ທ່ານເອກອັກຄະລັດຖະທູດ Saadi Salama ທີ່ຮັກແພງ, ຂ້າພະເຈົ້າມີຄວາມຢາກຮູ້ຢາກເຫັນຫລາຍ , ຊະຕາກຳອັນໃດໄດ້ບັງຄັບໃຫ້ຊາວປາແລັດສະໄຕຄົນໜຶ່ງໃນໄວ 19 ປີຕ້ອງເດີນທາງຫຼາຍພັນ ກິໂລແມັດ ໄປຮຽນຢູ່ ປະເທດ ທີ່ປະສົບ ກັບຄວາມຫຍຸ້ງຍາກຂອງ ເສດຖະກິດ ທີ່ໄດ້ຮັບການອຸດໜູນ, 43 ປີ ກ່ອນ ?
- ຄໍາຖາມຂອງນັກຂ່າວໃນທັນທີເຮັດໃຫ້ຂ້າພະເຈົ້າຄິດເຖິງແນວຄວາມຄິດຂອງຫວຽດນາມທີ່ຫນ້າສົນໃຈຫຼາຍ: "co duyen". ຈາກທັດສະນະທາງດ້ານພາສາ, ແນວຄວາມຄິດນີ້ແມ່ນຍາກທີ່ຈະແປເປັນພາສາອັງກິດ. Co duyen ແມ່ນຄ້າຍຄື "ຊະຕາກໍາ", ແຕ່ມີຄວາມເລິກວັດທະນະທໍາຫຼາຍກ່ວາຄໍານີ້. ໃນຈິດໃຈຊາວຫວຽດນາມ, ການພົບປະທີ່ດີລະຫວ່າງແຕ່ລະຄົນ ແລະ ເຫດການຫຼາຍຢ່າງໃນຊີວິດບໍ່ພຽງແຕ່ແມ່ນການກຳນົດໂຊກຕາ, ເປັນບັນດາປັດໄຈອັນເລິກເຊິ່ງ, ເບິ່ງບໍ່ເຫັນໄດ້, ເຖິງແມ່ນທາງວິນຍານເລັກໜ້ອຍເທົ່ານັ້ນ, ຫາກຍັງແມ່ນຄວາມເຂົ້າກັນຂອງຈິດໃຈ ແລະ ຄວາມຮູ້ສຶກຂອງຄົນທີ່ມີຊີວິດອີກດ້ວຍ.
ເມື່ອເບິ່ງຄືນຫຼັງ, ຂ້າພະເຈົ້າລ້ວນແຕ່ຂອບອົກຂອບໃຈໂຊກຕາທີ່ພາຂ້ອຍມາຫວຽດນາມ, ພ້ອມທັງເຮັດໃຫ້ສອງຄຳນີ້ຫວຽດນາມ ກາຍເປັນພາກສ່ວນສຳຄັນທີ່ສຸດໃນຊີວິດຂອງເດັກຊາຍ ປາແລັດສະໄຕ. ເນື່ອງຈາກໂຊກຊະຕາ, ບໍ່ວ່າຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ໜີອອກຈາກຫວຽດນາມເປັນເວລາ 5 ປີ ຫຼື 17 ປີເທົ່ານັ້ນ, ດິນແດນແຫ່ງນີ້ຈະຖືເປັນບ່ອນສັກສິດໃນໃຈຕະຫຼອດໄປ.
ກັບຄືນສູ່ຄຳຖາມວ່າ, ນັບແຕ່ຂ້າພະເຈົ້າເປັນນັກສຶກສາປະເທດ ປາແລັດສະຕິນ 10 ປີ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ມີຄວາມສົນໃຈໃນຂະບວນການປົດປ່ອຍປະເທດຊາດໃນ ໂລກ , ສະນັ້ນ, ຂ້າພະເຈົ້າມັກເອົາໃຈໃສ່ຮ່ຳຮຽນກ່ຽວກັບຫວຽດນາມ ຜ່ານທາງໂທລະພາບ, ປຶ້ມ, ໜັງສືພິມ.
ຂ້າພະເຈົ້າຈື່ຈຳໄດ້ຢ່າງຈະແຈ້ງເຖິງຄວາມຄຽດແຄ້ນເມື່ອໄດ້ຮຽນຮູ້ກ່ຽວກັບຂະບວນການ Linebacker II, ການບຸກໂຈມຕີຄັ້ງໃຫຍ່ຂອງກອງທັບອາກາດອາເມລິກາໃສ່ພາກເໜືອທັງໝົດ (ຫວຽດນາມ). ເມື່ອ ຫວຽດນາມ ຍາດໄດ້ໄຊຊະນະ, ທ້ອນໂຮມປະເທດຊາດເປັນເອກະພາບໃນປີ 1975, ບໍ່ພຽງແຕ່ຂ້າພະເຈົ້າເອງເທົ່ານັ້ນ, ປະຊາຊົນ ປາແລັດສະໄຕ ກໍ່ດີໃຈເມື່ອເຫັນທຸງສີແດງ, ດາວສີເຫຼືອງຂອງ ຫວຽດນາມ ບິນຢູ່ເໜືອວັງເອກະລາດ ໄຊງ່ອນ, ປະຈຸບັນ, ນະຄອນ ໂຮ່ຈີມິນ.
ພວກຂ້າພະເຈົ້າຖືວ່າ ໄຊຊະນະຂອງຫວຽດນາມ ແມ່ນໄຊຊະນະຂອງພວກເຮົາ, ເພາະວ່າໄຊຊະນະດັ່ງກ່າວເປັນສັນຍາລັກໃຫ້ແກ່ເອກະລາດ, ເສລີພາບ ແລະ ໄດ້ສ້າງກຳລັງແຮງໃຫ້ປະຊາຊົນ ປາແລັດສະໄຕນ໌. ເຖິງວ່າບໍ່ເຄີຍຄິດວ່າຈະໄດ້ມີໂອກາດມາຢ້ຽມຢາມຫວຽດນາມ, ແຕ່ຫວຽດນາມແມ່ນຢູ່ໃນໃຈຂອງຂ້າພະເຈົ້ານັບແຕ່ສະໄໝນັ້ນ.
ພາຍຫຼັງຮຽນຈົບມັດທະຍົມຕອນປາຍ, ຂ້າພະເຈົ້າເລືອກເຟັ້ນຫວຽດນາມ ແລະ ສຶກສາປະຫວັດສາດ ແລະ ວັດທະນະທຳຫວຽດນາມ ຍ້ອນມີຄວາມປາດຖະໜາຢາກເຂົ້າໃຈແນວຄິດ, ບຸກຄະລິກກະພາບ, ນ້ຳໃຈ ແລະ ກຽດສັກສີຂອງປະເທດຊາດທີ່ໄດ້ຕໍ່ສູ້ກູ້ຊາດໃນປະຫວັດສາດ, ຍາມໃດກໍ່ມຸ່ງໄປເຖິງເອກະລາດ ແລະ ສັນຕິພາບ .
ຄ່ອຍໆ, ຂ້າພະເຈົ້າກາຍເປັນຄົນທີ່ມີຈິດວິນຍານຫວຽດນາມ, ຫວຽດນາມໄດ້ເຂົ້າໄປໃນຈິດໃຈຂອງຂ້ອຍ, ຈິດໃຈຂອງຂ້ອຍ, ເຫດຜົນຂອງຂ້ອຍ, ກາຍເປັນບ້ານເກີດເມືອງທີສອງຂອງຂ້ອຍ, ບໍ່ແຕກຕ່າງຈາກ Palestine.
