ການສຶກສາອາຊີວະສຶກສາຢູ່ຕ່າງປະເທດ: ມັນເປັນ 'rosy' ແທ້ໆບໍ?

ການຝຶກອົບຮົມວິຊາຊີບຢູ່ຕ່າງປະເທດໄດ້ຮັບຖືວ່າໄວໜຸ່ມຫຼາຍຄົນແມ່ນປະຕູສັ້ນທີ່ສຸດໃນການສ້າງລາຍຮັບໄດ້ຫຼາຍສິບ, ເຖິງຫຼາຍຮ້ອຍລ້ານດົ່ງຕໍ່ເດືອນ. ແຕ່ທີ່ຢູ່ເບື້ອງຫຼັງຄວາມຝັນຢາກປ່ຽນຊີວິດຄົນໃນຕ່າງແດນເປັນຄວາມຈິງທີ່ບໍ່ 'ມີສີວິໄລ'.

Báo Thanh niên•28/10/2025

ການປະທະກັນຂອງຊີວິດຈິງ

ເມື່ອສາມປີກ່ອນ, ໄດ້ຖືລະດັບມະຫາວິທະຍາໄລສັດຕະວະແພດຢູ່ໃນມື, ນາງ ຟ້າມທິແທ່ງຈຸກ (ອາຍຸ 28 ປີ, ຈາກ ເມືອງວິງລອງ ) ໄດ້ອອກຈາກຫວຽດນາມ ໄປ ຍີ່ປຸ່ນ ດ້ວຍຄວາມຫວັງຈະປ່ຽນຊີວິດ. ຄ່າໃຊ້ຈ່າຍເບື້ອງຕົ້ນທີ່ນາງຕ້ອງຈ່າຍໃນການເດີນທາງແມ່ນເກືອບ 180 ລ້ານດົ່ງ, ບໍ່ລວມຄ່າຮຽນ, ຄ່າຄອງຊີບ... ແລະຄ່ານາຍໜ້າອີກສອງສາມພັນໂດລາ. ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ຄໍາຂວັນບໍ່ໄດ້ເປັນການໂຄສະນາ.

“ວຽກຂອງຂ້ອຍແມ່ນໃຫ້ນົມງົວ ແລະ ອະນາໄມສາງ, ເລີ່ມແຕ່ເວລາ 5 ໂມງເຊົ້າ ແລະ ສິ້ນສຸດວຽກເຮັດງານທຳ, ເງິນເດືອນຂອງຂ້ອຍແມ່ນປະມານ 18 ຄົນ (1 ຄົນ = 10.000 ເຢນ), ເທົ່າກັບ 32 ລ້ານດົ່ງ, ຫຼັງຈາກຫັກພາສີອາກອນ, ຄ່າທີ່ຢູ່ອາໄສ ແລະ ຄ່າຄອງຊີບປະມານ 6 ລ້ານດົ່ງ. ອາໄສຢູ່ໃນເມືອງຂ້ອຍອາດຈະບໍ່ມີເງິນເຫຼືອເລີຍ,” ນາງ Truc ຢືນຢັນ.

Du học nghề: Có thật 'màu hồng' ? - Ảnh 1. — ພະຍາບານເປັນສາຂາວິຊາໜຶ່ງທີ່ນັກຮຽນຫຼາຍຄົນເລືອກໄປຮຽນຕ່າງປະເທດ.

ຕາມທ່ານນາງ Truc ແລ້ວ, ໂອກາດການຫາເງິນຢູ່ຍີ່ປຸ່ນແມ່ນແທ້ຈິງ, ແຕ່ຮັບເອົາຄວາມຫຍຸ້ງຍາກດ້ານການຄ້າ ແລະ ຄວາມຫຍຸ້ງຍາກຄື: ເຮັດວຽກກາງຄືນ, ເຮັດວຽກລ່ວງເວລາຢ່າງບໍ່ຢຸດຢັ້ງ ແລະ ມີເວລາພັກຜ່ອນໜ້ອຍ. ນາງກ່າວວ່າ "ໃນຄວາມເປັນຈິງ, ບໍລິສັດມັກຈະຈ່າຍເງິນເດືອນເກີນຂອບເຂດ. ເມື່ອມາທີ່ນີ້, ທຸກຄົນຮູ້ວ່າການຫາເງິນບໍ່ແມ່ນເລື່ອງງ່າຍ," ນາງເວົ້າ.

