ສິ່ງທ້າທາຍອັນໃຫຍ່ຫຼວງໃນເວລາສອນພາສາອັງກິດພາກບັງຄັບຈາກຊັ້ນປໍ 1

TPO - ຜູ້ຊ່ຽວຊານແລະຄູສອນກ່າວວ່າການແນະນໍາພາສາອັງກິດເປັນພາສາທີສອງໃນໂຮງຮຽນປະເຊີນກັບສິ່ງທ້າທາຍຫຼາຍຢ່າງ, ລວມທັງການຂາດແຄນຄູ. ບໍ່ຕ້ອງເວົ້າເຖິງ, ຄູສອນທີ່ບໍ່ມີທັກສະພາສາອັງກິດທີ່ດີແລະມີຄວາມຜິດພາດໃນການອອກສຽງເຮັດໃຫ້ນັກຮຽນອອກສຽງຜິດຕັ້ງແຕ່ເລີ່ມຕົ້ນ. ການຮຽນຮູ້ພາສາອັງກິດກ່ອນໄວອັນຄວນກາຍເປັນອັນຕະລາຍຫຼາຍກ່ວາຜົນປະໂຫຍດ.

Báo Tiền Phong•06/11/2025

ລັດຖະບານ ຫາກໍ່ຮັບຮອງເອົາໂຄງການ “ເຮັດໃຫ້ພາສາອັງກິດເປັນພາສາທີ່ສອງໃນໂຮງຮຽນໄລຍະ 2025-2035, ມີວິໄສທັດຮອດປີ 2045”.

ເປົ້າໝາຍຂອງໂຄງການແມ່ນເຮັດໃຫ້ພາສາອັງກິດເປັນພາສາທີ 2 ໃນບັນດາໂຮງຮຽນຢູ່ຫວຽດນາມ; ພາສາອັງກິດໄດ້ຖືກນໍາໃຊ້ຢ່າງກວ້າງຂວາງ, ເປັນປະຈໍາ, ແລະປະສິດທິຜົນໃນການສິດສອນແລະການສື່ສານໃນໂຮງຮຽນ.

ເປັນທີ່ສັງເກດວ່າໂຮງຮຽນລັດທັງໝົດໃນທົ່ວປະເທດຈະສອນພາສາອັງກິດແບບບັງຄັບແຕ່ຊັ້ນປໍ 1 ແທນຊັ້ນປໍ 3 ດັ່ງໃນປັດຈຸບັນ.

ຜູ້ອຳນວຍການໂຮງຮຽນປະຖົມແຫ່ງໜຶ່ງໃນ ນະຄອນຫຼວງຮ່າໂນ້ຍ ໃຫ້ຮູ້ວ່າ: ເພື່ອປະຕິບັດໂຄງການສຶກສາທົ່ວໄປປີ 2018 ເຊິ່ງຕ້ອງການພາສາອັງກິດແຕ່ຊັ້ນ 4 ໂຮງຮຽນຕ້ອງປະສົບກັບຄວາມຫຍຸ້ງຍາກຍ້ອນຂາດຄູ. ປະຈຸບັນໂຮງຮຽນມີ 42 ຫ້ອງ ແຕ່ມີຄູສອນພຽງແຕ່ 2 ຄົນເທົ່ານັ້ນທີ່ສອນພາສາອັງກິດສຳລັບຊັ້ນປໍ 3, 4, ແລະ 5, ສະນັ້ນ ຄູສອນຈຶ່ງເຄັ່ງຄັດໃນການສອນ “ເກີນໂຄຕ້າ”.

hs tieu hoc.jpg — ໂຮງຮຽນຈະສອນພາສາອັງກິດເປັນວິຊາບັງຄັບແຕ່ຊັ້ນປໍ 1 ແທນຊັ້ນປໍ 3 ດັ່ງປັດຈຸບັນ.

