ຄອບຄົວຈູດໄຟຂອງບ່າຍຈ່າງ, ຂະຫຍາຍແຫຼ່ງມໍລະດົກ

(GLO)- ບໍ່ພຽງແຕ່ແມ່ນຮູບແບບສິລະປະພື້ນເມືອງທີ່ຕິດພັນກັບບັນຍາກາດງານບຸນເທົ່ານັ້ນ, ບ່າຍຈ່າງຍັງໄດ້ຊຶມເຂົ້າທຸກບ້ານ, ກາຍເປັນສາຍພົວພັນເຊື່ອມຕໍ່ຄອບຄົວ. ຢູ່ຫຼາຍທ້ອງຖິ່ນພາກຕາເວັນອອກຂອງແຂວງ, ຫຼາຍຄອບຄົວພວມບຳລຸງສ້າງຄວາມຮັກແພງກັບທຳນອງເພງບ້ານເກີດເມືອງນອນ, ຫັນຄວາມຮັກແພງເປັນເສົາຄ້ຳແຫ່ງຄວາມສຸກ.

Báo Gia Lai•15/09/2025

ເມື່ອຄວາມຮັກເກີດຈາກການຖືພາ

ເມື່ອເວົ້າເຖິງບັນດາຄອບຄົວທີ່ຕິດພັນກັບ ບ່າຍຈ່າງ, ຄົນທັງຫຼາຍຍັງຄົງຈື່ຈຳນັກສິລະປິນ ເຈີ່ນຮ່ວາຟຸກ ແລະ ນັກສິລະປິນ ເລທິຮ່ວາ (ທັງສອງເກີດໃນປີ 1968) ແມ່ນສຽງທີ່ດັງກ້ອງກັງວານມາເປັນເວລາຫຼາຍປີໃນນ້ຳກວ້າງໃຫຍ່ຂອງ Cù Lao Xanh (ຕາແສງ ເຊີນຈ່າ). ມີຄົນຈໍານວນຫນ້ອຍທີ່ຮູ້ວ່າມັນເປັນຄໍາຮ້ອງເພງທີ່ງ່າຍດາຍທີ່ນໍາເອົາພວກເຂົາມາຮ່ວມກັນ, ສ້າງຄວາມຮັກທີ່ຍືນຍົງ.

ນັກສິລະປະການ ເຈິ່ນຮືວເຟືອກ ແລະ ນັກສິລະປິນ ເລທິຮວາ ດຳເນີນລາຍການສະແດງ ບ໋າຊອຍ ໃຫ້ແຂກທ່ອງທ່ຽວ ຢູ່ສະໜາມຫຼວງ ຫງວຽນເຕິ໋ດແທ່ງ (ເຂດກວາງຕຸ້ງ). **ພາບ: ຫງວຽນຢຸງ**

ເກີດ ແລະ ເຕີບໃຫຍ່ຢູ່ເກາະທີ່ຫ່າງໄກ, ໃນສຽງເພງທີ່ເຕັມໄປດ້ວຍສຽງເພງຂອງ ບ໋າຍໂຈ່, ເຂົາເຈົ້າທັງສອງກໍຮູ້ສຶກເຖິງຄວາມດຶງດູດຂອງສຽງເພງຂອງບ້ານເກີດເມືອງນອນ. ໃນໄວໜຸ່ມ, ເຂົາເຈົ້າໄດ້ພົບປະຢູ່ຄະນະສິລະປະອາສາສະໝັກຂອງຕາແສງ. ຈາກຄວາມຮັກແພງທີ່ມີຕໍ່ບ້າຍໂຈ່ວ, ເຂົາເຈົ້າໄດ້ກາຍເປັນຄູ່ຮ່ວມງານ, ຈາກນັ້ນຜົວເມຍ, ສືບຕໍ່ສືບຕໍ່ຮັກສາມໍລະດົກຂອງບັນພະບຸລຸດ.

