การแก้ปัญหาข้อสอบวรรณกรรมระดับมัธยมปลาย

วิธีแก้ปัญหาที่แนะนำสำหรับการสอบวรรณคดีมีดังนี้:

I. ความเข้าใจในการอ่าน (3.0 คะแนน)

อ่านตัวอย่าง:

ครั้งหนึ่งฉันเคยยืนอยู่หน้าแม่น้ำและมองสายน้ำที่ไหลริน ไหลในยามเช้า ไหลในยามเย็น และไหลในความมืดมิด ฉันครุ่นคิดถึงประวัติศาสตร์แห่งการสร้างสรรค์ ประวัติศาสตร์แห่งการสร้างสรรค์งานศิลปะในโลกนี้ก็เปรียบเสมือนสายน้ำที่ไหลไปอย่างไม่หยุดยั้ง สายน้ำหนึ่งรุ่นต่อจากสายน้ำรุ่นก่อน ก่อกำเนิดความงามอันน่าพิศวงของสายน้ำ เช่นเดียวกับศิลปินรุ่นต่อจากศิลปินรุ่นต่อๆ มา ก่อกำเนิดประวัติศาสตร์ศิลปะของมวลมนุษยชาติ ศิลปินรุ่นต่อๆ มามักจะนำชีวิตใหม่มาสู่ศิลปะเสมอ พวกเขาได้รับแรงบันดาลใจจากรุ่นก่อน หากปราศจากศิลปินรุ่นก่อน ศิลปินรุ่นต่อๆ ไปก็คงไม่มีทรัพยากรที่จะสร้างสรรค์และสำรวจ แต่หากปราศจากศิลปินรุ่นต่อๆ ไป ศิลปะก็จะเริ่มหยุดนิ่งและสูญสลาย ทุกสิ่งเปรียบเสมือนการเคลื่อนไหวของสายน้ำในสายน้ำ ความสดชื่นในสายน้ำคือชีวิตของสายน้ำ ศิลปินรุ่นต่อๆ มาเพียงแค่ลอกเลียนงานศิลปะของศิลปินรุ่นก่อนๆ ก็เปรียบเสมือน “การหยุดไหล” ของสายน้ำแห่งศิลปะ และนั่นคือความตาย

อย่าแยกน้ำของเมื่อวานออกจากน้ำของวันนี้ อย่าแยกน้ำของรุ่นสู่รุ่นจากแม่น้ำ เฉกเช่นที่อย่าแยกศิลปินของรุ่นสู่รุ่นจากกระแสแห่งศิลปะ มหาสมุทรอันกว้างใหญ่มิใช่มวลที่นิ่งสงบ แต่ประกอบด้วยหยดน้ำในความเป็นหนึ่งเดียวอันลึกซึ้งและสูงส่ง

หากเราแยกหยดน้ำแต่ละหยดออกจากมหาสมุทรอันเป็นหนึ่งเดียว เราจะเห็นเพียงหยดน้ำเล็ก ๆ โดดเดี่ยวที่ค่อยๆ หายไป เมื่อฉันสัมผัสสายน้ำ ฉันเห็นความบริสุทธิ์และการไหลของน้ำ

ในความบริสุทธิ์และการไหลของน้ำในปัจจุบันประกอบด้วยความบริสุทธิ์และการไหลของน้ำตั้งแต่เมื่อหลายพันปีก่อน

(ข้อความคัดลอกจาก The River and Generations of Water โดย Nguyen Quang Thieu)

การเขียนและการอ่าน - ฉบับพิเศษ ฤดูใบไม้ร่วง 2023 นักเขียนหลากหลาย สำนักพิมพ์สมาคมนักเขียน, 2023, หน้า 8)

ปฏิบัติตามข้อกำหนดต่อไปนี้:

คำถามที่ 1: ตามข้อความนี้ ประวัติศาสตร์ศิลปะของมนุษยชาติประกอบด้วยอะไรบ้าง?

คำถามที่ 2: ในบทนี้ ถ้าไม่มีศิลปินรุ่นก่อนๆ ศิลปินรุ่นต่อไปจะเป็นอย่างไร?

คำถามที่ 3: การเชื่อมโยงการไหลของแม่น้ำกับประวัติศาสตร์การสร้างสรรค์งานศิลปะในข้อความที่ยกมามีผลอย่างไร

คำถามที่ 4: จากการไตร่ตรองของผู้เขียนที่ว่า “หากเราแยกหยดน้ำแต่ละหยดออกจากมหาสมุทร เราจะเห็นเพียงหยดน้ำเล็กๆ โดดเดี่ยวที่ค่อยๆ หายไป” คุณได้เรียนรู้บทเรียนอะไรเกี่ยวกับวิถีชีวิตสำหรับตัวคุณเอง?