ພາຍຫຼັງເກືອບ 2 ປີຂອງຂະບວນການກະກຽມ ແລະ ຮຽນພາສາຕ່າງປະເທດຢູ່ຫວຽດນາມ, ຫງວຽນແມ້ງຈິ້ງ (ອາຍຸ 20 ປີ, ຈາກບ້ານເກົ່າ ກວາງບິ່ງ , ປະຈຸບັນ ກວາງຈີ) ພວມຮ່ຳຮຽນພະຍາບານຢູ່ ເຢຍລະມັນ. ເຖິງວ່າລາວມາຮອດເດືອນກໍລະກົດປີນີ້, ແຕ່ທ່ານ Chinh ຮູ້ສຶກເຖິງຄວາມໜັກໜ່ວງຂອງການຮຽນວິຊາຊີບຢູ່ຕ່າງປະເທດຢ່າງວ່ອງໄວ.

“ຂ້ອຍຮຽນ 8 ຊົ່ວໂມງຕໍ່ມື້, ຫຼັກສູດຮຽນຂ້ອນຂ້າງໜັກຈົນບໍ່ມີເວລາເຮັດວຽກນອກເວລາ, ຄ່າເລີ່ມຕົ້ນຮຽນຢູ່ເຢຍລະມັນປະມານ 200 ລ້ານດົ່ງ, ໃນປີທຳອິດຂ້ອຍໄດ້ຮັບຄ່າຈ້າງ 1,350 ເອີໂຣ (ປະມານ 38 ລ້ານດົ່ງ)/ເດືອນ, ບໍ່ລວມພາສີ, ເຮືອນ, ປະກັນໄພ… ຫຼັງຈາກຫັກໝົດທຸກຢ່າງແລ້ວ, ຂ້ອຍຢາກໄປຊື້ກາເຟທຸກເດືອນ. 1-2 ເທື່ອ, ຖ້າຂ້ອຍຫ້ອຍຫຼາຍກວ່ານັ້ນ, ຂ້ອຍຈະບໍ່ມີເງິນພຽງພໍກັບຄ່າໃຊ້ຈ່າຍ,” Chinh ແບ່ງປັນ.

ການສຶກສາວິຊາວິຊາຊີບໃນເຢຍລະມັນບໍ່ແມ່ນເລື່ອງງ່າຍ. ຄວາມຫຍຸ້ງຍາກໃຫຍ່ທີ່ສຸດ, ອີງຕາມ Chinh, ຍັງແມ່ນພາສາ. “ຖ້າເຈົ້າບໍ່ເກັ່ງດ້ານພາສາ, ທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງແມ່ນຫຍຸ້ງຍາກ. ຈາກການຮຽນຈົນຮອດເຮັດວຽກນອກເວລາ, ທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງແມ່ນຍາກ,” Chinh ເວົ້າວ່າ.

ຫງວຽນທິອຸທຸມ (ອາຍຸ 27 ປີ) ຈົບປະລິນຍາຕີດ້ານພາສາອັງກິດ. ດ້ວຍຄວາມປາຖະຫນາທີ່ຈະປະສົບການຢູ່ຕ່າງປະເທດ, ນາງໄດ້ຊອກຫາອອກໂຄງການຝຶກງານ ກະສິກໍາ ໃນປະເທດເດັນມາກ. "ຫນຶ່ງໃນສິ່ງທ້າທາຍທີ່ໃຫຍ່ທີ່ສຸດແມ່ນອຸປະສັກທາງດ້ານພາສາແລະວັດທະນະທໍາ. ຄວາມແຕກຕ່າງຂອງວັດທະນະທໍາ, ແບບການເຮັດວຽກແລະການດໍາລົງຊີວິດຍັງຮຽກຮ້ອງໃຫ້ມີການປັບຕົວໃນລະດັບສູງ. ແຮງງານຄູ່ມືຮຽກຮ້ອງໃຫ້ມີສຸຂະພາບທີ່ດີແລະຄວາມສາມາດໃນການອົດທົນກັບສະພາບການເຮັດວຽກທີ່ຫຍຸ້ງຍາກແລະສະພາບອາກາດເຢັນໃນເດນມາກ," ນາງແບ່ງປັນ.

