100 χρόνια Βιετναμέζικης Επαναστατικής Δημοσιογραφίας: «Χρυσά μαθήματα» της δημοσιογράφου Νγκουγιέν Άι Κουόκ

Η ρωσική επιστολή που δημοσίευσε ο δημοσιογράφος Nguyen Ai Quoc στο περιοδικό Communist πριν από σχεδόν 100 χρόνια αποτελεί ένα πολύτιμο ντοκουμέντο για το επαγγελματικό, επιστημονικό και υπεύθυνο δημοσιογραφικό στυλ ενός επαναστάτη δημοσιογράφου.

Στο πολύτιμο αρχείο του Βιετναμέζικου ακαδημαϊκού, διπλωμάτη , δημοσιογράφου, ερευνητή και συγγραφέα πολλών άρθρων για τον Χο Τσι Μινχ, Εβγκένι Γκλαζουνόφ, κατά τη διάρκεια της ζωής του, υπάρχει μια ειδική επιστολή γραμμένη στα ρωσικά από τον ίδιο τον δημοσιογράφο Νγκουγιέν Άι Κουόκ.

Ο κ. Γκλαζουνόφ έδωσε ένα αντίγραφο αυτής της επιστολής στον μεταφραστή Νγκουγιέν Κουόκ Χουνγκ, Αντιπρόεδρο της Ένωσης Βιετναμέζικων Οργανώσεων στη Ρωσική Ομοσπονδία, με το μήνυμα: «Πρέπει να ενημερώσετε πολλούς ανθρώπους για αυτήν την επιστολή από τον Χο Τσι Μινχ , για να δουν πόσο πολύ νοιαζόταν και έμαθε ο θείος Χο για τη Σοβιετική Ένωση».

Η επιστολή που ανέφερε ο κ. Γκλαζουνόφ ονομάζεται « Επιστολή προς τον Σύντροφο Χ», γραμμένη στις 25 Φεβρουαρίου 1930, υπογεγραμμένη από τον Νγκουγιέν Άι Κουόκ και δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στα ρωσικά στο Κομμουνιστικό Περιοδικό τον Μάιο του 1980.

Η επιστολή δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στα ρωσικά στο περιοδικό «The Communist» τον Μάιο του 1980 με μετάφραση του Nguyen Quoc Hung. (Φωτογραφία: Tam Hang/VNA)

Στην επιστολή, ο θείος Χο έγραψε: «Αγαπητοί σύντροφοι, ο βιετναμέζικος λαός, ειδικά οι εργάτες, θέλουν περισσότερο να μάθουν για τη Ρωσία. Αλλά τα επαναστατικά βιβλία και οι εφημερίδες απαγορεύονται αυστηρά από τους σκληρούς νόμους του γαλλικού ιμπεριαλισμού. Επιπλέον, η πλειοψηφία των Βιετναμέζων εργατών και αγροτών είναι αναλφάβητοι. Όσοι έχουν ελάχιστη μόρφωση δεν γνωρίζουν καμία άλλη γλώσσα εκτός από τα βιετναμέζικα. Το καθήκον μας είναι να τους εξηγήσουμε πώς είναι η Πατρίδα του προλεταριάτου. Για να το κάνω αυτό, σκοπεύω να γράψω ένα βιβλίο, φυσικά στα βιετναμέζικα, με τη μορφή «Ταξιδιωτικές Αναμνήσεις». Ελπίζω να είναι ζωντανό, ελκυστικό, εύκολο στην ανάγνωση και να έχει πολλές ιστορίες» (Μετάφραση από τον Nguyen Quoc Hung).

Η επιστολή περιελάμβανε επίσης μια λεπτομερή περιγραφή του περιεχομένου που έπρεπε να μάθουν οι πολίτες σχετικά με τη Σοβιετική Ένωση: την κατάσταση πριν από την επανάσταση, κατά τη διάρκεια της επανάστασης και σήμερα. Ο θείος Χο ενδιαφερόταν για όλες τις πτυχές της σοβιετικής χώρας, από την οργάνωση της κυβέρνησης, τη ζωή των ανθρώπων, τα κοινωνικά ζητήματα, τις οικονομικές δραστηριότητες, τις πολιτικές... Συγκεκριμένα, ο θείος Χο τόνισε τα δεδομένα που χρειάζονταν για σύγκριση.

