ການຖອດລະຫັດຄວາມຝັນກ່ຽວກັບຄວາມຮັກ ແລະຄວາມສຸກໃນບົດກະວີຂອງ Mai Nhung

ກປ.ອອນໄລ - ບາງຄັ້ງຄາວ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ພົບປະກັບນາງ Mai Nhung (Mai Thi Thuy Nhung) ເມື່ອນາງກັບນັກກະວີ, ນັກທິດສະດີວິຈານ ຮວ່າງດາງກອກ, ຜົວ, ເຂົ້າຮ່ວມບັນດາເຫດການຢູ່ດົງໂຮ່ (ເກົ່າ) ຫຼືຢູ່ຮ່າໂນ້ຍ. ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ອ່ານບົດກະວີຂອງ Mai Nhung ໃນບາງວາລະສານວັນນະຄະດີ ແລະ ສິລະປະທັງສູນກາງ ແລະ ທ້ອງຖິ່ນຄື: Van Nghe Quan Doi, Nhat Le, Song Huong, Van Nghe Thai Nguyen, Ha Noi moi... ແຕ່ນີ້ແມ່ນຄັ້ງທຳອິດທີ່ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ອ່ານບັນດາບົດກະວີຫຼ້າສຸດຂອງນາງ “Nguoi Qua Nhu Tieng Chau” ຈັດພິມໂດຍສະມາຄົມນັກປະພັນຜູ້ອ່ານ, 202. ຫົວຂໍ້ບົດກະວີ, ແຖວທຳອິດຂອງບົດກະວີ, stanzas) ບໍ່ມີຕົວພິມໃຫຍ່ໃດໆ, ດັ່ງນັ້ນຈຶ່ງເປັນຄວາມຈິງໃນບົດຄວາມນີ້.

Báo Quảng Trị•12/10/2025

"ສຽງຮ້ອງຂອງ passerby" ປະກອບດ້ວຍ 38 ບົດກະວີ. “ແຮງບັນດານໃຈຂອງບົດກະວີທັງໝົດແມ່ນພຽງແຕ່ການຖອດລະຫັດຄວາມຝັນ” , ການອ່ານບົດກະວີຂອງ Mai Nhung, ຂ້າພະເຈົ້າຈື່ໄດ້ວ່າຄໍາເວົ້າຂອງ Hans Sachs (1494-1576), ນັກກະວີຊາວເຢຍລະມັນ. ບົດກະວີ 38 ບົດແມ່ນການຖອດລະຫັດຄວາມຝັນຂອງ Mai Nhung ກ່ຽວກັບຄວາມຮັກ ແລະ ຄວາມສຸກ.

Mai Nhung ແມ່ນນັກກະວີໜຸ່ມລຸ້ນ 9X, ສະນັ້ນບົດກະວີຂອງນາງແມ່ນແນ່ນອນວ່າໃໝ່ຫຼາຍ. “ແອັກໂກ້” ສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າບົດກະວີຂອງທ່ານມາຍເຟືອງແມ່ນລະອຽດອ່ອນ ແລະ ຫລໍ່ຫລອມ; ບົດກະວີຂອງນາງຂ້າມຂອບເຂດຂອງຄວາມເປັນຈິງແລ້ວ, ການລະລາຍຄວາມຝັນເຂົ້າໄປໃນພື້ນທີ່ virtual ຂອງບົດກະວີ.