ຄອບຄົວຂອງນັກສິລະປິນຜູ້ມີຄຸນງາມຄວາມດີ ເຈີ່ນຮ່ວາຝຸກ ມັກຮ້ອງເພງ ແລະ ປະຕິບັດບັນດາເຜົ່າໄຢ໋. ຄລິບ: ດົງນາ

ຢູ່ເທິງບົກ, ຍັງມີ “ບ້ານໄຜ່ຊອຍ” ໃນແບບຂອງຕົນເອງ. ຄູ່ນັກສິລະປິນ ຟ້າມທິເຟືອງງາ (ເກີດປີ 1972) ແລະ ທ່ານ ຫງວຽນດິ່ງດາ (ເກີດປີ 1971, ຫວອດ ອານ ນາມ) ແມ່ນຄູ່ຮັກທີ່ຄຸ້ນເຄີຍກັບສາທາລະນະຊົນ. ເປັນທີ່ໜ້າສົນໃຈ, ນາງງາເປັນຜູ້ທຳອິດທີ່ໄດ້ມີສ່ວນຮ່ວມ, ແລະທ່ານດາແມ່ນໜຶ່ງໃນນັກຮຽນຄົນທຳອິດຂອງນາງ, ຈາກນັ້ນກໍ່ຄ່ອຍໆກາຍເປັນຄູ່ຮ່ວມມືທີ່ດີ.

ນັກສິລະປິນຜູ້ມີກຽດ Pham Thi Phuong Nga ແລະ Nguyen Dinh Da ແມ່ນຄູ່ນັກສະແດງທີ່ເຂົ້າກັນໄດ້. **ພາບ: NVCC**

ສຳລັບທ່ານນາງ ຮ່ວາງທິດີບ (ເກີດໃນປີ 1972, ຕາແສງ Tuy Phuoc), ການເດີນທາງໄປຍັງບ້າຊອຍໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນກັບຜົວ. ປີ 2016, ເມື່ອແຂວງໄດ້ຈັດຕັ້ງການຟື້ນຟູ ແລະ ຝຶກອົບຮົມຂັບຮ້ອງ ບ່າຈ໋າ, ທ່ານ ເຈີ່ນດິ່ງຢຸງ (ເກີດປີ 1973) ໄດ້ສົ່ງເຂົ້າຮ່ວມ. ໃນຕອນເລີ່ມຕົ້ນ, ນາງພຽງແຕ່ປະຕິບັດຕາມເພື່ອຊຸກຍູ້, ຫຼັງຈາກນັ້ນຄ່ອຍໆກາຍເປັນນັກສະແດງຮ່ວມກັນ.

“ທຳອິດ, ຂ້ອຍຢາກລ້ຽງດູຜົວຂອງຂ້ອຍໃນອາຊີບ, ແຕ່ຍິ່ງຟັງ ແລະ ຝຶກຝົນຫຼໍ່ຫຼອມ, ຂ້ອຍກໍ່ເຫັນວ່າສິລະປະຂອງ ບ໋າຍຈີ້ ມີສະເໜ່, ລຽບງ່າຍ, ມີສະຕິປັນຍາ ແລະ ການສຶກສາ , ສະນັ້ນ, ປະຈຸບັນ ຜົວຂອງຂ້ອຍໄດ້ກາຍເປັນຜູ້ທີ່ແນະນຳຂ້ອຍໃຫ້ຍຶດໝັ້ນກັບສິລະປະນີ້ມາດົນນານ”.

ຮັກສາ passion, ຖ່າຍທອດມໍລະດົກ

ຢູ່ ກູລາວຊ໋າ, ຄວາມຮັກແພງຂອງທ່ານ ຝູ໋ຈ້ອງ ແລະ ທ່ານນາງ ຮ່ວາ ມີຕໍ່ ບ່າຍຈ໋າ ສືບຕໍ່ໄປສູ່ລຸ້ນຕໍ່ໄປ. ພິເສດ, ລູກຊາຍກົກ, ເຈີ່ນຮ່ວາທຽນ, ໄດ້ຄຸ້ນເຄີຍກັບສຽງກອງ ແລະ ຂັບລຳໄທ ຕັ້ງແຕ່ຍັງນ້ອຍ, ປະຈຸບັນໄດ້ກາຍເປັນນັກສິລະປິນໜຸ່ມ, ປະກອບສ່ວນຂັບໄລ່ໄຟແຫ່ງຄວາມຫຼົງໄຫຼ.

