“ເຕົາອົບ” ສິລະປະຂອງກວາງນາມ

ໜັງສືພິມບໍ່ພຽງແຕ່ແມ່ນສະຖານທີ່ນັກສິລະປິນ, ນັກປະພັນແຂວງ ກວາງນາມ ສົ່ງຜົນງານຂອງຕົນເທົ່ານັ້ນ, ຫາກຍັງກາຍເປັນ “ບ່ອນລ້ຽງເດັກ” ແລະ ສະຖານທີ່ທີ່ເຂົາເຈົ້າໄດ້ຝາກຮອຍຕີນກາໃນການເດີນທາງທີ່ສ້າງສັນ...

ວາລະສານ Dat Quang, ​ແມ່ນ​ໜຶ່ງ​ໃນ​ບັນດາ​ສື່​ມວນ​ຊົນ​ທີ່​ເປັນ “​ໂຮງຮຽນ​ລ້ຽງ​ດູ” ​ແລະ ​ເປັນ​ແຫຼ່ງລະດົມ​ກຳລັງ​ໃຈ​ທີ່​ມີ​ຫົວຄິດ​ປະດິດ​ສ້າງ​ຂອງ​ບັນດາ​ນັກ​ສິລະ​ປິນ. ຮູບພາບ: BA

ດິນດີ

ນັກ​ກະວີ ຫງວຽນ​ເຕີນ​ໄອ ມີ​ບົດ​ກະວີ​ຄັ້ງ​ທຳ​ອິດ​ຂອງ​ຕົນ​ໄດ້​ພິມ​ຈຳໜ່າຍ 40 ປີ​ກ່ອນ - ​ໃນ​ໜັງສືພິມ Thieu Nien Tien Phong ດ້ວຍ​ບົດ​ກະວີ “ຄວາມ​ປະ​ທັບ​ໃຈ” ກ່ຽວ​ກັບ​ຮູບ​ເງົາ “Diem Hen”. ​ແຕ່​ຫຼັງ​ຈາກ​ທີ່​ມີ​ຄວາມ​ສຸກ “ຄັ້ງ​ທຳ​ອິດ” ກໍ​ບໍ່​ຮອດ 27 ປີ​ຕໍ່​ມາ - ​ໃນ​ປີ 2010, ລາວ​ໄດ້​ພິມ​ບົດ​ກະວີ​ອີກ​ເທື່ອ​ໜຶ່ງ, ດ້ວຍ​ບົດ​ກະວີ​ກ່ຽວ​ກັບ​ແມ່, ​ໄດ້​ລົງ​ພິມ​ໃນ​ວາລະສານ Dat Quang.

ນັບແຕ່ນີ້ເປັນຕົ້ນໄປ, ບັນດາຜົນງານຂອງ ຫງວຽນເຕິນອ້ຍ ບໍ່ພຽງແຕ່ເປັນບົດກະວີເທົ່ານັ້ນ ຫາກຍັງມີເລື່ອງສັ້ນ, ບົດວິຈານ, ບົດວິພາກວິຈານ – ໜັງສືພິມ ກວາງນາມ , ວາລະສານ ດັ໋ດກວາງ, ວາລະສານວັດທະນະທຳ ກວາງນາມ ແລະ ໜັງສືພິມ ແລະ ວາລະສານອື່ນໆຢູ່ທ້ອງຖິ່ນຕ່າງໆອີກດ້ວຍ.

"ຂ້ອຍຮູ້ສຶກເຖິງຄວາມອົບອຸ່ນແລະຄວາມໃກ້ຊິດໃນເວລາທີ່ວຽກງານຂອງຂ້ອຍຖືກເລືອກລົງພິມໃນຫນັງສືພິມບ້ານເກີດຂອງຂ້ອຍ. ສໍາລັບຂ້ອຍ, ມັນບໍ່ພຽງແຕ່ເປັນບ່ອນທີ່ຫນ້າເຊື່ອຖືທີ່ຈະສົ່ງວຽກຂອງຂ້ອຍເທົ່ານັ້ນ, ແຕ່ຍັງເປັນພື້ນທີ່ທີ່ເຫມາະສົມທີ່ສຸດສໍາລັບຂ້ອຍທີ່ຈະປະຕິບັດການຂຽນຂອງຂ້ອຍແລະພະຍາຍາມສ້າງ."

​ເຊັ່ນ​ດຽວ​ກັນ, ນັກ​ປະພັນ​ສຸພາ​ນຸວົງ​ຜູ້​ໜຶ່ງ​ຂອງ​ແຂວງ​ກວາງ​ນາມ​ໃນ​ປະຈຸ​ບັນ, ​ໂຮ​ນລັງ ​ໃຫ້​ຮູ້​ວ່າ: ​ໂດຍ​ກົງ​ກັບ​ໜັງສືພິມ - ໜັງສືພິມ ​ແລະ ວາລະສານ​ຂອງ​ບ້ານ​ເກີດ​ເມືອງ​ນອນ - ນາງ​ມີ​ຄວາມ​ໝັ້ນ​ໃຈ​ໃນ​ເສັ້ນທາງ​ວັນນະຄະດີ.