ດ້ວຍຄວາມຈິງໃຈ, ຄວາມຮັກແພງ ແລະ ຄວາມເຂົ້າໃຈ ຂອງ ຮ່າໂນ້ຍ ແລະ ຊາວຫວຽດນາມ, ລາວໄດ້ຮັບຮູ້ວ່າ ບ້ານເກີດເມືອງນອນ ແຫ່ງທີ 2 ຂອງຕົນ ໄດ້ປ່ຽນແປງຫຼາຍປານໃດໃນ 43 ປີຜ່ານມາ, ນັບແຕ່ ຊາວ ໜຸ່ມ ປາແລັດສະໄຕນ໌ ໄດ້ພົບປະ ຄັ້ງ ທຳອິດ .
- ຄັ້ງທຳອິດທີ່ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ມາ ຫວຽດນາມ ໃນປີ 1980, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ພົບເຫັນນະຄອນຫຼວງຮ່າໂນ້ຍທີ່ສວຍງາມ, ສະຫງົບ ແລະ ງຽບສະຫງົບ, ແຕ່ຂ້າພະເຈົ້າກໍ່ຮູ້ສຶກວ່າຊາວ ຫວຽດນາມ ດຳລົງຊີວິດຢ່າງລຳບາກ. ເສັ້ນທາງການຂົນສົ່ງຕົ້ນຕໍແມ່ນລົດຖີບ, ແລະອາຄານທີ່ສູງທີ່ສຸດແມ່ນສູງບໍ່ເກີນ 5 ຊັ້ນ.
ປະຈຸບັນ, ຮ່າໂນ້ຍ ແມ່ນຕົວເມືອງທີ່ຂະຫຍັນຂັນເຄື່ອນ, ມີອັດຕາການເຕີບໂຕສູງ ແລະ ກ້ວາງຂວາງທັງຢູ່ໃນເຂດ ແລະ ປະຊາກອນ. ຂ້າພະເຈົ້າແມ່ນໜຶ່ງໃນຈຳນວນປະຊາຊົນ 1,5 ລ້ານຄົນທີ່ດຳລົງຊີວິດຢູ່ຮ່າໂນ້ຍໃນຕົ້ນຊຸມປີ 1980 ແລະໂຊກດີທີ່ໄດ້ເຫັນການປ່ຽນແປງຂອງນະຄອນນີ້ໃນທຸກຈຸດຫັນປ່ຽນທີ່ສຳຄັນໃນໄລຍະ 40 ປີຜ່ານມາ. ສະນັ້ນ, ຂ້າພະເຈົ້າສະເໝີຕົ້ນສະເໝີປາຍເບິ່ງຮ່າໂນ້ຍ ດ້ວຍສອງຄວາມຮູ້ສຶກຄື: ຄວາມປິຕິຍິນດີໃນນະວັດຕະກຳຂອງຮ່າໂນ້ຍທີ່ທັນສະໄໝ ແລະ ຄວາມເສຍໃຈ ແລະ ຄວາມຄິດເຖິງເມື່ອບັນດາຄຸນສົມບັດອັນເກົ່າແກ່ຄ່ອຍໆຫາຍໄປ.
ຮ່າໂນ້ຍຂອງສະຕະວັດທີ 21 ແມ່ນຮ່າໂນ້ຍທີ່ມີຫຼາຍສີສັນ, ຫຼາຍຮູບຫຼາຍແບບ. ນີ້ແມ່ນນະຄອນຫຼວງ ແລະ ທັງແມ່ນສູນກາງເສດຖະກິດພາກເໜືອຂອງຫວຽດນາມ, ໄດ້ຮັບຜົນສຳເລັດຢ່າງບໍ່ຢຸດຢັ້ງບົນເສັ້ນທາງພັດທະນາເສດຖະກິດ, ຢືນຢັນທີ່ຕັ້ງແຫ່ງຊາດ. ຈາກປະເທດທີ່ຕ້ອງນໍາເຂົ້າເຂົ້າຈາກຕ່າງປະເທດ, ຕົ້ນຕໍແມ່ນເຂົ້າອິນເດຍ 5% ເຂົ້າຫັກ, ໃນຊຸມປີ 1980, ຫວຽດນາມ ກາຍເປັນປະເທດທຳອິດ, ບາງຄັ້ງເປັນອັນດັບສອງຂອງໂລກ ໃນການສົ່ງອອກເຂົ້າຕາມລະດູການ ແລະ ປະກອບສ່ວນຮັບປະກັນຄວາມໝັ້ນຄົງຂອງໂລກ ເມື່ອມີການສົ່ງອອກອາຫານທະເລ ແລະ ສິນຄ້າກະສິກຳຫຼາຍທີ່ສຸດໃນໂລກ, ຖ້າເບິ່ງກາເຟ, ໝາກມ່ວງຫິມະພານ, ໝາກພິກໄທ… ນັ້ນຄືຜົນສຳເລັດອັນສະຫງ່າງາມ.
ທ່າກຳປັ່ນ, ສະໜາມບິນ, ສວນສາທາລະນະອຸດສາຫະກຳ, ເຂດປຸງແຕ່ງການສົ່ງອອກ… ພວມເກີດຂຶ້ນຢູ່ທົ່ວທຸກແຫ່ງ. ຄຽງຄູ່ກັບນັ້ນ, ທຶນການລົງທຶນຈາກຕ່າງປະເທດກໍ່ໄດ້ຫລັ່ງໄຫລເຂົ້າມາຢູ່ທີ່ນີ້ຢ່າງບໍ່ຢຸດຢັ້ງ, ຕິດພັນກັບບັນດາຂະແໜງການໃຫຍ່ຂອງບັນດາຂະແໜງການຄື: ຍີ່ປຸ່ນ, ສ.ເກົາຫຼີ, ອາເມລິກາ, ສິງກະໂປ, ເຢຍລະມັນ, ຝລັ່ງ... ພິເສດ, ເປັນຂີດໝາຍສຳຄັນທີ່ສຸດໃນປີ 2017 ເມື່ອຫວຽດນາມ ໄດ້ລື່ນກາຍບັນດາປະເທດອາຊີຕາເວັນອອກສ່ຽງໃຕ້ເພື່ອບັນລຸສະຖິຕິດຶງດູດທຶນ FDI ຂຶ້ນເຖິງ 36 ຕື້ USD.
ໃນ 37 ປີແຫ່ງການສ້ອມແປງນັບແຕ່ປີ 1986, ຫວຽດນາມ ບັນລຸໄດ້ບັນດາໝາກຜົນດັ່ງກ່າວ. ຖ້າເຮົາເບິ່ງຄືນ ແລະ ປຽບທຽບກັບບັນດາປະເທດທີ່ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເຮັດວຽກ ແລະ ດຳລົງຊີວິດຢູ່ຄື: ການາ, ເຢເມນ ແລະ ບາງປະເທດໃນອາຟຣິກາ, ເຫັນໄດ້ວ່າຜົນສຳເລັດ ແລະ ຜົນສຳເລັດຂອງ ຫວຽດນາມ ກ້າວໄປໜ້າກວ່າອີກ.
