ຊະຕາກໍາຂອງ 4 ປະຊາຊົນຍີ່ປຸ່ນກັບຫວຽດນາມ

ແຕ່ລະຄົນມີເຫດຜົນທີ່ແຕກຕ່າງກັນ. ບາງຄົນໄດ້ໄປທ່ຽວຫຼາຍປະເທດແລ້ວເລືອກເອົາຫວຽດນາມເປັນຈຸດໝາຍປາຍທາງ. ບາງຄົນຮຽນຈົບແລ້ວມາເຮັດວຽກຢູ່ຫວຽດນາມຈົນຮອດປັດຈຸບັນ.

Duyên phận với Việt Nam của 4 người Nhật- Ảnh 1.

ພວກເຂົາເຈົ້າມີສອງສິ່ງທີ່ຄ້າຍຄືກັນ: ພວກເຂົາເຈົ້າທັງສອງແມ່ນຍີ່ປຸ່ນແລະມີຊີວິດທີ່ຕິດພັນກັບຫວຽດນາມ.

ເຮັດວຽກໃນຫຼາຍຂົງເຂດ, ທັງເປັນການຢັ້ງຢືນເຖິງສາຍພົວພັນມິດຕະພາບລະຫວ່າງຫວຽດນາມ ແລະ ຍີ່ປຸ່ນ ໃນໄລຍະ 50 ປີຜ່ານມາ, ພ້ອມທັງເປັນຕົວແທນໃຫ້ຄົນລຸ້ນຫຼັງສືບຕໍ່ຂຽນບົດບັນທຶກອັນດີງາມຂອງມິດຕະພາບລະຫວ່າງສອງປະເທດ.

ສະຖາປະນິກຮັກຊອຍຊອຍ Saigon

Yamada Takahito, ອາຍຸ 35 ປີ, ແມ່ນຜູ້ກໍ່ຕັ້ງຫ້ອງສະຖາປັດຕະຍະກຳສະຖາປັດຕະຍະກຳ anettai, ເຊິ່ງມີຊື່ສຽງໂດ່ງດັງຈາກບັນດາຜົນງານທີ່ເປັນແຮງບັນດານໃຈຂອງເຂດຮ້ອນຢູ່ນະຄອນ ໂຮ່ຈີມິນ, ນະ ຄອນ ດ່າໜັງ , ຫວຸງເຕົ່າ, ປະເທດ ຍີ່ປຸ່ນ ແລະ ປະເທດອື່ນໆ.

Takahito ແລະເພື່ອນຮ່ວມງານຂອງລາວຢູ່ studio anettai ຍັງເປັນນັກອອກແບບ 3 ຮ້ານໃນຕ່ອງໂສ້ "ຄາເຟຕຽງ" ທີ່ເປັນເອກະລັກ Chidori - Coffee in Bed ໃນນະຄອນໂຮ່ຈີມິນ.

ໃນນັ້ນ, ເມືອງ Chidori ຢູ່ເຂດ 1 ແມ່ນໜຶ່ງໃນບັນດາໂຄງການທີ່ສະແດງໃຫ້ເຫັນເຖິງປັດຊະຍາຂອງຕົນຢ່າງຈະແຈ້ງຄື: ການອອກແບບສະຖາປັດຕະຍະກຳ ໂດຍການຮຽນຮູ້ຈາກພູມສັນຖານຂອງຕົວເມືອງ ແລະ ວັດທະນະທຳ ຫວຽດນາມ, ກໍ່ຄືພຶດຕິກຳຂອງຊາວ ຫວຽດນາມ.

ໂຄງການດັ່ງກ່າວໄດ້ປັບປຸງຈາກເຮືອນທໍ່ຢູ່ຖະໜົນ Pasteur, ກວ້າງ 4 ແມັດ ແລະ ເລິກ 20 ແມັດ.

ເພື່ອຕອບສະຫນອງຄວາມຄິດຂອງລູກຄ້າກ່ຽວກັບບ່ອນນອນ - ຮ້ານກາເຟ, ໃນຂະນະທີ່ໃຊ້ປະໂຫຍດຈາກເງື່ອນໄຂທີ່ມີຢູ່ແລະເຊື່ອມຕໍ່ກັບສະພາບການຂອງຕົວເມືອງ, Takahito ແລະເພື່ອນຮ່ວມງານຂອງລາວ "ປ່ຽນ" ເຮືອນເປັນຊອຍ - "ບ່ອນທີ່ວັດທະນະທໍາໃຫມ່ແລະເກົ່າປະສົມປະສານກັນ".

ພື້ນທີ່ຕົ້ນຕໍຂອງຮ້ານແມ່ນ "ເຮືອນ" (ຕຽງສອງຊັ້ນ) ເບິ່ງເຫັນທາງຍ່າງທົ່ວໄປກວ້າງ 2 ແມັດ - ຖືກສ້າງໃຫມ່ເປັນຊອຍທີ່ມີກໍາແພງ brick rough imbued ກັບຮູບແບບຖະຫນົນ - ເພື່ອໃຫ້ລູກຄ້າທຸກຄົນທີ່ເຂົ້າມາໃນຮ້ານຈະມີຄວາມຮູ້ສຶກຄືກັບວ່າພວກເຂົາເຂົ້າໄປໃນຊອຍເພື່ອກັບຄືນບ້ານ.

