Smak tetu z dżemu z fasoli uprawianej w domu

Słodki i bogaty smak dżemu z białej fasoli z własnej uprawy.

W ogrodzie babci przez cały rok rośnie mnóstwo warzyw i owoców, a gleba jest szczególnie odpowiednia dla fasoli: groszku cukrowego, bobu, czarnej fasoli itp. Szczególnie biała fasola jest praktycznie wolna od szkodników. Co roku, na początku września, babcia uprawiała ziemię pod fasolę.

Biała fasola szybko się rozgałęzia, a każdy młody pączek wyrasta wysoko, by złapać zimowy wiatr. Od czasu do czasu pomagam babci zrywać wierzchołki, żeby rośliny mogły się rozgałęzić i zakwitnąć, a pędy mogły wydać owoce. Młode fasolki, które babcia zbiera, gotuje lub smaży, są ulubieńcami całej rodziny.

Pod koniec 11. miesiąca księżycowego, kiedy wszystkie składniki odżywcze zostały już wyciśnięte, łodygi fasoli zaczynają wysychać. Moja babcia zbiera fasolę, obiera ją, suszy i starannie przechowuje, aby móc z niej korzystać przez cały rok.

Suszona biała fasola gotowana z cukrem jest zarówno aromatyczna, jak i słodka. Czasami, gdy idę na targ i znajduję kości wieprzowe lub nóżki, moja babcia gotuje je na wolnym ogniu z białą fasolą. Ale najbardziej oczekiwanym daniem jest dżem z fasoli, który babcia robi najpierw, aby oddać cześć naszym przodkom, a potem, aby podać go gościom i całej rodzinie podczas święta Tet.

Domowy dżem z białej fasoli na święto Tet.

Ostatnie dni grudnia były przenikliwie zimne, a ogród wilgotny. Od czasu do czasu, w słoneczny dzień, babcia przynosiła kosz suszonej białej fasoli do suszenia.

Około 27 grudnia moja babcia usiadła i ostrożnie wyjęła niedojrzałe i zepsute ziarna fasoli, a następnie dokładnie je umyła wodą. Po umyciu moczyła je przez kilka godzin, aż napęczniały, po czym ponownie je umyła i wstawiła do garnka, zagotowała z odrobiną soli, tak aby woda przykrywała ziarna.

Od czasu do czasu babcia używała chochli do mieszania fasoli i sprawdzała, czy nie brakuje jej wody. W zależności od wielkości fasoli, babcia dostosowywała czas gotowania, aż fasola była miękka, ale nie rozgotowana. Po ugotowaniu wyjmowała fasolę i odcedzała ją.

Następnym krokiem jest marynowanie w cukrze. Babcia ma zręczne ręce – na każdą warstwę fasoli dodaje warstwę cukru, potem kolejną warstwę fasoli i kolejną warstwę cukru, zachowując proporcje kilograma fasoli do pół kilograma cukru. Dzięki temu fasola równomiernie wchłonie cukier i nie będzie trzeba jej mieszać ani potrząsać, co mogłoby ją łatwo zgnieść i sprawić, że będzie wyglądała nieestetycznie. Często widzę, jak babcia marynuje fasolę w cukrze przez noc.

Następnego ranka babcia rozpaliła ogień, żeby ugotować fasolę. Najpierw podkręciła ogień do maksimum, aż fasola się zagotowała, a potem zmniejszyła ogień pod drewnem. Ciemnożółta woda z cukrem roztopiła się, słychać było trzask trzaskającego drewna, a aromat dżemu rozniósł się po kuchni.

Gdy woda z cukrem odparuje, a fasolka stanie się klarowna, zmniejsz ogień do minimum i delikatnie mieszaj, aby fasolka się nie połamała. Gotuj przez około pół godziny. Sprawdź, czy fasolka jest chrupiąca – wtedy będzie prawie gotowa. Dodaj więcej aromatycznego proszku i zdejmij z ognia. Po zdjęciu z ognia babcia nadal delikatnie potrząsa garnkiem, aby dżem całkowicie wysechł. Wylej fasolkę na tacę, równomiernie rozłóż, pozostaw do całkowitego ostygnięcia, a następnie przełóż do szczelnego słoika.

Co roku, mimo że Tet jeszcze nie nadszedł, moja babcia odstawia słoik i mówi, żeby wnuki zjadły pierwsze, żeby nie musiały czekać na nią. Partia dżemu ma charakterystyczny aromat fasoli, imbiru, kuchennego dymu, a także zapach betelu mojej babci i całej miłości starszego człowieka do swoich dzieci i wnuków.

Źródło: https://baoquangnam.vn/vi-tet-tu-mut-dau-vuon-nha-3147729.html