Ho Bieu Chanh ແລະເຄິ່ງສັດຕະວັດຂອງ passion ສໍາລັບນະວະນິຍາຍ

“ນະວະນິຍາຍ ໂຮ່ ບີ່ ຈ່າງ ມີຄວາມຄ້າຍຄືກັນກັບນະວະນິຍາຍຂອງ ຮວ່າງຫງອກເຟືອກ. ນັກປະພັນທັງສອງຖືສິນທຳເປັນຮາກເຫງົ້າ, ເອົາຄອບຄົວເປັນແບບຢ່າງ, ຄວາມສັດຊື່ເປັນສິ່ງສຳຄັນໃນທຸກສິ່ງໃນຊີວິດ…”.

Báo Thanh niên•30/06/2025

“ແນວໃດກໍດີ, ຄອບຄົວຮ່ວາງຈູງມັກບັນຍາຍອາລົມຈິດ, ລັກສະນະຂຽນຂອງຕົນມັກມີອາລົມຈິດ ແລະ ຊັບຊ້ອນ, ໃນຂະນະທີ່ຄອບຄົວຮ່ວາງຈູງມັກບັນຍາຍເຫດການ, ການ ຂຽນ ຂອງເຂົາເຈົ້າເຂັ້ມແຂງ ແລະ ງ່າຍດາຍ.

ພື້ນຫລັງທີ່ບໍ່ດີ

Ho Bieu Chanh, ຊື່ແທ້ແມ່ນ Ho Van Trung, ເກີດໃນປີ 1885 ໃນຄອບຄົວກະສິກຳທີ່ທຸກຍາກຢູ່ບ້ານ Binh Thanh, ແຂວງ Go Cong. ເມື່ອອາຍຸ 9 ປີ, ລາວໄດ້ເລີ່ມຮຽນພາສາຈີນຢູ່ໂຮງຮຽນບ້ານ. ເມື່ອຄອບຄົວຂອງເພິ່ນຍ້າຍມາຢູ່ຕະຫຼາດອຽນເຫ້ວ, ເພິ່ນໄດ້ຮຽນພາສາປະຈຳຊາດ. ໃນສົກຮຽນ 1902-1903, ລາວໄດ້ຮັບທຶນການສຶກສາຈາກໂຮງຮຽນ My Tho ແລະຫຼັງຈາກນັ້ນໂຮງຮຽນ Chasseloup-Laubat ໃນ Saigon. ໃນປີ 1905, ລາວໄດ້ສອບເສັງປະລິນຍາຕີແລະໄດ້ອັນດັບສອງ.

Hồ Biểu Chánh và nửa thế kỷ đam mê tiểu thuyết- Ảnh 1. — ນັກຂຽນ ໂຮ່ເບິວຊາງ ລົງໜ້າປົກວາລະສານ Van, ປີ 1967

ໂດຍໄດ້ບັນຍາຍເຖິງຊີວິດການເປັນຢູ່ຂອງລາວທີ່ທຸກຍາກ, ໂຮບີ່ຈ່າງໄດ້ຂຽນວ່າ: “ສອງມື້ກ່ອນມື້ອອກເດີນທາງ, ແມ່ຈົ່ມວ່າໝົດເງິນ, ພໍ່ຈຶ່ງໄປຫາຄົນຢືມເງິນ... ມື້ສຸດທ້າຍແມ່ນຕອນແລງພໍ່ກໍຍັງບໍ່ໄດ້ກັບຄືນມາ, ແມ່ນຕອນເດິກ, ແມ່ໄດ້ຫໍ່ເສື້ອຄູ່ໜຶ່ງ, ຍ່າງໄປຕະຫຼາດເອົາເຈ້ຍ 3 ຜືນມາເອົາໃຫ້ແມ່. ແລະເອົາເງິນທັງໝົດໃຫ້ຂ້າພະເຈົ້າ ເມື່ອລົດໄຟເປີດເຊືອກ ແລະ ເລີ່ມເຄື່ອນໄຫວ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຢືນເບິ່ງແມ່ຢູ່ທ່າເຮືອ, ນ້ຳຕາໄຫລລົງໃບໜ້າຂອງຂ້າພະເຈົ້າ.” (Nguyen Khue, ຮູບພາບຂອງ Ho Bieu Chanh , 1974).

