ໃນຖານະເປັນນັກຂ່າວບ້ານເກີດເມືອງນອນດຽວກັນກັບນັກດົນຕີ ຫງວຽນດິ່ງບັງ, ຂ້າພະເຈົ້າໂຊກດີທີ່ໄດ້ພົບປະແລະໂອ້ລົມກັບລາວສອງສາມເທື່ອຢູ່ບ້ານນ້ອຍຂອງຕົນໃນສະມາຄົມວັດທະນະທຳ ມາຍິກ (ກວ໋າງເຈ່ຍ, ຮ່າໂນ້ຍ). ຜ່ານບັນດາເລື່ອງເລົ່າທີ່ເປີດອົກຈັບໃຈກ່ຽວກັບບ້ານເກີດເມືອງນອນ, ຊີວິດ, ດົນຕີ ຂອງນັກດົນຕີທີ່ມີພອນສະຫວັນຈາກນະຄອນ ນີງບິ່ງ, ບັງເອີນໄດ້ຮັບຂໍ້ມູນຂ່າວສານທີ່ໜ້າສົນໃຈກວ່າອີກອັນໜຶ່ງກ່ຽວກັບບັນດາບົດເພງແຫ່ງຄວາມຮັກອັນດີເດັ່ນໃນຕົ້ນໄລຍະແຫ່ງການປັບປຸງໃໝ່ - ເພງ “ເວລາດອກໄມ້ແດງ”.
ນັກດົນຕີ ຫງວຽນດິງບັ່ງ ມາຈາກເຂດທົ່ງພຽງຕ່ຳຫູກຂອງເມືອງ Tho Chuong (ຕາແສງ ບັກລີ, ແຂວງ ນິງບິ່ງ ) - ຊົນນະບົດ ທີ່ມີຊື່ສຽງໂດ່ງດັງມາ ແຕ່ດົນນານ ດ້ວຍ ຫັດ ຖະກຳຕ່ຳແຜ່ນແພ, ກະຕ່າ, ເຮືອ... ເມື່ອເວົ້າເຖິງບ້ານເກີດເມືອງນອນ, ນັກດົນຕີ ຫງວຽນດິ່ງບິ່ງ ເລົ່າຄືນດ້ວຍນ້ຳຕາວ່າ: ໃນສະໄໝອານານິຄົມ ຝະລັ່ງ, ທຸກໆລະດູນ້ຳຖ້ວມ, ແຕ່ລະໝູ່ບ້ານ Chuong ສາມາດແນມເບິ່ງທາງເຂົ້າ 4 ບ້ານ. ນ້ໍາສີຂາວຂະຫນາດໃຫຍ່. ທົ່ງນາ, ຖະໜົນຫົນທາງ, ຕະຫຼາດ... ລ້ວນແຕ່ຖືກນໍ້າຖ້ວມ, ສະນັ້ນ ເສັ້ນທາງຄົມມະນາຄົມມີພຽງຂະໜາດນ້ອຍ, ເຮືອໄຜ່ ແລະ ເຮືອແພ. ສະນັ້ນ, ພາຍຫຼັງເຕດ, ປະຊາຊົນຈາກໝູ່ບ້ານທ້ວງເຈື່ອງໄດ້ແຜ່ຂະຫຍາຍໄປໃນທຸກທິດເພື່ອດຳລົງຊີວິດ. ຜູ້ຊາຍເດີນຕາມແມ່ນ້ຳແດງຂຶ້ນໄປຂາຍແພໄມ້ໄຜ່ ແລະທາງລຸ່ມໄປຂາຍໃຫ້ລູກຄ້າ. ແມ່ຍິງໄດ້ນຳເອົາຜ້າພົມ, ກະຕ່າ... ໄປຂາຍຢູ່ຕະຫຼາດ ແລະ ທ່າກຳປັ່ນ, ເປັນເຂດທີ່ມີປະຊາຊົນຢ່າງໜາແໜ້ນ ໂດຍມີເຂົ້າສານຫຼາຍຢ່າງ. ເມື່ອມີອາຍຸ 8 ປີ, ຫງວຽນດິ່ງບັ້ງໄດ້ຕິດຕາມພໍ່ແມ່ຢູ່ເຮືອໄຜ່ເພື່ອໄປເຮັດວຽກຢູ່ຕ່າງປະເທດ. ເຮືອໄມ້ໄຜ່ເປັນທັງທາງຄົມມະນາຄົມ ແລະ ເປັນແຫຼ່ງວັດຖຸດິບໃຫ້ແກ່ການດຳລົງຊີວິດຂອງຄອບຄົວ. ເມື່ອເຖິງແກ່ກຳ , ໄວໜຸ່ມເຂດທົ່ງພຽງແມ່ນ້ຳຈູງໄດ້ເຂົ້າຮ່ວມກອງທັບ, ຮ່ຳຮຽນດົນຕີ, ແລ້ວກໍ່ຕິດພັນກັບດົນຕີເປັນສາຍພົວພັນທີ່ເປັນມູນເຊື້ອ...(*).