II. การเขียน (7.0 คะแนน)

คำถามที่ 1 (2.0 คะแนน)

เขียนย่อหน้าหนึ่งย่อหน้า (ประมาณ 200 คำ) เพื่อแสดงความคิดของคุณเกี่ยวกับความหมายของการเคารพความเป็นปัจเจก

คำถามที่ 2 (5.0 คะแนน)

ในข้อความที่ตัดตอนมาจากบทกวีเรื่อง The Country (ข้อความที่ตัดตอนมาจาก The Road of Desire) กวี Nguyen Khoa Diem เขียนไว้ว่า:

เมื่อเราโตขึ้น ประเทศก็มีอยู่แล้ว

ประเทศอยู่ในเรื่องราว "กาลครั้งหนึ่ง..." ที่แม่ของฉันมักเล่าให้ฟัง

ประเทศชาติเริ่มต้นด้วยใบพลูที่คุณกำลังเคี้ยวอยู่นี้

ประเทศเติบโตขึ้นเมื่อประชาชนรู้จักวิธีปลูกไผ่เพื่อต่อสู้กับศัตรู

แม่ผมผูกไว้ด้านหลังศีรษะ

พ่อแม่รักกันด้วยขิงเผ็ดและเกลือเค็ม

คานและเสาจึงกลายเป็นชื่อ

เมล็ดข้าวจะต้องได้รับการตากแดด ตำ ขัด ร่อน และร่อน

ประเทศก็มีอยู่ตั้งแต่วันนั้น...

ที่ดินคือที่ที่ฉันไปโรงเรียน

น้ำคือที่ที่ฉันอาบน้ำ

ประเทศคือที่ที่เราพบกัน

ประเทศนี้คือที่ที่ฉันทิ้งผ้าพันคอไว้ในความทรงจำอันเป็นความลับ

ดินแดนที่ “นกฟีนิกซ์บินสู่ภูเขาเงิน”

น้ำคือที่ที่ “เล็บของชาวประมงนำทางทะเล”

เวลาไม่มีที่สิ้นสุด

พื้นที่กว้างใหญ่

ประเทศคือที่ที่ผู้คนของเรามารวมตัวกันอีกครั้ง

(วรรณกรรม 12 เล่ม 1 สำนักพิมพ์ การศึกษา เวียดนาม 2563 หน้า 118-119)

โปรดวิเคราะห์บทกวีข้างต้น จากนั้นแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับอารมณ์และความคิดของ Nguyen Khoa Diem

------------- หมด -------------

การอ่านเพื่อทำความเข้าใจ การเขียน

คำถามที่ 1: สิ่งที่ทำให้ประวัติศาสตร์ศิลปะของมนุษยชาติเกิดขึ้นก็คือ ศิลปินรุ่นนี้เดินตามรอยศิลปินรุ่นก่อน

ประโยคที่ 2: หากไม่มีศิลปินรุ่นก่อน ศิลปินรุ่นต่อไปก็คงไม่มีทรัพยากรในการสร้างสรรค์และสำรวจ

ประโยคที่ 3: การเชื่อมโยงระหว่างกระแสน้ำในแม่น้ำกับประวัติศาสตร์การสร้างสรรค์งานศิลปะในข้อความที่ยกมานี้ ทำให้ผู้อ่านได้เห็นภาพสะท้อนของการสร้างสรรค์งานศิลปะอย่างมีเหตุผลและเปี่ยมด้วยกวี ผู้เขียนได้นำเสนอต่อผู้อ่านว่า กระแสน้ำในแม่น้ำเปรียบเสมือนความสดชื่นในกระแสศิลปะ การสืบทอดของรุ่นต่อไปคือชีวิตของสายน้ำ หากไม่มีศิลปินรุ่นต่อไป หรือมีเพียงผลงานลอกเลียนแบบจากศิลปินรุ่นก่อนๆ นั่นก็คือการสิ้นสุดของกระแสน้ำแห่งศิลปะ

คำถามที่ 4: จากการไตร่ตรองของผู้เขียนที่ว่า “หากเราแยกหยดน้ำแต่ละหยดออกจากมหาสมุทร เราจะเห็นเพียงหยดน้ำเล็กๆ โดดเดี่ยวที่ค่อยๆ หายไป” คุณได้เรียนรู้บทเรียนอะไรเกี่ยวกับวิถีชีวิตสำหรับตัวคุณเอง?

