ຈາກຫ້ອງບັນຍາຍເຖິງວັນນະຄະດີ

ຫວ່າງມໍ່ໆມານີ້, ໂຮງຮຽນສຶກສາ ແລະ ຄະນະວິທະຍາສາດການເມືອງ, ວິທະຍາສາດສັງຄົມ ແລະ ມະນຸດວິທະຍາ (ມະຫາວິທະຍາໄລ ເກີ່ນເທີ) ໄດ້ຈັດຕັ້ງການພົບປະ ແລະ ແລກປ່ຽນກັບນັກກະວີ ເຈີ່ນດ້າຍກວາງ ດ້ວຍຫົວຂໍ້ວ່າ “ບົດກະວີທີ່ບໍ່ມີເວລາ”. ໂຄງການດັ່ງກ່າວຖືວ່າເປັນ “ບົດຮຽນໃຫຍ່” ທີ່ເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມສົນໃຈ, ໂດຍສະເພາະບັນດານັກສຶກສາສາຂາວັນນະຄະດີ.

Báo Cần Thơ•05/11/2025

ນັກສຶກສາໄດ້ຕັ້ງຄຳຖາມ ແລະ ພົວພັນກັບນັກກະວີ ເຈີ່ນດ້າຍກວາງ.

ຫໍເຕົ່າຂອງມະຫາວິທະຍາໄລ ເກີ່ນເທີ ດ້ວຍປະມານ 1.300 ທີ່ນັ່ງເຕັມໄປແຕ່ຕົ້ນປີ, ທຸກຄົນໄດ້ຊົມເຊີຍການປະກົດຕົວຂອງນັກກະວີ ເຈີ່ນດ້າຍກວາງ. ແລະເມື່ອລາວເຂົ້າໄປໃນຫ້ອງໂຖງ, ບັນຍາກາດເບິ່ງຄືວ່າຈະລະເບີດຂຶ້ນດ້ວຍສຽງຊົມເຊີຍແລະຕົບມື. ສິ່ງດັ່ງກ່າວສະແດງໃຫ້ເຫັນເຖິງຈຸດດຶງດູດຂອງລາຍການກໍ່ຄືບົດກະວີຂອງ ເຈີ່ນດ້າຍກວາງ, ເຖິງວ່າມີຫຼາຍບົດກະວີຖືກແຕ່ງເມື່ອເກືອບ 60 ປີກ່ອນກໍ່ຕາມ.

ເວທີດັ່ງກ່າວມີໂຕະ ແລະດອກໄມ້ສົດເພື່ອເຊີນຜູ້ເວົ້າມາສົນທະນາ, ແຕ່ນັກກະວີ ເຈິ່ນດ້າຍກວາງ ເວົ້າຕະຫຼົກວ່າ ຢາກ “ຢືນເວົ້າ” ເພື່ອໂອ້ລົມກັບຜູ້ຟັງ, ເຊິ່ງທ່ານເຄີຍປຽບທຽບກັບ “ເທບພະເຈົ້າ”. ນັກກະວີເປີດດ້ວຍບົດເພງພື້ນເມືອງ: “ແຄ໋ງຮ່ວາມີເຂົ້າຂາວ ແລະ ນ້ຳສະອາດ/ ໃຜໄປກໍບໍ່ຢາກກັບຄືນ” ເພື່ອຍ້ອງຍໍຊົມທິວທັດທີ່ສວຍງາມ ແລະ ໂດຍສະເພາະແມ່ນຊາວເມືອງ ແຄ໋ງຮ່ວາ ມີນ້ຳໃຈຈິງໃຈ, ມີສະເໜ່, ຮັກແພງ, ຮັກວັນນະຄະດີ. “ເຂົ້າຂາວ ແລະ ນ້ຳສະອາດ” - ພິເສດຂອງແຂວງ ແຄ໋ງຮ່ວາ, ກໍ່ແມ່ນໄດ້ຮັບການສ້າງຂຶ້ນດ້ວຍມື, ແຮງງານ ແລະ ຄວາມຮັກແພງຂອງຊາວ ເກີ່ນເທີ. ທ່ານຍັງໄດ້ກ່າວເຖິງຊາວກະສີກອນຄົນໜຶ່ງທີ່ມັກກາບກອນແລະມີຮີດຄອງປະເພນີຂອງວັນນະຄະດີ.

ຕໍ່ໄປ, ບົດຂຽນກ່ຽວກັບ “ເຂົ້າຂອງບ້ານເຮົາ”, “ບໍ່ຄືນມາ, ຄຳ”, “ແມ່ເຈັບ”… ແມ່ນຜູ້ຂຽນເອງໄດ້ເລົ່າໃຫ້ຟັງ, ຈາກເນື້ອໃນຂອງບົດປະພັນເຖິງຄຳເວົ້າໃນບົດກະວີ. ສິລະປະການເລົ່ານິທານຂອງນັກກະວີ ເຈິ່ນດ້າຍກວາງ ແມ່ນມີຄວາມດຶງດູດໃຈ, ເບີກບານມ່ວນຊື່ນ, ມີສະຕິປັນຍາ ແຕ່ສອດຄ່ອງກັນ, ຄືກັບບົດປະພັນທີ່ດີ. ຜ່ານນັ້ນ, ທ່ານຜູ້ຟັງຈຶ່ງເຂົ້າໃຈຄຳສັບທີ່ສັບສົນກວ່າໃນບົດກະວີ “ເຂົ້າຂອງບ້ານເຮົາ” ຫຼື ເນື້ອໃນທີ່ໜ້າຮັກຂອງບົດປະພັນ “ເປັນຫຍັງບໍ່ກັບມາ, ຄຳ” ຂອງນັກກະວີອາຍຸບໍ່ເຖິງ 10 ປີ…

