ក្រោមទង់ជាតិតែមួយ ចែករំលែកគោលដៅតែមួយ គឺឯករាជ្យជាតិ និងការបង្រួបបង្រួមជាតិ។

សង្រ្គាមនៃការតស៊ូរយៈពេល 21 ឆ្នាំប្រឆាំងនឹងសហរដ្ឋអាមេរិកសម្រាប់ការរំដោះជាតិគឺជាការតស៊ូដ៏យូរបំផុតប្រឆាំងនឹងការឈ្លានពាន ដើម្បីឯករាជ្យភាព និងការបង្រួបបង្រួមក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រនៃការតស៊ូរំដោះជាតិរបស់ប្រទេសវៀតណាម។ សន្និសិទសន្តិភាពទីក្រុងប៉ារីស បួនភាគី សំដៅបញ្ចប់សង្រ្គាម និងស្ដារសន្តិភាព ក៏ជាការចរចាការទូតដ៏វែងបំផុតក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រ ដែលនាំទៅដល់ការដកទ័ពអាមេរិក និងប្រជាជនវៀតណាម បើកការវាយលុកនិទាឃរដូវឆ្នាំ 1975 រំដោះភាគខាងត្បូង និងបង្រួបបង្រួមប្រទេស។

គណៈប្រតិភូនៃរណសិរ្សរំដោះជាតិវៀតណាមខាងត្បូង (ក្រោយមកគឺ រដ្ឋាភិបាល បដិវត្តន៍បណ្ដោះអាសន្ននៃសាធារណរដ្ឋវៀតណាមខាងត្បូង) កំពុងធ្វើការពិភាក្សានៅទីស្នាក់ការកណ្តាលរបស់ពួកគេនៅទីក្រុងប៉ារីស ខែមករា ឆ្នាំ១៩៦៩។ (រូបថតបណ្ណសារ)

សង្គ្រាមតស៊ូដ៏អូសបន្លាយប្រឆាំងនឹងការឈ្លានពានពីបរទេសបានឆ្លងកាត់ដំណាក់កាលជាច្រើននៃការតស៊ូ ដែលពោរពេញទៅដោយគោលនយោបាយ និងយុទ្ធសាស្ត្ររបស់បក្សយើង ដោយរារាំងគម្រោងការរបស់សត្រូវ។

តាមគំនិតរបស់ខ្ញុំ យុទ្ធសាស្ត្រដ៏ពិសេស និងប៉ិនប្រសប់មួយគឺការបង្កើតរណសិរ្សរំដោះជាតិវៀតណាមខាងត្បូងក្នុងឆ្នាំ១៩៦០។

យោងតាមកិច្ចព្រមព្រៀងទីក្រុងហ្សឺណែវ ការបោះឆ្នោតទូទៅដើម្បីបង្រួបបង្រួមប្រទេសនឹងត្រូវធ្វើឡើងបន្ទាប់ពីពីរឆ្នាំ ប៉ុន្តែសហរដ្ឋអាមេរិកបានធ្វើអន្តរាគមន៍ និងបង្កើតរដ្ឋាភិបាលសៃហ្គននៅភាគខាងត្បូង ក្នុងការប៉ុនប៉ងបំបែកប្រទេសជាអចិន្ត្រៃយ៍។ រណសិរ្សរំដោះជាតិវៀតណាមខាងត្បូងបានតស៊ូមតិសម្រាប់ការប្រមូលផ្តុំគ្រប់ស្រទាប់សង្គម វណ្ណៈ ក្រុមជនជាតិ និងសាសនា ដោយបង្រួបបង្រួមប្រជាជនវៀតណាមទាំងអស់ឱ្យតស៊ូដើម្បីឯករាជ្យ និងការបង្រួបបង្រួមជាតិ។ រណសិរ្សរំដោះជាតិវៀតណាមខាងត្បូងត្រូវបានបង្កើតឡើងស្របតាមសេចក្តីប្រាថ្នារបស់ប្រជាជនវៀតណាមខាងត្បូង ហើយដូច្នេះបានទទួលការគាំទ្រយ៉ាងខ្លាំង និងយ៉ាងទូលំទូលាយ។

