ຄວາມຊົງຈໍາຂອງນັກຂ່າວ: ສອງຄືນທີ່ນອນບໍ່ຫລັບແລະການສໍາພາດທີ່ມີຄ່າ!

ການສໍາພາດທາງໂທລະສັບກັບທ່ານນາງເອກອັກຄະລັດຖະທູດຫວຽດນາມ ປະຈໍາ ຮົງກາລີ ຫງວຽນທິບິກຖາວ ກ່ຽວກັບວຽກງານປົກປ້ອງພົນລະເມືອງຢູ່ຈຸດຕ້ອນຮັບຊາວອົບພະຍົບ ຢູແກຼນ ແມ່ນຄວາມຊົງຈຳທີ່ບໍ່ອາດລືມໄດ້ຂອງນັກຂ່າວ VNA ປະຈໍາ ເຢຍລະມັນ.

VietnamPlus•15/09/2025

ເປັນເວລາກວ່າ 20 ປີຂອງການເຮັດວຽກເປັນນັກຂ່າວ, ຍຶດໝັ້ນ “ອາຊີບການຂຽນ”, ໄດ້ “ຕັ້ງ” ຢູ່ຫຼາຍປະເທດທົ່ວ ໂລກ , ຜ່ານເມືອງນັບບໍ່ຖ້ວນ, ແມ້ແຕ່ “ນາຍ” ກົມ, ຜູ້ນຳຂອງແຕ່ລະປະເທດ ແລະ ອົງການຈັດຕັ້ງສາກົນ, ແຕ່ທັງໝົດເປັນພຽງສາຍຂ່າວ, ຖ້ອຍຄຳໃນເຈ້ຍເທົ່ານັ້ນ, ເມື່ອເຮັດວຽກພາກສະໜາມ, ໄປດິນແດນໃໝ່, ພົບປະກັບພະຍານຜູ້ມີຊີວິດ... ເຫັນດ້ວຍຕາ, ເຂົ້າໃຈທຸກເຫດການ, ເຂົ້າໃຈ ແລະ ເລົ່າສູ່ກັນຟັງ. ຄວາມຫຍຸ້ງຍາກຂອງນັກຂ່າວທີ່ຢູ່ອາໄສ.

ໄດ້ຮັບການຕັດສິນໃຈເຮັດວຽກຢູ່ໃນສະຫະພັນສາທາລະນະລັດເຢຍລະມັນ, ປະເທດອຸດສາຫະກໍາຊັ້ນນໍາຂອງໂລກ, ເສດຖະກິດທີ່ໃຫຍ່ທີ່ສຸດໃນເອີຣົບ, ຫຼາຍຄົນຄິດວ່າຂ້ອຍໂຊກດີແທ້ໆ. ແມ່ນແລ້ວ, ໂຊກດີເພາະວ່າຂ້ອຍໄດ້ໄປເຮັດວຽກຢູ່ໃນປະເທດໃຫຍ່, ທີ່ສວຍງາມ, ມີບັນທຶກປະຫວັດສາດທີ່ບໍ່ແມ່ນທຸກປະເທດ, ມີລະບົບ ການເມືອງ ທີ່ແຕກຕ່າງກັນ, ສັງຄົມທີ່ມີສິ່ງພິເສດຫຼາຍຢ່າງແຕ່ຍັງມີຫຼັກການຫຼາຍຢ່າງທີ່ຂ້ອຍບໍ່ເຄີຍຮູ້.

ຍິ່ງໄປກວ່ານັ້ນ, ເຢຍລະມັນມີປະຊາຄົມຊາວຫວຽດນາມໃຫຍ່ພໍສົມຄວນ, ດ້ວຍພົນລະເມືອງກວ່າ 200.000 ຄົນ, ກະແຈກກະຈາຍຢູ່ທົ່ວ 16 ລັດ.