ອາດເວົ້າໄດ້ວ່າ, ນັບແຕ່ດົນນານມາແລ້ວ, ນັກສຶກສາມະຫາວິທະຍາໄລ Can Tho ໄດ້ສຳຜັດກັບວັນນະຄະດີຢ່າງຄົບຖ້ວນໂດຍຜ່ານໂຄງການແລກປ່ຽນທີ່ມີຄວາມໝາຍຫຼາຍ. ກ່ອນນີ້ 30-40 ປີ, ມະຫາວິທະຍາໄລ ແຄ໋ງຮ່ວາ ໄດ້ເຊີນນັກກະວີ ຊວນດ້ຽນ, ເຈີ່ນວັນ, ວຽນເຟືອງ... ມາແລກປ່ຽນຢູ່ຫໍເຕົ່າ, ໄດ້ຮັບຜົນດີເປັນຢ່າງດີ ແລະ ປະຈຸບັນຂົວແຫ່ງນີ້ໄດ້ຮັບການກໍ່ສ້າງແລ້ວ.

ໃນຈຳນວນນັກສຶກສາ 1.000 ກວ່າຄົນທີ່ເຂົ້າຮ່ວມ, ສ່ວນຫຼາຍແມ່ນນັກສຶກສາຈາກກົມຮຽນວັນນະຄະດີ ແລະ ວັນນະຄະດີມະຫາວິທະຍາໄລ ແຄ໋ງຮ່ວາ. ພວກເຂົາເຈົ້າໄດ້ເອົາໃຈໃສ່ປະຕິບັດຕາມໂຄງການ, ຄືກັບວ່າມັນເປັນບົດຮຽນທີ່ດີ, "ຄົນທີ່ແທ້ຈິງ, ເຫດການທີ່ແທ້ຈິງ", ການເດີນທາງຈາກຫ້ອງບັນຍາຍໄປສູ່ວັນນະຄະດີ. ພວກຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ພົບປະນັກວັນນະຄະດີ ຫງວຽນດຶກມິງ, ນັກປະພັນຜູ້ໄດ້ຮັບລາງວັນການປະກວດບົດກະວີນະຄອນເກີນເທີ, ແລະ ໄດ້ເຂົ້າຮ່ວມສະມາຄົມນັກປະພັນນະຄອນໃນກາງປີນີ້, ໃນລາຍການນີ້. Duy Minh ໄດ້ຮັບຟັງຢ່າງເອົາໃຈໃສ່ ແລະ ໄດ້ຕັ້ງຄຳຖາມຕອບສະໜອງກັບນັກກະວີ ເຈີ່ນດ້າຍກວາງ. ທ່ານ Duy Minh ໃຫ້ຮູ້ວ່າ: “ໂຄງການແລກປ່ຽນແມ່ນມີປະໂຫຍດ ແລະ ມີຄວາມຈຳເປັນສຳລັບພວກນັກສຶກສາວັນນະຄະດີ, ພວກເຮົາບໍ່ພຽງແຕ່ໄດ້ເຂົ້າໃຈນັກຂຽນ ແລະ ວຽກງານຂອງເພິ່ນເທົ່ານັ້ນ, ຫາກຍັງມີຄວາມຮັກແພງໃນວັນນະຄະດີອີກດ້ວຍ.”

ສ່ວນລາຍການແລກປ່ຽນແມ່ນມີຄວາມຄຶກຄື້ນມ່ວນຊື່ນກັບບັນດານັກຮຽນຕັ້ງຄຳຖາມກັບນັກກະວີ ເຈີ່ນດ້າຍກວາງ, ບັງຄັບໃຫ້ຜູ້ຟັງລົງມາເພື່ອຮັບຟັງ ແລະ ຕອບ. Le Khanh Huy, ນັກສຶກສາສາຂາວັນນະຄະດີ, ແບ່ງປັນວ່າ: ລາວໄດ້ຮ່ຳຮຽນ ແລະ ອ່ານບົດກະວີຂອງຕົນຫຼາຍບົດ. ຄວາມຮູ້ສຶກທີ່ໄດ້ຢືນຢູ່ຄຽງຂ້າງລາວ, ການພົວພັນແລະຟັງລາວເລົ່າເລື່ອງກ່ຽວກັບວຽກງານເຫຼົ່ານັ້ນແມ່ນໜ້າສົນໃຈຫຼາຍ. ຍ້ອນແນວນັ້ນ, ລາວຮູ້ສຶກຮັກວັນນະຄະດີ ແລະ ສາຂາວິຊາການສຶກສາຂອງລາວຫຼາຍຂຶ້ນ.

ຈາກຫ້ອງບັນຍາຍເຖິງວັນນະຄະດີ, ການເດີນທາງແມ່ນນໍາພາຜ່ານໂຄງການແລກປ່ຽນວິຊາການ.

ບົດຄວາມ ແລະ ພາບ: ດຸ້ຍ ຄຸ້ຍ

ທີ່ມາ: https://baocantho.com.vn/tu-giang-duong-den-van-chuong-a193467.html