ພາຍຫຼັງຮຽນຈົບຈາກ ແທງຈຸງ, ໂຮ່ບິວຈ່າງ ມຸ່ງໄປເຖິງການສະໝັກສອນ, ແຕ່ຄູອາຈານເກົ່າຂອງເພິ່ນໄດ້ແນະນຳໃຫ້ໄປສອບເສັງເພື່ອເກັບກຳຕຳແໜ່ງ. ໃນປີ 1906, ລາວໄດ້ຜ່ານການສອບເສັງເກັບຮັກສາບັນທຶກການສໍາລັບພະລາຊະວັງພາກໃຕ້ແລະເຮັດວຽກຢູ່ໃນພະລາຊະວັງຂອງລັດຖະມົນຕີໃນ Saigon. ປີ 1911, ຍ້ອນຖືກສົງໄສວ່າເປັນມິດກັບກຸ່ມຂອງທ່ານ ເຈີ່ນຈ່າງຈ້ຽນ, ໄດ້ຖືກຍົກຍ້າຍໄປຢູ່ ບາກລຽວ . ໃນເວລານັ້ນ, ການເປັນພະນັກງານຮັກສາບັນທຶກ ແມ່ນຫາເງິນໄດ້ງ່າຍ “ເພາະສານເຈົ້າແຂວງ ບັກລຽວ ປຽບເໝືອນຕະຫຼາດຂາຍເຂົ້າໜົມຫວານ ແລະເຂົ້າປຸ້ນ, ເອົາເງິນມາແລກກັບເຂົ້າປຸ້ນ”, ແຕ່ເພິ່ນຍັງຮັກສາຊີວິດແບບລຽບງ່າຍ.

ໃນປີ 1936, ລາວໄດ້ຖືກເລື່ອນຊັ້ນເປັນເຈົ້າແຂວງແລະຫຼັງຈາກນັ້ນໄດ້ອອກບໍານານຫຼັງຈາກຮັບໃຊ້ເປັນລັດຖະກອນເປັນເວລາ 30 ປີ. ໂດຍອ້າງວ່າບໍ່ມີໃຜມາແທນທີ່ລາວໄດ້, ລັດຖະບານອານານິຄົມໄດ້ຮັກສາລາວຢູ່ໃນການບໍລິການຈົນກ່ວາກາງປີ 1941.

ມີຄົນຈໍານວນຫນ້ອຍສາມາດເຮັດໄດ້

ໂຮບິວຈ່າງ ມີລູກ 9 ຄົນ. ລູກຊາຍກົກແມ່ນ Ho Van Ky Tran, ເປັນຜູ້ຄຸ້ມຄອງໜັງສືພິມ ລາຍອາທິດ ນ້ຳກີ ແລະ Dai Viet tap chi. Ho Van Ky Thoai ເປັນຫລານຊາຍກົກ. ໃນປີ 1958, ນັກກະວີ ດົງໂຮ່ ແລະ ນັກກະວີ ມ໋ອງ ຕຸຍເຍີດ ໄດ້ມາຄາລະວະ ແລະ ອ່ານປື້ມຄູ່ກັບຫົວເລື່ອງທັງໝົດຂອງເພິ່ນວ່າ: “ ຄວາມຂົມຂື່ນຂອງຊີວິດ, ນິຍາຍຫົກສິບສາມຂຽນ, ເພື່ອຄວາມຊອບທຳ, ເພື່ອຄວາມຮັກ, ມີຈັກຕື່ນຈາກຄວາມຝັນ, ໃຜຈະເຮັດໄດ້/ພາລະຂອງຊີວິດໜັກໜ່ວງ, ຄວາມອົດທົນຂອງໄວໜຸ່ມ ແລະ ຄວາມຈິງ, ເຈັດສິບປີ. ຄວາມຮັກຈະສິ້ນສຸດລົງ, ຄົນຫນຶ່ງຕ້ອງເຮັດຕາມເວລາ ".

