បានបញ្ចប់ការសិក្សាពីសកលវិទ្យាល័យឧបករណ៍ភ្លេងប្រពៃណី បណ្ឌិតសភាតន្ត្រីជាតិវៀតណាម (2025) លោក An Nhu មិនត្រឹមតែចេះខ្លុយទេ ថែមទាំងរៀនខ្លុយ ព្យាណូ និងវីយូឡុងបុរាណទៀតផង។ សម្រាប់នាង តន្ត្រី មិនត្រឹមតែជាសិល្បៈប៉ុណ្ណោះទេ ថែមទាំងជាដំណើរស្វែងរកខ្លួនឯង ព្យាបាល និងផ្សព្វផ្សាយរឿងល្អៗផងដែរ។

ទ្វារតន្ត្រីបានបើកពីឧប្បត្តិហេតុមួយ។

ឱកាស​របស់ An Nhu មក​តន្ត្រី​បាន​ចាប់​ផ្តើម​ពី​ឧប្បត្តិហេតុ​មួយ។ បន្ទាប់ពីឧបទ្ទវហេតុមួយដែលធ្វើឱ្យនាងពិការភ្នែកជាអចិន្ត្រៃយ៍នៅពេលនាងមានអាយុ 11 ខែម្តាយរបស់នាងបានក្លាយជាអ្នកគាំទ្ររបស់នាងដែលជាមនុស្សដំបូងដែលបើកទ្វារតន្ត្រីសម្រាប់នាង។ An Nhu បាននិយាយថា "ម្តាយរបស់ខ្ញុំគឺជាអ្នកដែលបានជួយខ្ញុំស្វែងរកគ្រូ បន្ទាប់មកបានចុះឈ្មោះខ្ញុំឱ្យរៀន zither នៅអនុវិទ្យាល័យ Nguyen Dinh Chieu ។ ដំបូងវាគ្រាន់តែជាការចង់ដឹងចង់ឃើញ ប៉ុន្តែក្រោយមកវាក្លាយជាចំណង់ចំណូលចិត្តដ៏អស្ចារ្យ" An Nhu ។

ពីថ្នាក់ដ៏សាមញ្ញនោះ ក្តីស្រមៃចង់ចូលទៅក្នុង Conservatory of Music បានចាប់ផ្តើមរីកក្នុងចិត្តរបស់ក្មេងស្រីតូច នៅពេលដែលនាងគ្រាន់តែជាសិស្សសាលាបឋមសិក្សា។ នៅថ្នាក់ទី ៦ សុបិននោះបានក្លាយជាការពិត។ អាន ញ៉ូ បានប្រឡងជាប់ក្នុងមណ្ឌលអភិរក្ស ដោយបើកទំព័រថ្មីក្នុងជីវិតរបស់នាង។

Nguyen An Nhu ក្នុងពិធីប្រគល់សញ្ញាបត្រនៅបណ្ឌិត្យសភាតន្ត្រីជាតិវៀតណាម។ រូបថត៖ ផ្តល់ដោយតួអក្សរ

នាងមានអំណរគុណចំពោះលោកគ្រូ អ្នកគ្រូចំពោះភាពសាទរ និងឆន្ទៈក្នុងការស្វែងរកវិធីសាស្រ្តបង្រៀនសមរម្យសម្រាប់អ្នកពិការភ្នែក។ នាង​បាន​និយាយ​ថា​៖ «​ខ្ញុំ​រៀន​នៅ​មណ្ឌល​អភិរក្ស​យូរ​ជាង​នេះ ខ្ញុំ​កាន់តែ​សប្បាយ​ចិត្ត​។ ជាមួយនឹងជាងមួយទសវត្សរ៍នៃការធ្វើការជាមួយមហាវិទ្យាល័យឧបករណ៍ប្រពៃណី An Nhu បានបង្ហាញឱ្យឃើញថា ចំណង់ចំណូលចិត្ត និងការតស៊ូអាចជម្នះគ្រប់ឧបសគ្គទាំងអស់។

កម្លាំងខាងក្នុង និងការដឹងគុណ

សម្រាប់ An Nhu ឧបករណ៍ភ្លេងនីមួយៗមានរបៀបបញ្ចេញមតិខុសៗគ្នា។ ប្រសិនបើខ្លុយ zither និងឫស្សីជួយនាងរកឃើញអត្តសញ្ញាណវៀតណាមរបស់នាង ព្យាណូ និងវីយូឡុងបើកទ្វារដល់តន្ត្រីលោកខាងលិច។ វា​ជា​ភាព​សុខដុម​ដែល​បាន​នាំ​នាង​ទៅ​កាន់​ឆាក​ជាច្រើន​ក្នុង​ប្រទេស និង​ក្រៅ​ប្រទេស ពី​ប្រទេស​ថៃ ឥណ្ឌា ទៅ​គម្រោង​សិល្បៈ​ក្នុង​ប្រទេស​វៀតណាម និង​អ៊ីតាលី ដែល​បទភ្លេង​ក្លាយ​ជា​ភាសា​ដែល​ភ្ជាប់​មនុស្ស។

