ພາສາອັງກິດເປັນພາສາທີສອງໃນໂຮງຮຽນ: ຄວາມເຫັນດີເຫັນພ້ອມແລະຄວາມສະໝັກໃຈ

Tiếng Anh là ngôn ngữ thứ 2 trong nhà trường: Phải có sự đồng thuận, tự nguyện - Ảnh 1. — ຫ້ອງຮຽນພາສາອັງກິດຂອງຫ້ອງຮຽນ 12A2, ໂຮງຮຽນມັດທະຍົມ ເຈິ່ນຟູ໋, ເມືອງ ເຕີນຝູ, ນະຄອນ ໂຮ່ຈິມິນ - ພາບ: NHU HUNG

ດຣ Ali Ahamd, ອະດີດອາຈານສອນພາກວິຊາພາສາອັງກິດ, IBG Kamus Pendidikan Islam, ສະຖາບັນສ້າງຄູຢູ່ມາເລເຊຍ, ຫວ່າງມໍ່ໆມານີ້, ໄດ້ມີກອງປະຊຸມແລກປ່ຽນບົດຮຽນກັບຜູ້ບໍລິຫານການສຶກສາ, ຄູສອນ ແລະ ອໍານວຍການຈຳນວນໜຶ່ງຢູ່ຮ່າໂນ້ຍ, ນະຄອນໂຮ່ຈີມິນ, ເຫວ້ ແລະ ບິ່ງເຢືອງ ກ່ຽວກັບການສອນຄະນິດສາດ ແລະ ວິທະຍາສາດພາສາອັງກິດໂດຍອີງໃສ່ປະສົບການ ແລະ ບົດຮຽນຂອງມາເລເຊຍ.

ນະຄອນໂຮ່ຈິມິນ ຕ້ອງກະກຽມບັນດາປັດໄຈທີ່ຈຳເປັນ, ພິເສດແມ່ນບັນດາມາດຕະການຄັດເລືອກບັນດາໂຮງຮຽນເຂົ້າຮ່ວມນະໂຍບາຍເຮັດໃຫ້ພາສາອັງກິດເປັນພາສາທີ 2 ຢູ່ບັນດາໂຮງຮຽນ. ພິເສດ, ຕ້ອງເອົາໃຈໃສ່ເຖິງຄວາມເຫັນດີເຫັນພ້ອມ ແລະ ຄວາມສະໝັກໃຈຂອງພໍ່ແມ່ນັກຮຽນ.

ທ່ານດຣ Ali Ahamd

* ທ່ານມີຄວາມເຫັນແນວໃດຕໍ່ນະໂຍບາຍຂອງຫວຽດນາມ ໃນການເຮັດໃຫ້ພາສາອັງກິດເປັນພາສາທີ 2 ໃນໂຮງຮຽນ?

– ໃນຄວາມຄິດເຫັນຂອງຂ້າພະເຈົ້າ, ນະໂຍບາຍນີ້ແມ່ນດີຫຼາຍສໍາລັບປະຊາຊົນແລະສັງຄົມ, ຊ່ວຍໃຫ້ນັກສຶກສາມີໂອກາດຫຼາຍຂຶ້ນໃນການເຂົ້າເຖິງພາສາອັງກິດ. ເມື່ອພາສາອັງກິດຂອງນັກຮຽນດີຂຶ້ນ, ເຂົາເຈົ້າຈະມີໂອກາດເຂົ້າເຖິງ ໂລກ ຫຼາຍຂຶ້ນ. ພາຍຫຼັງຮຽນຈົບ, ນັກສຶກສາຍັງຈະມີວຽກເຮັດງານທຳ, ໂອກາດເປັນເຈົ້າການໃນຕະຫຼາດແຮງງານພາຍໃນ ແລະ ຕ່າງປະເທດ.

* ຈາກການປະຕິບັດການສອນວິຊາຄະນິດສາດ, ວິທະຍາສາດ ແລະ ເຕັກໂນໂລຊີເປັນພາສາອັງກິດຢູ່ໂຮງຮຽນສາທາລະນະຂອງມາເລເຊຍ, ທ່ານຄິດວ່າ ຫວຽດນາມ ຕ້ອງກະກຽມແນວໃດເມື່ອປະຕິບັດນະໂຍບາຍນີ້ຢ່າງເປັນທາງການ?