Hồ Biểu Chánh và nửa thế kỷ đam mê tiểu thuyết- Ảnh 2. — ບາງຜົນງານຂອງ ໂຮ່ຈີມິນ

ປີ 1909, ລາວມີບົດປະພັນເລື່ອງທຳອິດທີ່ມີຊື່ວ່າ U tinh luc , ໃນຮູບແບບ luc bat. ເມື່ອຍ້າຍມາຢູ່ ກ່າເມົາ ໃນປີ 1912, ທັດສະນີຍະພາບທີ່ລຽບງ່າຍ ແລະ ພັກຜ່ອນຢ່ອນອາລົມຢູ່ທີ່ນີ້, ມີປ່າຊາຍເລນ, ປ່າກ່າເມົາ, ນ້ຳເຄັມ ແລະ ຝູງຍຸງຝູງ... ໄດ້ສ້າງຈິດວິນຍານດ້ານວັນນະຄະດີຂອງຕົນ ແລະ ລາວສາມາດປະພັນນະວະນິຍາຍທຳມະດາຄື: ອ້າຍລຳເຮັດ , ເລົ່າເລື່ອງກ່າເມົາ ແລະ ຖືກ່າເມົາຄືບ້ານເກີດເມືອງນອນ.

ຕາມນັກປະພັນ ຫງວຽນກ໋ວກແລ້ວ, ນັບແຕ່ U tinh luc (1909) ຮອດ Hy Sinh (1958), ໂຮ່ເບິວຈັນ ມີຄວາມຮັກແພງໃນການຂຽນເປັນເວລາເຄິ່ງສັດຕະວັດ. ວຽກງານຂອງລາວປະກອບມີຫຼາຍປະເພດ: ນະວະນິຍາຍ, ເລື່ອງສັ້ນ, prose, comedy, opera, opera ປະຕິຮູບ, ການຄົ້ນຄວ້າ, poetry, essays, ການແປແລະຄວາມຊົງຈໍາຂອງຊີວິດຂອງລາວ. ມີ 64 ນະວະນິຍາຍດຽວ.

ໃນໄລຍະເຮັດວຽກຢູ່ລອງຊວຽນ, ໂຮ່ເບິວຈ່າງໄດ້ຮ່ວມມືກັບທ່ານ ເລກວາງເລີມ, ດັ້ງທິ້ງເລືອງ... ເພື່ອພິມຈຳໜ່າຍ ດ່າວຫວຽດທາບຈີ, ສະບັບທຳອິດໄດ້ພິມຈຳໜ່າຍໃນເດືອນ 1/1918. ນີ້ແມ່ນຖືເປັນບາດກ້າວທຳອິດຂອງນັກຂ່າວ. ຕາມນັກປະພັນ ຮ່ວາງວັນຕົງ ( ປະຫວັດສາດໜັງສືພິມຫວຽດນາມ , 1973), ໄດຍ້ຽດເທບຈີ ໄດ້ຢຸດການພິມຈຳໜ່າຍໃນເດືອນ 7/1918, ໝາຍຄວາມວ່າໄດ້ພິມຈຳໜ່າຍພຽງ 7 ສະບັບ, ເຖິງແມ່ນວ່າມັນດຳລົງຕຳແໜ່ງສຳຄັນໃນການເຜີຍແຜ່ພາສາປະເທດພາກໃຕ້ໃນໄລຍະນີ້.