ຢາມາດາ ທາກາຮິໂຕ

ຕາມທ່ານ Takahito ແລ້ວ, ບັນດາລູກຄ້າເປົ້າໝາຍຂອງເຈົ້າຂອງຮ້ານແມ່ນຊາວໜຸ່ມ ຫວຽດນາມ. ເຫັນດີກັບຄວາມຄິດເຫັນດັ່ງກ່າວຢ່າງສິ້ນເຊີງ, ທ່ານ Takahito ປາດຖະໜາຢາກສົມທົບກັບວັດທະນະທຳຫວຽດນາມ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນວັດທະນະທຳ ແລະ ພູມສັນຖານຂອງນະຄອນເຂົ້າໃນໂຄງການນີ້.

ສະຖາປະນິກຊາວຍີ່ປຸ່ນ ສະແດງຄວາມດີໃຈເມື່ອເຫັນວ່າບັນດາຖະໜົນຫົນທາງໃນຫວຽດນາມ ມີ “ແກ້ວປະເສີດທີ່ເຊື່ອງໄວ້” ຫຼາຍແຫ່ງ ເຊິ່ງອາດມີຮ້ານອາຫານ, ຮ້ານກິນດື່ມ ແລະ ສະຖານທີ່ໜ້າສົນໃຈຫຼາຍແຫ່ງ...

ໃນປະເທດຍີ່ປຸ່ນກໍ່ມີຊອຍ, ແຕ່ຢູ່ທີ່ນີ້, ຂ້ອຍມັກວິທີທີ່ຄົນໃຊ້ປະໂຫຍດຈາກຊອຍ. ຊອຍແມ່ນບໍ່ພຽງແຕ່ສໍາລັບການຂົນສົ່ງ, ແຕ່ຍັງມີລັກສະນະອຸດົມສົມບູນຫຼາຍ.

ເມື່ອຖືກຖາມກ່ຽວກັບສະພາບແວດລ້ອມການເຮັດວຽກຢູ່ຍີ່ປຸ່ນ ແລະ ຫວຽດນາມ, ທ່ານ Takahito ໄດ້ຍິ້ມແຍ້ມແຈ່ມໃສວ່າ: “ຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ເຄີຍໄປເຮັດວຽກຢູ່ຍີ່ປຸ່ນ.”

ແທ້ຈິງແລ້ວ, ໃນຂະນະທີ່ຮຽນສະຖາປັດຕະຍະກໍາຢູ່ຍີ່ປຸ່ນ, Takahito ໄດ້ເລີ່ມຮຽນຮູ້ກ່ຽວກັບບັນດາປະເທດອາຊີຕາເວັນອອກສຽງໃຕ້, ຫຼັງຈາກນັ້ນ, ໂຊກຊະຕາເຮັດໃຫ້ລາວໄດ້ຮັບການຍອມຮັບເປັນນັກຝຶກງານຂອງບໍລິສັດສະຖາປະນິກ Vo Trong Nghia ທີ່ມີຊື່ສຽງຂອງຫວຽດນາມ.

Kiến trúc sư Yamada Takahito và các thành viên studio của anh - Ảnh: NVCC — *ສະຖາປະນິກ Yamada Takahito ແລະສະມາຊິກສະຕູດິໂອຂອງລາວ - ຮູບພາບ: NVCC*

ຫຼັງຈາກສໍາເລັດການຝຶກງານຂອງລາວ, Takahito ສືບຕໍ່ເຮັດວຽກຢູ່ທີ່ນັ້ນປະມານ 5 ປີກ່ອນທີ່ຈະ "ອອກໄປດ້ວຍຕົນເອງ" ແລະສ້າງຕັ້ງຫ້ອງການອອກແບບຂອງຕົນເອງ. ປະຈຸບັນ, ທີມງານສະຕູດິໂອ anettai ມີ 5 ຄົນ ທັງຫວຽດນາມ ແລະ ຍີ່ປຸ່ນ ເຮັດວຽກຮ່ວມກັນ.

Takahito ແບ່ງປັນວ່າ “ຄວາມເຂົ້າໃຈຜິດ” ອັນໜຶ່ງທີ່ລາວມັກພົບພໍ້ໃນເວລາເຮັດວຽກຢູ່ຫວຽດນາມ ແມ່ນຄົນມັກ “ສົມມຸດ” ວ່າລາວອອກແບບໃນແບບຍີ່ປຸ່ນ.

“ພວກເຮົາໄດ້ຮຽນການອອກແບບຢູ່ປະເທດຍີ່ປຸ່ນ, ແຕ່ມັນບໍ່ຄືວ່າພວກເຮົາຊ່ຽວຊານແບບຍີ່ປຸ່ນ.