ຖ້າຫາກວ່າຂ້າພະເຈົ້າຕ້ອງເລືອກພຽງແຕ່ຫນຶ່ງປະໂຫຍກທີ່ຈະອະທິບາຍວ່າການປ່ຽນແປງ, ຂ້າພະເຈົ້າຈະເວົ້າວ່າຫວຽດນາມແມ່ນການປ່ຽນແປງໃນຄວາມໄວທີ່ບໍ່ມີການຄາດຄະເນ! ຂ້າພະເຈົ້າສາມາດຢືນຢັນໃຫ້ບັນດາເພື່ອນມິດຕ່າງປະເທດ ແລະ ເພື່ອນຊາວ ຫວຽດນາມ ລ້ວນແຕ່ໄດ້ຮັບຮູ້ວ່າ ຫວຽດນາມ ແມ່ນໜຶ່ງໃນບັນດາປະເທດມີຄວາມຄືບໜ້າຢ່າງຕັ້ງໜ້າ, ແລະ ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຂຽນປື້ມຫົວເລື່ອງ “My Vietnam Story” ທີ່ຫາກໍ່ພິມຈຳໜ່າຍໃນໄຕມາດທີ 1 ປີ 2023.
“ພະຍຸ ບໍ່ ຮຸນແຮງ ຄື ພາສາ ຫວຽດ ”, ລາວສາມາດມີ “ສິລະປະ” ການອອກສຽງໄດ້ມາດຕະຖານຄືກັບພາສາແມ່ຂອງລາວ ແລະ ພາສາຫວຽດນາມທີ່ອ່ອນໂຍນ, ອາລົມຄືແນວໃດໃນທຸກມື້ນີ້ ?
- ສຳລັບຂ້າພະເຈົ້າແລ້ວ, ຊາວຫວຽດນາມ ແມ່ນຈິດວິນຍານ, ສະຕິປັນຍາ, ລັກສະນະຂອງຊາດທີ່ຜ່ານຜ່າຄວາມທຸກລຳບາກມາຫຼາຍ ແຕ່ມີຄວາມອົດທົນ ແລະ ອົດທົນສະເໝີ. ຈຸດປະສົງຂອງຂ້າພະເຈົ້າເມື່ອມານະຄອນຫຼວງຮ່າໂນ້ຍ, ມາຮອດພະແນກຫວຽດນາມມະຫາວິທະຍາໄລຮ່າໂນ້ຍ (ປີ 1980) ແມ່ນຮຽນພາສາຫວຽດຢ່າງເລິກເຊິ່ງ, ຮູ້ແລະເຂົ້າໃຈປະຫວັດສາດ ແລະ ວັດທະນະທຳຂອງຊາດທີ່ເຄີຍສັ່ນສະເທືອນໂລກດ້ວຍໄຊຊະນະອັນສະຫງ່າລາສີໃນ 5 ທະວີບ. ແຮງຈູງໃຈນັ້ນໄດ້ສ້າງຄວາມກະຕືລືລົ້ນ ແລະ ຄວາມພາກພຽນໃນການຮຽນຂອງຂ້ອຍ.
ໃນເບື້ອງຕົ້ນ, ເປົ້າໝາຍຂອງຂ້າພະເຈົ້າໃນການມາຫວຽດນາມ ບໍ່ແມ່ນການເປັນເອກອັກຄະລັດຖະທູດ. ມັນເປັນເລື່ອງບັງເອີນ ແລະ ທູດໄດ້ເລືອກເອົາຂ້າພະເຈົ້າ. ກ່ອນໜ້ານີ້, ຂ້າພະເຈົ້າຢາກເປັນນັກຂ່າວແທ້ໆ, ເພື່ອຄົ້ນຄ້ວາວັດທະນະທຳ. ມັນແມ່ນຊາວຫວຽດນາມ, ເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມແຕກຕ່າງ ແລະ ສະເໜ່ທີ່ດຶງດູດຂ້າພະເຈົ້າ. ແລະ ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຮັບຮູ້ວ່າ ປະຊາຊົນຫວຽດນາມ ແມ່ນສະຖາປະນິກຂອງບັນດາໄຊຊະນະ. ຂ້າພະເຈົ້າຕິດໃຈຢ່າງແທ້ຈິງກ່ຽວກັບທັດສະນະຄະດີ, ແນວຄິດ, ແບບແຜນ, ວິທີການຊີວິດ ແລະ ການເປັນລະບຽບຮຽບຮ້ອຍຂອງຊາວຫວຽດນາມ. ທັງໝົດນີ້ໄດ້ຊັກຊວນໃຫ້ຂ້າພະເຈົ້າຮຽນຮູ້ຢ່າງເລິກເຊິ່ງ, ກ້າວໄປເຖິງທີ່ສຸດເພື່ອຕອບທຸກຄຳຖາມ, ເພື່ອຕອບສະໜອງຄວາມຢາກຮູ້ຢາກເຫັນຂອງຂ້າພະເຈົ້າ.
ທ່ານສາມາດແບ່ງປັນຕື່ມກ່ຽວກັບສິ່ງທີ່ເຮັດໃຫ້ ຊາວປາແລັດສະໄຕນ໌, ນັກການທູດທະຫານຜ່ານເສິກຄົນໜຶ່ງຊົມເຊີຍ ແລະ ຮັກແພງ ຊາວຫວຽດນາມທີ່ສຸດ?
- ຊາວຫວຽດນາມ ມີນ້ຳໃຈຮັກຊາດ, ມີຄວາມເອກອ້າງທະນົງໃຈໃນປະຫວັດສາດຂອງປະເທດຕົນ ແລະ ມີນ້ຳໃຈສາມັກຄີອັນໜັກແໜ້ນ. ຂ້າພະເຈົ້າຈື່ໄດ້ຢ່າງຈະແຈ້ງ, ໃນຕົ້ນປີ 2018, ບານເຕະຫວຽດນາມ ໄດ້ສ້າງສິ່ງມະຫັດສະຈັນພິເສດໃນການແຂ່ງຂັນຊິງແຊມປຽນອາຊີໃຫ້ແກ່ກຸ່ມອາຍຸບໍ່ເກີນ 23 ປີ. ໃນຄືນນັ້ນ, ຖະໜົນຫົນທາງທັງໝົດຂອງຮ່າໂນ້ຍ ເຕັມໄປດ້ວຍສີແດງ. ຈາກຄົນອາຍຸເຖິງໜຸ່ມ, ຈາກຄົນທຳມະດາເຖິງຜູ້ນຳຂັ້ນສູງ, ຊາວຮ່າໂນ້ຍໄດ້ຖອກເທລົງຖະໜົນດ້ວຍປ້າຍໂຄສະນາ, ເສື້ອແດງ ແລະ ທຸງຊາດຢູ່ໃນມື. ຕາມທຳມະດາ, ຊາວທະເລແຫ່ງນັ້ນໄດ້ໂບກທຸງ, ຮ້ອງເພງປະຈຳຊາດ ແລະ ຮ້ອງໂຮຢ່າງກະຕືລືລົ້ນສອງຄຳຫວຽດນາມ. ບໍລິເວນໃກ້ກັບທະເລສາບ ຮວ່າງກຽນ ທີ່ຂ້ອຍຢູ່ແມ່ນຄຶກຄັກຕະຫຼອດຄືນ ຍ້ອນຄວາມກະຕືລືລົ້ນນັ້ນ...
ຂ້າພະເຈົ້າເຂົ້າໃຈ passion ນັ້ນ. ເປັນພຽງກິລາ, ແຕ່ເບື້ອງຫລັງໄຊຊະນະຂອງກິລາບານເຕະຫວຽດນາມ ແມ່ນຄວາມປາຖະໜາທີ່ຈະຢືນຢັນຕົນເອງຂອງທົ່ວປະເທດ.