ពិភពលោក ​របស់​នាង​មិន​ត្រូវ​បាន​ដឹង​ដោយ​ការ​មើល​ឃើញ​ទេ ប៉ុន្តែ​ដោយ​ការ​ស្តាប់ និង​ការ​ប៉ះ។ "ជាមួយនឹង zither ការស្តាប់ត្រូវតែផ្តោតអារម្មណ៍ដើម្បីដឹងពីរបៀបដែលចំណាំស្តាប់ទៅអារម្មណ៍នៃដៃត្រូវតែចងចាំទីតាំងនៃខ្សែនិងការចងចាំសាច់ដុំនៃដៃត្រូវតែត្រូវបានហ្វឹកហាត់។ ដោយប្រើខ្លុយឬស្សី ជួរឈរដង្ហើម សាច់ដុំថ្គាម និងម្រាមដៃត្រូវតែអាចបត់បែនបាន ដោយត្រូវការការហ្វឹកហាត់រយៈពេលយូរ។" ចំណែក​ព្យាណូ​វិញ នាង​ត្រូវ​ទន្ទេញ​កំណត់​ចំណាំ និង​ភ្លេង​ទាំងអស់​ដើម្បី​អាច​លេង​បាន​ស្ទាត់។ ភាពល្អិតល្អន់ ការអត់ធ្មត់ និងការផ្តោតអារម្មណ៍ដាច់ខាតបានជួយ An Nhu យកឈ្នះលើកំណត់ត្រានីមួយៗ ដោយប្រែក្លាយសំឡេងដែលមើលមិនឃើញទៅជាស្នាដៃសិល្បៈជាក់ស្តែង។

ក្មេងស្រីវ័យក្មេងតែងតែរក្សាថាមពលវិជ្ជមាន និងស្នាមញញឹមនៅលើបបូរមាត់របស់នាង។

ក្នុង​ដំណើរ​នោះ គ្រួសារ​នៅ​តែ​មាន​ការ​គាំទ្រ​ខ្លាំង។ An Nhu បាននិយាយទាំងរំជួលចិត្តថា "មិនមែនគ្រប់គ្រួសារទាំងអស់សុទ្ធតែក្លាហានគ្រប់គ្រាន់ក្នុងការអនុញ្ញាតឱ្យកូនរបស់ពួកគេចូលវិថីសិល្បៈនោះទេ។ ប៉ុន្តែឪពុកម្តាយរបស់ខ្ញុំបានជឿជាក់ ស្រឡាញ់ និងជួយខ្ញុំឱ្យយកឈ្នះលើការភ័យខ្លាចទាំងអស់" ។ សម្រាប់​នាង ការ​ពិការ​ភ្នែក​មិន​មែន​ជា​គុណវិបត្តិ​នោះ​ទេ ប៉ុន្តែ​ជា​ឱកាស​មួយ​ដើម្បី​រស់នៅ​ឱ្យ​បាន​ស៊ីជម្រៅ ផ្តោត​អារម្មណ៍​ឱ្យ​បាន​ច្រើន និង​ចូល​រួម​ចំណែក​បន្ថែម​ទៀត។

បំពេញក្តីស្រមៃរបស់អ្នក ហើយរីករាយទាំងស្រុង

សម្រាប់​នារី​វ័យក្មេង តន្ត្រី​មិន​ត្រឹមតែ​ជា​សិល្បៈ​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ ប៉ុន្តែ​វា​ក៏​ជា​មធ្យោបាយ​ទំនាក់ទំនង ភ្ជាប់ និង​ព្យាបាល​ផងដែរ​។ នាង​បាន​បញ្ជាក់​ថា​៖ «​តន្ត្រី​ជួយ​ខ្ញុំ​ឲ្យ​មាន​ទំនាក់ទំនង​ជាមួយ​មិត្ត​ភក្តិ​ច្រើន​នាក់​។ ជាងនេះទៅទៀត តន្ត្រីក៏ជាមធ្យោបាយមួយសម្រាប់នាងក្នុងការជាសះស្បើយគ្រប់ពេលនៃជម្លោះ ជួយឱ្យនាងស្តាប់ ស្ងប់ស្ងាត់ និងមានភាពចម្រុះអារម្មណ៍។