ບົດເພງ “ເວລາດອກໄມ້ແດງ” ຖືກແຕ່ງໂດຍ ຫງວຽນດິ່ງບັງ ເມື່ອປີ 1989, ແຕ່ງເພງຈາກບົດກະວີຊື່ດຽວກັນຂອງນັກປະພັນ ແທງຕຸ່ງ. ຕາມນັກດົນຕີ ຫງວຽນດິງບັ່ງແລ້ວ: ປີ 1989, ຫງວຽນດິ່ງບັງ ແລະ ນັກດົນຕີຈຳນວນໜຶ່ງໄດ້ເຂົ້າຮ່ວມກອງປະກອບດົນຕີ symphonic ຢູ່ສະຫະພາບ ໂຊວຽດ. ບໍ່ຄຸ້ນເຄີຍກັບສະພາບອາກາດທີ່ເຢັນ, ລາວລົ້ມປ່ວຍແລະໄດ້ເຂົ້າໂຮງຫມໍເປັນເວລາຫນຶ່ງເດືອນໃນດິນແດນຂອງ White Birch. ໃນຂະນະທີ່ຢູ່ໃນໂຮງຫມໍ, ລາວໄດ້ຕິດຕາມກະເປົາຂອງລາວແລະຊອກຫາຊຸດ "99 ບົດກະວີຄວາມຮັກທີ່ດີ" (ສໍານັກພິມວັດທະນະທໍາ) ເພື່ອອ່ານເພື່ອລົບກວນຕົນເອງ. Nguyen Dinh Bang ບັງ ເອີນ ກັບເພງ “ເວລາດອກໄມ້ແດງ” ຢູ່ແຖວ “ລະດູດອກໄມ້ສີແດງມາ/ ດອກໄມ້ຕົກຄືຝົນ”... ເຮັດໃຫ້ຫົວໃຈ. ທັນໃດນັ້ນ ລາວຮູ້ສຶກຕື່ນເຕັ້ນທີ່ບໍ່ສາມາດອະທິບາຍໄດ້. ຈາກຄວາມຕື່ນເຕັ້ນໂດຍບັງເອີນນັ້ນ, ແນວຄວາມຄິດ ແລະຈັງຫວະດົນຕີກໍ່ປະກົດຂຶ້ນ, ສືບຕໍ່ ແລະ ດັງຂຶ້ນ, ຊ່ວຍໃຫ້ລາວສາມາດຂຽນ ແລະ ແຕ່ງບົດເພງໄດ້ໄວຂຶ້ນດ້ວຍຊື່ດຽວກັນກັບບົດກະວີ, ເຊິ່ງຕອນນັ້ນບໍ່ຮູ້ວ່າຈະກາຍເປັນເພງຮັກຊີວິດຂອງລາວໃນພາຍຫຼັງ. ຕໍ່ມາ, ເມື່ອໄດ້ຮັບການແຕ່ງໂດຍນັກດົນຕີຢ່າງສຳເລັດຜົນຕາມຄວາມຕັ້ງໃຈເດີມ, ພິເສດແມ່ນຜ່ານສຽງເພງ “ເລີດ” ຂອງນັກຮ້ອງ ເລທູ (ນະຄອນ ໂຮ່ຈີມິນ ), ເພງຮັກ “ເວລາຂອງດອກໄມ້ແດງ” ກໍ່ໄດ້ສ້າງສຽງດັງ ແລະ ກາຍເປັນເພງທີ່ຂາດບໍ່ໄດ້ໃນປື້ມບັນທຶກຂອງບັນດານັກດົນຕີ, ໂດຍສະເພາະນັກຮຽນໃນສະໄໝນັ້ນ.