ນັ້ນແມ່ນຂໍ້ໄດ້ປຽບ, ແຕ່ສໍາລັບຂ້ອຍ, ມັນແມ່ນຄວາມກົດດັນອັນໃຫຍ່ຫຼວງ. ໃນຖານະເປັນຜູ້ສື່ຂ່າວແມ່ຍິງພຽງແຕ່ເຄິ່ງຫນຶ່ງຂອງຄອບຄົວ, ແມ່ແລະເດັກນ້ອຍ, ການເດີນທາງທຸລະກິດ. ໃນເວລານັ້ນ ເຢຍລະມັນພວມຢູ່ໃນທ່າມກາງການຕໍ່ສູ້ກັບມາດຕະການຕ້ານການແຜ່ລະບາດຂອງພະຍາດໂຄວິດ-19. ການເຂົ້າສູ່ສະພາບແວດລ້ອມໃໝ່, ຈາກການເດີນທາງ, ການດຳລົງຊີວິດໄປຫາການເຮັດວຽກ, ການສະໝັກເຂົ້າໂຮງຮຽນຂອງເດັກນ້ອຍ ແລະ ຂັ້ນຕອນອື່ນໆນັບບໍ່ຖ້ວນແມ່ນຄວາມຫຍຸ້ງຍາກ.

ເຢຍລະມັນໄດ້ເຂົ້າສູ່ການເລືອກຕັ້ງ ລັດຖະສະພາ ດ້ວຍຮອບການແຂ່ງຂັນທີ່ຮຸນແຮງທີ່ສຸດ, ຂະບວນການທີ່ຫຍຸ້ງຍາກໃນການສ້າງຕັ້ງລັດຖະບານ, ແລະສະຖານະການການລະບາດທີ່ສັບສົນຫຼາຍຍ້ອນວ່າມັນປະສົບກັບຄື້ນຟອງໂລກລະບາດທີສີ່, ກາຍເປັນສິ່ງທ້າທາຍໃຫຍ່.

ເຖິງແມ່ນວ່າຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ສຶກສາແລະປຶກສາຫາລືກັບພະແນກນັກຂ່າວມືອາຊີບກ່ອນທີ່ຈະອອກໄປ, ສໍາລັບຄົນທີ່ເຮັດວຽກດ້ານການແກ້ໄຂຫຼາຍກວ່າ 20 ປີ, ຄວາມກັງວົນແລະຄວາມກົດດັນໃນການເຮັດວຽກແມ່ນບໍ່ສາມາດຫຼີກລ່ຽງໄດ້.

ໃນໄລຍະ 6 ເດືອນທໍາອິດ, ການເຮັດວຽກເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍໄປ, ການຄິດຮອດບ້ານແລະຄວາມໂສກເສົ້າໃນລະດູຫນາວບໍ່ຫນ້າຢ້ານເທົ່າທີ່ຄິດ.

ການສະໜັບສະໜູນຂອງຫົວໜ້າຫ້ອງວ່າການທີ່ຢູ່ອາໄສໃນເວລານັ້ນ, ທ່ານ ເຈີ່ນແມ້ງຮຸ່ງ, ແລະ ນັກຂ່າວ ຫວູແທງຕຸ້ງ ເຮັດໃຫ້ຂ້າພະເຈົ້າມີຄວາມໝັ້ນໃຈກວ່າ. ການຮຽນຮູ້ ແລະເຂົ້າໃຈວິທີການເຮັດວຽກຂອງນັກຂ່າວມັນຕິມີເດຍໃນພາກສະຫນາມ, ແລະຫຼັງຈາກນັ້ນຢູ່ໃນກອງປະຊຸມໃຫຍ່, ເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຄ່ອຍໆເປັນເອກະລາດ.

ມີຄວາມຊໍານິຊໍານານ, ມີຄວາມຫ້າວຫັນ, ເຖິງແມ່ນວ່າຂ້ອນຂ້າງຫມັ້ນໃຈໃນເວລາເຮັດວຽກຢູ່ໃນສະຖານທີ່ທີ່ສາມາດເອີ້ນວ່າ "ແຖວຫນ້າຂອງພະຍຸ". ດ້ວຍຄວາມກະຕືລືລົ້ນເລັກນ້ອຍ, ຈິດໃຈຂອງການຮຽນຮູ້, ຄວາມຢາກຮູ້ເລັກນ້ອຍ, ແລະຄວາມປາຖະຫນາທີ່ຈະຮຽນຮູ້ແລະຄົ້ນຫານັກຂ່າວທີ່ຢູ່ອາໄສ, ຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ຢ້ານຄວາມຫຍຸ້ງຍາກ.

ການໄປເຮັດທຸລະກິດທັງໃກ້ແລະໄກທີ່ປະສົບຜົນສຳເລັດຫລາຍທີ່ສຸດເຮັດໃຫ້ຂ້າພະເຈົ້າຄ່ອຍໆຮູ້ສຶກສະບາຍໃຈ, ບໍ່ເຄັ່ງຕຶງຄືກັບຕອນທີ່ໄດ້ຮັບໜ້າທີ່ເທື່ອທຳອິດ.

ແຕ່ຕາມຄຳເວົ້າເກົ່າໆທີ່ວ່າ “ເຫັນຄືເຊື່ອ” ທິດສະດີແມ່ນຢູ່ໄກຈາກຄວາມເປັນຈິງສະເໝີ ແລະໜັງສືບໍ່ຈຳເປັນຄືກັບຊີວິດຈິງ.

ການເດີນທາງທຸລະກິດໄປ Frankfurt ເພື່ອລາຍງານວ່າ Bamboo Airways ກໍາລັງເປີດຖ້ຽວບິນໂດຍກົງລະຫວ່າງຫວຽດນາມແລະເຢຍລະມັນແມ່ນສິ່ງທ້າທາຍໃຫຍ່ສໍາລັບຂ້ອຍ.

ໃນເວລານັ້ນ, ການປະທະກັນລັດເຊຍ - ອູແກຣນໄດ້ແຕກອອກພຽງແຕ່. ລັດຖະບານເຢຍລະມັນທີ່ຫາກໍ່ເລີ່ມດຳເນີນວຽກງານ ແລະ ໜັກໜ່ວງກັບວຽກງານ, ພວມປະເຊີນໜ້າກັບສະຖານະການໃໝ່.

ທິດທາງຈາກການນຳຂອງອົງການຕ້ອງຕິດຕາມທ້ອງຖິ່ນຢ່າງແໜ້ນແຟ້ນ, “ທຸກການເຄື່ອນໄຫວ” ຂອງການປະທະກັນທີ່ສົ່ງຜົນສະທ້ອນເຖິງເສດຖະກິດ ແລະ ການເມືອງຂອງປະເທດເຈົ້າພາບຕ້ອງຍຶດໝັ້ນ.

ສົງຄາມ, ເຊິ່ງຄາດວ່າຈະສິ້ນສຸດລົງໃນສອງສາມອາທິດ, ບໍ່ໄດ້ຢຸດເຊົາ. ນັກຂ່າວຊາຍ 2 ຄົນຕ້ອງໄປປະເທດໂປແລນ ເພື່ອລາຍງານກ່ຽວກັບການອົບພະຍົບຊາວ ຫວຽດນາມ ອອກຈາກເຂດສົງຄາມຢູ່ ຢູແກຼນ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນພາຍຫຼັງສະຫະພາບ ເອີລົບ (EU) ເປີດເຂດຊາຍແດນໃຫ້ຊາວອົບພະຍົບຈາກ ຢູແກຼນ.

ຢູ່ຄົນດຽວ, ກັບວຽກງານຂອງທັງສອງເດີນທາງທຸລະກິດແລະກວມເອົາຂ່າວທ້ອງຖິ່ນ. ມາຮອດສູນການເງິນເອີຣົບໃນວັນທີ 6 ມີນາ 2022, ຂ້ອຍໄດ້ຮັບໂທລະສັບຈາກສໍານັກງານໃຫຍ່. ບັນດາການນຳອົງການຮຽກຮ້ອງໃຫ້ສຳພາດບັນດາເອກອັກຄະລັດຖະທູດບັນດາປະເທດທີ່ຊາວຫວຽດນາມ ອາໄສຢູ່ ຢູແກຼນ ໄປອົບພະຍົບ ເພື່ອອັບເດດສະພາບການປົກປັກຮັກສາພົນລະເມືອງຢູ່ບັນດາຈຸດຕ້ອນຮັບຊາວອົບພະຍົບ ຢູແກຼນ.