Du học nghề: Có thật 'màu hồng' ? - Ảnh 2. — ຊຸດຂອງການໂຄສະນາການສຶກສາໃນເຢຍລະມັນອອນໄລນ໌

ເບື້ອງຫຼັງການໂຄສະນາ "ເງິນເດືອນຫຼາຍຮ້ອຍລ້ານ"

ໃນຊຸມປີມໍ່ໆມານີ້, ຄໍາວ່າ "ຮຽນຢູ່ຕ່າງປະເທດທີ່ມີເງິນເດືອນຫຼາຍຮ້ອຍລ້ານ" ໄດ້ຖືກໂຄສະນາຢ່າງຫຼວງຫຼາຍໃນເຄືອຂ່າຍສັງຄົມ, ເວັບໄຊທ໌ຂອງບໍລິສັດທີ່ປຶກສາ, ແລະແມ້ແຕ່ຢູ່ໃນກຸ່ມນັກຮຽນແລະພໍ່ແມ່. ບັນດາບໍລິສັດມັກແຕ້ມຮູບ “ສີລະລຶກ” ຄື: ການຝຶກອົບຮົມວິຊາຊີບໂດຍບໍ່ເສຍຄ່າ, ທີ່ພັກອາໄສ, ອາຊີບເຮັດວຽກພາຍຫຼັງຮຽນຈົບ ດ້ວຍລາຍຮັບແຕ່ 50 – 80 ລ້ານດົ່ງ/ເດືອນ, ຢູ່ບາງບ່ອນ, ຕົວເລກດັ່ງກ່າວໄດ້ເພີ່ມຂຶ້ນເປັນຫຼາຍຮ້ອຍລ້ານດົ່ງ.

ຕາມທ່ານນາງ ຫວູຮົ່ງເທ໋, ສະພາອຸດສາຫະກຳ ແລະ ການຄ້າ ເຢຍລະມັນ ປະຈຳ ຫວຽດນາມ (AHK) ແລ້ວ, ການຝຶກອົບຮົມວິຊາຊີບຢູ່ຕ່າງປະເທດເປີດໂອກາດຫຼາຍຢ່າງ, ແຕ່ບໍ່ແມ່ນເລື່ອງງ່າຍທີ່ຈະປ່ຽນຊີວິດຂອງຄົນເຮົາ.

ການໂຄສະນາສ່ວນໃຫຍ່ສໍາລັບເງິນເດືອນຫຼາຍຮ້ອຍລ້ານມັກຈະຍົກເວັ້ນພາສີລາຍໄດ້ສ່ວນບຸກຄົນແລະການປະກອບສ່ວນປະກັນສັງຄົມ (brutto) ຫຼືເປັນເງິນເດືອນໃນອຸດສາຫະກໍາແລະທ້ອງຖິ່ນບາງຢ່າງ; ບໍ່ແມ່ນທຸກອຸດສາຫະກໍາ ຫຼືຄົນງານທັງໝົດສາມາດບັນລຸລະດັບນັ້ນໄດ້ທັນທີ. “ເງິນເດືອນສະເລ່ຍສຳລັບຜູ້ທີ່ຫາກໍ່ຮຽນຈົບຫຼັກສູດວິຊາຊີບ (Ausbildung) ປົກກະຕິແລ້ວແມ່ນຫຼາຍສິບລ້ານດົ່ງ, ເງິນເດືອນຫຼາຍຮ້ອຍລ້ານດົ່ງແມ່ນປົກກະຕິໃຫ້ຄົນງານໃນບາງຂະແໜງອຸດສາຫະກຳ, ມີຄຸນສົມບັດ ແລະ ຄວາມສາມາດທີ່ເໝາະສົມ, ເຮັດວຽກເປັນແຮງງານທີ່ມີສີມື ແລະ ມີປະສົບການເຮັດວຽກຕົວຈິງ”.

ນອກຈາກນັ້ນ, ການຍົກເວັ້ນຄ່າຮຽນຍັງໃຊ້ໄດ້ພຽງແຕ່ໂຄງການຝຶກອົບຮົມວິຊາຊີບປົກກະຕິໃນເຢຍລະມັນ (Ausbildung), ນັກສຶກສາຍັງຕ້ອງຈ່າຍຄ່າດໍາລົງຊີວິດຂອງຕົນເອງ: ອາຫານ, ທີ່ພັກ, ການເດີນທາງ, ປະກັນໄພ, ການບໍລິຫານ ... ຄ່າໃຊ້ຈ່າຍທັງຫມົດເຮັດໃຫ້ຍອດຕົວຈິງບໍ່ເປັນໄປຕາມຄາດ.