ແຕ່ລະສະພາບແວດລ້ອມແລະແຕ່ລະວັດທະນະທໍາຈະແຕກຕ່າງກັນ. ພວກເຮົາໄດ້ຮຽນຮູ້ຫຼັກຖານ ແລະ ເມື່ອເຮັດວຽກ, ພວກເຮົາຢາກນຳເອົາສິ່ງເຫຼົ່ານັ້ນເຂົ້າກັບວັດທະນະທຳຫວຽດນາມ,” ລາວອະທິບາຍ.

ອີກອັນໜຶ່ງທີ່ເຮັດໃຫ້ນັກສະຖາປະນິກຊາວຍີ່ປຸ່ນສັບສົນຫຼາຍເມື່ອເຮັດວຽກກັບລູກຄ້າຫວຽດນາມໃນຊຸມປີຕົ້ນແມ່ນຊາວຫວຽດນາມມັກຕົບແຕ່ງສະຖານທີ່ຕ່າງໆດ້ວຍຫຼາຍສິ່ງຫຼາຍຢ່າງ.

ຈາກການເປັນ "ຕົກໃຈ" ເລັກນ້ອຍທີ່ເຫັນການອອກແບບຂອງລາວກວມເອົາຫຼາຍສິ່ງ, ຫຼັງຈາກສອງສາມປີໃນຫວຽດນາມ, Takahito ຄ່ອຍໆຮັບຮູ້ວ່າພວກເຂົາບໍ່ພຽງແຕ່ "ຕົກແຕ່ງ" ແຕ່ຍັງເປັນ "ຫຼັກຖານສະແດງ" ວ່າປະຊາຊົນດໍາລົງຊີວິດຢູ່ໃນສະຖາປັດຕະຍະກໍາດັ່ງກ່າວ.

"ພວກເຮົາພົບວ່າມັນຫນ້າສົນໃຈແລະຄິດວ່າພວກເຮົາຄວນເຄົາລົບສິ່ງນັ້ນ," Takahito, ຜູ້ທີ່ສ້າງການອອກແບບທີ່ສາມາດປັບແຕ່ງໄດ້ຫຼັງຈາກຍ້າຍເຂົ້າມາ.

Yamada Takahito ໄດ້ອາໄສຢູ່ຫວຽດນາມເປັນເວລາ 10 ປີແລ້ວ, ແຕ່ລາວເວົ້າວ່າ ລາວຍັງຕັ້ງໃຈຈະຢູ່ຢູ່ທີ່ນີ້ເປັນເວລາດົນ. ປະຈຸບັນ, ທ່ານ Takahito ຍັງໄດ້ຜັນຂະຫຍາຍວຽກງານນອກຫວຽດນາມ ແລະ ຍີ່ປຸ່ນ ໄປຍັງຫຼາຍປະເທດ, ໃນນັ້ນມີ ອິນເດຍ.

ນັກເຕັ້ນລໍາຍິງຮັກຕາເວັນຕົກ

Tatsumi Chika ເກີດຢູ່ປະເທດຍີ່ປຸ່ນ ແລະໄປຮຽນການເຕັ້ນຢູ່ປະເທດຈີນເປັນເວລາ 5 ປີ ກ່ອນທີ່ຈະສືບຕໍ່ໄປປະເທດເນເທີແລນ ເພື່ອຮຽນການເຕັ້ນເປັນເວລາ 4 ປີ ແລ້ວໄປເຮັດວຽກອີກ 2 ປີ.

ນັກເຕັ້ນລໍາອາຍຸ 32 ປີ ປະຈຸບັນແມ່ນນັກສິລະປິນຕ່າງປະເທດຄົນດຽວຂອງ Arabesque ຫວຽດນາມ - ຫນ່ວຍງານທີ່ຈັດຕັ້ງລາຍການເຕັ້ນຢູ່ພາຍໃນແລະຕ່າງປະເທດເປັນປະຈໍາ.

“ຫຼັງຈາກຫົກປີໃນເນເທີແລນ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນຄິດກ່ຽວກັບການໄປປະເທດອື່ນເພື່ອຊອກຫາສິ່ງທ້າທາຍອື່ນໆ.

ໃນເວລານັ້ນ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຍິນວ່າ, ຜູ້ກຳກັບສິລະປະຂອງ Arabesque ຫວຽດນາມ, ຫງວຽນເຕີນເລີ໋ກ, ຜູ້ທີ່ຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ເມື່ອຢູ່ຍີ່ປຸ່ນ ພວມຊອກຫານັກເຕັ້ນລຳທີ່ມີເຕັກນິກຄລາສສິກດີ.

ສະນັ້ນຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຕິດຕໍ່ກັບລາວຜ່ານເຟສບຸກ, ແລະນັ້ນກໍ່ແມ່ນເລື່ອງຂອງຂ້ອຍໃນຫວຽດນາມເລີ່ມຕົ້ນ,” Chika ເວົ້າປະມານແປດປີກ່ອນ.

ໃນຖານະເປັນປະເທດທີ່ Chika ໄດ້ດໍາລົງຊີວິດດົນນານທີ່ສຸດຫຼັງຈາກຍີ່ປຸ່ນ, ຫວຽດນາມເປັນທໍາມະຊາດມີຄວາມຊົງຈໍາຫຼາຍສໍາລັບນາງ.