Σύμφωνα με τον κ. Nguyen Quoc Hung, η επιστολή όχι μόνο δείχνει τη βαθιά ανησυχία του θείου Χο για τη Σοβιετική Ένωση, αλλά αποτελεί επίσης ένα πολύτιμο ντοκουμέντο για το επαγγελματικό, επιστημονικό και υπεύθυνο δημοσιογραφικό στυλ ενός επαναστατικού δημοσιογράφου.

Η δημοσιογράφος Νγκουγιέν Άι Κουόκ επικεντρωνόταν πάντα στη συλλογή εγγράφων, στην έρευνα, στην προσεκτική ανάλυση και στην επιλογή μιας μορφής έκφρασης κατάλληλης για το αναγνωστικό κοινό.

Από την ιδέα της επιστολής, ο θείος Χο συνέθεσε το διάσημο βιβλίο «Ημερολόγιο Ναυαγίου», για τρεις εργάτες από τρεις ηπείρους: τον Πον (Ευρώπη), τον Ζο (Αφρική) και τον Ντάου (Βιετνάμ).

Αφού επέζησαν από ένα ναυάγιο, κατέφυγαν σε ένα νησί, διασώθηκαν και μεταφέρθηκαν στη Σοβιετική Ένωση. Εκεί, τους υποδέχτηκαν θερμά, τους επισκέφτηκαν, τους μελέτησαν, τους ξεκούρασαν και ένιωσαν το διεθνές πνεύμα μιας δίκαιης και αδελφικής κοινωνίας. Μετά από αυτό, και οι τρεις επέστρεψαν στην πατρίδα τους, φέρνοντας μαζί τους όμορφες αναμνήσεις από τη Σοβιετική Ένωση.

Ο μεταφραστής Nguyen Quoc Hung, Αντιπρόεδρος της Ένωσης Βιετναμέζικων Οργανώσεων στη Ρωσική Ομοσπονδία, με σελίδες από το περιοδικό "The Communist". (Φωτογραφία: Tam Hang/VNA)

Το «Ημερολόγιο Ναυαγίου» μιλούσε για τη Σοβιετική Ένωση με απλό τρόπο, αλλά ήταν εξαιρετικά ελκυστικό και εύκολο στην κατανόηση για την πλειοψηφία των Βιετναμέζικων αναγνωστών εκείνης της εποχής - ανθρώπων που μόλις είχαν μάθει να διαβάζουν και να γράφουν.

Το Κομμουνιστικό Περιοδικό σχολίασε ότι το βιβλίο, αν και γραμμένο απλά, ήταν ελκυστικό και εύκολο στην κατανόηση για την πλειοψηφία των Βιετναμέζικων αναγνωστών εκείνη την εποχή - όσοι μόλις είχαν μάθει να διαβάζουν και να γράφουν, «έγινε ένα αγαπημένο βιβλίο στο Βιετνάμ, εμπνέοντας τον βιετναμέζικο λαό στον αγώνα για εθνική και κοινωνική απελευθέρωση, καλώντας σε πρόοδο στο δρόμο της Οκτωβριανής Επανάστασης, στο δρόμο του μεγάλου Λένιν» (πρόλογος του Κομμουνιστικού Περιοδικού).

Επέλεξε τον καταλληλότερο τρόπο για να μεταφέρει πληροφορίες στο κοινό-στόχο, μια μορφή προπαγάνδας που ήταν εύκολο να απομνημονευτεί και να διαδοθεί. Συγκέντρωσε ποικίλες και αυθεντικές πληροφορίες, επέλεξε τον καταλληλότερο και ελκυστικότερο τρόπο για να παρουσιάσει τις πληροφορίες και γι' αυτό οι πληροφορίες ήταν εξαιρετικά αποτελεσματικές.