ປັດໄຈຫນຶ່ງທີ່ເຮັດໃຫ້ຫຼາຍຄົນບໍ່ພໍໃຈແມ່ນຄວາມແຕກຕ່າງລະຫວ່າງ brutto (ກ່ອນພາສີ) ແລະ netto (ຫຼັງຈາກພາສີ) ເງິນເດືອນ. "ຫຼັງຈາກຫັກພາສີລາຍໄດ້, ປະກັນສຸຂະພາບ, ການຫວ່າງງານ ... ລາຍໄດ້ທີ່ແທ້ຈິງຫຼຸດລົງຢ່າງຫຼວງຫຼາຍ, ການດໍາລົງຊີວິດຢູ່ໃນຕົວເມືອງໃຫຍ່ແມ່ນລາຄາແພງກວ່າຫຼາຍ. ດັ່ງນັ້ນ, ເງິນເດືອນຫນຶ່ງພັນເອີໂຣເບິ່ງຄືວ່າເປັນຕາດຶງດູດໃຈ, ແຕ່ມັນບໍ່ໄດ້ຫມາຍຄວາມວ່າທ່ານສາມາດປະຫຍັດໄດ້ທັນທີ," ນາງ Thuy ເວົ້າ.

ທ່ານນາງ Thuy ຍັງໄດ້ເຕືອນກ່ຽວກັບຄວາມສ່ຽງຈາກບໍລິສັດທີ່ປຶກສາທີ່ບໍ່ເຊື່ອຖືຄື: ການໂຄສະນາທີ່ບໍ່ຖືກຕ້ອງ, ຄ່າບໍລິສັດ virtual, ແລະແມ່ນແຕ່ການສົ່ງຄົນຜິດພາດ. "ຖ້າເປັນໄປໄດ້, ຊອກຫາຕົວທ່ານເອງໂດຍຜ່ານຊ່ອງທາງທີ່ເປັນທາງການເພື່ອຫຼີກເວັ້ນຄວາມສ່ຽງ. ໂດຍສະເພາະກວດເບິ່ງຄວາມຖືກຕ້ອງທາງດ້ານກົດຫມາຍແລະຊື່ສຽງຂອງບໍລິສັດທີ່ປຶກສາທີ່ທ່ານໄວ້ວາງໃຈ," ນາງແນະນໍາ.

ແບ່ງປັນຄວາມເຫັນຄືກັນ, ທ່ານນາງຫຼິວທິຫງອກຕຸຍ, ປະທານສະພາບໍລິຫານກຸ່ມວິລາໂກໃຫ້ຮູ້ວ່າ: ຫຼາຍຄອບຄົວໃຊ້ເງິນຫຼາຍຫວັງວ່າຈະດຳເນີນໄປໂດຍໄວ, ແຕ່ຜົນໄດ້ຮັບບໍ່ເປັນຫຼັກຖານ. "ຕະຫຼາດຍັງສັບສົນ, ມັນຍາກສໍາລັບທຸລະກິດທີ່ຈະເຮັດຢ່າງຖືກຕ້ອງ, ເພາະວ່າມີຫນ່ວຍງານທີ່ສົ່ງຄົນທີ່ບໍ່ຖືກຕ້ອງ, ແມ້ແຕ່ລັກລອບຫຼືໂຄສະນາທີ່ບໍ່ຖືກຕ້ອງ, ຜົນກະທົບຕໍ່ຊື່ສຽງທົ່ວໄປ," ນາງກ່າວຕໍ່ຄວາມເປັນຈິງ.

Du học nghề: Có thật 'màu hồng' ? - Ảnh 3. — ເພື່ອສຶກສາການພະຍາບານໃນເຢຍລະມັນ, ທ່ານຈໍາເປັນຕ້ອງມີລະດັບພາສາເຢຍລະມັນຕໍາ່ສຸດທີ່ B1.

