รสชาติของเช้าต้นฤดูหนาว

(DN) - เช้านี้ฉันตื่นเช้ากว่าปกติ ไม่มีนาฬิกาปลุก ไม่มีโทรศัพท์ มีเพียงความรู้สึกเลือนรางที่เร่งเร้าให้ฉันลุกจากผ้าห่มอุ่นๆ พอก้าวออกไปเปิดหน้าต่าง ลมเย็นพัดผ่านเข้ามา แทรกผ่านช่องว่างในเสื้อ ทำให้ฉันหนาวสั่นเล็กน้อย อากาศยามเช้าเย็นยะเยือก กลิ่นน้ำค้างที่ปนมากับลมทำให้ทุกคนรู้สึกโล่งใจขึ้นมาทันที ปรากฏว่าฤดูหนาวมาถึงแล้วจริงๆ

ถนนหน้าบ้านดูเหมือนจะได้รับการตกแต่งใหม่ พื้นยางมะตอยสีดำตอนนี้ถูกปกคลุมไปด้วยสีเทาหม่น ร่องรอยของน้ำค้างยามค่ำคืนที่หลงเหลืออยู่ทำให้ถนนดูเหมือนกำลังหลับใหล ลมพัดเอื่อยๆ พัดใบไม้สีเหลืองออกจากกิ่งก้าน หมุนวนไปมา ก่อนจะร่วงหล่นลงสู่พื้น เสียงใบไม้เสียดสี เสียงรถราที่เบาบาง ผสมผสานกัน ก่อเกิดเป็นบทเพลงต้นฤดูหนาวที่แผ่วเบาและแผ่วเบา

ในระยะไกล กลุ่มนักเรียนเริ่มทยอยมาถึงโรงเรียน เสื้อโค้ทอุ่นๆ หลากสีสันโดดเด่นท่ามกลางสายลมหนาวยามเช้า แก้มแดงระเรื่อ ลมหายใจแผ่วเบาราวกับก้อนเมฆบางๆ บางคนนั่งซ้อนท้ายจักรยาน ซบหลังพ่อ มือเล็กๆ โอบรอบชายเสื้อโค้ทแน่น บางคนจับมือแม่ไว้แน่นขณะเดินผ่านตรอกเล็กๆ ก้าวเดินสั้นๆ และเร่งรีบ ฝีเท้าทำให้ตัวสั่นเพราะความหนาวเย็น ภาพที่เห็นนั้นคุ้นเคยแต่กลับสงบอย่างประหลาด ความอบอุ่นไม่ได้มาจากดวงอาทิตย์ แต่มาจากความรักใคร่เอ็นดู จากความอบอุ่นของความรัก

ฤดูหนาวมาเยือน ดูเหมือนทุกคนจะช้าลงและอ่อนโยนลง ร้านกาแฟท้ายซอยเปิดเพลง เสียงกีตาร์ของเพลง Trinh ดังก้องเบาๆ ในหมอกจางๆ พ่อค้าแม่ค้าริมถนนยิ้มอย่างอ่อนโยนขณะรินชาร้อนให้ลูกค้าอีกแก้ว ไอน้ำลอยขึ้น สลายไปกับลมหนาว กลิ่นหอมหวาน หญิงชราขายข้าวเหนียวยังคงสวมชุดเก่า นั่งข้างหม้อข้าวเหนียวที่ส่งกลิ่นหอมอบอวล เสียงเปิดฝา "ฝับ" คุ้นหูราวกับเสียงเรียกแห่งความทรงจำ ท่ามกลางความหนาวเย็นของต้นฤดู ภาพที่คุ้นเคยเหล่านั้นกลับทำให้หัวใจฉันอบอุ่นขึ้นมาทันที

บางทีนั่นอาจเป็นเหตุผลที่ฉันชอบฤดูหนาว ไม่ใช่เพราะเสื้อสเวตเตอร์สวยๆ หรือกาแฟร้อนๆ ยามเช้า แต่เพราะมันทำให้ผู้คนผ่อนคลายและซาบซึ้งกับความอบอุ่นรอบตัว ฤดูหนาวมีวิธีของตัวเองในการปลุกความทรงจำที่ดูเหมือนจะถูกลืมเลือนไปแล้ว เช่น การรับประทานอาหารกับพ่อแม่ ซุปร้อนๆ สักถ้วย หรือเสียงฟืนแตกในยามบ่ายเมื่อนานมาแล้ว