ການປົກຫຸ້ມຂອງບົດກະວີ "ຄົນຜ່ານໄປຄືກັບຮ້ອງໄຫ້" - ພາບ: N.D.H

Mai Nhung, ຄືກັບຊື່ທີ່ພໍ່ແມ່ໃຫ້ນາງ, ມີຄວາມໝາຍຂອງຄວາມບໍລິສຸດ, ຄວາມບໍລິສຸດ, ຄວາມຢືດຢຸ່ນ ແລະ ຄວາມອ່ອນໂຍນ. ຊື່ "ປ່ຽນ" ເປັນບົດກະວີ. ບົດກະວີຂອງນາງຍັງບໍລິສຸດແລະບໍລິສຸດ. “ເມື່ອເຈົ້າມາ/ຕາເວັນເຮັດໃຫ້ດິນຊາຍເປັນສີທອງ/ມີລົມແຮງເທົ່າໃດຢູ່ທະເລສາບ/ພວກເຮົາເຄີຍຢູ່ທະເລຊາຍທະເລຊາຍນີ້ບໍ”; "ເຈົ້າເອົາມືຂອງເຈົ້າເຂົ້າໄປໃນດິນຊາຍທີ່ມີບ່ອນມີແດດ / ຮູ້ສຶກວ່າບ່າທີ່ບໍ່ເຄີຍວາງເທິງປືນ / ເຖິງແມ່ນວ່າລົມຈະເຮັດໃຫ້ເກີດຄື້ນຟອງ / ມັນຍັງເປັນຂອງເຈົ້າຢ່າງເລິກເຊິ່ງ" (ຈິນຕະນາການ).

Mai Nhung ສາມາດເຫັນໄດ້ໃນການສະແດງຄວາມຮັກແລະຄວາມຮູ້ສຶກທີ່ເປັນຜູ້ຍິງແຕ່ອ່ອນໂຍນໃນການຄອບຄອງໃນບົດກະວີຂອງນາງ. ກ່ຽວກັບສຽງກະວີສະເພາະເພດຍິງ, LLPB Dinh Thanh Huyen ໃຫ້ຄຳເຫັນວ່າ: “... ການອ່ານບົດກະວີຂອງ Mai Nhung, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຮັບຮູ້ບັນດາລາຍລະອຽດຂອງຊີວິດສະທ້ອນເຖິງທັດສະນະອັນເລິກເຊິ່ງ, ອ່ອນໄຫວ, ເປັນເອກະຊົນ ແລະ ເອົາໃຈໃສ່. "ຂ້ອຍບໍ່ສາມາດຄິດຫຍັງໄດ້ / ຢູ່ຢ່າງງຽບໆໃນເດືອນທໍາອິດ, ສອງຕົ້ນສີຂຽວໃນທົ່ງນາ / ພື້ນທີ່ຫວ່າງເປົ່າແມ່ນດິນຈີ່ / ວັນເວລາປູແມ່ນ smoldering ກັບ moss" (ຕົວຢ່າງພາກຮຽນ spring). "ປ່ອຍໃຫ້ຄວາມໂດດດ່ຽວເຂົ້າໄປໃນຄວາມບໍ່ມີຫຍັງ / ພວກເຮົາພົບກັນ, ຍາວ / longing ຄືລົມຫາຍໃຈ / sob.sob.suppressed.covered.burst" (ຂໍທານ).

ກ່ອນໜ້ານີ້, ນາງ ມາຍຢຸງ ເຮັດວຽກຢູ່ຄະນະກຳມະການປະຊາຊົນຕາແສງ ກວາງຮ່ວາ, ເມືອງບາໂດນ (ເກົ່າ), ປະຈຸບັນໄດ້ຍ້າຍມາດຳລົງຊີວິດ, ເຮັດວຽກ ແລະ ຮ່ຳຮຽນຢູ່ ຮ່າໂນ້ຍ . ບ້ານເກີດເມືອງນອນຂອງນາງທີ່ມີຊື່ຂອງສະຖານທີ່ ແລະ ຄົນຄື: ງ່າຜ່ານ, ຫວຸງເຈົາ, ຟອງຍາ, ແມ່ນ້ຳຈີ່ງ, ເຍີດເລ, ຕາມເຕ໋, ບ໋າໂຕຍັງຄົງຢູ່ໃນຫໍແຫ່ງຄວາມຊົງຈຳ. “ແອັກໂກ້” ແມ່ນບົດກະວີກ່ຽວກັບຊື່ສະຖານທີ່ຂອງ ກວາງບິ່ງ (ເກົ່າ) ປະຈຸບັນ. "ແມ່ນ້ຳ Gianh, ງູຂຽວ, ການນອນຫລັບທີ່ບໍ່ສະບາຍ / ຄວາມຊົງຈໍາທີ່ຕິດຢູ່ຂ້າງນີ້, ອີກດ້ານ ໜຶ່ງ ຖືກເຊາະເຈື່ອນ / ຂັບໄລ່ອອກເປັນສອງ, ເພງພື້ນເມືອງແບ່ງອອກເປັນສອງຮອຍຕີນທີ່ບໍ່ມີຊື່ທີ່ກະຊິບແລະເຊື່ອມຕໍ່ຄືນ ໃໝ່" .