สังคมโดยเฉพาะอย่างยิ่งและมนุษยชาติโดยรวมเปรียบเสมือนมหาสมุทร และเราทุกคนก็เป็นเพียงหยดน้ำ หากเราแยกตัวออกจากส่วนรวมและชุมชน เราจะโดดเดี่ยวและพินาศ สิ่งนี้ยืนยันว่าเราไม่สามารถอยู่รอดได้หากเราแยกตัวออกจากส่วนรวม ซึ่งก็คือครอบครัว สังคม และประเทศชาติ ดังนั้น เราต้องสำนึกในพระคุณของความห่วงใยและการแบ่งปันที่ครอบครัวและสังคมมอบให้เรา จากนั้น เราต้องดำเนินชีวิตอย่างมีความรับผิดชอบต่อครอบครัวและประเทศชาติ

ประโยคที่ 1: ก. ให้แน่ใจว่าเป็นไปตามข้อกำหนดของรูปแบบย่อหน้า

ผู้สมัครสามารถนำเสนอย่อหน้าในรูปแบบเดียวหรือการผสมผสานวิธีการต่อไปนี้: การนิรนัย การเหนี่ยวนำ ห่วงโซ่ การเปรียบเทียบ การสังเคราะห์-วิเคราะห์-การสังเคราะห์ เพื่อให้แน่ใจถึงข้อกำหนดของโครงสร้างย่อหน้า

ข. ระบุประเด็นการอภิปรายให้ถูกต้อง

ความจำเป็นที่จะต้องรู้จักการสร้างสมดุลทางอารมณ์ในชีวิต

ค. พัฒนาหัวข้อการสนทนา

ง. การสะกดคำ คำศัพท์ ไวยากรณ์

ตรวจสอบให้แน่ใจว่าการสะกดคำ คำศัพท์ และไวยากรณ์ภาษาเวียดนามถูกต้อง

ง. ความคิดสร้างสรรค์

แสดงความคิดที่ลึกซึ้ง มีแนวคิดของตนเองที่เหมาะสมกับหัวข้อการสนทนา มีวิธีโต้แย้งและการแสดงออกใหม่ๆ

วิธีแก้ปัญหาที่แนะนำ:

ในสังคมปัจจุบัน ความเป็นปัจเจกบุคคลซึ่งมีลักษณะเฉพาะตัว ทั้งในด้านอุปนิสัย ความสนใจ วิถีชีวิต และมุมมอง ก่อให้เกิดความหลากหลายและความอุดมสมบูรณ์ในชุมชน "เคารพความแตกต่าง" เป็นคำกล่าวที่แพร่หลายใน โลก ปัจจุบัน

เมื่อเราเคารพความเป็นปัจเจก เราไม่เพียงแต่ยอมรับความแตกต่างเท่านั้น แต่ยังส่งเสริมเสรีภาพในการแสดงออกอย่างเหมาะสมอีกด้วย สิ่งนี้สร้างเงื่อนไขให้แต่ละคนได้พัฒนาศักยภาพและจุดแข็งของตนเอง สร้างความสัมพันธ์บนพื้นฐานของความเคารพและความเห็นอกเห็นใจ การเคารพความเป็นปัจเจกช่วยให้เราเข้าใจตนเองมากขึ้น ก้าวข้ามอุปสรรคทางวัฒนธรรม และสร้างชุมชนที่เข้มแข็งและมั่งคั่ง มิสเฮือนเหิ่นเหยียน ในการประกวดมิสยูนิเวิร์ส ได้แสดงออกถึงความเป็นปัจเจกของเธออย่างมั่นใจ เธอไม่ได้กังวลเรื่องสีผิว แต่กลับทำให้มันเปล่งประกายและกลายเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวของเธอเอง หรือนักร้องฮวงถวีลิงห์ ได้นำเอาองค์ประกอบพื้นบ้านมาใส่ในบทเพลงของเธอ แสดงออกผ่านบุคลิกภาพของเธอเอง จนกลายเป็นเทรนด์ที่ได้รับความนิยมไปทั่วโลก ในชั้นเรียนมีทั้งคนที่เก่งคณิตศาสตร์และคนที่เก่งวรรณกรรม สิ่งที่ดีที่สุดคือคนสองคนนี้เคารพในความแตกต่างของกันและกัน

มีคนหนุ่มสาวจำนวนมากที่ขาดความมั่นใจในการแสดงออกถึงบุคลิกภาพของตนเอง หรือหลายคนไม่เคารพในบุคลิกภาพส่วนบุคคลของผู้อื่น เรื่องนี้ควรได้รับการประณามและวิพากษ์วิจารณ์ พวกเราคนรุ่นใหม่ของประเทศ นอกจากจะรักษาอัตลักษณ์ทางวัฒนธรรมของชาติแล้ว ยังต้องเคารพในความลึกซึ้งและความงดงามของวัฒนธรรมชาติพันธุ์อื่นๆ อีกด้วย ความแตกต่างของบุคลิกภาพแต่ละบุคคลได้สร้างสรรค์มหาสมุทรแห่งสีสันอันงดงาม และสร้างสรรค์ศิลปะอันสูงสุดให้แก่มวลมนุษยชาติ