ກະເປົ໋າໄປເຮັດອາໃສຢູ່ຕ່າງປະເທດ

ຈາກທັດສະນະຂອງການຝຶກອົບຮົມ, ທ່ານນາງ ຟານທິເລທູ, ຮອງຫົວໜ້າວິທະຍາໄລຕາເວັນອອກໄກ, ຖືວ່າ, ພາສາພາສາແມ່ນສິ່ງທ້າທາຍໃຫຍ່ທີ່ສຸດ. “ເຖິງວ່າມີໃບຮັບຮອງ B1 ຢູ່ຫວຽດນາມ, ແຕ່ການຕິດຕໍ່ສື່ສານຢູ່ ເຢຍລະມັນ ຍັງມີຄວາມຫຍຸ້ງຍາກຢູ່ ເພາະວ່າທັກສະການຟັງ ແລະ ການເວົ້າບັນລຸໄດ້ປະມານ 40% ເທົ່ານັ້ນ, ຄວາມຈິງແລ້ວ, ການບັນລຸ B2 ແມ່ນມາດຕະຖານຄວາມປອດໄພ, ແຕ່ມີນັກຮຽນຫວຽດນາມ ໜ້ອຍຫຼາຍທີ່ສາມາດສອບເສັງ B2 ກ່ອນອອກນອກປະເທດ”.

ຕາມທ່ານນາງ Ngoc Tuy ແລ້ວ, ວິຊາສະເພາະທີ່ສຳຄັນທີ່ສຸດທີ່ນັກສຶກສາ ຫວຽດນາມ ຕ້ອງກະກຽມເມື່ອໄປຮຽນຢູ່ຕ່າງປະເທດແມ່ນພາສາຕ່າງປະເທດ. ໃນຄວາມເປັນຈິງ, ນັກສຶກສາຫວຽດນາມມັກຂາດຄວາມສາມາດໃນການແຂ່ງຂັນເມື່ອທຽບໃສ່ກັບນັກສຶກສາສາກົນຍ້ອນຂາດພາສາຕ່າງປະເທດ.

ຈາກປະສົບການພາກປະຕິບັດ, ທ່ານນາງ ຮວ່າງວັນແອງ, ຜູ້ອໍານວຍການໃຫຍ່ກຸ່ມບໍລິສັດ ອານເຢືອງ (ຫົວໜ່ວຍປະຕິບັດໂຄງການ VJC - ສົ່ງຄົນງານໄປຍີ່ປຸ່ນ ໂດຍບໍ່ເສຍຄ່າບໍລິການ), ແບ່ງປັນວ່າ, ຄວາມແຕກຕ່າງທາງດ້ານພາສາ ແລະວັດທະນະທໍາ ແມ່ນອຸປະສັກໃຫຍ່ຫຼວງທີ່ສຸດສຳລັບນັກສຶກສາເມື່ອໄປຮຽນຢູ່ຕ່າງປະເທດ. ນອກຈາກນັ້ນ, ມີຄວາມແຕກຕ່າງກັນໃນແບບແລະລະບຽບວິໄນ. "ຄວາມຜິດພາດທີ່ພົບເລື້ອຍທີ່ສຸດແມ່ນບໍ່ໄດ້ຄົ້ນຄວ້າໂຄງການຢ່າງລະອຽດ, ການເລືອກໜ່ວຍສົ່ງທີ່ບໍ່ໜ້າເຊື່ອຖື, ເຮັດໃຫ້ເກີດຄ່າໃຊ້ຈ່າຍທີ່ບໍ່ຈຳເປັນ ຫຼື ບໍ່ໄດ້ກະກຽມຢ່າງຄົບຖ້ວນທາງດ້ານເອກະສານ, ພາສາ ແລະ ທັກສະຕ່າງໆ. ນອກຈາກນັ້ນ, ນັກສຶກສາຫຼາຍຄົນມີຈິດໃຈທີ່ຈະໄປເຮັດວຽກຫາເງິນໄດ້ໄວ ໂດຍບໍ່ໄດ້ກຳນົດເປົ້າໝາຍການຝຶກວິຊາຊີບ ແລະ ການພັດທະນາໄລຍະຍາວຢ່າງຈະແຈ້ງ, ສະນັ້ນ ເຂົາເຈົ້າກໍ່ປະສົບກັບຄວາມຫຍຸ້ງຍາກງ່າຍ, ແມ້ແຕ່ຍອມແພ້ເຄິ່ງໜຶ່ງ.

ຕາມທ່ານນາງ Van Anh ແລ້ວ, ວຽກເຮັດງານທຳທີ່ໄດ້ຮັບຄ່າຈ້າງສູງແມ່ນວຽກງານຍາກ, ເຊັ່ນ: ພະຍາບານ, ປຸງແຕ່ງອາຫານ, ກໍ່ສ້າງ.