ໃນບັນດາພວກເຂົາ, ບາງທີສິ່ງທີ່ຫນ້າຈົດຈໍາທີ່ສຸດແມ່ນການເດີນທາງ "ທໍາອິດ" ໄປຕາເວັນຕົກທີ່ເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມສັບສົນກັບເດັກຍິງຕ່າງປະເທດ.

ປະມານປີ 2016, ເມື່ອ Chika ແລະບໍລິສັດໄດ້ໄປ Can Tho ແລະ Soc Trang ເພື່ອສໍາຜັດກັບຊີວິດການເປັນຢູ່ຂອງຊາວຕາເວັນຕົກ, ເພື່ອໄດ້ຮັບແຮງບັນດານໃຈແລະປະຕິບັດການເຕັ້ນລໍາ The Mist ໃນເວລານັ້ນ.

TATSUMI CHIKA

ນັ້ນເປັນຄັ້ງທຳອິດທີ່ນາງນອນຢູ່ເທິງພື້ນດິນຈີ່ກັບຄົນອື່ນ, ຊັກເຄື່ອງນຸ່ງດ້ວຍມື, ຖອດເກີບອອກໄປຫາທົ່ງນາເພື່ອຈັບຫອຍ, ກອດລຳຕົ້ນກ້ວຍ ແລະ ຍ່າງຂ້າມແມ່ນ້ຳ ເພາະນາງລອຍນ້ຳບໍ່ໄດ້, ໄດ້ເຂົ້າໄປໃນສວນເພື່ອເກັບໝາກໄມ້ ໂດຍບໍ່ຮູ້ວ່າເປັນໝາກໄມ້ຊະນິດໃດ, ໂດຍສະເພາະ… ໄດ້ກິນໜູສວນ.

"ທໍາອິດຂ້ອຍຕົກໃຈ, ຂ້ອຍຕ້ອງຖາມອີກເທື່ອຫນຶ່ງວ່າ 'ພວກເຮົາກິນຫນູແທ້ໆບໍ?' ເພາະຢູ່ນະຄອນໂຮ່ຈີມິນ ຂ້ອຍເຄີຍເຫັນໜູໂຕໃຫຍ່ເກືອບເທົ່າແມວ, ຂ້ອຍກ້າກິນພວກມັນໄດ້ຈັ່ງໃດ, ແຕ່ຂ້ອຍກິນມັນແຊບຫຼາຍ - Chika ເວົ້າພ້ອມໆກັນວ່າ - ຂ້ອຍຢາກກິນມັນຢູ່, ຂ້ອຍກໍ່ກິນມັນຢູ່, ແລ້ວມີຄົນບອກຂ້ອຍວ່າ ມີແຕ່ໜູນີ້ກິນໄດ້ ເພາະມັນກິນເຂົ້າເທົ່ານັ້ນ.

ນອກຈາກຄວາມຊົງຈຳທີ່ມີຄວາມສຸກນັ້ນ, ທິວທັດອັນສວຍສົດງົດງາມຂອງທົ່ງນາຍາມເຊົ້າຖືກໝອກຢູ່ໃຕ້ແສງຕາເວັນທີ່ສ່ອງແສງຍັງເຮັດໃຫ້ນາງ Chika ມີອາລົມຈິດໃນການສະແດງເທິງເວທີ, ເພາະວ່າ The Mist ໃນເບື້ອງຕົ້ນແມ່ນເລື່ອງເລົ່າເລື່ອງຊາວນາຫວຽດນາມ.

ການເດີນທາງໄປພາກຕາເວັນຕົກຍັງເຮັດໃຫ້ Chika ຮັບຮູ້ວ່າຄົນຫວຽດນາມມີຊັບພະຍາກອນພຽງໃດ, ສາມາດປະຕິບັດເກືອບທຸກຢ່າງດ້ວຍເຄື່ອງມືບໍ່ຫຼາຍປານໃດ.

ຕໍ່ມາໃນການເຮັດວຽກຂອງນາງ, ນາງຍັງໄດ້ຮັບຮູ້ວ່າ, ຫຼາຍຄັ້ງໃນເວລາທີ່ຂາດແຄນອຸປະກອນ, ປະຊາຊົນຕ້ອງໄດ້ເຮັດມັນເອງ.

ອອກຈາກອາຊີບຂອງນາງຢູ່ໃນເນເທີແລນ, ປະເທດທີ່ພັດທະນາໃນເອີຣົບ, ໄປອາໄສຢູ່ຫວຽດນາມ, Chika ເຮັດໃຫ້ແມ່ຂອງນາງເປັນຫ່ວງ. ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ນັກສິລະປິນຍິງມີເຫດຜົນຂອງນາງ.

