Zachowanie ludowych pieśni Thu Lao

Wioska San Cha w gminie Sin Cheng położona jest na wysokim zboczu góry, pokrytym chmurami przez cały rok. Od wielu pokoleń mieszka tu ponad 160 gospodarstw domowych Thu Lao.

Dziś, obok tradycyjnego domu pokrytego ziemią, pani Vang Sang Vien i inne kobiety z wioski zwijały bawełnę i tkały tkaniny, śpiewając przy tym pieśni ludowe przekazywane z pokolenia na pokolenie.

Pani Vien powiedziała, że mieszkańcy Thu Lao nazywają śpiewanie „khao”. Ludowe pieśni Thu Lao zawierają wiele pieśni „khao”, w tym pieśni wyrażające wdzięczność rodzicom, kołysanki matek i babć, które wszyscy znają na pamięć.

Następnie pani Vien zaśpiewała nam piosenkę „Khao bo mi” (Wspominając wdzięczność rodziców). Jej tekst był delikatny, ciepły i pełen miłości.

Tekst piosenki jest prosty i niepozorny, ale wyraża wdzięczność dziecka wobec rodziców, którzy go urodzili i wychowywali każdego dnia: „Kiedy byłem mały, moi rodzice bali się, że nie dorosnę, więc karmili mnie każdym kęsem ryżu/ Moi rodzice nie wahali się poświęcić, znosili słońce i deszcz, mając nadzieję, że wyrosnę na takiego jak moi przyjaciele”.

W rozmowie z nami pani Vien powiedziała: W przeszłości życie ludu Thu Lao było bardzo trudne i ubogie. Bywały lata, kiedy brakowało im jedzenia i ubrań. Dlatego, gdy byli smutni, lud Thu Lao śpiewał, aby ukoić smutek, marząc o dostatniejszym życiu.

W wierszu „Khao khan” (Biedny los) znajdują się następujące wersy: „Dawniej nie było ryżu ani kukurydzy, więc musieliśmy kopać, żeby zdobyć maniok i batat/Jeśli mieliśmy ubranie, musieliśmy je szyć w kółko/Musieliśmy ciężko pracować, żeby wieść dostatnie życie”.

Lud Thu Lao ma wiele pieśni o biedzie i powszechnych uczuciach biednych ludzi w górach. Do typowych pieśni należą: „Khao kha rang” (Biedne rodziny muszą pracować za pieniądze), „Khao tau dun” (Pieśń o pragnieniu założenia rodziny dla syna, ale są zbyt biedni), „Lac nu lac kham” (Pieśń o biednej rodzinie).

Poznając pieśni ludowe ludu Thu Lao zamieszkującego górny bieg rzeki Chay, dowiedzieliśmy się, że skarbnica pieśni ludowych ludu Thu Lao jest niezwykle bogata – obejmuje dziesiątki, a nawet setki utworów o różnorodnej treści. Wśród nich najpopularniejsze są pieśni o poznawaniu się i śpiewane w odpowiedzi na romanse.

Jako osoba pasjonująca się ludowymi pieśniami naszego narodu, spędzająca dużo czasu na zbieraniu pieśni pozostawionych przez starożytnych, rzemieślnik Vang Sin Phin ze starej gminy San Chai (obecnie gminy Si Ma Cai) zna wiele pieśni ludowych i uczy ich następne pokolenie.

W przeszłości, gdy przyjeżdżali goście, mieszkańcy Thu Lao często śpiewali, aby się poznać. Były noce, kiedy mężczyźni i kobiety zbierali się, by śpiewać całą noc, bardzo szczęśliwi, a dźwięki instrumentów i śpiew rozbrzmiewały echem po całej wiosce.
Sin Phin Gold Artisan

Podczas wesela w wiosce mężczyźni i kobiety z rodzin pana młodego i panny młodej często śpiewają i odpowiadają sobie nawzajem. Kiedy przychodzą, aby poprosić o pannę młodą, rodzina pana młodego musi wybrać osobę, która dobrze śpiewa, umiejętnie odpowiada i potrafi śpiewać wtórując, a następnie rodzina panny młodej zgadza się, aby ta zabrała pannę młodą. Ponadto, podczas wesela śpiewa się również pieśni na powitanie wina, błogosławieństwo dla panny młodej i pana młodego, pieśni dziękczynne dla krewnych i przyjaciół, którzy przybyli, aby świętować z rodziną…

Oprócz pieśni wyrażających rodzinne przywiązanie i miłość między mężczyznami i kobietami, ludowe pieśni Thu Lao zawierają również wiele pieśni wychwalających Partię i Wujka Ho, takich jak: „Pu Chi Min” ( Ho Chi Minh ), „Tang Ren” (pieśń o Partii), wyrażająca wdzięczność mieszkańców Thu Lao Partii i ukochanemu Wujkowi Ho. Ponadto, istnieją pieśni o pięknie ojczyzny i kraju, wzmacniające więzy miłości wiejskiej…

Odwiedzając wioskę Thu Lao i słuchając ludowych pieśni, uświadamiamy sobie, że pieśni Khao stanowią nieodłączną część duchowego i kulturalnego życia mieszkańców. To nie tylko cenne, niematerialne dziedzictwo kulturowe pozostawione przez starożytnych, ale także żywe odzwierciedlenie życia, zwyczajów i praktyk ludu Thu Lao od czasów starożytnych do współczesności.

Miejmy nadzieję, że w odległych wioskach znajdzie się więcej oddanych osób, takich jak pani Vang Sang Vien i rzemieślnik Vang Sin Phin, które będą pielęgnować każdą pieśń ludową, dzięki czemu pieśni ludowe ludu Thu Lao będą rozbrzmiewać wiecznie.

Komentarz (0)