Hồ Biểu Chánh và nửa thế kỷ đam mê tiểu thuyết- Ảnh 3. — ບາງຜົນງານຂອງ ໂຮ່ຈີມິນ

ພາຍຫຼັງບຳນານແລ້ວ, ທ່ານ ໂຮ່ຈີມິນ ໄດ້ເລີ່ມພິມຈຳໜ່າຍວາລະສານ ນາມກີ ປະຈຳອາທິດ ແລະ ໄດຍຽດ. ນ້ຳກີ້ລາຍອາທິດ ອອກທຸກວັນພະຫັດ, ສະບັບທຳອິດໄດ້ພິມໃນວັນທີ 3 ກັນຍາ 1942 ມີຫຼາຍຄໍລຳຄື: ສົນທະນາ, ຄົ້ນຄວ້າ, ວິຈານ, ແປ, ນິຍາຍ, ຂ່າວພາຍໃນ ແລະ ຕ່າງປະເທດ ... ແຕ່ເດືອນ ມິຖຸນາ 1944 ໜັງສືພິມໄດ້ຢຸດການພິມຈຳໜ່າຍພາຍຫຼັງພິມຈຳໜ່າຍທັງໝົດ 85 ສະບັບ, ສາເຫດທີ່ເວົ້າໄດ້ວ່າ ໜັງພິມໜັງສືພິມຂາດແຄນໃນເວລານັ້ນແມ່ນຍ້ອນສົງຄາມໂລກຄັ້ງທີ 2.

ໃນວັນທີ 15/04/1967 , ນັກປະພັນ ບິ່ງເຢືອງ ໄດ້ຂຽນວ່າ: “ຮ່ວາງຈຸງແມ່ນເຫດການໃນປະຫວັດສາດວັນນະຄະດີຫວຽດນາມ, ພິເສດແມ່ນພາກໃຕ້ກ່ຽວກັບຮູບແບບ ແລະ ລັກສະນະການຂຽນ, ນິຍາຍທີ່ພວກເຮົາໄດ້ອ່ານກ່ອນ ໂຮ່ບິວຈ່າງ ໄດ້ຂຽນດ້ວຍສຽງດັງແຕ່ເປົ່າແກຄື: “ໃນຕອນບ່າຍ, ຝູງນົກຮ້ອງຂຶ້ນຢູ່ແມ່ນ້ຳວີຍ, ແກວ່ງປາຢູ່ເມືອງລອງ. ມື, ໄມ້ອ້ອຍອີກຂ້າງໜຶ່ງ, ຍ່າງໄວຢູ່ຖະໜົນ Vet Don ເພື່ອໄປຮັບເອົາຄົນຮັກຂອງຕົນ ແລະ ແລກປ່ຽນຄວາມໝັ້ນໃຈ.” ນະວະນິຍາຍຂອງ ເລຮ່ວາງມູ້ ມີຄວາມຫຼົງໄຫຼກວ່າຫຼາຍ, ຂຽນເປັນຄຳເວົ້າແບບຂະໜານກັນຕັ້ງແຕ່ໜ້າທຳອິດຮອດໜ້າສຸດທ້າຍ, ປະໂຫຍກຕ່ຳແມ່ນກົງກັນຂ້າມກັບປະໂຫຍກເທິງສຸດ...

ໂຮ່ບິວຈ່າງເກັ່ງຍ້ອນຂຽນຕາມຄວາມຄິດຂອງຄົນທຳມະດາ. ເປັນເທື່ອທຳອິດທີ່ຜູ້ອ່ານເຫັນພາບໝາຜູ້ທຸກຍາກໂຕໜຶ່ງນອນລີ້ນອອກມາຢູ່ໜ້າເຮືອນຫຼັງຄາເຮືອນຫຼັງໜຶ່ງ, ໄດ້ຍິນສຽງສຽງກົບຢູ່ທົ່ງນາເລິກໆໃນຕອນບ່າຍ. ທັງຫມົດແມ່ນຮູບພາບທີ່ຄຸ້ນເຄີຍແຕ່ຍັງໃຫມ່ສະນັ້ນ. ໃນດ້ານເນື້ອໃນ, ນິຍາຍຂອງລາວສ່ວນຫຼາຍແມ່ນມີຄວາມຮອບຄອບ, ຄວາມສັດຊື່ແມ່ນໄດ້ຮັບລາງວັນ, ການຍ້ອງຍໍຖືກລົງໂທດ, ຄວາມຄຽດແຄ້ນແມ່ນໄດ້ຕອບແທນ, ຄວາມເມດຕາແມ່ນຕອບແທນ ... (ຍັງຈະສືບຕໍ່)

ທີ່ມາ: https://thanhnien.vn/ho-bieu-chanh-va-nua-the-ky-dam-me-tieu-thuyet-185250630234321164.htm