รักชายหาดนาตรัง

“บ้านเกิดของต้นมะพร้าวเขียว ฟ้าใส คลื่นสงบ”

โอ้ ท้องฟ้าฤดูใบไม้ร่วงสีฟ้า หายไปในคลื่นสีเขียว”…

ในความทรงจำวัยเด็กของฉัน นาตรังเป็นสีเขียวเหมือนกับเนื้อเพลง "Wish to be a wave" ของนักดนตรี Do Tri Dung

ฉันเติบโตในชุมชนที่อยู่อาศัยของครอบครัวข้าราชการที่ยากจน วัยเด็กของเราเต็มไปด้วยต้นมะพร้าวสีเขียวเย็นๆ ที่ทอดยาวจากปลายหมู่บ้านด้านหนึ่งไปอีกด้านหนึ่ง ภายใต้ร่มเงาของต้นมะพร้าว ในช่วงบ่ายของฤดูร้อนที่อากาศร้อนอบอ้าว เราจะนอนกลางวันและเล่นเกมต่างๆ มากมาย เช่น กระโดดเชือก ซ่อนหา และขว้างกระป๋อง จากนั้นเราเก็บใบมะพร้าวมาทำกังหันลม นาฬิกา และของเล่นอื่นๆ อีกมากมาย เด็ก ๆ ในสมัยนั้นมีความสุขมาก โดยคิดเกมต่าง ๆ ไว้เองมากมาย ต่างจากเด็กสมัยนี้ที่เวลามีเวลาว่าง พวกเขาก็จะหมกมุ่นอยู่กับสมาร์ทโฟน

แน่นอนว่าวัยเด็กของเรายังเกี่ยวข้องกับสีฟ้าของท้องทะเลด้วยเช่นกัน บ้านเราอยู่ใกล้ทะเล ดังนั้นทุกครั้งที่เรามีเวลาเราจะไปเที่ยวทะเล ชายหาดเป็นที่ที่เราสามารถเพลิดเพลินไปกับการมองท้องฟ้า มองทะเล ผ่อนคลายหลังจากเหน็ดเหนื่อยจากการเรียน เป็นที่ที่เราจะไปเล่นน้ำกันในช่วงฤดูร้อน จนถึงตอนนี้ ฉันยังคงหลงใหลในสีฟ้าของท้องฟ้าและท้องทะเล โดยเฉพาะในวันที่อากาศแจ่มใส ทะเลจะมีสีฟ้าที่สวยงามอย่างเหลือเชื่อ เป็นความงามที่ฉันไม่สามารถหาคำพูดใดมาบรรยายได้อย่างเต็มที่

แต่ชายหาดนาตรังในสมัยนั้นไม่เพียงแต่สวยงามด้วยสีฟ้าในตอนกลางวันเท่านั้น ในเวลากลางคืน ชายหาดเก่าของเมืองญาจางก็สวยงามมากเช่นกัน ระยิบระยับไปด้วยแสงดาวดังเช่นเนื้อเพลง “แสงดาวระยิบระยับเหมือนดวงตาของฉันยังรอคอย...” บางทีคนรุ่นต่อๆ ไปอาจจินตนาการไม่ได้ว่า “แสงดาวระยิบระยับ” นั้นเป็นอย่างไร มันไม่ใช่แสงสว่างจากไฟถนน หรือไฟประดับจากอาคารสูงเหมือนทุกวันนี้ เป็นแสงระยิบระยับจากดวงดาวบนท้องฟ้าในคืนไร้แสงจันทร์ จากแสงไฟของเรือประมงที่อยู่ไกลออกไปในทะเล ทะเลยามค่ำคืนทั้งผืนเป็นประกายระยิบระยับจนพวกเราเด็กๆ อดไม่ได้ที่จะอุทานและชื่นชม ทะเลในตอนนั้นยังคงเป็นป่าดิบแต่ก็สวยงามสำหรับสิ่งต่างๆ เช่นนั้น

เมืองนาตรัง บ้านเกิดของฉัน ปัจจุบันนี้มีอายุครบ 100 ปีแล้ว หากในอดีตญาจางเป็นเพียงเด็กสาวที่สวยงามและอ่อนโยน ญาจางในปัจจุบันก็เป็นเด็กสาวที่เป็นผู้ใหญ่ อ่อนเยาว์ และมีชีวิตชีวา อย่างไรก็ตาม แม้จะมีการเปลี่ยนแปลงมากมาย แต่เมืองนาตรังยังคงรักษาลักษณะที่อ่อนโยนและมีเสน่ห์ไว้ ดึงดูดผู้คนมากมาย ชายหาดนาตรังยังคงสวยงามในสายตาของทุกคนเสมอ ทะเลคือความทรงจำ ปัจจุบัน และอนาคต ทุกๆ ครั้งที่ฉันไปชายหาด ฉันจะเห็นภาพวัยเด็กของฉันอยู่ที่นั่น เพียงแค่พริบตา เพื่อนๆ ของฉันเมื่อหลายปีก่อนต่างก็มีผมสองแบบต่างกัน...

"ถึงแม้ว่าฉันจะอยู่ห่างไกลจากที่นี่ แต่หัวใจของฉันยังได้ยินคลื่นวิญญาณของฉัน"

คลื่นอ่อนโยนสงบนิ่งเหมือนเปลนอนตลอดปี

สวัสดีคุณญาจาง ฉันอยากอาศัยอยู่กับคุณ

นาตรังที่รัก เราร้องเพลงเกี่ยวกับคุณ

ฉันขอเป็นคลื่นสีขาวที่ซัดเข้าหาฝั่ง

เพราะหัวใจของฉันยังคงรักคุณมาก..."

ใช่. ฉันยังคงและจะรักเมืองนาตรัง บ้านเกิดอันเป็นที่รักของฉันตลอดไป

มายเวียด

แหล่งที่มา