ໂດຍບໍ່ໄດ້ຢຸດຕິການສະແດງ, ຄອບຄົວຂອງທ່ານ ຝູ໋ຈ້ອງ ກໍ່ສ້າງຕັ້ງສະໂມສອນເດັກນ້ອຍ ບ່າຈອຍ ຢູ່ໂຮງຮຽນ, ເຕົ້າໂຮມເດັກນ້ອຍນັບໝື່ນຄົນຢູ່ເກາະ. ເມື່ອມີໂອກາດ, ເດັກນ້ອຍກໍພາກັນໄປແລກປ່ຽນ ແລະ ປະຕິບັດ, ຫັນບົດເພງທີ່ລຽບງ່າຍເປັນກະເປົ໋າ ເພື່ອຊ່ວຍໃຫ້ເຂົາເຈົ້າມີຄວາມໝັ້ນໃຈກວ່າ.

ຕາມນາງຮ່ວາແລ້ວ, ຄວາມປິຕິຊົມຊື່ນທີ່ສຸດຂອງນັກສິລະປິນແມ່ນຮ້ອງເພງ ແລະ ຮັບໃຊ້ຜູ້ຊົມ. **ພາບ: ຫງວຽນຢຸງ**

ທ່ານ ຝູ໋ຈ້ອງ ຢືນຢັນວ່າ: “ພວກຂ້າພະເຈົ້າຫວັງວ່າລູກຫຼານຂອງພວກເຮົາບໍ່ພຽງແຕ່ຮູ້ວິທີຟັງເທົ່ານັ້ນ ຫາກຍັງຮູ້ວິທີຮ້ອງເພງອີກດ້ວຍ, ເພື່ອວ່າໃນອະນາຄົດສຽງເພງ ບ່າຍຈ໋າຍັງຄົງດັງກ້ອງຢູ່ໃນບ້ານເກີດເມືອງນອນຂອງພວກເຮົາ.”

ສ່ວນການເດີນເຮືອຂ້າມຟາກໃນເວລາສະແດງ, ນາງ ຮ່ວາພຽງແຕ່ຍິ້ມພຽງແຕ່ວ່າ: "ຖ້າເຮົາຮັກກັນ, ເຮົາສາມາດຂຶ້ນພູໃດ, ເດີນແມ່ນ້ຳໃດໜຶ່ງ, ຂ້າມຜ່ານທາງໃດກໍ່ໄດ້/ ຢ່າກັງວົນທາງໄກ, ຖ້າບໍ່ຂຶ້ນລົດເມ, ເຮົາຈະຂຶ້ນລົດໄຟ." ສໍາລັບນາງ, ໃນເວລາທີ່ມັນມາກັບ passion, ໄລຍະຫ່າງແມ່ນບໍ່ສົມຄວນເປັນຫ່ວງ. ຄວາມສຸກທີ່ສຸດຂອງນັກສິລະປິນແມ່ນການຮ້ອງເພງ, ຮັບໃຊ້ຜູ້ຊົມ, ແລະທະນຸຖະໜອມທຸກໂອກາດເພື່ອໃຫ້ຄວາມມ່ວນຊື່ນແກ່ປະຊາຊົນ ແລະ ນັກທ່ອງທ່ຽວຢູ່ທົ່ວທຸກແຫ່ງ.

ທ່ານນາງຮວາຍັງໄດ້ເປີດເຜີຍ “ຄວາມລັບ” ເພື່ອຮັກສາໃຫ້ຜູ້ຊົມວ່າ: “ກ່ອນການສະແດງແຕ່ລະຄັ້ງ, ພວກຂ້າພະເຈົ້າລ້ວນແຕ່ຕີລາຄາບັນດາສາຍເກົ່າ, ຮຽນສາຍໃໝ່, ແນະນຳບ້ານເກີດເມືອງນອນ, ພູມສັນຖານທີ່ມີຊື່ສຽງຂອງພວກເຮົາ, ນັກສະແດງຍັງຕ້ອງມີຄວາມຄ່ອງແຄ້ວ ແລະ ສົມທົບກັນເພື່ອສ້າງບັນຍາກາດທີ່ດູດດື່ມໃຫ້ແກ່ງານບຸນ.”