ນອກຈາກ 2 ວາລະສານ ພິເສດ ວັນນະຄະດີ ແລະ ສິລະປະ ຄື ດັ໋ດກວາງ ແລະ ຫວຸງ ແທງ ກີ ແລ້ວ, ນາງ ຍັງ ໄດ້ ຮັບ ຄໍາ ແນະ ນໍາ ແລະ ກໍາລັງ ໃຈ ຈາກ ບັນນາທິການ ໜັງສືພິມ ກວາງນາມ. “ຄວາມ​ສະ​ໜິດ​ສະ​ໜົມ​ແລະ​ສະ​ໜິດ​ສະ​ໜົມ​ຂອງ​ບັນ​ດາ​ບັນ​ນາ​ທິ​ການ​ຊ່ວຍ​ໃຫ້​ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ​ມີ​ຄວາມ​ໝັ້ນ​ໃຈ​ຫລາຍ​ຂຶ້ນ​ໃນ​ການ​ເດີນ​ທາງ​ເພື່ອ​ເອົາ​ຊະ​ນະ​ດ້ວຍ​ຕົນ​ເອງ” - Ho Loan ຢືນ​ຢັນ.

ເມື່ອເລືອກບໍລິການຖ່າຍຮູບເປັນອາຊີບ, ນັກຖ່າຍຮູບໜຸ່ມ ເລ ຕົງຄາງ ບໍ່ເຄີຍຄິດເລີຍວ່າມື້ໜຶ່ງລາວຈະກາຍເປັນຊ່າງພາບສິລະປະມືອາຊີບ ແລະ ໄດ້ຮັບການຍອມຮັບວ່າເປັນຊ່າງຖ່າຍຮູບທີ່ເໝາະສົມ.

​ແຕ່​ມີ​ເທື່ອ​ໜຶ່ງ, ພາຍຫຼັງ​ຖ່າຍ​ຮູບ “ງາມ​ງາມ” ​ແລ້ວ, ​ແຄ໋ງຮ່ວາ​ໄດ້​ພະຍາຍາມ​ສົ່ງ​ໃຫ້​ວາລະສານ​ດັ໋ກກວາງ ​ແລະ​ໄດ້​ພິມ​ຈຳໜ່າຍ. ຫຼັງຈາກນັ້ນ, ເລຕົງຄາງໄດ້ສຸມໃສ່ການຖ່າຍຮູບສິລະປະຫຼາຍຂຶ້ນ, ຈໍານວນວຽກງານຂອງລາວໄດ້ຖືກຄັດເລືອກເພື່ອຕີພິມນັບມື້ນັບເພີ່ມຂຶ້ນ.

ພາຍຫຼັງ ດັ໋ດກວາງ, ຈາກ​ການ​ເຊື່ອມ​ໂຍງ ​ແລະ ​ແນະນຳ​ຂອງ​ບັນນາທິການ​ໜັງສືພິມ ກວາງ​ນາມ, ​ແຄ໋ງຮ່ວາ ​ເລີ່​ມຂຽນ​ດ້ວຍ​ຄວາມ​ຕັ້ງ​ໃຈ​ກວ່າ, ຮູບ​ຖ່າຍ​ຂອງ​ຕົນ​ຈຶ່ງ​ໄດ້​ປະກົດ​ຕົວ​ຢູ່​ບັນດາ​ໜັງສືພິມ​ຢ່າງ​ບໍ່​ຢຸດ​ຢັ້ງ.

“ຂອບໃຈໜັງສືພິມ ແລະ ວາລະສານທີ່ຂ້ອຍໄດ້ຮ່ວມມືກັນ ບໍ່ພຽງແຕ່ເປັນບ່ອນ “ກວດກາຄຸນນະພາບວຽກງານຂອງຂ້ອຍເທົ່ານັ້ນ ແຕ່ຍັງເປັນບ່ອນບຳລຸງສ້າງຄວາມຄິດສ້າງສັນອີກດ້ວຍ. ມີຫຼາຍຄັ້ງທີ່ຂ້ອຍຂາດຄວາມຄິດ, ຍ້ອນການອ່ານໜັງສືພິມ, ຂອບໃຈຄຳແນະນຳ, ຂ້ອຍມີຫົວຂໍ້ດີໆ, ຊອກຫາຄວາມງາມທີ່ເປັນເອກະລັກຫຼາຍອັນໃກ້ຕົວຂ້ອຍ, ໃນຊີວິດອ້ອມຂ້າງຂ້ອຍ…” - Le Trong Khang ກ່າວ.