– ການສອນຄະນິດສາດ ແລະ ວິທະຍາສາດພາສາອັງກິດຢູ່ມາເລເຊຍ ມາຮອດປັດຈຸບັນໄດ້ດຳເນີນເປັນ 2 ໄລຍະຄື: ໃນປີ 2003 ລັດຖະບານມາເລເຊຍໄດ້ປະຕິບັດການປະຕິຮູບລະບົບການສຶກສາພາກລັດຄື: ພາສາອັງກິດນຳໃຊ້ເຂົ້າໃນການສອນວິຊາຄະນິດສາດ, ວິທະຍາສາດ ແລະ ເຕັກໂນໂລຊີ.

ມາຮອດປີ 2010, ລັດຖະບານມາເລເຊຍໄດ້ຕັດສິນໃຈຢຸດການສອນວິຊາຄະນິດສາດ, ວິທະຍາສາດ ແລະ ເຕັກໂນໂລຊີເປັນພາສາອັງກິດ. ນັບຕັ້ງແຕ່ປີ 2012, ວິຊາຄະນິດສາດ, ວິທະຍາສາດແລະເຕັກໂນໂລຊີໄດ້ຮັບການສອນໃນ Bahasa ມາເລເຊຍ.

ແຕ່ປີ 2016 ມາຮອດປັດຈຸບັນ, ມາເລເຊຍ ແມ່ນໄດ້ນຳເອົາການຮຽນ-ການສອນຄະນິດສາດ ແລະ ວິທະຍາສາດພາສາອັງກິດຄືນມາດ້ວຍວິທີ ແລະ ວິທີການໃໝ່ ແລະ ປະຈຸບັນໂຄງການນີ້ໄດ້ຮັບຜົນດີ ແລະ ປະສົບຜົນສຳເລັດກັບໂຮງຮຽນຫຼາຍແຫ່ງທີ່ສະໝັກ ກໍ່ຄືນັກຮຽນຫຼາຍຄົນທີ່ຮຽນຢູ່ ແລະ ຍັງພັດທະນາຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງ.

ຕາມຄວາມຄິດເຫັນຂອງຂ້າພະເຈົ້າ, ສິ່ງສຳຄັນທີ່ສຸດ ຫວຽດນາມ ຕ້ອງມີເມື່ອປະຕິບັດນະໂຍບາຍເຮັດໃຫ້ພາສາອັງກິດເປັນພາສາທີ 2 ຢູ່ບັນດາໂຮງຮຽນລວມມີ: ແຫຼ່ງຄູ ແລະ ນັກຮຽນ.

ປັດໄຈຄູອາຈານແມ່ນບັນຫາສໍາຄັນເພື່ອປະຕິບັດນະໂຍບາຍນີ້. ຊັບພະຍາກອນຄູຕ້ອງພຽງພໍໃນປະລິມານ ແລະ ໄດ້ມາດຕະຖານຄຸນນະພາບ. ປັດໄຈນັກຮຽນທີ່ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ກ່າວມານີ້ແມ່ນນັກຮຽນທີ່ໄດ້ຮັບຜົນປະໂຫຍດຈາກການນໍາພາສາອັງກິດເປັນພາສາທີສອງໃນໂຮງຮຽນຕ້ອງໄດ້ຮັບຄວາມຍິນຍອມຈາກພໍ່ແມ່.

ໃນປະເທດມາເລເຊຍ, ຕັ້ງແຕ່ປີ 2003 ເມື່ອການສອນຄະນິດສາດ, ວິທະຍາສາດແລະເຕັກໂນໂລຢີໃນພາສາອັງກິດໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນ, ໃນເວລານັ້ນນັກຮຽນຍັງບໍ່ພ້ອມທີ່ຈະຮຽນຄະນິດສາດແລະວິທະຍາສາດໃນພາສາອັງກິດແລະພໍ່ແມ່ຫຼາຍຄົນບໍ່ເຫັນດີ (ໂດຍສະເພາະພໍ່ແມ່ໃນເຂດຊົນນະບົດ), ດັ່ງນັ້ນນະໂຍບາຍນີ້ລົ້ມເຫລວ.

ຕໍ່ມາ, ໃນປີ 2016, ມາເລເຊຍ ໄດ້ປ່ຽນວິທີການແນະນຳພາສາທີສອງໃນໂຮງຮຽນ ແລະ ປະສົບຜົນສຳເລັດຍ້ອນຄວາມເຫັນດີເຫັນພ້ອມຂອງພໍ່ແມ່ນັກຮຽນ ກໍ່ຄືຄວາມພ້ອມຂອງນັກຮຽນ.

