บทเพลงกล่อมเด็กของคุณพ่อ

BPO - ฉันเติบโตมาในบ้านหลังเล็ก ๆ ริมแม่น้ำ ซึ่งมีเสียงลมพัดผ่านต้นไผ่ เสียงน้ำไหลเอื่อย ๆ ริมฝั่ง และเสียงกล่อมเด็กของพ่อที่ก้องสะท้อนทุกคืน เพลงกล่อมเด็กของพ่อนั้นไม่เหมือนกับเพลงกล่อมเด็กอันแสนหวานของแม่ และไม่ได้มีความนุ่มนวลเหมือนเสียงของแม่ แต่เป็นเสียงที่ฉันจำได้มากที่สุดจากวัยเด็ก เป็นทำนองที่ถ่ายทอดลมหายใจของแผ่นดิน ท้องฟ้า และชายผู้เงียบขรึมคนหนึ่ง

พ่อของผมเป็นคนพูดน้อยแต่ก็แข็งแกร่งไม่แพ้ไม้ตะเคียนที่ท่านเคยใช้วางแผนและสกัดเพื่อสร้างหลังคาแห่งนี้ แต่ทุกคืนหลังอาหารเย็น เขาจะกอดฉัน นั่งบนเปลที่แกว่งอยู่บนระเบียง และเริ่มร้องเพลง เพลงกล่อมเด็กของพ่อไม่มีชื่อ บางทีก็เป็นเพลงพื้นบ้านเวียดนามกลางที่เขาหยิบมาฟัง บางครั้งก็เป็นเพียงไม่กี่บรรทัดที่ซ้ำกัน แต่เนื้อหานั้นเต็มไปด้วยโลกแห่งความรัก

ฉันจำได้ว่าเสียงของพ่อต่ำและแหบเหมือนเสียงลมที่พัดผ่านต้นมะพร้าวหลังบ้าน บางคนบอกว่าเสียงของเขาไม่ไพเราะหรือไพเราะเลย แต่สำหรับฉันแล้ว มันเป็นเพลงที่วิเศษที่สุด ทุกครั้งที่ฉันได้ยินเสียงพ่อ ฉันรู้สึกสงบ ปลอดภัย และเป็นที่รัก ครั้งหนึ่งเมื่อฉันอายุ 8 ขวบ พ่อของฉันพาฉันกลับบ้านด้วยจักรยาน แสงแดดในเดือนมิถุนายนร้อนจัด และถนนลูกรังขรุขระทำให้ล้อลื่นไถล ฉันเหนื่อยมากและร้องไห้ตลอดทาง พ่อไม่ได้พูดอะไร เพียงขับรถพาฉันไปเงียบๆ จากนั้นก็ร้องเพลงกล่อมเด็กเบาๆ ซึ่งเป็นเพลงคุ้นเคยที่ท่านเคยร้องให้ฉันฟังทุกคืน ท่ามกลางเที่ยงวันอันร้อนระอุ บทเพลงนี้เปรียบเสมือนสายลมเย็น ๆ ที่ช่วยคลายความเหนื่อยล้าของฉัน

เมื่อฉันโตขึ้น ฉันเริ่มรู้สึกอายเพลงกล่อมเด็กของพ่อ เมื่อเพื่อนๆ ถามว่าฉันชอบฟังอะไร ฉันไม่กล้าบอกว่าฉันยังชอบฟังเสียงพ่ออยู่ และยังอยากให้พ่อกอดและกล่อมฉันให้หลับ ในช่วงวัยรุ่น ฉันค่อยๆ ห่างเหินจากพ่อ ซึ่งเป็นพ่อที่เรียบง่าย หยาบกระด้าง และเงียบขรึม ฉันฟังเพลงสมัยใหม่ที่มีชีวิตชีวา และเมื่อถึงดึกดื่น ฉันก็นึกถึงเพลงกล่อมเด็กอันไพเราะของพ่อ

แล้วฉันก็ไปโรงเรียนไกลบ้าน ในคืนที่ไกลจากบ้าน เพลงกล่อมเด็กนี้จะดังก้องอยู่ในความฝันของฉันเป็นระยะๆ คืนหนึ่งฉันตื่นขึ้นมาด้วยความสะดุ้ง น้ำตาไหลนองหมอน และหัวใจของฉันว่างเปล่า ฉันโทรหาพ่อแต่ไม่ได้พูดอะไรมาก แค่อยากได้ยินเสียงเขา แต่พ่อของฉันก็ยังคงเงียบเหมือนเดิม ถามเพียงว่า “กินข้าวได้ไหม” และ “ถ้าคิดถึงบ้าน ก็พยายามตั้งใจเรียนแล้วค่อยกลับมาพรุ่งนี้”

