Jak protesty pokolenia Z wpłynęły na drużynę Nepalu przed meczem z Wietnamem?

Mecze piłki nożnej są dodatkowo opóźnione z powodu protestów

„Jechaliśmy autobusem na trening przed meczem towarzyskim z Bangladeszem, kiedy policja poprosiła nas, żebyśmy nie szli na stadion” – powiedział trener Nepalu, Matt Ross. „Potem zobaczyliśmy wiadomości o protestach i podpaleniach budynków. Kierownictwo hotelu kazało nam zasłonić zasłony, ale wyjrzałem i zobaczyłem, że budynek obok płonie”.

Szybko narastające zamieszki zmusiły organizatorów do odwołania meczu Nepalu z Bangladeszem, drugiego z serii meczów towarzyskich między tymi drużynami. Przyjezdna drużyna Bangladeszu utknęła w stolicy Nepalu, Katmandu, podczas gdy członkowie drużyny gospodarzy byli rozproszeni.

Ross wspominał, że musiał zmierzyć się z delikatną sytuacją. „Siostrzeniec kierownika sprzętu poszedł na protest i zmarł” – powiedział Ross. „Nie mieliśmy już ochoty grać. To było bardzo skomplikowane. Byliśmy otoczeni dymem, syrenami i okrzykami. To było trudne, bo to była scena, którą można zobaczyć w telewizji, a potem znaleźć się w samym środku i być całkowicie bezradnym.

„Wtedy czułem się jak rodzic, martwiąc się o zawodników. Poprosiłem ich, żeby dzwonili, kiedy wrócą do domów, żeby odwiedzić rodziny w całym kraju. Zawodnicy pytali o swoich rodziców, o swoje rodzinne miasta. Wiele dzieci nadal odczuwa to, co jest zrozumiałe”.

Trener Ross i jego koledzy zmagają się z wieloma trudnościami.

Odbudowa zespołu

Dziesięć dni później australijski trener wrócił do Nepalu, aby rozpocząć odbudowę drużyny. Ale dla niego nie było to łatwe, ponieważ piłka nożna w Nepalu była już w niekorzystnej sytuacji, a teraz wszystko wywróciło się do góry nogami przez protesty.

„Nie bez powodu jesteśmy na 175. miejscu w światowym rankingu” – powiedział Ross. „Przyjechałem tu, żeby wygrywać i zmienić tę mentalność. Zawodnicy tutaj mają talent. Z piłką przy nodze są tak dobrzy, jak wszyscy, z którymi pracowałem. Brakuje im jednak fundamentów taktycznych, które daje porządny system akademii, i odpowiedniego nastawienia.

Tutaj zawodnicy podróżują po całym kraju, grają w turniejach przez tydzień i dostają wynagrodzenie w gotówce. Mają tylko dwutygodniowe kontrakty. Budowanie tu kultury piłkarskiej czy reprezentacji nie jest więc idealnym rozwiązaniem. Muszę znaleźć środowisko, w którym będą mogli grać zawodowo, zabrać ich do Indii, Kambodży, Malezji, Singapuru – praktycznie wszędzie, gdzie mogą grać zawodowo.

Obawy trenera są uzasadnione, ponieważ piłka nożna nie jest popularnym sportem w Nepalu. Ich mistrzostwa krajowe trwają tylko miesiąc, zawodnicy przyjeżdżają, żeby grać i zarabiać. W pozostałych miesiącach muszą znaleźć pracę, żeby się utrzymać. Teraz trener musi zebrać zawodników, którzy pojadą do Wietnamu, aby rozegrać dwa mecze z gospodarzami w eliminacjach do Pucharu Azji w 2027 roku.

Obiekty piłkarskie w Nepalu są bardzo skromne.

„Nie przyjeżdżaj do Wietnamu, żeby wyjść z pustymi rękami”

Ross planował kiedyś sędziować na Mistrzostwach Świata, ale po poważnej kontuzji kolana postanowił zostać trenerem. Pracował jako asystent w małych klubach, zanim spróbował swoich sił jako „kapitan” reprezentacji Nepalu.

Jego spokój okazał się szczególnie cenny w obliczu zamieszania poza boiskiem w Nepalu. Teraz skupia się na wykorzystaniu piłki nożnej do zjednoczenia swoich kibiców. Jednak w starciu z Wietnamem, który zajmuje 61. miejsce wyżej w rankingu FIFA, jasne jest, że nie będzie to łatwe zadanie.

„Czujemy teraz ogromną odpowiedzialność” – powiedział Ross przed wyjazdem do Ho Chi Minh City, gdzie rozegra dwa mecze eliminacyjne Pucharu Azji 2027 z Wietnamem. „Nie chodzi o to, żeby prosić ludzi, żeby nas wspierali, wręcz przeciwnie, musimy im coś dać. Nikt nie oczekuje od nas, że zrobimy cokolwiek w tych dwóch meczach. Muszę jednak podkreślić, że potrafimy zdziałać cuda w jednym lub obu meczach z Wietnamem. Musimy coś dać kibicom”.