ນອກນີ້, ໂຮງຮຽນຕ້ອງປະຕິບັດການແກ້ໄຂການເຊັນສັນຍາຄູ ແລະ ເຊື່ອມໂຍງກັບສູນພາສາຕ່າງປະເທດ. ແນວໃດກໍ່ຕາມ, ຄູສອນສັນຍາມີເງິນເດືອນຕໍ່າ ແລະບໍ່ມີສັນຍາ. ບາງຄົນພຽງແຕ່ເຊັນສັນຍາ 1-2 ປີແລ້ວເຊົາ, ໂຮງຮຽນຕ້ອງຊອກຫາຄູສອນອື່ນໆ.

ຕາມການຊີ້ນຳຂອງຄູຜູ້ນີ້, ການສອນພາສາອັງກິດແຕ່ຍັງນ້ອຍແມ່ນສິ່ງທີ່ໂຮງຮຽນປາຖະໜາ, ແຕ່ເພື່ອໃຫ້ໄດ້ຮັບປະສິດທິຜົນ, ກໍ່ຕ້ອງມີຄູອາຈານ ແລະ ເງື່ອນໄຂໃນຫ້ອງຮຽນຢ່າງພຽງພໍ.

"ປະຈຸບັນ, ຈໍານວນນັກຮຽນຕໍ່ຫ້ອງຮຽນຍັງມີຫຼາຍກວ່າ 40 ຄົນ, ແລະການຂາດຄູສອນແມ່ນສິ່ງທ້າທາຍອັນໃຫຍ່ຫຼວງສໍາລັບການສອນພາສາອັງກິດຢູ່ໃນໂຮງຮຽນ," ນາງເວົ້າ.

ການຂາດແຄນຄູຢ່າງຮ້າຍແຮງ

ຮອງສາດສະດາຈານ ດຣ ບຸ່ຍແມ້ງຮຸ່ງ, ຫົວໜ້າຜູ້ປະສານງານ, ຄະນະພັດທະນາຫຼັກສູດ ການສຶກສາ ທົ່ວໄປ 2018, ໃຫ້ຮູ້ວ່າ: ໂຄງການການສຶກສາທົ່ວໄປ 2018 ໄດ້ກຳນົດວ່າ ໃນຊັ້ນ 1 ແລະ 2, ນັກຮຽນສາມາດຮຽນພາສາອັງກິດເປັນວິຊາເລືອກໄດ້, ເວລາຮຽນບໍ່ເກີນ 70 ໄລຍະ/ປີ ຫຼື 2 ພາກ/ອາທິດ. ຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ໃນຊຸມປີມໍ່ໆມານີ້, ນັກຮຽນຈາກຫຼາຍໂຮງຮຽນ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນໂຮງຮຽນເອກະຊົນແລະໂຮງຮຽນສາທາລະນະໃນຕົວເມືອງໃຫຍ່, ໄດ້ເລືອກຮຽນພາສາອັງກິດຕັ້ງແຕ່ຊັ້ນ 1. ການເຮັດໃຫ້ວິຊາພາກບັງຄັບນີ້ເຫັນໄດ້ໃນແງ່ບວກວ່າເປັນການສ້າງໂອກາດເທົ່າທຽມກັນສໍາລັບນັກຮຽນທຸກຄົນ.

ຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ນະໂຍບາຍນີ້ເຮັດໃຫ້ເກີດສິ່ງທ້າທາຍຫຼາຍຢ່າງ. ອັນໜຶ່ງແມ່ນພະນັກງານການສອນຈະຂາດແຄນຢ່າງໜັກໜ່ວງ. ຂໍ້ມູນຈາກກະຊວງສຶກສາທິການ ແລະ ກີລາ ສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າ, ໂດຍທົ່ວໄປແລ້ວ, ສໍາລັບຍຸດທະສາດເຮັດໃຫ້ພາສາອັງກິດເປັນ “ພາສາທີສອງໃນໂຮງຮຽນ”, ໃນປີ 2030, ທົ່ວປະເທດຈະຕ້ອງການຄູສອນພາສາອັງກິດໃນໂຮງຮຽນອະນຸບານ ແລະ ປະຖົມຕື່ມອີກ 22,000 ຄົນ. ຄຸນນະພາບຂອງພະນັກງານການສອນພາສາອັງກິດເພື່ອຕອບສະຫນອງຄວາມຕ້ອງການຍັງເປັນຄໍາຖາມໃຫຍ່.