ในวันที่ฉันรับปริญญาคุณพ่อของฉันก็มาร่วมพิธีด้วย พ่อของฉันยืนอยู่ที่ปลายทางเดินพร้อมกับถือหมวกโสดที่ฉันให้ไป เมื่อทุกคนถ่ายรูป กอดกัน ร้องไห้และหัวเราะ ฉันแค่อยากวิ่งไปกอดพ่อเพื่อขอบคุณเพลงกล่อมเด็กที่ไม่มีคำบรรยายที่เลี้ยงดูฉันมาตลอดหลายปีที่ผ่านมา

เวลาผ่านไปเร็วมาก ตอนนี้ผมเป็นพ่อแล้ว ลูกสาวของผมเพิ่งจะ 3 ขวบ ทุกคืนฉันกล่อมลูกให้หลับด้วยเพลงกล่อมเด็กที่พ่อเคยร้อง ฉันร้องเพลงไม่เก่ง เสียงของฉันแหบเหมือนพ่อ แต่ลูกสาวตัวน้อยก็หัวเราะคิกคักทุกครั้งที่ฉันร้องเพลง ฉันเพิ่งเข้าใจแล้วว่าทำนองเพลงไม่จำเป็นต้องสมบูรณ์แบบ แต่เพียงแค่มาจากคนที่คุณรักก็พอ

เมื่อวานฉันโทรหาพ่อ เขากำลังตากข้าวอยู่ในลานบ้าน เสียงของเขายังคงแหบและห้าวเหมือนเดิม ฉันเล่าเรื่องลูกสาวให้พ่อฟัง และฉันก็เลียนแบบพ่อในการกล่อมลูกสาวให้หลับเหมือนสมัยก่อน พ่อเพียงแค่ยิ้มและไม่พูดอะไร แต่ฉันรู้ว่าฝั่งตรงข้ามพ่อก็อารมณ์เสียเหมือนกัน

เพลงกล่อมพ่อ ไม่ใช่เพลงธรรมดาทั่วไป มันคือความรักของพ่อที่มีต่อลูก เป็นวิธีบอกว่า "ฉันรักลูก" ในแบบของเขาเอง และตอนนี้ ฉันกำลังขับขานทำนองนั้นต่อไป เพื่อคนอีกรุ่นหนึ่ง เพลงกล่อมเด็กที่เรียกว่ารักของพ่อ ยังคงก้องกังวานไปตลอดหลายชั่วอายุคน

สวัสดีความรัก ซีซั่น 4 ธีม "พ่อ" เปิดตัวอย่างเป็นทางการในวันที่ 27 ธันวาคม 2567 บนสื่อสิ่งพิมพ์ 4 ประเภทและโครงสร้างพื้นฐานดิจิทัลของวิทยุ-โทรทัศน์และหนังสือพิมพ์ บิ่ญเฟื้อก (BPTV) สัญญาว่าจะนำคุณค่ามหัศจรรย์ของความรักอันศักดิ์สิทธิ์และสูงส่งของพ่อมาสู่ประชาชน
กรุณาส่งเรื่องราวสุดซึ้งเกี่ยวกับพ่อของคุณมาที่ BPTV โดยการเขียนบทความ เขียนความรู้สึก บทกวี เรียงความ วิดีโอ คลิป เพลง (พร้อมบันทึกเสียง) ... ทางอีเมล chaonheyeuthuongbptv@gmail.com สำนักงานเลขานุการบรรณาธิการ สถานีวิทยุโทรทัศน์และหนังสือพิมพ์บิ่ญเฟื้อก เลขที่ 228 Tran Hung Dao เขต Tan Phu เมือง Dong Xoai จังหวัดบิ่ญเฟื้อก หมายเลขโทรศัพท์ 0271.3870403 กำหนดส่งผลงานคือวันที่ 30 สิงหาคม 2568
บทความคุณภาพจะได้รับการตีพิมพ์ จ่ายค่าลิขสิทธิ์ และได้รับรางวัลพิเศษ 1 รางวัล และรางวัลยอดเยี่ยมอีก 10 รางวัลเมื่อจบหัวข้อ
เรามาเขียนเรื่องของพ่อต่อกับ “Hello Love” ซีซั่น 4 กันเถอะ เพื่อให้เรื่องราวของพ่อได้แพร่หลายไปสัมผัสหัวใจของทุกๆ คน!

ที่มา: https://baobinhphuoc.com.vn/news/19/171884/bai-hat-ru-cua-ba