ຂໍ້ມູນກ່ຽວກັບການເປີດເສັ້ນທາງການບິນໂດຍກົງລະຫວ່າງ ຫວຽດນາມ ແລະ ເຢຍລະມັນ ບໍ່ແມ່ນສິ່ງສຳຄັນອັນດັບໜຶ່ງອີກແລ້ວ. ວຽກງານທີ່ເປັນໄປບໍ່ໄດ້ໃນເວລານັ້ນແມ່ນຕ້ອງເຊື່ອມຕໍ່ກັບບັນດາອົງການຜູ້ຕາງໜ້າທີ່ກ່ຽວຂ້ອງເຖິງການຮັບເອົາພົນລະເມືອງຫວຽດນາມ.

ຈາກບາງສ່ວນຂອງຜູ້ນໍາທີ່ສະຫນອງໃຫ້, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຕິດຕໍ່ຢ່າງໄວວາແລະສ້າງຕັ້ງ "studio" ຂະຫນາດນ້ອຍ, ສໍາເລັດດ້ວຍໄມໂຄໂຟນ, ກ້ອງຖ່າຍຮູບແລະຊູມ, ຄືກັນກັບທິດສະດີທີ່ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຮຽນຮູ້ສໍາລັບການສໍາພາດອອນໄລນ໌.

dai-su-viet-nam-tai-hungary-kiem-nhiem-croatia-nguyen-thi-bich-thao-140.jpg — ທ່ານເອກອັກຄະລັດຖະທູດຫວຽດນາມ ປະຈຳ ຮົງກາຣີ ແລະ ໂຄເອເຊຍ ຫງວຽນທິບິກເທວ. (ພາບ: TTXVN)

ການໂທລະສັບຄັ້ງທຳອິດເຖິງທ່ານເອກອັກຄະລັດຖະທູດ ຫວຽດນາມ ປະຈຳ ຮຸງກາຣີ, ຫງວຽນທິບິກຖາວ, ໄດ້ຮຽກຮ້ອງໃຫ້ດຳເນີນການໃຫ້ສຳພາດກ່ຽວກັບວຽກງານໜູນຊ່ວຍ ແລະ ປົກປັກຮັກສາພົນລະເມືອງ ໄດ້ຖືກປະຕິເສດ.

ຄວາມເປັນຫ່ວງເພີ່ມຂຶ້ນ ເມື່ອທ່ານເອກອັກຄະລັດຖະທູດກ່າວວ່າ ອ້າຍນ້ອງຫຍຸ້ງຫຼາຍ, ກໍາລັງໜູນຊ່ວຍແມ່ນເບົາບາງ, ບາງຄົນກໍໂທ 24/7, ບາງຄົນກໍ່ຈັດອາຫານ ແລະ ທີ່ພັກ, ບາງຄົນກໍ່ປະສານງານໂດຍກົງກັບຊຸມຊົນເພື່ອໄປສະຖານີລົດໄຟເພື່ອຕ້ອນຮັບຊາວອົບພະຍົບທີ່ຫຼັ່ງໄຫຼເຂົ້າມານັບມື້ນັບຫຼາຍຂຶ້ນ. ບໍ່ພຽງແຕ່ໃນຕອນກາງເວັນເທົ່ານັ້ນໃນຕອນກາງຄືນ, ເວລາອັນລ້ຳຄ່າພຽງແຕ່ນອນພໍ, ບໍ່ພໍທີ່ຈະນັ່ງລົມກັບໃຜ.

ເວົ້າແລະຫາຍໃຈຢ່າງຫນັກ, ທ່ານເອກອັກຄະລັດຖະທູດໄດ້ຂໍອະໄພໃນຄວາມບໍ່ສະດວກແລະສັນຍາວ່າຈະຕອບຄໍາສໍາພາດໃນມື້ທີ່ມີຄວາມສະຫງົບຫຼາຍເມື່ອວຽກງານສະຫນັບສະຫນູນສໍາເລັດ.