ແບ່ງປັນເລັກນ້ອຍກ່ຽວກັບທິດສະດີດົນຕີ, ນັກດົນຕີ ຫງວຽນດິ່ງບັ້ງ ໄດ້ເປີດໃຈວ່າ: ໃນພາກທຳອິດຂອງເພງ, ລາວເຈດຕະນາໃຫ້ຈັງຫວະ “ລະດູດອກກຸຫຼາບແດງ” ມີຄວາມສະບາຍ ແລະ ຊ້າ, ຄືກັບການສາລະພາບ, ຄືກັບບາດກ້າວຍ່າງຊ້າໆຂອງສອງຄົນທີ່ຢູ່ຮ່ວມກັນບົນ “ເສັ້ນທາງແຫ່ງຄວາມຊົງຈຳ” ພາຍຫຼັງເວລາຫ່າງກັນຫຼາຍປີ ດ້ວຍຄວາມຊົງຈຳອັນເລິກເຊິ່ງ, ຈູດໄຟແຫ່ງຄວາມຊົງຈຳຄື: “. ງຽບໆຢູ່ຖະໜົນຫົນທາງໃນອະດີດ/ ມີແຕ່ສຽງໝາກເບັງທີ່ດັງດັງຂຶ້ນ/ ແຕ່ບໍ່ໃຫ້ຫົວໃຈສະຫງົບລົງເລີຍ”; "ຂ້ອຍຖືກຝັງຢູ່ໃນສີເມກທີ່ຫ່າງໄກ / ເຮືອໄດ້ລອຍກັບຄືນສູ່ເວລາທີ່ຜ່ານໄປ / ເຈົ້າງຽບໆຮ້ອງບົດກະວີເກົ່າ / ກ່ຽວກັບເວລາຂອງໄວຫນຸ່ມທີ່ມີຄວາມກະຕືລືລົ້ນ / ກ່ຽວກັບເວລາຂອງດອກໄມ້ສີແດງທີ່ມະຫັດ ສະຈັນ" . ຝົນຕົກ" ; "ກີບດອກທີ່ອ່ອນເພຍເປັນສີແດງສົດໃສຄືກັບຄວາມເສຍໃຈຂອງເວລາໄວຫນຸ່ມ " ... ຍ້ອນຄວາມແຕກຕ່າງນີ້, ຈັງຫວະຂອງ "ເວລາຂອງດອກສີແດງ" ເບິ່ງຄືວ່າເປັນໄປບໍ່ໄດ້ທີ່ຈະເຫມາະສົມກັບຮູບແບບຈັງຫວະ, ໄລຍະເວລາ ... ແຕ່ມັນແຜ່ລາມໄປຕະຫຼອດການໄຫຼຂອງອາລົມ, improvisation ຂອງນັກດົນຕີ, ປະຕິບັດຕາມຄວາມກົມກຽວລະຫວ່າງບົດກະວີແລະດົນຕີ. ແລະ ເມື່ອເຖິງຈຸດສູງສຸດ, ຫງວຽນດິ່ງບັ້ງ ມີຄວາມຊຳນິຊຳນານ, “ເປັນມືອາຊີບຫຼາຍ” ເມື່ອນຳໃຊ້ 3 ພາກສ່ວນປະສົມກົມກຽວເພື່ອຂັບຮ້ອງ “ແຕ່ລະລະດູ ລະດູໃບໄມ້ຫຼົ່ນ/ດອກບົວຄືຝົນຕົກ…” ເພື່ອສະແດງອອກເຖິງຄວາມເລິກລັບຂອງອາລົມທີ່ປະສົມລະຫວ່າງຄວາມຊົງຈຳທີ່ຫວານຊື່ນ ປະສົມກັບຄວາມຮູ້ສຶກເສຍສະຫຼະ, ຄວາມເສຍໃຈ ແລະ ຄວາມຫວັ່ນໄຫວໃນໃຈຂອງໄວໜຸ່ມທີ່ເຄີຍຜ່ານໄປ. ເດັກຍິງ”…