ແລະ ໃນໄລຍະກວ່າ 2 ປີແຫ່ງການແຜ່ລະບາດຂອງພະຍາດໂຄວິດ-19, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເຫັນບັນດາຮູບພາບທີ່ສຳຜັດກັບຊາວຫວຽດນາມ ໃນໄລຍະໂລກລະບາດ. ຢູ່ທີ່ນັ້ນ, ສິ່ງຕ່າງໆທີ່ເບິ່ງຄືວ່າຖືກກວາດລ້າງໄປໂດຍຄວາມກັງວົນຂອງຊີວິດປະຈໍາວັນໄດ້ຖືກເນັ້ນໃສ່ຢ່າງກະທັນຫັນແລະກາຍເປັນຄວາມສໍາຄັນເທົ່າກັບກຽດສັກສີຂອງມະນຸດແລະຄວາມຮັບຜິດຊອບຕໍ່ຊຸມຊົນ. ສຳລັບຂ້າພະເຈົ້າ, ຫວຽດນາມ ແມ່ນປະເທດທີ່ມີຄ່າຄວນໄປຢ້ຽມຢາມ ແລະ ດຳລົງຊີວິດ.
ຂອບໃຈຫຼາຍໆ, ທ່ານທູດ! ດຽວນີ້, ຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ສຶກ ຕື່ນເຕັ້ນ ເປັນຢ່າງຍິ່ງ ທີ່ເຫັນພີ່ນ້ອງຮ່ວມຊາດ ແລະ ປະເທດຂອງຂ້າພະເຈົ້າກາຍເປັນທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ ແລະສວຍງາມກວ່າ ຜ່ານ ສາຍຕາທີ່ແນມເບິ່ງຂອງເຈົ້າ. ຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ວ່າພັນລະຍາຂອງທ່ານແມ່ນຫວຽດນາມແລະນາງໄດ້ເກີດ ລູກ ສີ່ ທີ່ມີພອນສະຫວັນແລະສົບຜົນສໍາເລັດ .
- ນັ້ນກໍ່ເປັນສິ່ງທີ່ບໍ່ຄາດຄິດທີ່ສຸດໃນຊີວິດຂອງຂ້ອຍ. ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ແຕ່ງງານເມື່ອມີອາຍຸ 23 ປີກັບຍິງຊາວຮ່າໂນ້ຍ ທີ່ສະຫງ່າງາມ, ສະຫງ່າງາມ ແລະ ເປັນຜູ້ໃຫຍ່ “ຮັກແຕ່ກ່ອນ”.
ລູກເຂີຍຫວຽດນາມ - ຄໍາເວົ້າສັ້ນໆເຫຼົ່ານີ້ໄດ້ຫັນຫນ້າໃຫມ່ໃນຊີວິດຂອງຂ້ອຍ. ແຜ່ນດິນຮູບຊົງ S, ບ່ອນທີ່ຂ້າພະເຈົ້າປາດຖະຫນາໃນໄວເດັກຂອງຂ້າພະເຈົ້າ, ໃນປັດຈຸບັນໄດ້ກາຍເປັນບ້ານເກີດເມືອງນອນຂອງຂ້າພະເຈົ້າຢ່າງແທ້ຈິງ, ເປັນບ້ານເກີດທີສອງຂອງຂ້າພະເຈົ້າ. ຍິ່ງກວ່ານັ້ນ, ຕາມຄຳເວົ້າຂອງຊາວຫວຽດນາມ ທີ່ເວົ້າກັນວ່າ, “ເມື່ອຢູ່ Rome, ຈົ່ງເຮັດຕາມທີ່ຊາວໂລມັນເຮັດ”, ຂ້າພະເຈົ້າຈະຕ້ອງຮຽນຮູ້ວິທີດຳລົງຊີວິດ ເພື່ອໃຫ້ປະຊາຊົນຢູ່ທີ່ນີ້ຍອມຮັບວ່າຂ້າພະເຈົ້າເປັນຄົນທ້ອງຖິ່ນ. ແຂກທີ່ມາຈາກໄກສາມາດໃຫ້ອະໄພໄດ້ຖ້າລາວເວົ້າຫຍາບຄາຍໂດຍບໍ່ໄດ້ຕັ້ງໃຈ, ແຕ່ຄວາມຄາດຫວັງຂອງລູກເຂີຍຫວຽດນາມຈະແຕກຕ່າງກັນແນ່ນອນ.
ຕອນນີ້ຂ້ອຍມີ "ມູນຄ່າສຸດທິ" ຂອງເມຍ 1 ຄົນ ແລະລູກທີ່ປະສົບຜົນສໍາເລັດ 4 ຄົນ. ຂ້ອຍທໍາລາຍການວາງແຜນຄອບຄົວ! ແຕ່, ສໍາລັບ Palestinians, ເດັກນ້ອຍຫຼາຍແມ່ນດີ. ເພາະວ່າພວກເຮົາເຂົ້າໃຈວ່າເສັ້ນທາງຂອງພວກເຮົາຍາວໄກ. ຂ້າພະເຈົ້າຄິດວ່າ, Palestine ຕ້ອງການປະຊາກອນຂະຫນາດໃຫຍ່ເພື່ອຮັບໃຊ້ຄວາມຕ້ອງການຂອງປະເທດຕົນ.
ເລື່ອງ ຄວາມຮັກທີ່ ມີ ຄວາມ ສຸກ ! ດັ່ງນັ້ນ ຫຼັງຈາກແຕ່ງງານແລ້ວ, ຄອບຄົວຂອງເຈົ້າໄດ້ຮັກສາຮີດຄອງ ປະເພນີ Palestinian ຫຼືຫວຽດນາມ ?
- ພັນລະຍາຂອງຂ້າພະເຈົ້າ, ແມ່ຍິງຊາວຮ່າໂນ້ຍໃນເມື່ອກ່ອນ, ແມ່ນມີຄວາມອົດທົນ, ດຸໝັ່ນ, ເບິ່ງແຍງຄອບຄົວ, ຊ່ວຍໃຫ້ລູກຫຼານເຂົ້າໃຈເຖິງວັດທະນະທໍາພື້ນເມືອງຂອງຫວຽດນາມ ແລະ ປາແລັດສະໄຕ. ຂ້າພະເຈົ້າມັກຈະແນະນຳໃຫ້ເພື່ອນມິດຂອງຂ້າພະເຈົ້າວ່າ ນີ້ແມ່ນຄວາມສຳຄັນຂອງການພົວພັນມິດຕະພາບລະຫວ່າງ Palestine ແລະ ຫວຽດນາມ. ໃນຄໍາສັບຕ່າງໆອື່ນໆ, ສອງປະເທດໄດ້ຜູກມັດສໍາລັບພັນລະຍາຂອງຂ້າພະເຈົ້າແລະຂ້າພະເຈົ້າ.
ລູກຫຼານພາກພູມໃຈທີ່ສຸດຂອງສອງປະເທດທີ່ໄດ້ໃຫ້ກຳເນີດແກ່ເຂົາເຈົ້າ ແລະ ເຂົາເຈົ້າສາມາດເຊື່ອມໂຍງຮີດຄອງປະເພນີຂອງ Palestine ແລະ ຫວຽດນາມ ໃຫ້ເປັນພົນລະເມືອງທົ່ວໂລກຢ່າງກົມກຽວກັນ.
ຈະເປັນແນວໃດກ່ຽວກັບຄວາມແຕກຕ່າງຂອງ Palestinian ແລະ ວັດທະນະທໍາ ຄອບຄົວຫວຽດນາມ, ທ່ານ ?