ដោយមានការគាំទ្រច្រើនវិស័យពីសង្គមនិយមខាងជើង រណសិរ្សរំដោះជាតិវៀតណាមខាងត្បូងបានរីកចម្រើនយ៉ាងឆាប់រហ័ស ដោយដឹកនាំការតស៊ូខាងនយោបាយ និងប្រដាប់អាវុធ និងគ្រប់គ្រងរដ្ឋាភិបាលប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាព។ ក្នុងពេលជាមួយគ្នានេះ រណសិរ្សក៏បានផ្តោតលើការចល័តអន្តរជាតិជាមួយនឹងគោលនយោបាយការបរទេសនៃ " សន្តិភាព និងអព្យាក្រឹតភាព" ដូចដែលបានគូសបញ្ជាក់នៅក្នុងវេទិការបស់ខ្លួន។ រណសិរ្សនេះទទួលបានការគាំទ្រដោយជោគជ័យពីមនុស្សជុំវិញពិភពលោកដែលមានទំនោរនយោបាយចម្រុះ។

ចាប់ពីឆ្នាំ១៩៦០តទៅ នៅឯវេទិកាអន្តរជាតិ និងសន្និសីទសន្តិភាព និងលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យ មានគណៈប្រតិភូវៀតណាមពីរគឺ គណៈប្រតិភូវៀតណាមខាងជើងសង្គមនិយម និងគណៈប្រតិភូរណសិរ្សរំដោះជាតិវៀតណាមខាងត្បូង។ ទង់ជាតិពាក់កណ្តាលពណ៌ក្រហម ពាក់កណ្តាលពណ៌ខៀវរបស់រណសិរ្សនេះបានហើរពាសពេញ ពិភពលោក ដើម្បីបង្ហាញពីសាមគ្គីភាពជាមួយវៀតណាម។ ទោះបីជារណសិរ្សរំដោះជាតិវៀតណាមខាងត្បូងមិនទាន់ជារដ្ឋាភិបាលក៏ដោយ ក៏វាមានការិយាល័យតំណាងនៅក្នុងប្រទេសជាច្រើន និងទទួលបានការគាំទ្រ និងជំនួយពីរដ្ឋាភិបាលរបស់ពួកគេក្នុងសកម្មភាពរបស់ខ្លួន។

នៅឆ្នាំ ១៩៦៩ បន្ទាប់ពីការវាយលុកបុណ្យតេត យុទ្ធសាស្ត្រជាច្រើនរបស់អាមេរិកបានបរាជ័យ ហើយឱកាសក៏បានកើតឡើង។ បក្សបានតស៊ូមតិយុទ្ធសាស្ត្រ «ប្រយុទ្ធ និងចរចាក្នុងពេលដំណាលគ្នា» ដើម្បីបញ្ចប់សង្គ្រាម និងបង្រួបបង្រួមប្រទេស។ សហរដ្ឋអាមេរិក ដោយដឹងថាខ្លួនមិនអាចយកឈ្នះយើងជាមួយនឹងយុទ្ធសាស្ត្រសង្គ្រាមពិសេស និងក្នុងស្រុករបស់ខ្លួន ក៏បានសម្រេចចិត្តបើកច្រកសម្រាប់ការចរចា ដើម្បីបន្ធូរបន្ថយចលនាប្រឆាំងសង្គ្រាម និងផ្លាស់ប្តូរទៅយុទ្ធសាស្ត្រ «វៀតណាមូបនីយកម្មសង្គ្រាម»។

ប៉ុន្តែនៅពេលដែលការចរចាបានចាប់ផ្តើម ដំបូងឡើយ សហរដ្ឋអាមេរិកគ្រាន់តែចង់ចរចាជាមួយសាធារណរដ្ឋប្រជាធិបតេយ្យវៀតណាមប៉ុណ្ណោះ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ យើងបានទាមទារយ៉ាងម៉ឺងម៉ាត់នូវវត្តមានរបស់រណសិរ្សរំដោះជាតិវៀតណាមខាងត្បូង ដែលជាកម្លាំងដែលបានប្រយុទ្ធដោយផ្ទាល់ប្រឆាំងនឹងសហរដ្ឋអាមេរិកនៅភាគខាងត្បូង។

បន្ទាប់ពីការតស៊ូផ្នែកការទូតអស់រយៈពេលជាច្រើនខែ សហរដ្ឋអាមេរិកត្រូវបានបង្ខំឱ្យទទួលយកការចរចាបួនភាគី ដោយមានការចូលរួមពីរណសិរ្សរំដោះជាតិវៀតណាមខាងត្បូង។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ បន្ទាប់ពីប្រាំមួយខែ យើងបានបង្កើតរដ្ឋាភិបាលបដិវត្តន៍បណ្តោះអាសន្ននៃសាធារណរដ្ឋវៀតណាមខាងត្បូង។ ក្រុមចរចារបស់រណសិរ្សនេះបានក្លាយជាក្រុមចរចារបស់រដ្ឋាភិបាលបដិវត្តន៍បណ្តោះអាសន្នដោយស្វ័យប្រវត្តិ។