ແລະຍິ່ງໄປກວ່ານັ້ນ, ສໍາລັບ Chika, ຫວຽດນາມ ແມ່ນສະຖານທີ່ທີ່ເຫມາະສົມສໍາລັບນາງບໍ່ພຽງແຕ່ເນື່ອງຈາກວ່າມັນຢູ່ໃກ້ກັບຍີ່ປຸ່ນ, ສະນັ້ນມັນສະດວກສໍາລັບນາງກັບບ້ານ, ແຕ່ຍັງເນື່ອງຈາກວ່າທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງຢູ່ທີ່ນີ້ຍັງພັດທະນາ.

"ແທນທີ່ຈະໂດດເຂົ້າໄປໃນລະດັບ 10 ແລະມີມັນທັງຫມົດ, ມັນຫນ້າສົນໃຈຫຼາຍທີ່ຈະເຫັນຂະບວນການພັດທະນາທັງຫມົດ. ຂ້ອຍມັກເຫັນວ່າມັນເປັນສິ່ງທ້າທາຍສໍາລັບຂ້ອຍແລະນັ້ນແມ່ນເຫດຜົນຕົ້ນຕໍທີ່ຂ້ອຍຢາກມາທີ່ນີ້. ໃນເບື້ອງຕົ້ນຂ້ອຍຄິດວ່າຂ້ອຍຈະຢູ່ປະມານຫ້າປີແລະຫຼັງຈາກນັ້ນຍ້າຍໄປບ່ອນໃຫມ່, ແຕ່ບາງ Arabesque, ຂ້ອຍບໍ່ສາມາດອອກໄປໄດ້," Chika ເວົ້າ.

ສຳລັບສິນລະປິນຄົນໜຶ່ງຄື ຊິກາ, ຄວາມກົດດັນ, ການບາດເຈັບ, ເຫື່ອແຮງທັງມື້ທັງຄືນ ຈົນຮ່າງກາຍອິດເມື່ອຍ, ເຈັບຫົວເຂົ່າ, ລ້ວນແຕ່ໄດ້ຮັບຜົນຕອບແທນດ້ວຍນໍ້າຕາ ຫຼື ນໍ້າຕາດີໃຈຈາກຜູ້ຊົມຫຼັງລາຍການ.

ໃນເວລາແບ່ງປັນເລື່ອງລາວກັບນັກປະພັນ, ທ່ານ Tatsumi Chika ແລະ ບັນດາເພື່ອນຮ່ວມງານຍັງຝຶກຊ້ອມທັງກາງເວັນທັງຄືນໃຫ້ SENZEN, ແມ່ນລະຄອນຟ້ອນຮ່ວມມືທີ່ມີສີສັນວັດທະນະທຳ ຫວຽດນາມ ແລະ ຍີ່ປຸ່ນ, ແມ່ນສ່ວນໜຶ່ງຂອງບັນດາລາຍການສະເຫຼີມສະຫຼອງ 50 ປີແຫ່ງວັນສ້າງຕັ້ງມິດຕະພາບ ຫວຽດນາມ - ຍີ່ປຸ່ນ.

ນັກຮ້ອງຍິງຂຽນເພງຮັກຫວຽດນາມ

ຕົນເອງໄດ້ພັນລະນາວ່າເປັນຄົນທີ່ມີສຽງດັງ, Mikami Nammy ຊອກຫາພະລັງງານທີ່ເໝາະສົມກັບຕົນເອງຢູ່ໃນນະຄອນໂຮ່ຈີມິນທີ່ເຕັມໄປດ້ວຍສຽງດັງ.

ໃນຂະນະທີ່ຮ້ອງເພງ, ແຕ້ມຮູບກ່ຽວກັບ ຫວຽດນາມ ແລະ ວາງສະແດງຢູ່ນະຄອນ ໂຮ່ຈີມິນ ແລະ ໂຕກຽວ, ແລະ ສ້າງວິດີໂອ YouTube ແນະນຳຫວຽດນາມ, ຍິງສາວຊາວຍີ່ປຸ່ນຄົນນີ້ສະແດງອອກເຖິງພະລັງຊີວິດທີ່ຫ້າວຫັນ, ເບີກບານມ່ວນຊື່ນທີ່ຄົນອື່ນສາມາດຮູ້ສຶກໄດ້ຕັ້ງແຕ່ການພົບກັນຄັ້ງທຳອິດ.

ມີຄວາມກະຕືລືລົ້ນໃນການຮ້ອງເພງ ແລະ ຝັນຢາກເປັນນັກຮ້ອງຕັ້ງແຕ່ມັດທະຍົມຕອນປາຍ, ນໍ້າມີ່ ໄດ້ເຂົ້າປະກວດຫຼາຍຄັ້ງ ແຕ່ກໍ່ບໍ່ປະສົບຜົນສຳເລັດ.

ບໍ່ທໍ້ຖອຍ, ນາງໄດ້ສືບຕໍ່ເຂົ້າຮ່ວມໃນການສະແດງຮ້ອງເພງສົດໆຫຼາຍຄັ້ງເພື່ອປັບປຸງທັກສະຂອງນາງ, ເຖິງແມ່ນວ່າຈະໄປນິວຢອກເພື່ອຮຽນຮູ້ການຮ້ອງເພງ. ຫຼັງຈາກນັ້ນ, Nammy ເວົ້າວ່ານາງໄດ້ມີໂອກາດໄປສະແດງຢູ່ໃນຫຼາຍບ່ອນເຊັ່ນ: ປະເທດຝຣັ່ງ, Brazil, ໄທ ... ຈາກນັ້ນນາງຕັ້ງໃຈໄປຢູ່ຕ່າງປະເທດ.

