื่องราวของคุณแม่แก่คนหนึ่งและลูก 5 คนที่เธอรักมาก ในตอนจบของภาพยนตร์ เสียงของนักร้องสาว Bui Anh Tuan ทำให้ฉันน้ำตาไหลไม่หยุด “ตั้งแต่วันที่ฉันเกิดมาจนถึงตอนนี้ แม่ดูแลฉันมาโดยตลอด เธอให้ภาพที่สวยงามมากแก่ฉัน ซึ่งฉันไม่สามารถเข้าใจได้เมื่อครั้งยังเด็ก ตอนนี้ฉันโตขึ้นแล้ว ฉันจึงวาดรูปของตัวเอง...”

ฉันดูหนังเรื่องนี้แล้วคิดถึงแม่ของฉัน ตลอดหลายปีที่ผ่านมา ผู้หญิงคนนั้นต้องแบกรับความยากลำบากและความยากลำบากในชีวิตมากมายเพียงลำพัง แม้ว่าเธอจะบ่นอยู่บ่อยครั้ง แต่ฉันไม่เคยได้ยินเธอบ่นถึงความยากลำบากและความยากลำบากของเธอเลย

ฉันเติบโตมาโดยเรียนหนังสือไกลบ้าน พยายามทำตามความฝันและความทะเยอทะยานของตัวเอง ยุ่งมากจนไม่มีเวลาคิดถึงแม่ โทรศัพท์ก็สั้นลง และกลับบ้านก็น้อยลง เมื่อไม่มีฉัน ไม่มีพ่อ แม่ก็จะนั่งกินข้าวคนเดียวที่โต๊ะอาหาร

เด็กที่เคยพูดว่าจะดูแลแม่ในอนาคต ตอนนี้ได้แต่บินหนีไปไกลสุดขอบฟ้า ฉันเติบโตมาอย่างไร้เดียงสา ยอมรับสิ่งดีๆ ที่แม่มอบให้ ฉันคิดว่าสิ่งดีๆ ทั้งหมดที่ฉันได้มาในวันนี้ล้วนเกิดจากความพยายามของฉันเอง 100% แต่ไม่ทันคาดคิด แม่ก็แบกรับความยากลำบากและความยากลำบากทั้งหมดไว้บนบ่าอันผอมบางของเธอโดยสมัครใจ...

หลังจากดูหนังจบแล้ว ฉันรีบขึ้นรถแล้วเดินไปตามถนนที่คุ้นเคยกลับบ้าน ที่นั่น แม่ของฉันคงยังรอฉันอยู่ทุกวัน บางทีฉันอาจจะกลับไปทาสีใหม่ เพิ่มสีสันให้กับภาพแม่ และเยียวยาความเจ็บปวดของเธอเหมือนเนื้อเพลง

ฉันอยากให้เวลาหยุดลงเพื่อที่ฉันจะได้อยู่ข้างแม่ตลอดไป ฉันยืนอยู่หน้าประตูทางเข้าเดียวกับที่แม่เคยรับฉันไว้ทุกครั้งที่ฉันเลี่ยงการนอนกลางวันเพื่อออกไปข้างนอก ฉันมองดูร่างผอมบางของแม่ ริมฝีปากของฉันขยับเพื่อบอกว่า "แม่รักแม่มากนะแม่" แต่ฉันก็พูดไม่ได้...

ตรุก ฟอง

แหล่งที่มา