ការបង្កើតរដ្ឋាភិបាលបដិវត្តន៍បណ្ដោះអាសន្ននៃសាធារណរដ្ឋវៀតណាមខាងត្បូង គឺជាការអភិវឌ្ឍដ៏សំខាន់ និងប្រកបដោយភាពច្នៃប្រឌិតមួយ នៅក្នុងការតស៊ូបដិវត្តន៍ ដើម្បីរំដោះវៀតណាមខាងត្បូង និងការបង្រួបបង្រួមប្រទេសឡើងវិញ។ វាបានបំបែកភាពផ្តាច់មុខ "ស្របច្បាប់" របស់រដ្ឋាភិបាលសាធារណរដ្ឋវៀតណាមនៅវៀតណាមខាងត្បូង ខណៈពេលដែលក្នុងពេលជាមួយគ្នានេះ បើករណសិរ្សដ៏ធំទូលាយមួយ ដើម្បីបង្រួបបង្រួមកម្លាំងស្នេហាជាតិ និងស្រឡាញ់សន្តិភាពទាំងអស់ ក្នុងការតស៊ូដើម្បីសន្តិភាព ឯករាជ្យ និងឯកភាពជាតិ។

ទាក់ទងនឹងគោលនយោបាយការបរទេស រដ្ឋាភិបាលបដិវត្តន៍បណ្ដោះអាសន្ន ជាមួយនឹងគោលនយោបាយ «សន្តិភាព ឯករាជ្យ និងអព្យាក្រឹតភាព» របស់ខ្លួន ទទួលបានការគាំទ្រពីកម្លាំងជាច្រើនដែលស្រឡាញ់សន្តិភាព និងស្វែងរកយុត្តិធម៌នៅជុំវិញពិភពលោក និងប្រជាជនដែលមានទស្សនៈនយោបាយខុសៗគ្នា។ ចាប់តាំងពីពេលដែលរដ្ឋាភិបាលបដិវត្តន៍បណ្ដោះអាសន្នត្រូវបានបង្កើតឡើង រហូតដល់ការរំដោះភាគខាងត្បូងទាំងស្រុង និងការបង្រួបបង្រួមប្រទេសឡើងវិញ ប្រទេសចំនួន ៦៥ បានទទួលស្គាល់រដ្ឋាភិបាលបដិវត្តន៍បណ្ដោះអាសន្ន។ រដ្ឋាភិបាលបដិវត្តន៍បណ្ដោះអាសន្នមានការិយាល័យតំណាងនៅក្នុងប្រទេសជិត ៣០ នៅទូទាំងពិភពលោក។

នៅក្នុងសន្និសីទទីក្រុងប៉ារីសដែលមានភាគីទាំងបួន យើងមានគណៈប្រតិភូចរចាពីរគឺ សាធារណរដ្ឋប្រជាធិបតេយ្យវៀតណាម និងរដ្ឋាភិបាលបដិវត្តន៍បណ្ដោះអាសន្ននៃសាធារណរដ្ឋវៀតណាមខាងត្បូង ដែលបានពង្រឹងជំហររបស់យើងនៅក្នុងសន្និសីទ និងនៅលើឆាកអន្តរជាតិ។

នៅក្នុងកិច្ចចរចាទាំងនេះ ភាគីរបស់យើងគឺ «ពីរ តែមួយ មួយ តែពីរ»។ «មួយ» នៅទីនេះសំដៅទៅលើគោលដៅរួមនៃឯករាជ្យភាពជាតិ និងការបង្រួបបង្រួមជាតិ និងភារកិច្ចយុទ្ធសាស្ត្ររួមនៃការតស៊ូដើម្បី «សហរដ្ឋអាមេរិកដកថយ ខណៈពេលដែលយើងនៅ»។ «ពីរ» សំដៅទៅលើយុទ្ធសាស្ត្រសកម្ម និងអាចបត់បែនបានរបស់ក្រុមចរចានីមួយៗ។