ຖ້າບໍ່ມີວິທີການສອນທີ່ເໝາະສົມ, ມັນຈະສ້າງພາລະການຮຽນອັນໃຫຍ່ຫຼວງໃຫ້ແກ່ນັກຮຽນ. ນັບແຕ່ຊັ້ນ ມ1 ເປັນຕົ້ນມາ, ນັກຮຽນຕ້ອງໃຊ້ເວລາຫຼາຍພໍສົມຄວນກັບການຂຽນພາສາຫວຽດນາມ, ຕ້ອງໄດ້ຝຶກຝົນຫຼໍ່ຫຼອມຫຼາຍຮູບແບບ ແລະ ພັດທະນາທັກສະ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນການອ່ານ ແລະ ຂຽນ.

ໃນໄວໜຸ່ມ (ຊັ້ນອະນຸບານ ແລະ ປະຖົມປະຖົມ), ນັກຮຽນຫຼາຍຄົນມີຄວາມສາມາດປັບຕົວເຂົ້າກັບພາສາໃໝ່ໄດ້ເປັນຢ່າງດີ, ສະດວກຫຼາຍສຳລັບການຮຽນພາສາຕ່າງປະເທດ ຄຽງຄູ່ກັບການຮຽນພາສາຫວຽດນາມ. ແຕ່ມີນັກສຶກສາອີກຫຼາຍຄົນບໍ່ມີຄວາມສາມາດນັ້ນ, ແລະ ການຮຽນອ່ານ ແລະ ຂຽນພາສາຫວຽດນາມ ແມ່ນສິ່ງທ້າທາຍສຳລັບເຂົາເຈົ້າ.

“ສຳລັບນັກຮຽນຊົນເຜົ່າ, ນອກຈາກພາສາຫວຽດນາມແລ້ວ, ເຂົາເຈົ້າຍັງສາມາດຮຽນພາສາຊົນເຜົ່າໄດ້ອີກ. ຖ້າເພີ່ມພາສາອັງກິດ, ເຂົາເຈົ້າຕ້ອງຮຽນ 3 ພາສາໄປພ້ອມໆກັນ”, ຮອງສາດສະດາຈານ ດຣ.

ຕາມທ່ານຮອງສາດສະດາຈານ Hung ແລ້ວ, ອີກບັນຫາໜຶ່ງແມ່ນປຶ້ມແບບຮຽນພາສາອັງກິດໃນປະຈຸບັນໄດ້ຖືກສັງລວມຕາມມາດຕະຖານຜົນຜະລິດຂອງໂຄງການສຶກສາທົ່ວໄປປີ 2018, ເວລາຮຽນຢູ່ຂັ້ນປະຖົມແມ່ນ 3 ປີເທົ່ານັ້ນ. ຖ້າການສອນຖືກບັງຄັບແຕ່ປ.1, ມາດຕະຖານຜົນຜະລິດຂອງປ.5, ແລະປ.9ແລະປ.12ຈະຖືກຍົກຂຶ້ນບໍ? ຖ້າຍົກຂຶ້ນມາ, ໂຄງການ ແລະ ປຶ້ມແບບຮຽນພາສາອັງກິດທັງໝົດຈະຕ້ອງຖືກລວບລວມຄືນໃໝ່ບໍ? ເຫຼົ່ານີ້ແມ່ນຄໍາຖາມທີ່ຕ້ອງໄດ້ຮັບການພິຈາລະນາ.

ອາຈານທີ່ອອກສຽງບໍ່ຖືກຕ້ອງຈະທຳຮ້າຍຫຼາຍກ່ວາດີ.

ທ່ານກ່າວວ່າ, ແຜນຮ່າງການກະກຽມ 5 ປີແມ່ນບໍ່ຍາວປານໃດ, ເພາະພຽງພໍພຽງ 2 ຫຼັກສູດຂອງຄູສອນພາສາອັງກິດຂອງນັກສຶກສາມະຫາວິທະຍາໄລ.