- ຄວາມແຕກຕ່າງທີ່ຊັດເຈນທີ່ຂ້ອຍສັງເກດເຫັນແມ່ນຢູ່ຫວຽດນາມ, ເມຍມັກຈະໄປຕະຫຼາດແລະກະກຽມອາຫານ. ຜົວບໍ່ຄ່ອຍໄປຕະຫຼາດ ແລະເບິ່ງຄືວ່າບໍ່ຢາກໄປຕະຫຼາດ. ເຖິງຢ່າງໃດກໍຕາມ, ຜູ້ຊາຍຊາວປາແລັດສະໄຕຍັງໄປຕະຫຼາດຕາມປົກກະຕິ. ເມຍພຽງແຕ່ບອກລາຍການຂອງທີ່ຕົນຢາກຈະຊື້, ຜົວຈະໄປຕະຫຼາດແລະນຳໄປເຮືອນໝົດ.
ຂ້ອຍມັກໄປຕະຫຼາດ. ໃກ້ບ້ານຂ້ອຍມີຕະຫຼາດ Hom ແລະບໍ່ມີອາທິດທີ່ຂ້ອຍບໍ່ໄດ້ໄປບ່ອນນັ້ນ. ຂ້າພະເຈົ້າເນັ້ນຫນັກໃສ່ການໄປຕະຫຼາດ! ຂ້ອຍບໍ່ຄ່ອຍໄປສັບພະສິນຄ້າ. ຂ້າພະເຈົ້າໄປຕະຫຼາດບໍ່ພຽງແຕ່ໄປຊື້ເຄື່ອງແຕ່ຍັງໄດ້ຮຽນຮູ້, ການພົວພັນແລະການສົນທະນາກັບຜູ້ຂາຍ. ຂ້ອຍຈະບອກນັກຂ່າວວ່າ ຂ້ອຍເປັນລູກຄ້າປະຈຳຂອງແມ່ຄ້າຫຼາຍຄົນຢູ່ຕະຫຼາດຫອມ. ພວກເຂົາສະເຫມີປະຫຍັດແລະເລືອກອາຫານທີ່ມີຄຸນນະພາບທີ່ດີທີ່ສຸດສໍາລັບຂ້ອຍ, ໃນລາຄາທີ່ເຫມາະສົມ.
ໂອ້ ! ສະນັ້ນໃນ ສາຍ ຕາຂອງແມ່ຍິງຫວຽດນາມຫຼາຍຄົນ, ທ່ານແມ່ນ “ ສາມີ ແຫ່ງຊາດ ”. ຂ້ອຍ ຢາກຮູ້ຢາກເຫັນ , ເຈົ້າຄິດວ່າພໍ່ຄົວ Saadi Salama ມັກແຕ່ງ ອາຫານ ຫວຽດນາມ ຫຼື ປາແລັດສະໄຕ ຫຼາຍບໍ , ເຈົ້າ ?
- ຂ້າພະເຈົ້າພຽງແຕ່ປຸງແຕ່ງອາຫານ Palestinian ໃນເວລາທີ່ຂ້າພະເຈົ້າມີບຸກຄົນທົ່ວໄປເພາະວ່າຂ້າພະເຈົ້າຕ້ອງການທີ່ຈະແນະນໍາອາຫານ Palestinian ກັບເຂົາເຈົ້າ. ເມື່ອບໍ່ມີແຂກມາຢາມ, ຂ້າພະເຈົ້າເຮັດອາຫານເປັນຕົ້ນຕໍ ແລະ ຄອບຄົວກໍກິນອາຫານຫວຽດນາມ. ອາຫານປາແລັດສະໄຕຍັງແຊບຫຼາຍ, ຂ້ອຍກໍ່ມັກຫຼາຍ, ແຕ່ມັນບໍ່ດີຕໍ່ສຸຂະພາບຄືກັບອາຫານຫວຽດນາມ.
ໂດຍສ່ວນຕົວແລ້ວ, ຂ້ອຍມັກກິນວຸ້ນວາຍ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນຜັກຫວຽດ. ຂ້າພະເຈົ້າຕ້ອງມີຊີ້ນງົວຊີ້ນຄວາຍຫຼືໄກ່ pho ຢ່າງຫນ້ອຍຫນຶ່ງໂຖປັດສະວະ, ຖ້າບໍ່ດັ່ງນັ້ນຂ້າພະເຈົ້າຈະທົນບໍ່ໄດ້.
ປະຈຸບັນ, ຢູ່ບັນດາຕົວເມືອງໃຫຍ່ຄື ຮ່າໂນ້ຍ ຫຼື ນະຄອນໂຮ່ຈິມິນ, ປະຊາຊົນ ແລະ ແຂກທ່ອງທ່ຽວສາມາດກິນອາຫານທີ່ຕ້ອງການທັງອາຫານຫວຽດນາມ ແລະ ສາກົນ. ນັ້ນເຮັດໃຫ້ຄົນຮູ້ສຶກວ່າຊີວິດແມ່ນສິ່ງມະຫັດສະຈັນ ແລະເປັນເລື່ອງທີ່ຫາຍາກທີ່ຄົນຕ່າງປະເທດທີ່ອາໄສຢູ່ທີ່ນີ້ຮູ້ສຶກບໍ່ພໍໃຈກັບອາຫານ.
ໃນຖານະເປັນຊາວຫວຽດນາມ ທີ່ເກີດຢູ່ຮ່າໂນ້ຍ ແລະ ເປັນ “ເມືອງເກົ່າ ”, ທ່ານມີ ຄວາມກັງວົນ ຫຍັງ ແລະ ປາດຖະໜາຢາກເຫັນການປັບປຸງຢູ່ ບ້ານເກີດເມືອງນອນ ແຫ່ງທີສອງ ໂດຍໄວ ?
- ສິ່ງທີ່ເຮັດໃຫ້ຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ສຶກໂສກເສົ້າທີ່ສຸດແມ່ນຫຼາຍອົງການຂອງຫວຽດນາມ ຍັງເລືອກເຟັ້ນບຸກຄະລາກອນໂດຍອີງໃສ່ບັນດາປັດໃຈທາງດ້ານອາລົມ, ອັນໄດ້ເຮັດໃຫ້ບັນຫາລູກຫຼານຂອງເຈົ້າໜ້າທີ່ຂັ້ນສູງ. ຫຼືໃນຫຼາຍຂົງເຂດ, ວິທີການຈັດການກັບວຽກງານແມ່ນເດັ່ນໃນ "ທໍາອິດແມ່ນຄອບຄົວ, ທີສອງແມ່ນຄວາມຮູ້ຈັກ". ເວລາໄປໂຮງໝໍ, ໄປໂຮງຮຽນ, ຕ້ອງເສຍພາສີ ຫຼື ເຮັດວຽກກັບລັດຖະບານ, ປະຊາຊົນມັກພະຍາຍາມເອົາໃຈຄົນຮູ້ຈັກໃຫ້ຫຼາຍທີ່ສຸດເພື່ອໃຫ້ໄດ້ບູລິມະສິດ. ເມື່ອພວກເຂົາບໍ່ຮູ້ຈັກກັນ, ວິທີແກ້ໄຂທີ່ຄຸ້ນເຄີຍຈະຖືກໃຊ້: ໃຊ້ຊອງຈົດຫມາຍ. ດ້ວຍເຫດນັ້ນ, ພາສາຫວຽດນາມຈຶ່ງມີຄຳວ່າ: “ວັດທະນະທຳຊອງຈົດໝາຍ”.
ຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ເຄີຍເຫັນການປະຕິບັດການໃຫ້ຊອງຈົດໝາຍ (ແນ່ນອນ, ມີເງິນຢູ່ພາຍໃນ) ຢູ່ຫວຽດນາມ ພັດທະນາຫຼາຍປານໃດ. ເບິ່ງຄືວ່າ, ຕິດກັບທຸກໆຂອບໃຈໃນສະພາບການໃນປະຈຸບັນ, ຊອງຈົດຫມາຍຈະເປັນສິ່ງທໍາອິດທີ່ປາກົດ. ໃນໂຮງຫມໍ, ຍາດພີ່ນ້ອງຂອງຄົນເຈັບຊອກຫາວິທີທີ່ຈະມອບຊອງຈົດຫມາຍໃຫ້ທ່ານຫມໍກ່ອນການຜ່າຕັດ. ໃນຕອນທ້າຍຂອງສົກຮຽນ, ພໍ່ແມ່ປະຊາຊົນພ້ອມກັນສົ່ງຊອງຈົດໝາຍໃຫ້ຄູອາຈານເພື່ອຂອບໃຈທີ່ໄດ້ໃຫ້ການສຶກສາອົບຮົມລູກຫຼານ. ໃນວັນພັກ, ຊອງຈົດຫມາຍແມ່ນເກືອບເປັນສ່ວນທໍາມະຊາດຂອງຂອງຂວັນທີ່ພະນັກງານເອົາມາໃຫ້ຜູ້ນໍາຂອງພວກເຂົາ. ເຖິງແມ່ນວ່າໃນວັນເກີດ, ຊອງຈົດຫມາຍແມ່ນຖືກນໍາໃຊ້, ແທນທີ່ຈະເປັນຂອງຂວັນທີ່ເລືອກຢ່າງລະມັດລະວັງເພື່ອມອບໃຫ້ກັນແລະກັນ ...
ຂ້າພະເຈົ້າສ່ວນບຸກຄົນບໍ່ມັກການປ່ຽນແປງນີ້ຫຼາຍ. ຖ້າເປັນໄປໄດ້, ຂ້ອຍຍັງເລືອກທີ່ຈະຊື້ຂອງຂວັນແທນທີ່ຈະເປັນຊອງຈົດຫມາຍງ່າຍໆ. ແຕ່ຕາມຄຳເວົ້າຂອງຊາວຫວຽດນາມເວົ້າວ່າ, “ໃນເວລາຢູ່ໂລມ, ຈົ່ງເຮັດຕາມທີ່ຊາວໂລມັນເຮັດ”, ໃນຫຼາຍກໍລະນີ, ໂດຍປົກກະຕິແລ້ວເມື່ອໄປງານແຕ່ງດອງຫຼືງານສົບ, ຂ້າພະເຈົ້າຍັງໃຊ້ວິທີແກ້ໄຂນີ້.
ຂ້າພະເຈົ້າເຂົ້າໃຈວ່າ ສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ແມ່ນບັນຫາທີ່ເກີດຂຶ້ນໃນໄລຍະທີ່ມີການປ່ຽນແປງຂອງສັງຄົມ, ດ້ວຍຈັງຫວະຊີວິດທີ່ນັບມື້ນັບຮີບຮ້ອນແລະຮີບດ່ວນ. ແຕ່ໃນອະນາຄົດ, ສິ່ງຕ່າງໆອາດຈະມີການປ່ຽນແປງ, ດັ່ງນັ້ນເນື້ອແທ້ຂອງວິຖີຊີວິດໄດ້ຖືກຮັກສາແລະຮັກສາໄວ້ແທນທີ່ຈະຖືກທໍາລາຍໂດຍນິໄສທີ່ສະດວກສະບາຍ.
ຈາກ ທັດສະນະ ດ້ານເສດຖະກິດ , ທ່ານຢາກເຫັນຫວຽດນາມພັດທະນາແນວໃດ ແລະ ຕ້ອງເຮັດ ແນວໃດ ເພື່ອດຶງດູດນັກລົງທຶນຕ່າງປະເທດ ເຂົ້າມາ “ຕັ້ງ ບ້ານ” ?
- ເປັນເວລາຫຼາຍປີແລ້ວ, ຫວຽດນາມ ໄດ້ວາງເປົ້າໝາຍກາຍເປັນປະເທດອຸດສາຫະກຳໃນປີ 2030. ແນວໃດກໍ່ຕາມ, ເມື່ອເສດຖະກິດໂລກພວມຄ່ອຍໆກ້າວເຂົ້າສູ່ໂລກາພິວັດ, ບັນດາປະເທດໄດ້ເຊື່ອມຕົວເຂົ້າກັນຢ່າງແໜ້ນແຟ້ນໃນລະບົບຕ່ອງໂສ້ມູນຄ່າທີ່ນັບມື້ນັບໄດ້ຮັບການວາງອອກແທນທີ່ຈະເປັນສ່ວນບຸກຄົນຄືແຕ່ກ່ອນ, ເປົ້າໝາຍກາຍເປັນປະເທດອຸດສາຫະກຳຕາມມາດຕະຖານເກົ່າອາດມີບາງຈຸດທີ່ບໍ່ເໝາະສົມອີກຕໍ່ໄປ.
ຂ້າພະເຈົ້າຖືວ່າ ຫວຽດນາມ ຄວນບຸລິມະສິດໃຫ້ບັນດາຜະລິດຕະພັນກະເສດມີຄຸນນະພາບສູງ, ແມ່ນກຳລັງແຮງຂອງປະເທດທີ່ມີແຫຼ່ງກຳລັງກະສິກຳອຸດົມສົມບູນ. ສ່ວນທີ່ເຫຼືອ, ຂຶ້ນກັບແຕ່ລະທ້ອງຖິ່ນ, ຄວນໃຫ້ຄວາມສໍາຄັນສໍາລັບການລົງທຶນໃນອຸດສາຫະກໍາເບົາຫຼືອຸດສາຫະກໍາເຕັກໂນໂລຢີສູງ.
ໃນສະພາບແວດລ້ອມແຫ່ງການລົງທຶນ ແລະ ການດຳເນີນທຸລະກິດ, ຕ້ອງມີກົນໄກອຳນວຍຄວາມສະດວກໃຫ້ບັນດານັກລົງທຶນຕ່າງປະເທດເຂົ້າສູ່ “ຮັງ”. ພິເສດ, ການສົ່ງເສີມ ແລະ ການລົງທຶນໃນພື້ນຖານໂຄງລ່າງການທ່ອງທ່ຽວກໍ່ມີຄວາມສຳຄັນຫຼາຍ. ເພາະກ່ອນຈະຕັດສິນໃຈໄປລົງທຶນຢູ່ຕ່າງປະເທດ ນັກລົງທຶນມັກຈະເດີນທາງ ແລະຊອກຫາວ່າມີທ່າແຮງແທ້ຫຼືບໍ່.
