Wolontariusz zbierający gwoździe zbiera je wzdłuż autostrady nr 1 z Ho Chi Minh do Long An.

Od około 6 miesięcy pan Huynh Ngoc Cuong (31 lat, mieszkający w dzielnicy Binh Chanh) ciągnie wózek, zbierając gwoździe, a także zbiera złom wzdłuż autostrady nr 1 z Ho Chi Minh do Long An . Powiedział, że jest bardzo zadowolony z powyższej pracy i ma nadzieję, że w ten sposób choć trochę pomoże ludziom na drodze.

Anh ve chai tự nguyện hút đinh dọc quốc lộ 1 từ TP.HCM về Long An - Ảnh 1. — Pan Huynh Ngoc Cuong zeskrobuje złom, wióry żelaza, ostre przedmioty... przyklejone do płyty magnetycznej - Zdjęcie: NGOC KHAI

W południe 4 stycznia pan Huynh Ngoc Cuong jechał motocyklem, powoli ciągnąc pojazd wyposażony w magnes ulicą Nguyen Cuu Phu (gmina Tan Kien, dystrykt Binh Chanh).

W tym czasie w domu była pani Phan Thi My Duyen, która zawołała pana Cuonga, aby przyniósł tekturowe pudełko zawierające wiele plastikowych butelek.

W rozmowie z Tuoi Tre Online , pani Duyen powiedziała, że wielokrotnie widziała, jak pan Cuong zbierał złom i ssał gwoździe. Kilka razy zebrała złom, żeby mu go dać.

„Widząc, że zgłosiła się na ochotnika do zbierania gwoździ, zebrałam trochę złomu w domu, żeby mogła go sprzedać i mieć pieniądze na benzynę, żeby mogła pojechać po gwoździe” – powiedziała pani Duyen.

Pan Cuong powiedział, że zbiera złom i gwoździe od około 6 miesięcy.

Sam zbudował wóz do odsysania gwoździ, z pomocą sąsiada, który zajmował się spawaniem. Oprócz magnesów, które kupił, wóz został później wyposażony w system magnesów podarowany mu przez kogoś innego.

Codziennie wyjeżdża ze swojego domu w gminie Tan Kien (dystrykt Binh Chanh) do ronda An Lac (dystrykt Binh Tan), a następnie jedzie drogą krajową nr 1 do dystryktu Ben Luc (prowincja Long An). Dzienny dystans podróży w obie strony wynosi około 40 km.

Codziennie potrafi wciągnąć kilka kilogramów, a czasem i kilkanaście, głównie złomu żelaznego, drobnych wiórów żelaznych, zmieszanych z ostrym żelazem, śrubami itp.

Po wielu dniach zbierania złomu Cuong sprzedaje go, czasami za zaledwie kilkadziesiąt tysięcy dongów, a czasami za ponad 100 000 dongów. „Czuję się szczęśliwy, bo w ten sposób trochę pomagam ludziom na drodze” – powiedział Cuong z uśmiechem.

Pan Huynh Ngoc Dung – ojciec Cuonga – powiedział, że ma z żoną troje dzieci. Pracuje jako robotnik budowlany, a jego żona sprzedaje suszony sos rybny na targu oddalonym o ponad kilometr od domu.

Od dzieciństwa Cuong cierpiał na chorobę i słaby wzrok, przez co musiał nosić okulary. Ze względu na sytuację rodzinną uczył się tylko do drugiej klasy. Kiedy dorósł, z powodu choroby przebytej w dzieciństwie, Cuong był osłabiony i nie mógł wykonywać ciężkich prac. Poza ssaniem paznokci, Cuong pomagał matce nosić towary i odbierać je z targu.

„Widząc mojego syna w takiej sytuacji, moja żona i ja jesteśmy w pewnym sensie szczęśliwi, choć możemy wnieść tylko niewielki wkład w pomoc przechodniom. Mam nadzieję, że mój syn będzie na tyle zdrowy, by choć trochę pomóc społeczeństwu” – powiedział pan Dung.