ປີ 2016, Mikami Nammy ໄດ້ເດີນທາງຄັ້ງທຳອິດຢູ່ຫວຽດນາມ ກັບເພື່ອນ.

ຫຼັງຈາກການເດີນທາງຄັ້ງນັ້ນ, ນັກຮ້ອງໄດ້ຫຼົງໄຫຼກັບສະພາບອາກາດເຂດຮ້ອນ, ປະຊາຊົນທີ່ສົດໃສ, ແຫຼ່ງກຳລັງຊີວິດທີ່ນາງປຽບທຽບກັບ “ດອກໄມ້ໃກ້ຈະອອກດອກ” ຂອງຫວຽດນາມ.

ສະນັ້ນ 1 ປີຕໍ່ມາ, ນາງ ນາມມີ ໄດ້ຍ້າຍໄປຢູ່ຫວຽດນາມ, ເຖິງວ່າກ່ອນໜ້ານີ້ນາງຈະເດີນທາງໄປຫຼາຍກວ່າ 30 ປະເທດທົ່ວ ໂລກ ແຕ່ບໍ່ໄດ້ຢູ່ດົນປານໃດ.

"ເມື່ອຂ້ອຍຕົກຢູ່ໃນຄວາມຮັກກັບໃຜຜູ້ຫນຶ່ງ, ແນ່ນອນ, ມີຫຼາຍເຫດຜົນທີ່ແຕກຕ່າງກັນເຊັ່ນ: ລັກສະນະ, ບຸກຄະລິກກະພາບ, ຄຸນຄ່າ ... ແຕ່ທໍາອິດ, ຂ້າພະເຈົ້າຄິດວ່າ instinctively 'ນີ້ແມ່ນຄົນທີ່ຖືກຕ້ອງ!'.

ຂ້ອຍບໍ່ສາມາດອະທິບາຍໄດ້ແທ້ໆວ່າເປັນຫຍັງຂ້ອຍຈຶ່ງຢາກອາໄສຢູ່ຫວຽດນາມ, ແຕ່ມັນຮູ້ສຶກຄືກັບການຕົກຢູ່ໃນຄວາມຮັກກັບໃຜຜູ້ຫນຶ່ງ, "ຂ້ອຍຢາກຮູ້ກ່ຽວກັບປະເທດນີ້ຫຼາຍຂຶ້ນ."

ມິກາມີ ນາມມີ

ເລືອກທີ່ຈະດຳລົງຊີວິດຢູ່ນະຄອນ ໂຮ່ຈີມິນ, Nammy ຖ່າຍວິດີໂອໃນຕອນກາງເວັນ ແລະ ດັດແກ້. ໃນຕອນກາງຄືນ, ນາງສະແດງຢູ່ແຖບຂອງຫມູ່ເພື່ອນ. ເມື່ອນາງຮູ້ສຶກດົນໃຈ, ນາງໄດ້ແຕ້ມຮູບ ແລະ ປະພັນດົນຕີ.

“ຂ້າພະເຈົ້າຢາກສະແດງໃຫ້ເຫັນບັນດາຄວາມຮູ້ສຶກຢູ່ຫວຽດນາມ ເຂົ້າໄປໃນດົນຕີ ແລະ ເມື່ອບໍ່ດົນມານີ້ ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ພະຍາຍາມສ້າງດົນຕີທີ່ມີບັນດາອິດທິພົນຂອງ ຍີ່ປຸ່ນ ແລະ ຫວຽດນາມ.

ເຖິງຢ່າງໃດກໍຕາມ, ບໍ່ຄືພາສາຍີ່ປຸ່ນ, ຫວຽດນາມມີສຽງທີ່ແຕກຕ່າງກັນ, ແມ່ນສິ່ງທີ່ຂ້າພະເຈົ້າເຫັນໄດ້ຍາກທີ່ສຸດໃນການແຕ່ງ.

ຂ້ອຍຍັງຮຽນພາສາຫວຽດນາມຢູ່ ແຕ່ຂ້ອຍເວົ້າບໍ່ເກັ່ງ ສະນັ້ນຂ້ອຍຈະພະຍາຍາມຈົນສຸດຄວາມສາມາດເພື່ອໃຫ້ຄົນຫວຽດນາມຮູ້ຈັກຂ້ອຍຫຼາຍຂຶ້ນໂດຍຜ່ານດົນຕີຂອງຂ້ອຍ,” Nammy ແບ່ງປັນ.