“Nhat Le ຮ້ອງໄຫ້ຕະຫຼອດຊີວິດ, ຍັງມີສີຟ້າຢູ່/ເລື່ອງເລົ່າຈາກແມ່ນ້ຳລຳເຊ ເລົ່າສູ່ຟັງໂດຍ oars/roses bloom, sails flutter/Tam Toa bells push the waves far away” (ສຽງດັງ). ແທ້ຈິງແລ້ວສຽງສະທ້ອນຂອງປະຫວັດສາດ, ຂອງຄວາມປາຖະຫນາ.

ການອ່ານບົດກະວີຂອງ Mai Nhung, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຮັບຮູ້ຄວາມຈິງວ່າບໍ່ມີໃຜສາມາດ "ຖອນ" ນັກກະວີສະເພາະອອກຈາກບ້ານເກີດເມືອງນອນຂອງລາວ. ສໍາລັບນັກກະວີຍຸກສະໄໝໃໝ່, ໂດຍສະເພາະນັກກະວີລຸ້ນ 9X ແລະ 2X ໃນປະຈຸບັນ, ມັນແມ່ນຂະບວນການທີ່ຫຍຸ້ງຍາກໃນການສ້າງຮູບແບບການຂຽນແລະບົດກະວີໃຫມ່. ແນ່ນອນ, ມັນຈະກາຍເປັນ "ສຽງ" ຫຼືບໍ່ແມ່ນຂຶ້ນກັບພອນສະຫວັນ, ເຊັ່ນດຽວກັນກັບປັດໃຈ "ທີ່ພຣະເຈົ້າປະທານໃຫ້".

ເມື່ອອ່ານບົດກະວີຂອງນາງ Mai Nhung, ເປັນທີ່ໜ້າສົນໃຈທີ່ຈະໄດ້ເຫັນສະພາບຕົວຈິງຂອງ “ຫໍຊົນນະບົດ” ຢູ່ ກວາງຈີ້ ທີ່ນາງນຳມານຳນັ້ນ ໄດ້ຮັບການສະແດງໃຫ້ເຫັນ ແລະ ເປັນສັນຍາລັກ. “ດວງດາວຕີຕົ້ນໝາກໄມ້ໃນເດືອນມັງກອນ, ມັນແກວ່ງໄປມາແລະຮ້ອງເພງ/ລົມພັດອ້ອມບ່າໄຫລ່/ສົ້ນຕີນຂອງນາງມີກິ່ນຫອມຢູ່ເທິງພູຫຍ້າ” (ເດືອນມັງກອນ). "ຕອນກາງຄືນໄດ້ຖອດປໍ, ກິ່ນຫອມຫວານຂອງຫຍ້າ / ປ່າສັກສິດໄດ້ຮ້ອງອອກມາດ້ວຍສຽງຂອງຜູ້ເຂົ້າຊົມ / ສາວທີ່ມີຫົວເຂົ້າແລະຫນໍ່ໄມ້ຂອງນາງ / ເຮັດໃຫ້ນອນເຕັມທີ່, ຫົວໃຈຂອງຂໍທານ / ເດັກນ້ອຍບ້ານເວົ້າວ່າຈາກຕີນໃຫຍ່ຂອງນາງ / ນາງດູດເຕົ້ານົມທີ່ມີກະດູກສັນຫຼັງສີແດງ" (ທະເລສາບແຫ່ງຄວາມຊົງຈໍາ).