ក្នុងអំឡុងពេលចរចា រដ្ឋាភិបាលបដិវត្តន៍បណ្ដោះអាសន្នបានស្នើដំណោះស្រាយដើម្បីបញ្ចប់សង្គ្រាម ហើយគណៈប្រតិភូនៃសាធារណរដ្ឋប្រជាធិបតេយ្យវៀតណាមបានគាំទ្រពួកគេយ៉ាងពេញទំហឹង ដោយបញ្ជាក់បន្ថែមទៀតអំពីជំហរយុត្តិធម៌របស់យើង។ នៅពេលដែលតុល្យភាពអំណាចនៅលើសមរភូមិបានផ្លាស់ប្តូរទៅរកការពេញចិត្តរបស់យើង រដ្ឋាភិបាលបដិវត្តន៍បណ្ដោះអាសន្នបានបង្ហាញដំណោះស្រាយចុងក្រោយរបស់ខ្លួន ខណៈដែលគណៈប្រតិភូនៃសាធារណរដ្ឋប្រជាធិបតេយ្យវៀតណាមបានចរចាដោយសម្ងាត់ជាមួយសហរដ្ឋអាមេរិកដើម្បីព្រាងកិច្ចព្រមព្រៀងទីក្រុងប៉ារីសដែលមានគោលបំណងបញ្ចប់សង្គ្រាមនៅវៀតណាម។

កិច្ចព្រមព្រៀងទីក្រុងប៉ារីស ដែលបានចុះហត្ថលេខាជាមួយនឹងការដកទ័ពអាមេរិកចេញ បាននាំឱ្យមានស្ថានភាពមួយដែលភាគីនានានៅវៀតណាមត្រូវដោះស្រាយបញ្ហារបស់ពួកគេក្នុងចំណោមពួកគេ។

នៅឆ្នាំ 1973 កិច្ចព្រមព្រៀងទីក្រុងប៉ារីសត្រូវបានចុះហត្ថលេខា ហើយបីខែក្រោយមក សហរដ្ឋអាមេរិកបានដកកងទ័ពទាំងអស់របស់ខ្លួន។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ រដ្ឋាភិបាលសៃហ្គនបានបដិសេធមិនអនុវត្តកិច្ចព្រមព្រៀងទីក្រុងប៉ារីសទេ ដោយបន្តសង្គ្រាមជាមួយនឹងជំនួយ និងជំនួយពីសហរដ្ឋអាមេរិក ដោយសង្ឃឹមថានឹងកម្ចាត់យើងតាមរយៈយុទ្ធសាស្ត្រ "វៀតណាមូបនីយកម្មនៃសង្គ្រាម"។

នៅឆ្នាំ 1975 បក្សបានដឹងថា ការប្រើប្រាស់ដំណោះស្រាយនយោបាយជាមួយរដ្ឋាភិបាលសៃហ្គននឹងមិនអាចដោះស្រាយបញ្ហាបានទេ ពីព្រោះរដ្ឋាភិបាលសៃហ្គននៅតែចង់បានសង្គ្រាម។ ដូច្នេះ បក្សបានសម្រេចចិត្តបើកការវាយលុកនិទាឃរដូវឆ្នាំ 1975 ដើម្បីរំដោះភាគខាងត្បូងទាំងស្រុង និងបង្រួបបង្រួមប្រទេស។

មេរៀនដ៏អស្ចារ្យបំផុតដែលប្រជាជនយើងបានរៀនគឺ៖ ឯកភាពជាតិដ៏រឹងមាំ រួមផ្សំជាមួយនឹងចលនាសាមគ្គីភាពអន្តរជាតិដ៏ធំមួយ បានអនុញ្ញាតឱ្យប្រជាជនរបស់យើងកម្ចាត់ពួកឈ្លានពានបរទេស ដោយមិនគិតពីថាតើពួកគេជាចក្រពត្តិនិយម ឬអាណានិគមនិយមនោះទេ។ មានតែសាមគ្គីភាពជាតិដ៏រឹងមាំប៉ុណ្ណោះ ទើបអាចមានចលនាសាមគ្គីភាពអន្តរជាតិដ៏ទូលំទូលាយមួយដែលនាំទៅរកជ័យជម្នះចុងក្រោយ។

Nhandan.vn

ប្រភព៖ https://nhandan.vn/chung-mot-bong-co-cung-mot-muc-tieu-doc-lap-dan-toc-thong-nhat-dat-nuoc-post871834.html