"ບ່ອນມືດທີ່ສຸດແມ່ນບ່ອນສະຫວ່າງທີ່ສຸດ," ຈາກຄວາມກັງວົນທີ່ສຸດ, ທັນທີ, ການແກ້ໄຂໃຫມ່ໄດ້ກະພິບຢູ່ໃນໃຈຂອງຂ້ອຍ. ໃນເວລາພຽງວິນາທີດຽວ, ຂ້າພະເຈົ້າຄິດວ່ານີ້ແມ່ນການສໍາພາດອັນມີຄ່າ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຖາມທ່ານເອກອັກຄະລັດຖະທູດອີກສອງສາມນາທີທາງໂທລະສັບນີ້.

ນັ່ງລົງກັບພື້ນດິນ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເອົາປາກກາອອກຈາກຖົງຂອງຂ້າພະເຈົ້າ, ເວົ້າດ້ວຍປາກຂອງຂ້າພະເຈົ້າ, ຟັງດ້ວຍຫູຂອງຂ້າພະເຈົ້າ, ແລະເອົາມືຂອງຂ້າພະເຈົ້າ. ຂ້າພະເຈົ້າເປັນຄືກັບຫຸ່ນຍົນ, ການບັນທຶກແລະການຕັ້ງຄໍາຖາມເພື່ອໃຫ້ໄດ້ຮັບຂໍ້ມູນຫຼາຍເທົ່າທີ່ເປັນໄປໄດ້.

ເພື່ອໃຫ້ມີຄວາມລະມັດລະວັງຫຼາຍຂຶ້ນ, ຂ້ອຍຟ້າວເປີດລຳໂພງເພື່ອຟັງຢ່າງຈະແຈ້ງ, ເປັນສັນຍານໃຫ້ສາວທີ່ຢູ່ຂ້າງຂ້ອຍໃຊ້ໂທລະສັບສ່ວນຕົວເພື່ອບັນທຶກຄຳເວົ້າຂອງເອກອັກຄະລັດຖະທູດ. ໂຊກດີ, ກ່ອນທີ່ຈະໂທ, ຂ້າພະເຈົ້າມີເວລາທີ່ຈະລົງຄໍາຖາມຈໍານວນຫນຶ່ງເພື່ອຖາມ, ແລະເຖິງແມ່ນວ່າທ່ານເອກອັກຄະລັດຖະທູດຈະອອກໄປຕາມຖະຫນົນແລະຂ້ອຍບໍ່ໄດ້ກັບບ້ານເທື່ອ, ການສົນທະນາແມ່ນພຽງພໍສໍາລັບຂ້ອຍທີ່ຈະສາມາດເຮັດວຽກໄດ້.

ຂ້າພະເຈົ້າແລ່ນໄວເທົ່າທີ່ຈະໄດ້ກັບຄືນໄປໂຮງແຮມ, ເອົາເທບແລະຂຽນບົດຄວາມ, ແລະສໍາເລັດການຂ່າວໃນຄືນນັ້ນເພື່ອສົ່ງໄປສໍານັກງານໃຫຍ່.

ເຖິງວ່າຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ພາດການພົບປະລ່ວງໜ້າກັບຄະນະກະກຽມເປີດສາຍການບິນໂດຍກົງ ຫວຽດນາມ - ເຢຍລະມັນ, ໂດຍໄດ້ຮັບການສະໜັບສະໜູນຈາກຄະນະຈັດຕັ້ງ, ແຕ່ຂ້າພະເຈົ້າຍັງທັນຮອດເວລາຈັດພິທີເປີດໃນມື້ຕໍ່ໄປ.

ໃນເວລານີ້, ກຳນົດເວລາຂອງນັກຂ່າວຢູ່ທ້ອງຖິ່ນ, ໄດ້ປະຕິບັດຕາມຂັ້ນຕອນທີ່ຖືກຕ້ອງ, ເອົາຈິງເອົາຈັງ, ຖ່າຍຮູບ, ຖ່າຍຮູບ, ບັນທຶກ, ນຳໜ້າ, ໃຫ້ສຳພາດ... ຖືກດຳເນີນເປັນລຳດັບ.