ຄອບຄົວທີ່ມີຄວາມກະຕືລືລົ້ນກ່ຽວກັບ Bai Choi ມັກຈະພົບກັນ, ຖ່າຍທອດຄວາມກະຕືລືລົ້ນຂອງພວກເຂົາແລະຮັບໃຊ້ fans ຮ່ວມກັນ. **ພາບ: NVCC**

ຢູ່ແຂວງອານນາມ, ນາງງາ ແລະ ດາ ໄດ້ຖືກເອີ້ນດ້ວຍຄວາມຮັກແພງວ່າ “ຄູ່ສະແດງ”. ບໍ່ພຽງແຕ່ແບ່ງປັນເວທີປາໄສເທົ່ານັ້ນ, ຍັງສອນຊາວໜຸ່ມທ້ອງຖິ່ນຢ່າງກະຕືລືລົ້ນ, ເປີດຈຸດວັດທະນະທຳໃຫ້ຊາວໜຸ່ມໄດ້ຮ່ຳຮຽນ ແລະ ບຳລຸງສ້າງຄວາມຮັກແພງທີ່ມີຕໍ່ບ້າຍຊອຍ.

ຢູ່ແຂວງ ຕຸຍຟຸກ, ທ່ານນາງ Diep ແລະ ຄອບຄົວທ່ານ Du ກໍ່ເຂົ້າຮ່ວມບັນດາໂຄງການຂອງຊຸມຊົນເປັນປະຈຳ. ຄວາມຮັກແພງໄດ້ແຜ່ໄປສູ່ລູກສາວຂອງເຂົາເຈົ້າ Tran Thi Nhu Long (13 ປີ). ລອງຫາກໍໄດ້ຮັບຮາງວັນນັກສະແດງດີເດັ່ນໃນງານມະຫາກຳຫຼິ້ນບັດປະຊາຊົນເມືອງ 2024.

ທ່ານນາງ Diep ແລະຄອບຄົວຂອງທ່ານ Du ຍັງເຂົ້າຮ່ວມບັນດາໂຄງການຂອງຊຸມຊົນເປັນປະຈຳ. **ພາບ: ຫງວຽນຢຸງ**

“ເບິ່ງພໍ່ແມ່ມາຝຶກຊ້ອມ, ລູກກໍ່ຮຽນແບບ ແລະ ຮ້ອງຕາມ, ທຳອິດກໍ່ຫຼິ້ນເພື່ອຄວາມມ່ວນຊື່ນ, ແຕ່ຄ່ອຍໆຮຽນເນື້ອເພງ ແລະ ຮູ້ວິທີປ່ຽນສຽງເພງ, ເຫັນລູກມັກ, ຈຶ່ງພາລາວໄປສະແດງນຳກັນ, ເປັນວິທີເສີມສ້າງຄວາມຜູກພັນໃນຄອບຄົວ,” ນາງ ດິບ ແບ່ງປັນ.

ຈາກບ້ານນ້ອຍໆ, ຄວາມຮັກແພງທີ່ມີຕໍ່ບ້າຍຊອຍໄດ້ຖືກຈູດເຜົາ, ຂະຫຍາຍ ແລະ ແຜ່ລາມ. ບໍ່ພຽງແຕ່ເປັນການອະນຸລັກຮັກສາຮູບແບບສິລະປະພື້ນເມືອງເທົ່ານັ້ນ, ຫາກຍັງເປັນການສືບຕໍ່ແຫຼ່ງວັດທະນະທໍາ - ຄອບຄົວກາຍເປັນບ່ອນອູ້ມຊູເພື່ອບໍາລຸງສ້າງ ແລະ ຖ່າຍທອດໄຟ.

ທີ່ມາ: https://baogialai.com.vn/gia-dinh-thap-lua-bai-choi-noi-dai-mach-nguon-di-san-post566503.html