ຂ້າພະເຈົ້າເຊື່ອໝັ້ນວ່າ ການທ່ອງທ່ຽວອາດຈະແມ່ນຂະແໜງເສດຖະກິດໃຫຍ່ທີ່ສຸດຂອງຫວຽດນາມ ໃນອະນາຄົດ. ໃນປີ 2019, ກ່ອນໂລກລະບາດໂຄວິດ-19, ຈຳນວນນັກທ່ອງທ່ຽວສາກົນທີ່ໄປທ່ຽວປະເທດຮູບ S ມີປະມານ 18 ລ້ານເທື່ອຄົນ. ຂ້າພະເຈົ້າເຊື່ອວ່າ ຖ້າຫາກມີການແກ້ໄຂທີ່ສົມເຫດສົມຜົນ, ຈຳນວນນີ້ອາດຈະເພີ່ມຂຶ້ນເປັນ 50 ລ້ານຄົນ ແລະຈະລື່ນກາຍໄທ, ເປັນປະເທດນັກທ່ອງທ່ຽວອັນດັບໜຶ່ງໃນອາຊີຕາເວັນອອກສ່ຽງໃຕ້ໃນບໍ່ເທົ່າໃດທົດສະວັດຂ້າງໜ້າ.
ໃນຄວາມຄິດເຫັນຂອງຂ້າພະເຈົ້າ, ຂະແໜງທ່ອງທ່ຽວຫວຽດນາມ ຕ້ອງຮູ້ຈັກນຳເອົາຄວາມສາມາດບົ່ມຊ້ອນອັນລ້ຳຄ່າເພື່ອກ້າວໄປໜ້າ ແລະ ລື່ນກາຍບັນດາປະເທດໃນພາກພື້ນ. ໃນສະພາບການປະຈຸບັນ, ຄວາມຕ້ອງການຂອງນັກທ່ອງທ່ຽວນັບມື້ນັບມີຄວາມຫຼາກຫຼາຍ ແລະ ເພີ່ມຂຶ້ນກວ່າເມື່ອກ່ອນ, ຮຽກຮ້ອງໃຫ້ມີການລົງທຶນເປັນພິເສດໃນການບໍລິການບັນເທິງ, ອາຫານການກິນ ແລະ ພັດທະນາເສດຖະກິດຍາມກາງຄືນ. ພັດທະນາເຄື່ອງໝາຍ Halal ຢູ່ ຫວຽດນາມ ເພື່ອຮັບໃຊ້ການຄ້າ, ການຈັດຕັ້ງຮ້ານອາຫານ Halal ໃຫ້ນັກທ່ອງທ່ຽວບັນດາປະເທດມຸດສະລິມ ກໍ່ແມ່ນທາງອອກທີ່ດີ.
ທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງຕ້ອງໄດ້ໃຊ້ເວລາ ແລະ ວິທະຍາສາດ ແລະ ແທດຈິງກວ່າໃນຍຸດທະສາດພັດທະນາ ເພື່ອໃຫ້ ຫວຽດນາມ ສາມາດເສີມຂະຫຍາຍກຳລັງແຮງພາຍໃນຢ່າງຄົບຖ້ວນ, ຟື້ນຟູຂະແໜງທ່ອງທ່ຽວ ພາຍຫຼັງໄດ້ຮັບຜົນກະທົບຢ່າງໜັກໜ່ວງຈາກໂລກລະບາດໂຄວິດ-19 ແລະ ກາຍເປັນຈຸດໝາຍປາຍທາງຕະຫຼອດຊີວິດ.
"ຄົນເມືອງເກົ່າ", ປະກາດຕົນເອງ, ເຈົ້າມີຄວາມສຸກກັບ ຊີວິດໃນປະຈຸບັນ ຂອງເຈົ້າ ບໍ?
- ດຽວນີ້, ຄວາມສຸກສຳລັບຂ້ອຍແມ່ນງ່າຍດາຍຫຼາຍ, ພຽງແຕ່ດຳລົງຊີວິດ ແລະ ປະສົບກັບສິ່ງເລັກນ້ອຍໃນແຕ່ລະມື້ຢູ່ຮ່າໂນ້ຍ. ຂ້າພະເຈົ້າມັກໄປຢ້ຽມຢາມຮ້ານອາຫານລາຄາຖືກ, ນັ່ງຢູ່ແຄມທາງທີ່ມີຄວາມສຸກໃນໂຖປັດສະວະ. ຂ້ອຍມັກກິນອາຫານຢູ່ຮ້ານອາຫານທີ່ເປີດໃນເວລາທີ່ແນ່ນອນຂອງມື້. ຢູ່ຖະໜົນງູຊາກໍ່ມີຮ້ານອາຫານຮ້ານໜຶ່ງ, ນ້ຳປາແມ່ນແຈ່ມໃສ, ໄກ່ກໍທັງຫອມທັງແຊບ.
ເມື່ອມີເພື່ອນມິດຕ່າງປະເທດມາຢ້ຽມຢາມ ຮ່າໂນ້ຍ ເປັນຄັ້ງທຳອິດ, ຂ້າພະເຈົ້າມັກພາເຂົາເຈົ້າໄປຮ້ານອາຫານ Cha Ca ຢູ່ຖະໜົນ ເຈີ່ນດ້າຍກວາງ. ເຂົາເຈົ້າມັກອາຫານແຊບໆ ໃນຂະນະທີ່ເບິ່ງຮູບພາບຂອງຮ່າໂນ້ຍເກົ່າ. ຂ້າພະເຈົ້າຈະສະແດງໃຫ້ເຂົາເຈົ້າເຫັນວິທີກິນປາກຸ້ງປີ້ງຢູ່ເຕົາໄຟທີ່ເປັນທຳມະດາຂອງຮ່າໂນ້ຍ, ແລະເລົ່າໃຫ້ເຂົາເຈົ້າຮູ້ກ່ຽວກັບປະຫວັດສາດຂອງຮ່າໂນ້ຍໂດຍອີງໃສ່ຮູບພາບຢູ່ຝາ.
ເຮືອນຂອງຂ້າພະເຈົ້າຕັ້ງຢູ່ໃຈກາງນະຄອນຫຼວງ, ສະນັ້ນ ຖ້າບໍ່ມີວຽກງານສຳຄັນໃນຕອນແລງ, ຂ້າພະເຈົ້າມັກນຸ່ງຊຸດກິລາ ແລະ ຍ່າງເລາະຊົມໜອງຮ່ວານກ໋ຽມ 3 ຄັ້ງ. ມັນບໍ່ພຽງແຕ່ເປັນກິດຈະກໍາທາງດ້ານຮ່າງກາຍ, ແຕ່ຍັງເປັນວິທີການສໍາລັບຂ້າພະເຈົ້າທີ່ຈະສະທ້ອນໃຫ້ເຫັນເຖິງຕົນເອງແລະຊີວິດ. ຂ້າພະເຈົ້າຄິດວ່າ ເຂດອ້ອມໜອງຮ່ວານກ໋ຽນແມ່ນສະຖານທີ່ທີ່ສວຍງາມທີ່ສຸດຂອງຮ່າໂນ້ຍ. ໃຜທີ່ມາຮ່າໂນ້ຍແລ້ວບໍ່ໄດ້ຍ່າງອ້ອມໜອງຮ່ວານກ໋ຽມແມ່ນຖືວ່າບໍ່ເຄີຍໄປ. ທະເລສາບ Hoan Kiem ແມ່ນຈິດວິນຍານຂອງນະຄອນຫຼວງຮ່າໂນ້ຍ.
ເຈົ້າມີອາຍຸ 62 ປີ, ອາດຈະ ອອກ ບໍລິຫານ. ເມື່ອເຈົ້າກ່າວລາຈາກການເຮັດວຽກທາງການທູດ, ເຈົ້າຈະສືບຕໍ່ອາໄສຢູ່ຫວຽດນາມ ຫຼື ປາແລັດສະຕີນ? ທ່ານຈະສືບຕໍ່ ເປັນ ຂົວ ຕໍ່ ລະ ຫວ່າງຫວຽດນາມ ແລະ ບັນດາປະເທດ ອາຣັບ ແລະ ໃນ ໂລກ ?