ក្រៅពីតន្ត្រី អាន ញូ ក៏មានចំណង់ចំណូលចិត្តពិសេសមួយទៀតគឺការរាំ។ នាង​សើច​ថា​៖ «​ដំបូង​ខ្ញុំ​គិត​ថា​ការ​រាំ​គឺ​សម្រាប់​តែ​មនុស្ស​ស្អាត​ៗ​ស្លៀក​ពាក់​និង​ស្បែកជើង​កែង​ខ្ពស់​ប៉ុណ្ណោះ​» ។ នាង​បាន​ចូល​រួម​ក្នុង​កីឡា​នេះ​អស់​រយៈ​ពេល​៥​ឆ្នាំ ដោយ​បាន​ចូល​រួម​និង​ទទួល​បាន​លទ្ធផល​ខ្ពស់​ក្នុង​ការ​ប្រកួត​របស់​ក្លិប Blind Sports Dance Club។

ក្រឡេកទៅអនាគត អាន ញ៉ូ មានផែនការជាច្រើន។ នាងចង់ស្វែងរកគម្រោងដើម្បីអភិវឌ្ឍអាជីពរបស់នាង និងរស់នៅដោយប្រាក់ខែរបស់នាង។ នាងក៏ចង់ស្វែងយល់បន្ថែមអំពីឧបករណ៍ភ្លេងលោកខាងលិច សិក្សាភាសាអង់គ្លេស បារាំង និងអ៊ីតាលី ដើម្បីប្រឡងបញ្ចប់ការសិក្សា និងទទួលបានសញ្ញាបត្រអនុបណ្ឌិតនៅបណ្ឌិត្យសភា។

"សុភមង្គល" សម្រាប់ An Nhu ត្រូវបានកំណត់តាមវិធីសាមញ្ញបំផុត ប៉ុន្តែមានអត្ថន័យជ្រាលជ្រៅបំផុតគឺ "រាល់ថ្ងៃខ្ញុំអាចដកដង្ហើម ញញឹមជាមួយមនុស្សជាទីស្រលាញ់របស់ខ្ញុំ ធ្វើអ្វីដែលខ្ញុំចូលចិត្ត រៀន និងការពារអ្វីដែលល្អនៅក្នុងខ្លួនខ្ញុំ។ សុភមង្គលក៏អាចនាំយកផលិតផលតន្ត្រី ឬបច្ចេកទេសហ្គីតាមកជូនអ្នកគ្រប់គ្នាដោយមិនខ្លាចការវិនិច្ឆ័យ"។

សម្រាប់ Nguyen An Nhu តន្ត្រីមិនត្រឹមតែជាសិល្បៈប៉ុណ្ណោះទេ ថែមទាំងជាមធ្យោបាយទំនាក់ទំនង តភ្ជាប់ និងព្យាបាលផងដែរ។

ក្នុងនាមជាមនុស្សម្នាក់ដែលបានឆ្លងកាត់ឧបសគ្គជាច្រើន ប៉ុន្តែតែងតែញញឹម អាន ញ៉ូ មានសារមួយចង់ផ្ញើទៅកាន់យុវជនដែលកំពុងជួបការលំបាក៖ "សូមឱ្យតម្លៃពេលវេលាដែលយើងកំពុងរស់នៅ ចូរយើងធ្វើអ្វីមួយដើម្បីព្យាបាលជីវិត និងរាងកាយរបស់យើងឱ្យបានល្អ ព្រោះដល់អាយុណាមួយ យើងនឹងត្រូវសម្រាក និងមិនអាចរួមចំណែកជារៀងរហូតបានទេ"។

An Nhu បានបង្ហាញឱ្យឃើញថា នៅពេលដែលយើងរស់នៅជាមួយនឹងចំណង់ចំណូលចិត្ត និងការដឹងគុណរបស់យើង នោះជីវិតនឹងលេងភ្លេងដ៏ពិរោះដោយធម្មជាតិ។ រឿងរបស់ An Nhu គឺជាភស្តុតាងដែលថាពន្លឺមិនត្រឹមតែចេញពីភ្នែកប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែក៏មកពីជំនឿ និងបំណងប្រាថ្នាចង់រស់នៅរបស់មនុស្សម្នាក់ៗផងដែរ។

អត្ថបទ និងរូបថត៖ THU AN

    ប្រភព៖ https://www.qdnd.vn/phong-su-dieu-tra/phong-su/nguyen-an-nhu-thap-sang-cuoc-doi-bang-nghi-luc-dam-me-va-am-nhac-878827