Mikami Nammy mặc áo dài biểu diễn tại một sự kiện ởHà Nội - Ảnh: NVCC — *Mikami Nammy ນຸ່ງເສື້ອ ao dai ໄປສະແດງຢູ່ ຮ່າໂນ້ຍ - ພາບ: NVCC*

ເພງ ສຸດາ! Betonamu ni ikimashou (ມາ! ໄປຫວຽດນາມ) ແຕ່ງໂດຍນາງໄດ້ຮັບຮາງວັນທີ່ 2 ໃນການປະກວດບົດເພງມິດຕະພາບ ຫວຽດນາມ - ຍີ່ປຸ່ນ ໃນຂອບເຂດບັນດາການເຄື່ອນໄຫວສະເຫຼີມສະຫຼອງ 50 ປີແຫ່ງວັນສ້າງຕັ້ງການພົວພັນທາງການທູດລະຫວ່າງ 2 ປະເທດ.

“ທີ່ຈິງແລ້ວ, ຂ້ອຍຂຽນເພງນີ້ເພາະວ່າຂ້ອຍຮັກຫວຽດນາມຄັ້ງທຳອິດທີ່ຂ້ອຍມາທີ່ນີ້, ນີ້ແມ່ນເພງຮັກຫວຽດນາມແທ້ໆ, ຂ້ອຍແຕ່ງເພງນີ້ກໍ່ເພາະວ່າຂ້ອຍຢາກໃຫ້ໝູ່ເພື່ອນຊາວຍີ່ປຸ່ນສົນໃຈຫວຽດນາມ ເມື່ອເຂົາເຈົ້າໄດ້ຍິນ.

ພົບກັບ Nammy Mikami, ຂ້ອຍພົບວ່ານາງມີຄວາມກະຕືລືລົ້ນຄືກັບໃນວິດີໂອ YouTube ຂອງນາງ, ເມື່ອນາງພາຜູ້ຊົມໄປກິນເຂົ້າ bhakhot ແລະ cha gio, ໄປ Hoi An ເພື່ອຫຼິ້ນກະຕ່າ, ໄປງານບຸນເພື່ອເຕັ້ນລໍາ ...

“ເຖິງວ່າຈຳນວນຜູ້ເຂົ້າຊົມບໍ່ຫຼາຍ, ແຕ່ຈຳນວນຜູ້ຊົມນັບມື້ນັບເພີ່ມຂຶ້ນ, ສ່ວນຫຼາຍແມ່ນຊາວຍີ່ປຸ່ນ, ບາງຄົນກໍ່ຮູ້ຈັກຫວຽດນາມ ຕັ້ງແຕ່ຍັງນ້ອຍເມື່ອເຂົາເຈົ້າຮຽນຢູ່ໂຮງຮຽນ, ບາງຄົນກໍ່ບໍ່ຮູ້ວ່າ ຫວຽດນາມ ພັດທະນາຫຼາຍສົມຄວນ.

ທຸກໆຄັ້ງທີ່ຂ້ອຍອ່ານຄໍາຄິດເຫັນເຊັ່ນ 'ຂ້ອຍຢາກອາໄສຢູ່ໃນປະເທດທີ່ດຶງດູດໃຈນັ້ນ!', ຂ້ອຍພຽງແຕ່ຢາກສະແດງໃຫ້ພວກເຂົາເຫັນ, "Nammy ຍິ້ມສົດໃສ.

ຫວຽດນາມ ເປັນແຮງບັນດານໃຈໃນການຖ່າຍຮູບ

ພ້ອມທັງດຳລົງຊີວິດ ແລະ ເຮັດວຽກຢູ່ນະຄອນ ໂຮ່ຈີມິນ, Taneda Motoki ເລືອກທີ່ຈະຄິດຮອດນະຄອນຈາກມຸມງຽບ. ເມື່ອໃດທີ່ລາວມີເວລາຫວ່າງ, ລາວຂີ່ລົດຈັກຄົນດຽວໄປຮ້ານກາເຟ ແລະ ວຽກງານສະຖາປັດຕະຍະກຳເກົ່າແກ່ເພື່ອຊົມເມືອງຜ່ານເລນຂອງກ້ອງຂອງລາວ.

ຫຼັງຈາກເດີນທາງມາຫວຽດນາມ ແລະຕິດຂັດຍ້ອນພະຍາດໂຄວິດ-19, Motoki ໄດ້ເຮັດວຽກເປັນຜູ້ຕາງໜ້າບໍລິການລູກຄ້າຢູ່ບໍລິສັດຍີ່ປຸ່ນແຫ່ງໜຶ່ງ ແລະໄດ້ໃຊ້ວັນພັກຜ່ອນຂອງລາວເພື່ອຍ່າງເລາະຖ່າຍຮູບຄົນ ແລະພູມສັນຖານ.

ກ່ອນໜ້ານັ້ນຢູ່ປະເທດຍີ່ປຸ່ນ, ລາວຍັງໄດ້ເຮັດວຽກເປັນຊ່າງຖ່າຍຮູບຢູ່ສະຕູດິໂອແຫ່ງໜຶ່ງໃນເກາະ Hokkaido.