ໃນດ້ານວິທີການ, ຖ້າຄູສອນບໍ່ເກັ່ງພາສາອັງກິດ ແລະ ບໍ່ຮູ້ວິທີໃຊ້ປະໂຫຍດຈາກການຊ່ວຍເຫຼືອຂອງເຄື່ອງຈັກ ແລະ ເຕັກໂນໂລຊີ, ຄວາມຜິດພາດການອອກສຽງຂອງຄູສາມາດຖ່າຍທອດໃຫ້ນັກຮຽນໄດ້, ເຮັດໃຫ້ການອອກສຽງຜິດຕັ້ງແຕ່ເລີ່ມຕົ້ນ, ເຊິ່ງຍາກທີ່ຈະແກ້ໄຂພາຍຫຼັງ. ການຮຽນຮູ້ໃນຕອນຕົ້ນຈະກາຍເປັນອັນຕະລາຍຫຼາຍກ່ວາຜົນປະໂຫຍດ.

ອີງຕາມຜູ້ຊ່ຽວຊານ, ໂຄງການແລະປື້ມແບບຮຽນສາມາດຍັງຄົງຢູ່ຄືກັນຖ້າພາສາອັງກິດຖືກສອນຢູ່ໃນຊັ້ນຮຽນທີ 1 ແລະ 2 ໃນລັກສະນະດຽວກັນກັບສອງສາມປີຜ່ານມາ, ພຽງແຕ່ປ່ຽນຈາກທາງເລືອກມາເປັນແບບບັງຄັບ. ໃນ 2 ປີທໍາອິດຂອງໂຮງຮຽນປະຖົມ, ນັກຮຽນສ່ວນໃຫຍ່ໄດ້ຮູ້ຈັກແລະຝຶກການສື່ສານພາສາອັງກິດໂດຍຜ່ານກິດຈະກໍາການຮຽນຮູ້ທີ່ຈັດໂດຍຄູສອນໂດຍການຊ່ວຍເຫຼືອທີ່ມີປະສິດທິພາບຂອງເຄື່ອງຈັກແລະເຕັກໂນໂລຢີ.

ເວລາຮຽນຄວນຖືກຈຳກັດໃຫ້ປະມານ 70 ຊ່ວງ/ປີຄືເກົ່າ (ເມື່ອຍັງສອນເປັນວິຊາເລືອກ).

ການສອນພາສາອັງກິດເປັນ “ພາສາທີສອງຢູ່ໂຮງຮຽນ” ຕ້ອງໄດ້ຮັບການຕີລາຄາໃນສະພາບການປະຕິບັດໂຄງການຂອງຫວຽດນາມ ດ້ວຍເປົ້າໝາຍສະເພາະ ແລະ ບັນລຸໄດ້.

ອັນນີ້ຄວນຖືເປັນຍຸດທະສາດໄລຍະຍາວ, ໝາກຜົນຂອງການຄົ້ນຄວ້າວິທະຍາສາດຢ່າງເລິກເຊິ່ງ ແລະ ແທດເໝາະກັບສະພາບຕົວຈິງຂອງປະເທດ, ພ້ອມກັນຈັດຕັ້ງປະຕິບັດ, ສຳຫຼວດ ແລະ ປະເມີນຜົນ ເພື່ອໃຫ້ນະວັດຕະກຳການສຶກສາຖືກທິດ ແລະ ນຳໃຊ້ແຫຼ່ງການລົງທຶນຢ່າງມີປະສິດທິຜົນ.

ຊັບພະຍາກອນແຫ່ງຊາດຂອງພວກເຮົາມີຈໍາກັດ, ການລົງທຶນຫຼາຍເກີນໄປໃນການສອນພາສາອັງກິດແນ່ນອນຈະສົ່ງຜົນກະທົບຕໍ່ການສອນວິຊາທີ່ສໍາຄັນອື່ນໆ.

ທີ່ມາ: https://tienphong.vn/thach-thuc-lon-khi-day-tieng-anh-bat-buoc-tu-lop-1-post1793900.tpo