ฉันจำได้ว่าตอนเด็กๆ ที่ชนบท ทุกครั้งที่ลมหนาวพัดมา แม่จะจุดเตาก่อนเสมอ ครัวเล็กๆ เต็มไปด้วยควันไฟ แสงไฟจากเตาสะท้อนผนัง ฉันกับพี่น้องนั่งใกล้กัน รอให้ข้าวเดือด แม่จะรินน้ำข้าวอุ่นๆ ให้ น้ำสีขาวขุ่นที่ผสมน้ำตาลเล็กน้อยนั้น หวานและหอม และจนถึงทุกวันนี้ก็ยังคงรสชาติที่หาสิ่งใดมาทดแทนไม่ได้ ในเวลานั้น ฤดูหนาวได้หยุดลงที่หน้าประตูบ้าน และภายในบ้านก็มีเพียงความอบอุ่นและความสงบสุข

เติบโตมาในดินแดนห่างไกลจากบ้าน ในช่วงฤดูหนาวเมืองกลับไม่มีกลิ่นควันครัว ไม่มีเสียงไม้ไหม้ แต่ความรู้สึกเมื่อลมหนาวพัดผ่านยังคงเหมือนเดิม ทุกเช้าที่ออกไปข้างนอก เห็นทุกคนสวมผ้าพันคอและเสื้อโค้ท ฉันก็รู้สึกสงสารขึ้นมาทันที สงสารคนที่ไปทำงานเช้า สงสารตัวเองที่กำลังพยายามฝ่าฟันชีวิตที่เร่งรีบ ความหนาวเย็นทำให้คนเราปิดกั้นตัวเอง แต่ก็ทำให้หัวใจเปิดกว้างขึ้น แม้จะรู้สึกสะเทือนใจกับสิ่งเล็กๆ น้อยๆ ก็ตาม

แต่ละฤดูกาลที่ผ่านไปย่อมทิ้งร่องรอยไว้ แต่ฤดูหนาวอาจเป็นฤดูกาลที่ทำให้ผู้คนรู้สึกเศร้าที่สุด ท่ามกลางยามเช้าอันเงียบสงบ ขณะที่ลมหายใจยังคงปนกับน้ำค้างเย็นยะเยือก เรากลับรู้สึกด้อยค่าใน โลก กว้างใหญ่ใบนี้ทันที ความหนาวเย็นไม่เพียงแต่สัมผัสผิวเผินเท่านั้น แต่ยังแทรกซึมลึกเข้าไปในจิตใจ ปลุกความเงียบสงบที่เรายังคงซ่อนเร้นอยู่ในความวุ่นวายของชีวิตให้ตื่นขึ้นอย่างอ่อนโยน บางทีนั่นอาจเป็นเหตุผลว่าทำไมฤดูหนาวจึงมักมีลักษณะที่บ่งบอกถึงความเป็นมนุษย์ – ภายนอกเย็นชา แต่ภายในอบอุ่น

ฤดูหนาวมาเยือน ใครบางคนสวมเสื้อผ้าและผ้าพันคอเพิ่มพูนขึ้น หัวใจเปี่ยมล้นไปด้วยความรู้สึกที่ไม่อาจเอ่ยนาม ท่ามกลางสายลมหนาวแรกของฤดูกาล ฉันยิ้มบางๆ ฤดูหนาวไม่เพียงแต่นำความหนาวเย็นมาเท่านั้น แต่ยังนำพาอารมณ์ที่แท้จริงและแรงสั่นสะเทือนที่ธรรมดาที่สุดมาด้วย บางครั้ง แค่สายลมหนาวยามเช้าก็เพียงพอที่จะทำให้เรารู้สึกคิดถึง เพียงพอที่จะทำให้เราตระหนักว่าเรายังรู้ว่าควรรู้สึกอย่างไร ควรรักอย่างไร และควรคิดถึงอย่างไร

ฉันปิดหน้าต่างเบาๆ ปล่อยให้สายลมเย็นพัดผ่านเข้ามาในพื้นที่เล็กๆ แห่งนี้ เช้าวันใหม่เริ่มต้นขึ้นแล้ว ถนนหนทางพลุกพล่าน แต่ในใจฉัน รสชาติของเช้าวันฤดูหนาวยังคงติดค้างอยู่ อ่อนโยน เย็นชา และเปี่ยมไปด้วยความรัก

ฮาลินห์

ที่มา: https://baodongnai.com.vn/van-hoa/202510/du-vi-sang-dau-dong-f531a83/