Η κα Σβέτα (το βιετναμέζικο όνομα είναι Χανγκ), κόρη του κ. Εβγκένι Γκλαζουνόφ, ο οποίος εργάζεται ως λέκτορας και μεταφράστρια Βιετναμέζων στη Ρωσία, είπε ότι ο πατέρας της θεωρούσε πάντα τα έγγραφα που σχετίζονται με τον Χο Τσι Μινχ ως ανεκτίμητα κειμήλια, τα οποία φυλάσσονται προσεκτικά στην ιδιωτική του βιβλιοθήκη.

Η κα Σβέτα Γκλαζούνοβα και αναμνηστικά του πατέρα της, κ. Εβγκένι Γκλαζούνοφ, ο οποίος είναι γνωστός ως «Ρώσος με βιετναμέζικη καρδιά». (Φωτογραφία: Tam Hang/VNA)

Για εκείνη, παλιά έγγραφα και παλιά άρθρα του πατέρα της αποτελούν χρήσιμες πηγές πληροφοριών για την κατανόηση της ιστορίας του Βιετνάμ.

Κατά τη διάρκεια της ζωής του, ο θείος Χο έγραψε σε πολλές γλώσσες: βιετναμέζικα, αγγλικά, γαλλικά, ρωσικά, κινέζικα... Επομένως, από επαγγελματικής άποψης, η κα Σβέτα πιστεύει ότι, μέσω του ύφους γραφής και της γραμματικής, είναι πολύ πιθανό η «Επιστολή στον Σύντροφο Χ» να γράφτηκε από τον ίδιο τον θείο Χο στα ρωσικά και όχι ως μετάφραση από τα βιετναμέζικα.

Το κομψό ύφος γραφής, η ακριβής γραμματική και η άμεση έκφραση - δείχνουν τις οξυδερκείς γλωσσικές και νοητικές του ικανότητες.

Η κα Σβέτα εντυπωσιάστηκε επίσης όταν ο θείος Χο ανέφερε το ζήτημα της εκτύπωσης και της έκδοσης βιβλίων - επιδεικνύοντας στρατηγικό όραμα και βαθιά κατανόηση του έργου της επικοινωνίας και της δημοσιογραφίας.

Η επιστολή γράφτηκε πριν από σχεδόν 100 χρόνια, αλλά δεν έχει χάσει τα πρακτικά της διδάγματα για πολλές γενιές Βιετναμέζων δημοσιογράφων σήμερα.

Ο σεβασμός στην πραγματικότητα, η έρευνα και η δημιουργικότητα, ο εντοπισμός του κοινού-στόχου της πληροφορίας, η εύρεση τρόπων για την παροχή πληροφοριών που είναι κατάλληλες αλλά και ελκυστικές, και πάνω απ' όλα, η υπευθυνότητα απέναντι στην πένα, η αγάπη για τους συμπατριώτες και η αποστολή προς όφελος του λαού είναι τα πράγματα που δίδαξε ο δημοσιογράφος Nguyen Ai Quoc σε όλη του τη ζωή:

«Κάθε φορά που γράφω ένα άρθρο, αναρωτιέμαι: Για ποιον γράφω; Ποιος είναι ο σκοπός της συγγραφής του; Πώς μπορώ να το γράψω έτσι ώστε να είναι εύκολο να το καταλάβει το ευρύ κοινό, συνοπτικό και ευανάγνωστο; Όταν τελειώσω το γράψιμο, ζητώ από τους συναδέλφους μου να το αναθεωρήσουν και να το επεξεργαστούν για μένα» (Ομιλία στο Τρίτο Συνέδριο της Ένωσης Δημοσιογράφων του Βιετνάμ, 8 Σεπτεμβρίου 1962)./.

(TTXVN/Βιετνάμ+)

Πηγή: https://www.vietnamplus.vn/100-nam-bao-chi-cach-mang-viet-nam-bai-hoc-vang-cua-nha-bao-nguyen-ai-quoc-post1044529.vnp