Όταν η πολιτιστική κληρονομιά εισέρχεται στα σχολεία

Στα σχολεία στα υψίπεδα του Λάο Κάι, τα khen, xoe και đàn tính δεν είναι πλέον παράξενες ηχώ των εορτών, αλλά έχουν εισέλθει στον ρυθμό της σχολικής ζωής - αντηχώντας κατά τη διάρκεια των χαιρετισμών της σημαίας, στην παιδική χαρά και στη βιβλιοθήκη. Η κληρονομιά γίνεται μια καθημερινή ανάσα, φοριέται, παίζεται, κεντιέται και λέγεται, έτσι ώστε κάθε τάξη όχι μόνο να διδάσκει γράμματα αλλά και να διατηρεί το πνεύμα της υπαίθρου.

Σε κάθε τάξη, το μπροκάρ δεν είναι απλώς ένα μοτίβο, αλλά μια ανάμνηση υφασμένη με βελόνες και ράμματα. Οι χοροί Then and Xoe δεν είναι απομνημονευμένες κινήσεις αλλά η ανάσα μιας γενιάς. Ο χορός της φλογέρας, το κέντημα με μπροκάρ, οι λέσχες λαϊκού τραγουδιού... γίνονται χώροι διαβίωσης όπου δάσκαλοι, τεχνίτες και πρεσβύτεροι στο χωριό κάθονται μαζί για να διδάξουν - όχι μόνο τεχνικές αλλά και έννοιες, ευθύνες και υπερηφάνεια. Τα μαθήματα ξεφεύγουν από τα όρια που είναι τυπωμένα στις σελίδες των βιβλίων, έτσι ώστε τα παιδιά να μπορούν να αγγίξουν το ύφασμα, να ανοίξουν τα αυτιά τους στις ιστορίες και να εισέλθουν στην ρέουσα πηγή της πολιτιστικής ζωής.

Η λέσχη χορού με κασκόλ και πανσέτα του Δημοτικού και Δευτεροβάθμιου Οικοτροφείου Che Cu Nha για Εθνικές Μειονότητες, στην Κοινότητα Mu Cang Chai, έχει πάνω από 200 μαθητές που εξασκούνται. Η δασκάλα Dao Thi Huong, η οποία δεν είναι εθνικής καταγωγής Mong, στέκεται στη μέση της σχολικής αυλής ως γέφυρα - ενσταλάζοντας στους μαθητές την αγάπη για τον πολιτισμό, προσκαλώντας καλλιτέχνες να έρθουν, έτσι ώστε οι μαθητές όχι μόνο να εξασκούνται στον ρυθμό αλλά και να κατανοούν την ιστορία που κρύβεται σε κάθε κίνηση. «Διδάσκω τους μαθητές έτσι ώστε να συνειδητοποιήσουν ότι η διατήρηση του πολιτισμού είναι ευθύνη» - είπε η κα Huong. Εκεί, οι δάσκαλοι δεν διδάσκουν μόνο γράμματα, αλλά μεταδίδουν και τις ρίζες τους.

Η καλλιτέχνης διδάσκει χορό πανπίδα σε μαθητές του Δημοτικού και Γυμνασίου Σχολείου Che Cu Nha Ethnic Boarding (κοινότητα Mu Cang Chai).

Όχι μόνο στην κοινότητα Mu Cang Chai, αλλά και στην κοινότητα Yen Binh, ακριβώς στο Γυμνάσιο Yen Binh για Εθνικές Μειονότητες, οι εκπαιδευτικοί έχουν δέσει τα αόρατα νήματα του κανονισμού της ένδυσης εθνικών στολών σε ειδικές περιστάσεις, φέρνοντας λαϊκά τραγούδια και λαϊκούς χορούς σε εξωσχολικές δραστηριότητες, μετατρέποντας την αυλή του σχολείου σε ένα μικρό φεστιβάλ. Και στο Δημοτικό Σχολείο Εθνικών Μειονοτήτων Nam Lu, στην κοινότητα Muong Khuong, το τραγούδι Nung Din του Λαϊκού Καλλιτέχνη Hoang Xin Hoa αντηχεί με τη μέθοδο «τραγουδώντας προς τα πού, εξηγώντας προς τα εκεί» - κάθε πρόταση, κάθε λέξη εξάγεται, εξηγείται έτσι ώστε τα παιδιά να κατανοήσουν το περιεχόμενο, την αξία και την ηθική που κρύβονται στους στίχους. Κατά τη διάρκεια των δραστηριοτήτων, τα παιδιά φορούν πολύχρωμες στολές, νιώθουν την πηγή και μερικές φορές ψιθυρίζουν στον εαυτό τους: «Αυτό είναι δικό μου».

Λέσχη κεντήματος μπροκάρ του Δημοτικού και Δευτεροβάθμιου Οικοτροφείου De Xu Phinh για Εθνικές Μειονότητες (κοινότητα Pung Luong).