* ທ່ານ, ຊັບພະຍາກອນຄູຄວນກະກຽມແນວໃດເພື່ອປະຕິບັດນະໂຍບາຍເຮັດໃຫ້ພາສາອັງກິດເປັນພາສາທີສອງໃນໂຮງຮຽນ?

– ໃນປະເທດມາເລເຊຍ, ແຫຼ່ງຄູສອນຄະນິດສາດ ແລະ ວິທະຍາສາດພາສາອັງກິດແມ່ນໄດ້ກະກຽມໂດຍການຝຶກອົບຮົມຜູ້ທີ່ບໍ່ມີຄຸນສົມບັດ. ຫຼັກສູດເຫຼົ່ານີ້ຊ່ວຍຄູໃນການປັບປຸງທັກສະທາງພາສາຂອງເຂົາເຈົ້າເຊັ່ນດຽວກັນກັບຄວາມຮູ້ດ້ານວິຊາຊີບຂອງພວກເຂົາເພື່ອໃຫ້ພວກເຂົາສາມາດສອນເປັນພາສາອັງກິດ.

ສະເພາະຄູສອນພາສາອັງກິດທີ່ຍັງບໍ່ທັນມີຄຸນສົມບັດໃນການສອນຄະນິດສາດ ແລະ ວິທະຍາສາດ ຈະໄດ້ຝຶກອົບຮົມທາງດ້ານຄະນິດສາດ ແລະ ວິທະຍາສາດ ເພື່ອໃຫ້ສາມາດສອນວິຊາເຫຼົ່ານີ້ເປັນພາສາອັງກິດໄດ້. ຂະນະດຽວກັນຄູທີ່ສອນວິຊາຄະນິດສາດ ແລະ ວິທະຍາສາດແຕ່ບໍ່ທັນມີຄວາມສາມາດໃນການສອນພາສາອັງກິດຈະໄດ້ຮັບການຝຶກອົບຮົມພາສາອັງກິດ...

ສະນັ້ນ, ຂ້າພະເຈົ້າຄິດວ່າ ຫວຽດນາມ ຍັງຕ້ອງກະກຽມແຫຼ່ງກຳລັງໂດຍອີງໃສ່ການຕີລາຄາຄຸນນະພາບຄູສອນ ແລະ ບຳລຸງສ້າງຄືນໃໝ່ເພື່ອກະກຽມໃຫ້ແກ່ການປະຕິບັດໂຄງການ.

* ນະຄອນໂຮ່ຈິມິນ ຄາດວ່າຈະແມ່ນນະຄອນທຳອິດຂອງຫວຽດນາມ ໃນການທົດລອງນະໂຍບາຍເຮັດໃຫ້ພາສາອັງກິດເປັນພາສາທີ 2 ຢູ່ບັນດາໂຮງຮຽນ. ເຈົ້າມີຄຳແນະນຳອັນໃດສຳລັບນະຄອນໂຮ່ຈີມິນ?

– ມາເລເຊຍປະສົບຄວາມລົ້ມເຫຼວເປັນຄັ້ງທຳອິດເມື່ອພະຍາຍາມນຳເອົາວິຊາຄະນິດສາດ, ວິທະຍາສາດ, ເຕັກໂນໂລຊີເຂົ້າໂຮງຮຽນສາທາລະນະໂດຍໃຊ້ພາສາອັງກິດ, ແຕ່ປະສົບຜົນສຳເລັດເທື່ອທີສອງ.

ເພື່ອປະສົບຜົນສຳເລັດເປັນເທື່ອທີ 2, ກະຊວງສຶກສາຂອງມາເລເຊຍໄດ້ອອກມາດຖານທີ່ໂຮງຮຽນຕ້ອງຕອບສະໜອງຄື: ໂຮງຮຽນຕ້ອງມີຊັບພະຍາກອນຢ່າງພຽງພໍ; ອໍານວຍການ ແລະ ຄູສອນຕ້ອງກຽມພ້ອມທີ່ຈະຈັດຕັ້ງປະຕິບັດໂຄງການ; ໂຄງການຕ້ອງໄດ້ຮັບການຍິນຍອມເຫັນດີຈາກພໍ່ແມ່ແລະໂຮງຮຽນຕ້ອງບັນລຸການປະຕິບັດການຝຶກອົບຮົມໃນເວລາທີ່ການປະຕິບັດໂຄງການກ່ອນທີ່ຈະສາມາດສືບຕໍ່.