- ເປັນຄຳຖາມທີ່ບໍ່ງ່າຍທີ່ຈະຕອບ, ເພາະວ່າສຳລັບຂ້າພະເຈົ້າ, ທັງຫວຽດນາມ ແລະ ປາແລັດສະຕີນ ແມ່ນສັກສິດ, ເຊື່ອມໂຍງ ແລະ ມີຄວາມໝາຍ.
Palestine ແມ່ນບ້ານເກີດເມືອງນອນຂອງຂ້ອຍ, ບ່ອນທີ່ຂ້ອຍເກີດແລະເຕີບໃຫຍ່ແລະບ່ອນທີ່ຂ້ອຍໃຊ້ເວລາໃນໄວເດັກຂອງຂ້ອຍ. ຫຼັງຈາກ 40 ກວ່າປີຂອງການດໍາລົງຊີວິດຢູ່ຫ່າງໄກຈາກບ້ານ, ເວລາຈະມາໃນເວລາທີ່ຂ້າພະເຈົ້າຈະຕ້ອງໃຊ້ເວລາບາງໃນ Palestine.
ຫວຽດນາມແມ່ນປະເທດທີ່ຂ້າພະເຈົ້າຮັກແລະບໍ່ສາມາດຈາກໄປ. ມັນແມ່ນບ່ອນທີ່ຂ້ອຍໃຊ້ເວລາໄວຫນຸ່ມແລະປີທີ່ດີທີ່ສຸດຂອງຊີວິດຂອງຂ້ອຍ, ບ່ອນທີ່ຂ້ອຍພົບຄວາມຫມາຍຂອງຊີວິດ, ບ່ອນທີ່ຂ້ອຍເລີ່ມຕົ້ນການເຮັດວຽກຂອງຂ້ອຍ. ແລະຍິ່ງໄປກວ່ານັ້ນ, ໃນຈິດໃຈຂອງຂ້າພະເຈົ້າ, ຂ້າພະເຈົ້າສະເຫມີເຫັນຕົນເອງເປັນຊາວຫວຽດນາມ ດ້ວຍການພົວພັນ, ວິທີຄິດ, ນິໄສໃນຊີວິດປະຈໍາວັນ.
ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ກາຍເປັນອາໄສຢູ່ຫວຽດນາມ ໃນບັນດາເພື່ອນມິດຫລາຍຄົນ, ຫລາຍກວ່າທຸກບ່ອນໃນໂລກ. ນີ້ແມ່ນບັນດາເພື່ອນມິດທີ່ສະໜິດສະໜົມນັບແຕ່ຫຼາຍສິບປີ ແລະ ຍັງເປັນເພື່ອນມິດໃນອະນາຄົດ ເມື່ອທຸກວັນ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຮັບການຕ້ອນຮັບຢູ່ທຸກຖະໜົນ, ທຸກມຸມໃນບົດບາດຂອງທ່ານເອກອັກຄະລັດຖະທູດ “ຜູ້ເວົ້າພາສາຫວຽດນາມ ກໍ່ຄືຊາວ ຫວຽດນາມ”.
ຍິ່ງໄປກວ່ານັ້ນ, ຂ້ອຍຍັງມີແຜນການແລະແນວຄວາມຄິດຫຼາຍຢ່າງທີ່ຂໍ້ຈໍາກັດຂອງວຽກປະຈຸບັນຂອງຂ້ອຍບໍ່ອະນຸຍາດໃຫ້ຂ້ອຍປະຕິບັດ. ໜຶ່ງໃນນັ້ນແມ່ນສ້າງຕັ້ງສູນແລກປ່ຽນວັດທະນະທຳລະຫວ່າງຫວຽດນາມ ແລະ ບັນດາປະເທດອາຣັບ, ທັງສອງຝ່າຍສາມາດຜ່ານຜ່າບັນດາຮົ້ວກີດຂວາງດ້ານພາສາ ແລະ ໃກ້ຊິດກັນກວ່າ, ຕາມຄວາມປາດຖະໜາຂອງແຕ່ລະປະເທດ.
ຂ້າພະເຈົ້າຢາກໃຫ້ບັນດາຮູບພາບ ແລະ ເລື່ອງຫວຽດນາມ ໄດ້ຮັບການເລົ່າໃຫ້ກວ້າງຂວາງກວ່າອີກ ແລະ ໄດ້ສຳຜັດກັບຈິດໃຈຂອງຊາວອາຣັບທຸກຄົນ, ດັ່ງທີ່ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ປະສົບໃນຊີວິດ. ເມື່ອມີການແລກປ່ຽນ ແລະ ເຫັນອົກເຫັນໃຈກ່ຽວກັບວັດທະນະທຳ ແລະ ປະຫວັດສາດ, ພວກເຮົາຈະມີການຮ່ວມມືໃນທາງບວກຫຼາຍກວ່າແຕ່ກ່ອນ, ໃນດ້ານວິທະຍາສາດ, ການສຶກສາ, ການທ່ອງທ່ຽວ ຫຼື ເສດຖະກິດ...
ແລະ ພາຍຫຼັງປຶ້ມ “ເລື່ອງຫວຽດນາມຂອງຂ້ອຍ”, ໃນໄລຍະຈະມາເຖິງ, ຂ້າພະເຈົ້າກໍ່ຢາກຂຽນປຶ້ມກ່ຽວກັບຄວາມຊົງຈຳ, ຄວາມນຶກຄິດ ແລະ ຄວາມຮູ້ສຶກຂອງຕົນທີ່ມີຕໍ່ ຫວຽດນາມ ຕື່ມອີກ.
ຂໍຂອບໃຈຊາວຫວຽດນາມທຸກຄົນທີ່ໄດ້ຊ່ວຍເຫຼືອຂ້າພະເຈົ້າໃນທຸກດ້ານຂອງຊີວິດ. ແລະທີ່ສຸດ, ເຂົາເຈົ້າໄດ້ຊ່ວຍໃຫ້ຂ້າພະເຈົ້າເຂົ້າໃຈວ່າ, ເຖິງວ່າຈະມາຈາກວັດທະນະທຳທີ່ແຕກຕ່າງກັນ, ແຕ່ຜູ້ໃດຮັກຊາດ ແລະ ປະຊາຊົນ ຫວຽດນາມ ຈະໄດ້ຮັບຜົນຕອບແທນຫຼາຍກວ່າ!
ທີ່ມາ
![[ຮູບພາບ] ທ່ານປະທານປະເທດ ເລືອງເກື່ອງ ໄດ້ໃຫ້ການຕ້ອນຮັບທ່ານ Pete Hegseth ລັດຖະມົນຕີກະຊວງສົງຄາມ ອາເມລິກາ](https://vphoto.vietnam.vn/thumb/1200x675/vietnam/resource/IMAGE/2025/11/02/1762089839868_ndo_br_1-jpg.webp)
![[ຮູບພາບ] Lam Dong: ຮູບພາບຄວາມເສຍຫາຍພາຍຫຼັງທີ່ສົງໃສວ່າທະເລສາບແຕກຢູ່ Tuy Phong](https://vphoto.vietnam.vn/thumb/1200x675/vietnam/resource/IMAGE/2025/11/02/1762078736805_8e7f5424f473782d2162-5118-jpg.webp)
(0)