Κάθε μικρή δραστηριότητα περιέχει ένα μεγάλο μάθημα. Όταν τα παιδιά συμμετέχουν στο ράψιμο και το κέντημα κάθε μοτίβου μπροκάρ, κατανοούν κάθε μοτίβο, ξέρουν γιατί κάθε βελονιά φέρει ένα μήνυμα από τη μητέρα ή τη γιαγιά τους, μαθαίνουν υπομονή, εκτιμούν τη χειρωνακτική εργασία, βλέπουν τη σύνδεση μεταξύ εργασίας και ταυτότητας. Όταν φορούν παραδοσιακά κασκόλ και παίζουν ένα μουσικό κομμάτι, μαθαίνουν να έχουν αυτοπεποίθηση, ξέρουν πώς να τηρούν την εθιμοτυπία και να νιώθουν την αξία της διατήρησης των εθνικών τους πολιτιστικών αξιών.

Στα σχολεία Muong Lo, υπάρχει μια λέσχη Thai Xoe με μέλη που αγαπούν και εκτελούν επιδέξια 6 αρχαίους χορούς Xoe. Αυτά τα μέλη θα αποτελούν τον πυρήνα στις παραστάσεις Thai Xoe κατά τη διάρκεια της γυμναστικής στο γυμνάσιο ή για να καλωσορίζουν επισκέπτες στο σχολείο, σε εξωσχολικές δραστηριότητες, σε τοπικές αργίες... Το γεγονός ότι το Thai Xoe διατηρείται στα σχολεία είναι ένας σημαντικός παράγοντας που θα βοηθήσει το Thai Xoe της περιοχής Muong Lo της επαρχίας να συμπεριληφθεί στον κατάλογο της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς της ανθρωπότητας το 2021.

Η εισαγωγή της πολιτιστικής κληρονομιάς στα σχολεία δεν αφορά μόνο τη διατήρηση ή τη διατήρηση, αλλά και την ενδυνάμωση. Ενδυναμώνοντας τα παιδιά ώστε να γίνουν πολιτιστικοί πρεσβευτές, γνωρίζοντας πώς να το πουν στους συγγενείς και τους φίλους τους, γνωρίζοντας πώς να φέρουν την ταυτότητά τους στην κοινότητα. Όταν τα δημοτικά τραγούδια αντηχούν στους χαιρετισμούς της σημαίας, όταν ο ήχος της φλογέρας και των χορών αναμειγνύονται στα παιδικά τραγούδια, η πολιτιστική κληρονομιά μετατρέπεται αθόρυβα σε ήπιες δεξιότητες, αναπτύσσοντας δημιουργική σκέψη και καλλιεργώντας την κοινοτική ευθύνη. Τα παιδιά μεγαλώνουν γνωρίζοντας πώς να σέβονται τους ηλικιωμένους, γνωρίζοντας πώς να διατηρούν τις τελετουργίες, αλλά και όντας έτοιμα να αποδεχτούν τα νέα πράγματα, ενσωματώνοντας παράλληλα τον εαυτό τους.

Οι τεχνίτες εισάγουν μοτίβα μπροκάρ στα παιδιά στο νηπιαγωγείο Phuc Loi (commune Phuc Loi).

Στη σύγχρονη εκπαίδευση, ο στόχος δεν είναι μόνο η μετάδοση γνώσεων αλλά και η καλλιέργεια του χαρακτήρα, και η πολιτιστική κληρονομιά είναι η πρώτη ύλη για τη δημιουργία αυτών των ιδιοτήτων. Οι παραδοσιακές χειροτεχνίες μπορεί να μην γίνουν η κύρια απασχόληση για κάθε παιδί, αλλά ανοίγουν τρόπους διαβίωσης, αναπτύσσουν τον κοινοτικό τουρισμό και δημιουργούν δημιουργικά πολιτιστικά προϊόντα - όπου η παράδοση φέρνει οικονομική και πνευματική αξία.

Όταν βλέπουμε τα παιδιά να τραγουδούν, τα παιδιά να κεντούν προσεκτικά κάθε σχέδιο από μπροκάρ, τον ήχο του αυλού, τον πρεσβύτερο του χωριού να μπαίνει στην τάξη για να πει παλιές ιστορίες... μας κάνει να φανταζόμαστε τη φράση «η καταγωγή είναι εκεί που επιστρέφουμε». Εδώ, η καταγωγή δεν περιμένει πλέον, αλλά προσκαλείται στην τάξη, φροντίζεται και της ανατίθεται η ευθύνη να συνεχίσει. Η εικόνα της εκπαίδευσης ολοκληρώνεται έτσι με τη σύγχρονη γνώση να συναντά την παραδοσιακή ταυτότητα.

Για να διαρκέσει αυτή η πορεία, χρειαζόμαστε πόρους και, πάνω απ' όλα, την αλληλεγγύη της κοινότητας. Όταν κάθε τελετή έπαρσης σημαίας είναι μια πολύχρωμη εικόνα παραδοσιακών φορεσιών, όταν η αυλή του σχολείου γεμίζει με τον ήχο του αυλού και των επιδέξιων κεντητριών, η κληρονομιά δεν θα είναι πλέον παρελθόν αλλά θα γίνει η ανάσα του μέλλοντος. Όταν αυτές οι νέες γενιές μεγαλώσουν, κουβαλώντας τόσο γνώση όσο και ταυτότητα, θα γίνουν αυτές που διατηρούν και διαδίδουν τον πολιτιστικό θησαυρό - μέσα από τις ζωές που ζουν, μέσα από τα τραγούδια που μεταδίδουν, μέσα από τα κεντήματα που δίνουν στην επόμενη γενιά.

Πηγή: https://baolaocai.vn/khi-di-san-vao-truong-hoc-post883443.html