ຫຼັງຈາກເຫດການ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຫຸ້ມຫໍ່ກະເປົາຂອງຂ້ອຍແລະຂຶ້ນລົດໄຟກັບຄືນໄປເບີລິນ. ເວທີທີ່ມືດແລະເຢັນແລ້ວເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຮູ້ສຶກບໍ່ສະບາຍໃຈ, ແລະການປະກາດການຊັກຊ້າຂອງລົດໄຟເຮັດໃຫ້ນັກຂ່າວທີ່ເມື່ອຍລ້າແລ້ວຮູ້ສຶກເສົ້າໃຈຫຼາຍກວ່າເກົ່າ.

ບໍ່ສາມາດຢືນຢູ່ໄດ້ໂດຍບໍ່ເປັນຫ່ວງ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ລົງໄປທີ່ສະຖານີ, ພົບແຈທີ່ອົບອຸ່ນທີ່ມີແສງອ່ານພໍດີ, ຂ້າພະເຈົ້າເປີດຄອມພິວເຕີຢ່າງວຸ້ນວາຍ, ໄດ້ໃຊ້ເວລາຖອດເທບ, ແລະບັນທຶກ.

ຫຼັງຈາກ 2 ຊົ່ວໂມງ, ພວກເຮົາຂຶ້ນລົດໄຟ. ການເດີນທາງ 7 ຊົ່ວໂມງກັບນະຄອນຫຼວງ, ໃຊ້ເວລາ 5 ຊົ່ວໂມງໃນການແກ້ໄຂຂໍ້ຄວາມ, ການແກ້ໄຂຮູບພາບແລະການຕັດຮູບພາບ.

ຫຼັງຈາກເກືອບສອງຄືນທີ່ນອນບໍ່ຫລັບ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ສຳເລັດໜ້າທີ່, ແລະ ສອງບົດຂອງຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຮັບຄວາມຮຽກຮ້ອງຕ້ອງການຂອງຄອບຄົວ. ເຖິງແມ່ນວ່າຂ້ອຍເມື່ອຍ ແລະບາງຄັ້ງກໍຮູ້ສຶກອ່ອນແຮງແລະໝົດແຮງ, ແຕ່ຄວາມຮູ້ສຶກນັ້ນໄດ້ຜ່ານໄປຢ່າງໄວ, ແລະຂ້ອຍຮູ້ວ່າຂ້ອຍຍັງເປັນຄົນໂຊກດີ.

ເມື່ອປຽບທຽບກັບນັກຂ່າວສົງຄາມ, ຜູ້ທີ່ອຸທິດຕົນໃນໄວຫນຸ່ມ, ຍ່າງພາຍໃຕ້ລະເບີດທີ່ຕົກແລະລູກປືນທີ່ຫຼົງໄຫຼ, ປະເຊີນກັບອັນຕະລາຍໂດຍກົງ, ແລະມຸ່ງຫມັ້ນຢູ່ໃນແຖວຫນ້າເພື່ອຖ່າຍທອດຂໍ້ມູນ, ຫຼືຜູ້ທີ່ຕົກຢູ່ໃນສະຫນາມຮົບ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນບັນດາພີ່ນ້ອງຮ່ວມຊາດ "ເລືອດແດງ, ຜິວຫນັງສີເຫຼືອງ" ທີ່ຫລົບຫນີ, ຂ້ອຍເປັນຄົນທີ່ມີຄວາມສຸກ.

ແລະການສໍາພາດທີ່ມີຄ່ານັ້ນໄດ້ເຮັດໃຫ້ຂ້າພະເຈົ້າຊື່ນຊົມຊີວິດຫຼາຍກວ່າເກົ່າ, ຮູ້ບຸນຄຸນແລະເຂົ້າໃຈຢ່າງເລິກເຊິ່ງຫຼາຍກວ່າຄຸນຄ່າຂອງສັນຕິພາບທີ່ບໍ່ສາມາດວັດແທກ./.

(ຫວຽດນາມ+)

ທີ່ມາ: https://www.vietnamplus.vn/ky-niem-nghe-bao-hai-dem-khong-ngu-va-cuoc-phong-van-quy-gia-post1061818.vnp