โจ๊กบ้านๆใส่เครื่องในจากตลาดบ้านนอก

ผักและน้ำปลาที่เสิร์ฟพร้อมโจ๊กได้รับการปรุงอย่างพิถีพิถันโดยเจ้าของร้าน

ท่ามกลางความหนาวเย็นของเมืองใหญ่ อาหารจานเด็ดที่ปลุกฉันให้ตื่นคือโจ๊กร้อนๆ สักถ้วย วัตถุดิบหาซื้อง่าย วิธีทำก็ไม่ยุ่งยาก แม่ของฉันมักจะทำโจ๊กเป็นอาหารเช้าเพื่อให้ลูกๆ ไปโรงเรียนทันเวลา

บ้านฉันอยู่ใกล้แผงขายหมูของคุณบง เช้าตรู่ แม่จะแบกตะกร้าข้ามถนนในหมู่บ้านไปซื้อไส้หมูสดกับแก้มหมูมาทำโจ๊ก

แม่เปิดกระปุก ตักข้าวเหนียวหอมขึ้นมา ผสมกับข้าวสารตามฤดูกาลเพื่อให้โจ๊กหอมและเหนียวนุ่ม หลังจากล้างลำไส้ด้วยเกลือและมะนาวให้สะอาดแล้ว แม่ก็ใส่ข้าวเหนียวลงในหม้อน้ำเดือดบนเตาไม้ แม่ใช้โอกาสนี้ไปที่มุมบ่อเพื่อเด็ดผักชีเวียดนาม เด็ดกล้วยเขียวสักสองสามลูก ขุดขิงขึ้นมา เด็ดพริกแดงและเขียวมาล้าง

แม่บดขิงสดชิ้นหนึ่ง เปิดฝา แล้วใส่ลงในหม้อเครื่องในที่กำลังเดือดเพื่อให้มีกลิ่นหอม เมื่อเครื่องในสุกแล้ว แม่ก็นำออกมาสะเด็ดน้ำ หม้อโจ๊กก็ขยายตัว แม่จึงใส่ขมิ้นลงไปเล็กน้อยและปรุงรสตามชอบ

น้ำจิ้มก็ต้องทำอย่างถูกวิธีด้วย แม่บอกว่าถ้าไม่มีขิง พริกเผ็ด หรือเปรี้ยวหวานของมะนาวกับน้ำตาล รสชาติจะไม่สมบูรณ์ ใช้ผักชีอะไรก็ได้ที่หาได้จากสวน ถ้าวันไหนกล้วยยังเขียวอยู่ ก็หั่นเป็นชิ้นๆ กินคู่กัน อร่อยแน่นอน

ช่วงเวลาที่ฉันเดินตามแม่ไปตลาดท่ามกลางความหนาวเย็นของฤดูฝน และได้ทานโจ๊กร้อนๆ จากแม่ ฉันรู้สึกโหยหาและโหยหาอย่างสุดซึ้ง มุมหนึ่งของตลาดชนบทแห่งนี้จึงกลายเป็นความทรงจำที่ผู้คนในเมืองจดจำ

บ่ายวันนี้อากาศเริ่มมีลมแรง มีคนส่งรูปน้ำจิ้มขิงพริกอุ่นๆ มาให้ พร้อมกับโจ๊กหนึ่งถ้วย มีคนอุทานด้วยความคิดถึง “ครอบครัวแม่ของฉันขายโจ๊กในตลาดมิดแลนด์มาหลายสิบปีแล้ว ตอนเด็กๆ ฉันก็เดินตามแม่ไปตลาดเพื่อช่วยขายโจ๊กเหมือนกัน

ร้านนี้หลังคามุงจากและเสาไม้ไผ่ แต่ทุกอย่างก็เปลี่ยนไปตามกาลเวลา เด็กหญิงตัวน้อยที่เคยเสิร์ฟโจ๊กร้อนๆ ตอนนี้ย้ายจากชนบทมาอยู่เมืองแล้ว โอ้โห คิดถึงอาหารบ้านๆ แถวตลาดนั่นจังเลย!

ฉันกับพี่สาวมักจะแบกข้าวต้มไปช่วยแม่เกี่ยวข้าวที่นา ก่อนออกไปนา แม่จะต้มข้าวต้มในตอนเช้า โรยขี้เถ้าลงไป แล้วทิ้งไว้บนเตา

คืนก่อนหน้านั้น แม่บอกให้ฉันกับพี่สาวรอจังหวะเหมาะๆ แล้วค่อยแบกข้าวต้มลงไปที่นา ถนนในนานั้นสูงและต่ำ ฉันเลยไม่รู้ว่ามันไปได้อย่างไร แต่หม้อข้าวต้มนั้นแม้จะเอียงเพราะรอยเท้าเล็กๆ ของเรา แต่มันก็ยังอยู่ในสภาพดี ให้ป้าๆ ลุงๆ เอาไปแลกกับงานเกี่ยวข้าวของพวกเขา

โหยหารสชาติแบบเดิมๆ คิดไปคิดมาก็เหนื่อยเหมือนกัน ท่ามกลางอากาศหนาวที่เปลี่ยนฤดู เลยแวะร้านโจ๊กแถวสี่แยกน้ำฟืก ร้านเปิดแค่บ่ายๆ อยู่ท่ามกลางบ้านเรือนในเมือง แต่ลูกค้าก็แน่นขนัด เจ้าของร้านบอกว่าต้องรีบหน่อย ถ้ามาสายก็กลับมือเปล่า พอเห็นโจ๊กที่เสิร์ฟ ลูกค้าก็รู้เลยว่าไม่ได้พูดเกินจริง โจ๊กเลือดเนื้อเนียน เครื่องในราดน้ำจิ้มและผักต่างๆ อร่อยถูกใจจริงๆ

อาหารชนบทนั้นน่าประทับใจอย่างแท้จริง ไม่ว่าจะเป็นในตรอกเล็กๆ แผงลอยเล็กๆ ริมตลาด หรือร้านอาหารหรูๆ เชฟก็ยังคงปรุงอาหารตามประสบการณ์การทำอาหารของเขามาอย่างยาวนาน

เฉกเช่นโจ๊กที่อยู่ตรงหน้า สีสันของ อาหาร สร้างเสน่ห์อันพิเศษ ไม่ใช่ในร้านอาหารหรู หากแต่อยู่ในอาหารพื้นบ้านที่ผสมผสานเข้ากับชีวิต เติบโตและแผ่กิ่งก้านสาขาออกไป

แล้วก็มีบทสนทนาบางช่วงเกี่ยวกับบ้านเกิดว่า “คุณนายน้ำยังขายโจ๊กในตลาดอยู่ไหม” “ฝนตกแล้ว สงสัยคุณนายเบย์ยังทำปอเปี๊ยะขายอยู่หรือเปล่า” “หนาวจัง แต่หน้าร้อนอยากกินซุปหวานร้อนๆ สักถ้วย”...

บ้านเกิดอยู่ไม่ไกล กินข้าว นั่งคุยกันเรื่องจานเก่าๆ มองหน้ากัน โหยหา แล้วก็นึกถึง...

ที่มา: https://baoquangnam.vn/dan-da-chao-long-cho-que-3144013.html