ໂດຍສະເພາະ, ເຖິງແມ່ນວ່າໃນບາງສາຂາທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບນັກຂ່າວຫນ້ອຍ, ເຊັ່ນ: ດົນຕີ , ລະຄອນ, ແລະສິລະປະ, ຜົນກະທົບທາງບວກຂອງນັກຂ່າວແລະຈາກນັກຂ່າວແມ່ນຍັງເຫັນໄດ້ຊັດເຈນ. ນັກປະພັນທີ່ມີຄວາມຊ່ຽວຊານໃນການຂຽນບົດລະຄອນສັ້ນຂອງເວທີກ່າວວ່າ, ຍ້ອນບົດຄວາມກ່ຽວກັບອາຊີບນັກຂຽນຫຼືການທົບທວນຄືນບົດລະຄອນຂອງລາວ, ມັນເຮັດໃຫ້ລາວມີແຮງຈູງໃຈທີ່ຈະເຮັດອາຊີບຕໍ່ໄປຈົນເຖິງປະຈຸບັນ.

ຊ່າງແກະສະຫຼັກ ເຈີ່ນດຶກ ໃຫ້ຮູ້ວ່າ: ຈາກການສັ່ງແຕ້ມຮູບຂອງວາລະສານ ດ່າວກວາງ, ໄດ້ມີປະສົບການໃໝ່, ຮຽນຮູ້ກ່ຽວກັບຊີວິດ, ສິລະປະ, ເສີມຂະຫຍາຍອາລົມຈິດເພື່ອເປີດກວ້າງ ແລະ ປະດິດສ້າງໃໝ່.

ນັກ​ສິລະ​ປິນ​ເຂົ້າ​ຮ່ວມ​ສູນ​ປະ​ດິດ​ສ້າງ​ວັນ​ນະ​ຄະ​ດີ​ສິ​ລະ​ປະ​ດ້ວຍ​ຫົວ​ຂໍ້ “ກວາງ​ນາມ” ຢູ່​ນະ​ຄອນ Nui Thanh ເດືອນ​ມີ​ນາ 2025. ພາບ: BAO ANH

ເຊື່ອມຕໍ່ແລະແບ່ງປັນ

ຢູ່​ສະມາຄົມ​ວັນນະຄະດີ ​ແລະ ສິລະ​ປະ​ກວາງ​ນາມ, ນັກ​ຖ່າຍຮູບ ດັ້ງ​ເກ​ດົງ, ຮຸຍ​ຮ່ວາ, ຟານ​ວູ​ຈ້ອງ, ​ເລ​ຕົງ​ຄາງ ຫຼື ນັກ​ແຕ້ມ ຫວູ​ງູ​ດຽວ, ​ເຈີ່ນ​ວັນ​ບິ່ງ, ເລ​ວຽດ​ແທ່ງ... ​ແມ່ນ​ບັນດາ​ເພື່ອນ​ຮ່ວມ​ງານ​ເວົ້າ​ຕະຫຼົກ​ວ່າ “ໜ້າ​ປົກ”.

ບໍ່​ແມ່ນ​ຍ້ອນ​ຮູບ​ແຕ້ມ​ຂອງ​ເຂົາ​ເຈົ້າ​ໄດ້​ພິມ​ລົງ​ເທິງ​ໜ້າ​ປື້​ມ, ໜັງ​ສື​ພິມ, ​ແຕ່​ແມ່ນ​ບັນດາ​ຜົນງານ​ທີ່​ຖືກ​ຄັດ​ເລືອກ​ໃຫ້​ພິມ​ໃນ​ໜ້າ​ປົກ​ຂອງ​ວາລະສານ ດັ໋ດກວາງ ​ແລະ ໜັງສືພິມ​ກວາງ​ນາມ.

ນີ້ແມ່ນ “ຊ່ອງທາງ” ໃນການສົ່ງເສີມ ແລະ ແນະນຳບັນດາຜົນງານທີ່ນັກສິລະປິນຫຼາຍຄົນມັກຮັກ, ຍ້ອນຄວາມກ້ວາງຂວາງ ແລະ ເອກະລັກ ແລະ ລັກສະນະພິເສດໃນວິທີການຂຸດຄົ້ນ ແລະ ນຳໃຊ້.

ຍິ່ງໄປກວ່ານັ້ນ, ອີງຕາມນັກຖ່າຍຮູບ, ແຕ່ລະວຽກງານຂອງລາວທີ່ໃຊ້ສໍາລັບການພິມປົກຫຸ້ມແມ່ນເກືອບສະເຫມີກ່ຽວຂ້ອງກັບເລື່ອງຂອງການຮ່ວມມືແລະການແລກປ່ຽນຢ່າງເປີດເຜີຍໃນຈິດໃຈຂອງສິລະປະ. ດັ່ງນັ້ນ, ສິ່ງທີ່ຍັງຄົງຢູ່ຫຼັງຈາກແຕ່ລະການປະຕິບັດງານທີ່ສ້າງສັນບໍ່ພຽງແຕ່ຊື່ແລະຮູບຮ່າງຂອງວຽກງານເທົ່ານັ້ນ, ແຕ່ຍັງເປັນການເຊື່ອມຕໍ່ແລະການແບ່ງປັນຄວາມຮັກ.