ດັ່ງນັກກະວີ ແລະ LLPB Nguyen Vu Tiem ໃຫ້ຮູ້ວ່າ, ຖ້າບົດກະວີແມ່ນພຽງແຕ່ສະພາບແວດລ້ອມພາຍນອກເທົ່ານັ້ນ, ຄືກັບເສື້ອຊັ້ນນອກ, ບົດກະວີພາຍໃນ (ວິໃຈ) ແມ່ນຮ່າງກາຍ ແລະ ຈິດວິນຍານຂອງ “ເຄື່ອງດົນຕີ”. "ຂ້ອຍຈະບໍ່ກົ້ມຫົວໄປຫາເຈົ້າ / ບອກຄວາມຝັນຂອງຂ້ອຍທີ່ຄ່ອຍໆແຕະຝັ່ງດ້ວຍນໍ້າຕາ / ຄືກັບຜູ້ຍິງຄົນອື່ນ / ເມື່ອພົບກັບຜູ້ຊາຍໃນອະດີດ / ຂ້ອຍບໍ່ມີຫຍັງບອກ / ແຕ່ແດດແລະຊາຍແລະໄຟໄຫມ້ / ເນີນພູປ່າທໍາມະຊາດແລະແຫ້ງແລ້ງແລະແຕກ" (ຄວາມຝັນຂອງເຫຼົ້າຂາວ).

ການອ່ານບົດກະວີຂອງ Mai Nhung, ຖ້າຜູ້ອ່ານມີຄວາມຮູ້ພື້ນຖານກ່ຽວກັບບົດກະວີ, ເຂົາເຈົ້າຈະຮູ້ວ່າສິ່ງທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ຂອງນັກກະວີແມ່ນຄວາມສາມາດທີ່ຈະກາຍເປັນຈຸດປະສົງຂອງການສະແດງອອກຂອງເຂົາເຈົ້າ. ໃນຄໍເລັກຊັນ “ຄົນຍ່າງຜ່ານສຽງຮ້ອງ” , ມີຫຼາຍບົດ ແລະຂໍ້ທີ່ເຮັດໃຫ້ຜູ້ອ່ານຕື່ນຕົກໃຈດ້ວຍຄວາມງາມແບບປຽບທຽບ ແລະຂໍ້ຄວາມທີ່ເປັນຕົວໜັງສືພິເສດ. "ເວລາຜ່ານໄປ / ເກົ່າແລະໃຫມ່ເດືອນມັງກອນ / ໃບຫນ້າບົດກະວີກະແຈກກະຈາຍຢູ່ໃນກະເປົ໋າເສື້ອ / ຄົນທີ່ຜ່ານໄປຄືກັບຮ້ອງໄຫ້" (ມັງກອນ). ແຖວສຸດທ້າຍຂອງບົດກະວີຖືກໃຊ້ໂດຍຜູ້ຂຽນເພື່ອຕັ້ງຊື່ການລວບລວມທັງຫມົດ.

ເວລາຜ່ານໄປ, ມັງກອນເກົ່າຢູ່ໃສ, ໃໝ່ຢູ່ໃສ, ຄົນເຮົາຢູ່ນຳກັນແນວໃດ ແລະ ພາລະກິດຂອງບົດກະວີແມ່ນຫຍັງ? ດັງຫຼາຍ, ຄໍາຖາມຫຼາຍ, ແຕ່ບໍ່ງ່າຍທີ່ຈະຕອບ? ບົດກະວີທີ່ດີມີ “ ຄວາມຍາວ” , ມີຈັກຄົນຜ່ານ “ຄວາມຍາວຂອງບົດກະວີ” ?

Mai Nhung ແມ່ນສ້າງຂຶ້ນຢ່າງງຽບໆໃນທ່າມກາງຊີວິດທີ່ວຸ້ນວາຍ. ເມື່ອອ່ານບົດກະວີຂອງ Mai Nhung, ຜູ້ອ່ານພຽງແຕ່ສາມາດຮູ້ສຶກເຖິງຄວາມດີ ແລະ ຄວາມງາມໃນບ່ອນມີຄວາມມະຫັດສະຈັນ ແລະ ການປ່ຽນແປງ. ມັນຍັງເປັນ "ຈຸດ" ແຫຼມໃນການເດີນທາງ poetic, ເຊິ່ງບໍ່ມີຂອບເຂດຈໍາກັດ.

ຫງ່າ ດຶກ ຮ່າ

ທີ່ມາ: https://baoquangtri.vn/van-hoa/202510/giai-ma-giac-mo-ve-tinh-yeu-hanh-phuc-trong-tho-mai-nhung-9014d1f/