ຄວາມຕ້ອງການພາສາແລະການຮັບສະຫມັກ

ທ່ານນາງ ຮ່ວາງວັນແອງ ໃຫ້ຮູ້ວ່າ, ຄວາມແຕກຕ່າງຂອງຄວາມຕ້ອງການວິຊາຊີບລະຫວ່າງບັນດາປະເທດກໍ່ແມ່ນປັດໄຈສຳຄັນທີ່ນັກສຶກສາຄວນພິຈາລະນາ.

ໃນປະເທດເຢຍລະມັນ, ຜູ້ສະຫມັກຕ້ອງມີລະດັບພາສາເຢຍລະມັນຕໍາ່ສຸດທີ່ B1 ເພື່ອຍື່ນຂໍວີຊາ, ແຕ່ບໍ່ຈໍາເປັນຕ້ອງມີທັກສະວິຊາຊີບໃນລະດັບໃດນຶ່ງ. ໃນຂະນະນັ້ນ, ຍີ່ປຸ່ນຮຽກຮ້ອງໃຫ້ມີລະດັບພາສາຍີ່ປຸ່ນຕ່ຳສຸດແມ່ນ N5, ຍົກເວັ້ນການພະຍາບານທີ່ຕ້ອງການ N4 – N3; ນັກສຶກສາບໍ່ຈໍາເປັນຕ້ອງມີທັກສະວິຊາຊີບກ່ອນທີ່ຈະລົງທະບຽນແຕ່ຕ້ອງຈ່າຍຄ່າຮຽນຂອງຕົນເອງແລະພິສູດຄວາມສາມາດທາງດ້ານການເງິນຂອງເຂົາເຈົ້າ. ເຊັ່ນດຽວກັນ, ເກົາຫຼີ ຕ້ອງການຄວາມສາມາດດ້ານພາສາເກົາຫຼີ ລະດັບ TOPIK 2 – 3 ຂຶ້ນໄປ, ບໍ່ຈຳເປັນຕ້ອງມີທັກສະວິຊາຊີບ, ແຕ່ນັກສຶກສາຕ້ອງກວມເອົາຄ່າຮຽນຂອງຕົນເອງ ແລະ ພິສູດຄວາມສາມາດດ້ານການເງິນຂອງເຂົາເຈົ້າ.

ໃນດ້ານຄວາມຕ້ອງການຮັບສະໝັກພະນັກງານ, ປະຈຸບັນ, ເຢຍລະມັນ ຍັງຂາດຄົນງານປະມານ 200,000 ຄົນ ໃນຂະແໜງພະຍາບານ-ການແພດ, ຫຼາຍກວ່າ 160,000 ຄົນໃນກຸ່ມເຕັກນິກ-ອຸດສາຫະກຳ (ກົນຈັກ, ໄຟຟ້າ, ລົດຍົນ...) ແລະ ປະມານ 1/3 ຂອງຕຳແໜ່ງວ່າງໃນອາຊີບຄູ່ມືເຊັ່ນ: ຕູ້ເຢັນ ແລະ ກໍ່ສ້າງ. ໃນປະເທດຍີ່ປຸ່ນ, ຂະແຫນງການພະຍາບານ - ການເບິ່ງແຍງຜູ້ສູງອາຍຸພຽງແຕ່ຄາດວ່າຈະຂາດຄົນງານ 250,000 ໃນປີ 2026 ແລະອາດຈະເພີ່ມຂຶ້ນເປັນ 570,000 ໃນປີ 2040, ຄຽງຄູ່ກັບຄວາມຕ້ອງການຢ່າງຫຼວງຫຼາຍໃນຂະແຫນງອາຫານແລະອາຫານ. ໃນຂະນະນັ້ນ, ສ.ເກົາຫຼີ ມັກຕົກຢູ່ໃນສະພາບຂາດແຄນຄົນງານໄວໜຸ່ມ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນດ້ານການຜະລິດ, ເອເລັກໂຕຼນິກ, ອຸດສາຫະກຳບໍລິການ ແລະ ກະສິກຳຕາມລະດູການ.

ທີ່ມາ: https://thanhnien.vn/du-hoc-nghe-co-that-mau-hong-185251027201329183.htm