ຕະຫຼອດ 28 ປີຜ່ານມາ, ບັນດານັກສິລະປິນ, ສະມາຊິກສະມາຄົມວັນນະຄະດີ ແລະ ສິລະປະແຂວງ ກວາງນາມ ໄດ້ພິມຈຳໜ່າຍກວ່າ 350 ປື້ມ, ໃນນັ້ນມີປື້ມຮູບຖ່າຍ, ຊຸດສະສົມສິລະປະ, ບົດເພງ, ບົດກະວີ, ເລື່ອງສັ້ນ, ນະວະນິຍາຍ, ຄົ້ນຄວ້າ, ສຶກສາ, ທິດສະດີ, ວິຈານ, ແປ.

ຈຸດທົ່ວໄປຂອງຫນັງສືເຫຼົ່ານີ້ສ່ວນໃຫຍ່ແມ່ນວ່າສ່ວນຫນຶ່ງຂອງເນື້ອໃນຂອງພວກເຂົາໄດ້ຖືກຈັດພີມມາຢູ່ໃນຫນັງສືພິມແລະວາລະສານພິເສດ. ​ໃນ​ປຶ້ມ​ບາງ​ຫົວ, ອັດຕາ​ສ່ວນ​ວຽກ​ງານ​ຂອງ​ບຸກຄົນ​ທີ່​ໄດ້​ພິມ​ຈຳໜ່າຍ​ໃນ​ໜັງສືພິມ​ກ່ອນ​ໜ້າ​ນີ້​ແມ່ນ​ເຖິງ 70 – 80%.

ນັກ​ປະພັນ ຫງວຽນ​ເຕີນ​ແອ​ຍ ​ໃຫ້​ຮູ້​ວ່າ: ​ເລື່ອງ​ສັ້ນ ​ແລະ ບົດ​ກະວີ​ຫຼາຍ​ເລື່ອງ​ຂອງ​ຕົນ, ​ເມື່ອ​ລົງ​ພິມ​ໃນ​ປຶ້ມ, “​ໃຊ້​ຄຳ​ເວົ້າ” ຂອງ​ບັນດາ​ບັນນາທິການ​ໜັງສືພິມ ​ແລະ ວາລະສານ, ​ເພາະວ່າ​ຕາມ​ທ່ານ​ແລ້ວ, ນັ້ນ​ແມ່ນ​ບັນດາ​ການ​ປ່ຽນ​ແປງ​ທີ່​ເໝາະ​ສົມ. ນັກປະພັນວັນນະຄະດີອື່ນໆບາງຄົນເວົ້າວ່າ ແຕ່ລະຄັ້ງທີ່ເຂົາເຈົ້າເຮັດປຶ້ມ, ເຂົາເຈົ້າຮູ້ສຶກໝັ້ນໃຈຫຼາຍຂຶ້ນເມື່ອໄດ້ເກັບກຳຜົນງານທີ່ລົງພິມໃນໜັງສືພິມ ເພາະໄດ້ຮັບການຕີລາຄາ ແລະ ກວດກາຈາກບັນດາອົງການຂ່າວ.

ດັ່ງນັ້ນ, ມັນບໍ່ແປກໃຈທີ່ບາງຄັ້ງມີຫນັງສືທີ່, ຂ້າງລຸ່ມນີ້ແຕ່ລະວຽກງານ, ນອກເຫນືອໄປຈາກເວລາຂອງອົງປະກອບ, ຜູ້ຂຽນຍັງສັງເກດເຫັນວ່າ "ວຽກງານດັ່ງກ່າວໄດ້ຖືກຕີພິມໃນຫນັງສືພິມ / ວາລະສານ ...; ອອກວັນທີ ... ເດືອນ ... ປີ ". ນີ້​ບໍ່​ພຽງ​ແຕ່​ເປັນ​ວິ​ທີ​ການ​ຈື່​ຈຳ, ຊີ້​ແຈງ​ພື້ນ​ຖານ​ຂອງ​ວຽກ​ງານ​ເທົ່າ​ນັ້ນ, ແຕ່​ຍັງ​ເປັນ​ຮູບ​ແບບ​ຂອງ​ຄວາມ​ກະ​ຕັນ​ຍູ.

ທີ່ມາ: https://baoquangnam.vn/vuon-uom-van-nghe-xu-quang-3157199.html