ກ່ຽວກັບບົດເພງ, ບົດປະພັນ “ເວລາດອກໄມ້ແດງ” ຂອງ ຫງວຽນດິງບັ່ງ ມີການປ່ຽນແປງໜ້ອຍໜຶ່ງເມື່ອທຽບໃສ່ບັນດາບົດປະພັນວັນນະຄະດີເດີມຂອງນັກປະພັນ ແທງຕຸ່ງ. ສິ່ງດັ່ງກ່າວໄດ້ຍົກວຽກງານຂຶ້ນສູ່ລະດັບສູງ, ມີປັດຊະຍາຊີວິດທີ່ເລິກເຊິ່ງກວ່າ. ເມື່ອເວົ້າເຖິງ “ການຜັນແປ” ນັ້ນ, ທ່ານ ຫງວຽນດິ່ງບິ່ງ ໝັ້ນໃຈວ່າ, ລາວໄດ້ຕໍ່ສູ້ມາເປັນເວລາຍາວນານ ກ່ອນທີ່ຈະຕັດສິນໃຈນຳໃຊ້ “ກີບດອກທີ່ອ່ອນເພຍ ແລະປ່ຽນເປັນສີແດງ” ແທນບົດກະວີເດີມວ່າ: “ ກີບດອກທີ່ອ່ອນແອ ກະແຈກກະຈາຍ ແລະສີແດງ” ເຊິ່ງແມ່ນດີຫຼາຍ, ເລິກເຊິ່ງ ແລະເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມຮູ້ສຶກຂອງນັກກະວີ. ບໍ່ພຽງແຕ່ເທົ່ານັ້ນ, ທ່ານຍັງໄດ້ “ແບ່ງເບົາຄວາມເສົ້າສະຫຼົດໃຈ” ແລະ ເຮັດໃຫ້ບົດກະວີຂອງທ່ານ Thanh Tung ເປັນສ່ວນຕົວ ໂດຍປ່ຽນແທນສອງຄຳ “ ເລືອດໄຫຼ” ດ້ວຍ “ຄວາມເສຍໃຈ” ເພື່ອໃຫ້ເນື້ອເພງກົງກັບແນວຄິດດົນຕີ, ດ້ວຍເນື້ອເພງຕົ້ນຕໍຄື: “ຢາກເສຍໃຈໃນເວລາຍັງໜຸ່ມ” . “ການປ່ຽນແປງ” ນີ້ບໍ່ແມ່ນເພື່ອຈຸດປະສົງອື່ນນອກເໜືອໄປຈາກເຮັດໃຫ້ “ເວລາຂອງດອກໄມ້ແດງ” ກາຍເປັນຄວາມຮູ້ສຶກທຳມະດາ, ເປັນຄວາມຮູ້ສຶກທີ່ທຳມະດາ, ສວຍງາມ, ແລະ ສັກສິດຂອງຄົນຫຼາຍລຸ້ນຄົນທີ່ໄດ້ຜ່ານ “ເວລາແຫ່ງໄວໜຸ່ມ”, “ເວລາແຫ່ງການເປັນຍິງສາວທີ່ມີຄວາມກະຕືລືລົ້ນ”, … ແລະບໍ່ພຽງແຕ່ໃນຄວາມຮັກສະເພາະຂອງຜູ້ໃດຜູ້ໜຶ່ງ. ແລະໂຊກດີ, ຈາກບົດກະວີດັ້ງເດີມທີ່ດີແລະເລິກເຊິ່ງ, ໂດຍຜ່ານບົດເພງປະດິດສ້າງຂອງ ຫງວຽນດິ່ງບັງ, “ເວລາຂອງດອກໄມ້ແດງ” ໄດ້ຖືກມອບປີກໃຫ້ກ້າວຂຶ້ນສູ່ລະດັບໃໝ່. ການປ່ຽນແປງທີ່ນຳໄປສູ່ຜົນສຳເລັດນີ້ແມ່ນໄດ້ເຫັນດີເປັນເອກະສັນກັນແລະຕີລາຄາສູງຈາກນັກກະວີ ແທງຕຸ່ງ…
ໃນເລື່ອງຈິດໃຈຂອງນັກດົນຕີ ຫງວຽນດິ່ງບັ່ງ, ຂ້າພະເຈົ້າຍັງໄດ້ຮຽນຮູ້ອີກລາຍລະອຽດທີ່ໜ້າສົນໃຈ. ນັ້ນແມ່ນ, ຫຼາຍປີພາຍຫຼັງບົດເພງ “ເວລາດອກຈຳປາແດງ” ກາຍເປັນເພງທີ່ຈົດຈຳຈາກຜູ້ຟັງ ແລະ ຜູ້ຟັງສ່ວນຫຼາຍທີ່ມັກຮັກໃນດົນຕີ, ພິເສດແມ່ນບັນດານັກຮຽນ, ນັກປະພັນດົນຕີ, ນັກປະພັນວັນນະຄະດີທີ່ມີຊື່ດຽວກັນ ໄດ້ມີໂອກາດພົບປະສັງສັນຢູ່ຮ່າໂນ້ຍ. ໃນການພົບປະຄັ້ງນັ້ນ, ນັກກະວີ ແທງຕຸ່ງ ໄດ້ຢືນຢັນຢ່າງຈິງໃຈວ່າ: ເຖິງວ່າແມ່ນຜູ້ຂຽນບົດປະພັນທີ່ຫວັ່ນໄຫວຈິດວິນຍານ, ແຕ່ເມື່ອໄດ້ຍິນບັນດາບົດກະວີ ແລະ ຄຳເວົ້າທີ່ “ສຸດຈິດສຸດໃຈ” ທີ່ເພິ່ນເຄີຍຮັກແພງຢ່າງກະທັນຫັນ ແລະ ໄດ້ສ່ອງແສງໃຫ້ເຫັນບັນດາບົດປະພັນທີ່ມີພອນສະຫວັນ, ຄວາມສາມັກຄີແບບພິເສດຂອງ ຫງວຽນດິ່ງບິ່ງ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນບັນດາບົດປະພັນຂອງ ຫງວຽນດິງບິ່ງ. ແລະເພີ່ມຂຶ້ນຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງ: "ທຸກໆລະດູຂອງດອກໄມ້ສີແດງມາ / ດອກໄມ້ຄ້າຍຄືຝົນທີ່ຕົກລົງ / ທຸກໆລະດູຂອງດອກໄມ້ສີແດງມາຮອດ / ດອກໄມ້ຄ້າຍຄືຝົນຕົກ ... ".
