ویتنامی - رشته محکمی که ویتنامی‌های خارج از کشور را با ریشه‌هایشان پیوند می‌دهد

حفظ زبان ویتنامی در جامعه ویتنامی‌های خارج از کشور نه تنها تلاشی برای حفظ هویت است، بلکه عملی برای تأیید غرور ملی در جریان ادغام نیز می‌باشد.

در هر جامعه ویتنامی خارج از کشور، ویتنامی صرفاً یک زبان نیست، بلکه روح فرهنگ است، رشته‌ای نامرئی که مردم را به ریشه‌های ملی‌شان متصل می‌کند.

در لائوس، کشور همسایه با رابطه ویژه با ویتنام، حفظ زبان ویتنامی در جامعه ویتنامی‌های خارج از کشور نه تنها تلاشی برای حفظ هویت است، بلکه عملی برای تأیید غرور ملی در جریان ادغام نیز محسوب می‌شود.

آقای نگوین ون هونگ، یک ویتنامی مقیم خارج از کشور در استان خاموان، لائوس مرکزی. (منبع: VNA)

در خانه کوچک آقای نگوین ون هونگ در شهر تاخک، استان خاموان، وقتی کار روزانه موقتاً کنار گذاشته می‌شود و شام تمام می‌شود، بچه‌ها و نوه‌ها دور تلویزیون جمع می‌شوند تا برنامه‌های ویتنامی را با هم تماشا کنند، از اخبار خانه، سریال‌های تلویزیونی آشنا گرفته تا موسیقی و برنامه‌های کمدی با حال و هوای ویتنامی.

آقای هونگ گفت که از کودکی، والدینش به او زبان ویتنامی آموختند. پس از آن، او در یک مدرسه ویتنامی در لائوس تحصیل کرد. فرزندانش بعداً به تحصیل در مدارس ویتنامی ادامه دادند. دانستن زبان ویتنامی و نوشتن به زبان ویتنامی برای این است که فراموش نکند که او ویتنامی است. اگرچه او اکنون ملیت لائوسی دارد، اما ریشه‌های او هرگز تغییر نخواهد کرد.

آقای هونگ اغلب به فرزندان و نوه‌هایش می‌گفت که دانستن زبان ویتنامی به معنای به خاطر سپردن هویت آنهاست. تا زمانی که ویتنامی‌ها باقی بمانند، ریشه‌هایشان نیز پابرجاست. و شاید همین عصرهای ساده، همین لحظات روزمره با زبان مادری، زیباترین گواه سفر برای حفظ زبان ملی در سرزمینی بیگانه، آرام اما با افتخار، باشد.

آقای هونگ این را در تئوری نمی‌گوید، اما آن را در شیوه زندگی و تربیت فرزندانش هر روز نشان می‌دهد. در حالی که بسیاری از خانواده‌های ویتنامی دیگر در خارج از کشور به تدریج به صحبت کردن به زبان لائوسی در خانه عادت کرده‌اند، آقای هونگ و همسرش، خانم تران تی آن، هنوز اصل صحبت کردن به زبان ویتنامی را در خانه حفظ کرده‌اند.

خانم تران تی آن در حالی که به صندلی‌اش تکیه داده بود، گفت که او نیز در لائوس متولد شده و از کودکی توسط والدینش ویتنامی آموخته است. اکنون او این زبان را به فرزندان و نوه‌هایش آموزش می‌دهد. همه در خانواده به زبان ویتنامی صحبت می‌کنند.

همین پشتکار بود که به آقای نگوین ون دونگ، پسر آنها که در لائوس متولد و بزرگ شده بود، کمک کرد تا هنوز هم به راحتی از زبان ویتنامی استفاده کند. اگرچه او در یک مدرسه لائوسی درس خواند و در یک محیط چندزبانه زندگی کرد، اما به لطف پیشینه خانوادگی‌اش، «در آن ذوب نشد». اکنون، او با آموزش زبان ویتنامی به فرزندانش از همان ابتدا، همچنان به نسل بعدی الهام می‌بخشد.

به گفته آقای دانگ، صحبت کردن به زبان ویتنامی برای این است که به فرزندانش بفهماند او کیست و زادگاهش کجاست، و او همیشه با فرزندانش به زبان ویتنامی صحبت می‌کند، موسیقی می‌نوازد و به داستان‌های ویتنامی گوش می‌دهد. با گذشت زمان، زبان مادری در حافظه آنها نفوذ می‌کند و عمیقاً ریشه می‌دواند. این ساده‌ترین راه برای حفظ ریشه‌های آنهاست.

خانم دانگ تی های تام، سرکنسول ویتنام در استان ساواناکت، لائوس مرکزی، درباره حفظ زبان ویتنامی توسط جامعه ویتنامی در لائوس مرکزی صحبت می‌کند. (منبع: VNA)

خانم دانگ تی های تام، کنسول کل ویتنام در استان ساواناکت، لائوس مرکزی، گفت که ویتنامی برای ویتنامی‌های خارج از کشور صرفاً یک زبان خارجی نیست. این زبان اجداد آنهاست، یک هویت فرهنگی که باید حفظ شود. یادگیری زبان ویتنامی باید از خانواده شروع شود، از آگاهی خودآموزی گرفته تا تمرین روزانه.

خانم تام همچنین تأکید کرد که علاوه بر عوامل خانوادگی، باید از سوی مدارس، برنامه‌های آموزش زبان ویتنامی سیستماتیک و خلاقانه که برای محیط زندگی ویتنامی‌های خارج از کشور مناسب هستند، حمایت شود. در عین حال، تقویت فعالیت‌های فرهنگی جامعه و ارتباط با کشور ضروری است تا کودکان ویتنامی خارج از کشور بتوانند در فضای ویتنامی زندگی کنند و ارزش‌های ویتنامی را لمس کنند.

در بستر جهانی شدنِ شدید، زبان مادری با خطرِ از بین رفتن روبروست، به ویژه در جوامع ویتنامی که دور از سرزمین پدری زندگی می‌کنند. بنابراین، حفظ و توسعه زبان ویتنامی در جامعه ویتنامی‌های خارج از کشور نمی‌تواند فقط یک شعار باشد، بلکه باید از اقدامات مشخصی آغاز شود: از آگاهی هر خانواده، از سیاست‌های آموزشی جامعه و از همراهی بلندمدت دولت ویتنام.

برای هر ویتنامی که دور از خانه زندگی می‌کند، حفظ زبان ویتنامی به معنای حفظ ریشه‌های ملت نیز هست. این نه تنها یک مسئولیت، بلکه حقی است که به خود ببالید که مهم نیست کجا می‌روید یا کجا زندگی می‌کنید، خون لاک هونگ هنوز در رگ‌های شما جاری است و در هر لالایی، هر سلام و هر «بابا» و «مامان» مهربان در سرزمینی بیگانه طنین‌انداز است.

منبع: https://baoquocte.vn/tieng-viet-soi-day-ben-chat-noi-kieu-bao-voi-coi-nguon-324000.html