“ຂ້າພະເຈົ້າເຫັນວ່າ, ຊາວຫວຽດນາມມັກການຖ່າຍຮູບຫຼາຍກວ່າຄົນຍີ່ປຸ່ນ. ຍິ່ງໄປກວ່ານັ້ນ, ຫວຽດນາມມີຮ້ານຖ່າຍຮູບຫຼາຍແຫ່ງທີ່ມີຮູບແບບທີ່ເປັນເອກະລັກສະເພາະ. ລາຄາກໍ່ເໝາະສົມ ແລະ ງ່າຍທີ່ຈະໃຫ້ເຊົ່າ”.

ຄວາມເກັ່ງກ້າສາມາດຂອງລາວແມ່ນການຖ່າຍຮູບຮູບຄົນ, ແຕ່ Motoki ເວົ້າວ່າ ຢູ່ຫວຽດນາມ, ລາວພົບເຫັນແຮງບັນດານໃຈໃໝ່ໃນສະຖາປັດຕະຍະກຳຄລາສສິກ.

"ໃນວັນພັກຜ່ອນຂອງຂ້ອຍ, ຂ້ອຍມັກຈະໄປຮ້ານກາເຟເກົ່າຫຼືຫໍພິພິທະພັນແຕ່ເຊົ້າໆ. ແສງແດດໃນຕອນເຊົ້າແມ່ນງາມຫຼາຍສໍາລັບການຖ່າຍຮູບ," ລາວເວົ້າ.

ສຳລັບ Motoki, ການເຊື່ອມສານສະຖາປັດຕະຍະກຳເກົ່າແກ່ ແລະ ຄວາມໄວໃນການພັດທະນາຂອງນະຄອນ ໂຮ່ຈີມິນ ແມ່ນສິ່ງທີ່ປະທັບໃຈທີ່ສຸດ.

4 ປີຢູ່ນະຄອນ ໂຮ່ຈີມິນ ຍັງໄດ້ໃຫ້ໂອກາດທ່ານໄດ້ຊອກຮູ້ຄວາມແຕກຕ່າງລະຫວ່າງວິຖີຊີວິດຢູ່ 2 ປະເທດ.

ທາເນດາ ມໍໂຕກິ

"ໃນເມືອງນີ້, ພວກເຮົາສາມາດຊື້ທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງຈາກຮ້ານຂາຍຍ່ອຍອອນໄລນ໌, ຖ້າທ່ານສັ່ງຊື້ບາງສິ່ງບາງຢ່າງຈາກຜູ້ຂາຍ, ທ່ານສາມາດໄດ້ຮັບມັນພາຍໃນຫນຶ່ງຊົ່ວໂມງ.

ມັນສະດວກຫຼາຍ. ເມື່ອຂ້ອຍຊື້ກ້ອງຖ່າຍຮູບ ແລະໄຟບາງອັນ, ຂ້ອຍຕິດຕໍ່ກັບຜູ້ຂາຍກ້ອງ ແລະເຂົາເຈົ້າສົ່ງໃຫ້ຂ້ອຍໄວຫຼາຍ. ຂ້ອຍຮູ້ສຶກວ່າຂ້ອຍສາມາດຊື້ສິ່ງທີ່ຂ້ອຍຕ້ອງການໄດ້ທຸກເວລາ,” ລາວເວົ້າ.

"ນອກຈາກນັ້ນ, ປະຊາຊົນເຮັດວຽກແຕ່ຕອນເຊົ້າແລະນອນຫລັບໃນຕອນທ່ຽງແລະຫຼັງຈາກນັ້ນອອກໄປໃນຕອນກາງຄືນ, ມັນແຕກຕ່າງຈາກວິທີການຍີ່ປຸ່ນ."

ບັນດາແຮງບັນດານໃຈໃໝ່ຢູ່ ຫວຽດນາມ ບໍ່ພຽງແຕ່ຊ່ວຍ Motoki ປັບປຸງທັກສະການຖ່າຍຮູບຂອງຕົນເທົ່ານັ້ນ ຫາກຍັງຊຸກຍູ້ໃຫ້ລາວຄິດຢ່າງຈິງຈັງກ່ຽວກັບອາຊີບຖ່າຍຮູບຂອງຕົນ ດ້ວຍຈຸດປະສົງຢາກກັບຄືນປະເທດຍີ່ປຸ່ນ ໃນປີໜ້າ ເພື່ອມຸ່ງໄປເຖິງການຖ່າຍຮູບ.

ຕາມທ່ານແລ້ວ, ນັກສິລະປິນຫວຽດນາມ ພວມເຄື່ອນໄຫວຢູ່ທົ່ວໂລກ, ບໍ່ພຽງແຕ່ເປັນຊ່າງຖ່າຍຮູບເທົ່ານັ້ນ, ຫາກຍັງເປັນນັກອອກແບບ, ນັກດົນຕີ...

“ຂ້າພະເຈົ້າຫວັງວ່ານັກສິລະປິນຍີ່ປຸ່ນແລະຫວຽດນາມຈະມີການພົວພັນກັນຫຼາຍກວ່າເກົ່າ, ພວກເຂົາເຈົ້າຈະສ້າງແຮງບັນດານໃຈໃຫ້ກັນ.

Tuoitre.vn

ແຫຼ່ງທີ່ມາ