ປະຈຸບັນ..., ນັກດົນຕີຜູ້ມີພອນສະຫວັນ ຫງວຽນດິງບັ່ງ ໄດ້ໄປເຖິງເມກຂາວທີ່ຫ່າງໄກ... ລາວໄດ້ໄປໄກແລ້ວ, ແຕ່ສຳລັບຂ້າພະເຈົ້າກໍຄືບັນດານັກດົນຕີອາຊີບ ແລະ ຜູ້ຮັກແພງດົນຕີ, ນັກດົນຕີ ຫງວຽນດິ່ງບັ່ງ ແລະ ເພງຮັກທີ່ບໍ່ມີເວລາຂອງເພິ່ນ “ເວລາດອກໄມ້ແດງ” ແມ່ນ “ເພງທີ່ໄປກັບປີ”.
(*) ນັກດົນຕີ ຫງວຽນດິ່ງບັງ ເກີດວັນທີ 27/12/1942; ໄດ້ເສຍຊີວິດໃນວັນທີ 19 ເດືອນຕຸລາປີ 2025.
ປີ 1960, ລາວໄດ້ເຂົ້າຮຽນໃນຫ້ອງຮຽນ Cheo Intermediate, Course I, ຂອງໂຮງລະຄອນ Cheo ຫວຽດນາມ ແລະໄດ້ກາຍເປັນນັກດົນຕີຂອງໂຮງລະຄອນ. ປີ 1967, ທ່ານໄດ້ສະໝັກໃຈໄປສະໜາມຮົບເພື່ອຮັບໃຊ້ການຕໍ່ສູ້ບົນເສັ້ນທາງເຈື່ອງເຊີນ. ປີ 1974, ທ່ານໄດ້ຮຽນການປະພັນຢູ່ຫໍປະກອບດົນຕີຮ່າໂນ້ຍ (ປັດຈຸບັນແມ່ນສະຖາບັນດົນຕີແຫ່ງຊາດຫວຽດນາມ) ແລະ ຮຽນຈົບໃນປີ 1979, ຫຼັງຈາກນັ້ນເຮັດວຽກຢູ່ສຳນັກພິມຈຳໜ່າຍດົນຕີຈົນເຖິງບຳນານ (ປີ 2002);
ບາງວຽກງານປົກກະຕິ: "ລະດູດອກແດງ", "ຝົນກະທັນຫັນ"; “ລ່ອງເຮືອຕາມແມ່ນ້ຳລຳ”; "ດາວທະເລ"; “Naked Truong Son”; “ຫວຽດນາມໃນຮູບຮ່າງມັງກອນ”; “ທິກິນ-ທິເມົາ” (Baleade Symphony)…
ນັກດົນຕີ ຫງວຽນດິ່ງບັງ ໄດ້ຮັບລາງວັນວັນນະຄະດີ ແລະ ສິລະປະແຫ່ງລັດ ປີ 2007.
ທີ່ມາ: https://baoninhbinh.org.vn/nhac-si-nguyen-dinh-bang-va-ca-khuc-thoi-hoa-do-251021061350428.html
![[ຮູບພາບ] ຊາວນະຄອນ ດ່າໜັງ “ຊອກຫາຮູບພາບ” ຂອງຄື້ນຟອງໃຫຍ່ຢູ່ປາກແມ່ນ້ຳ Han](https://vphoto.vietnam.vn/thumb/1200x675/vietnam/resource/IMAGE/2025/10/21/1761043632309_ndo_br_11-jpg.webp)
![[ຮູບພາບ] ທ່ານນາຍົກລັດຖະມົນຕີ ຟ້າມມິງຈິງ ໄດ້ຕ້ອນຮັບທ່ານ Yamamoto Ichita, ເຈົ້າແຂວງ Gunma (ຍີ່ປຸ່ນ)](https://vphoto.vietnam.vn/thumb/1200x675/vietnam/resource/IMAGE/2025/10/21/1761032833411_dsc-8867-jpg.webp)
(0)