ประโยคที่ 2:

ก. ให้แน่ใจว่าโครงสร้างของเรียงความเชิงโต้แย้ง

โดยทั่วไปแล้ว บทนำจะแนะนำหัวข้อการสนทนา เนื้อหาจะอธิบายข้อกำหนดของหัวข้อ และบทสรุปจะยืนยันหัวข้อการสนทนา

ข. ระบุประเด็นการอภิปรายให้ถูกต้อง

การวิเคราะห์บทกวีในบทกลอน Country (Nguyen Khoa Diem)

จากนั้นความคิดเห็นเกี่ยวกับการผสมผสานระหว่างอารมณ์และความคิดของเหงียนคัวเดียมจะปรากฏในข้อความที่ยกมา

ค. พัฒนาหัวข้อการสนทนา

ผู้สมัครสามารถพัฒนาได้หลายวิธี จำเป็นต้องใช้การผสมผสานการดำเนินการโต้แย้ง ประสานงานอย่างใกล้ชิดระหว่างการใช้เหตุผลและหลักฐาน ให้แน่ใจว่าเป็นไปตามข้อกำหนดต่อไปนี้:

วิเคราะห์บทกวีใน "ประเทศ" แสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับการผสมผสานอารมณ์และความคิดของ Nguyen Khoa Diem ที่แสดงออกในข้อความที่ยกมา

การแนะนำ:

แนะนำผู้เขียน ผลงาน บทคัดย่อ และประเด็นที่จะหารือ

ร่างกาย:

บริบทการแต่งเพลง

หัวข้อ

เนื้อหาที่จะวิเคราะห์

1. ความรู้สึกเกี่ยวกับต้นกำเนิดของประเทศ :

- ใช้ตัวพิมพ์ใหญ่กับคำนาม Country: แสดงถึงความเคร่งขรึมและความศักดิ์สิทธิ์

- "ประเทศนั้นมีอยู่แล้ว": เป็นไปไม่ได้ที่จะระบุแหล่งที่มาที่แน่ชัดของประเทศ ผู้เขียนยืนยันโดยระบุความจริงที่ชัดเจน

- ประเทศชาติถูกสร้างขึ้นมาอย่างยาวนาน ผ่านกาลเวลามาหลายชั่วอายุคน ยืนยันถึงการดำรงอยู่ชั่วนิรันดร์ของประเทศชาติ บทเปิดเรื่องเรียบง่ายแต่เคร่งขรึม ผสมผสานกับความภาคภูมิใจ

- มีการกล่าวซ้ำวลี "ประเทศ" หลายครั้ง เพื่อเน้นย้ำถึงต้นกำเนิดของประเทศ ขณะเดียวกัน บทกวียาวๆ ก็สร้างจังหวะที่รวดเร็ว ทำให้บทกวีนี้เปี่ยมไปด้วยดนตรี

- ประเทศนี้ก่อตั้งขึ้นพร้อมกับการกำเนิดของวรรณกรรมพื้นบ้าน นิทานโรแมนติกแสนบริสุทธิ์ ประเทศนี้ใกล้ชิดและผูกพันกัน

- ประเทศชาติถือกำเนิดขึ้นจากประเพณีการเคี้ยวหมากพลูโบราณของชาติ การเชื่อมโยง (หมากพลูคือจุดเริ่มต้นของเรื่องราว...) หมากพลูมีคุณค่าทั้งทางวัตถุและทางจิตวิญญาณ (ความรัก – ความเสน่หา – สะพานเชื่อมระหว่างรุ่น) ประเทศชาติมีต้นกำเนิดจากสิ่งเล็กๆ น้อยๆ ที่เรียบง่ายที่สุด

- ประเทศเติบโตมาพร้อมกับประเพณีความรักชาติตั้งแต่สมัยโบราณ: รูปต้นไผ่มีความเกี่ยวข้องกับรูปของนักบุญจิอองที่ต่อสู้เพื่อปกป้องประเทศ ซึ่งเป็นจิตวิญญาณที่เข้มแข็งและไม่ย่อท้อของชาวเวียดนาม

- ประเทศชาติดำรงอยู่ได้ด้วยความรักระหว่างสามีภรรยา:

+ "ผมของแม่ถูกผูกไว้ข้างหลังศีรษะ": ความงามที่อ่อนโยน เรียบง่าย และใจดีของภาพเหมือนสตรีชาวเวียดนาม

+ สำนวน “ขิงเผ็ด เกลือเค็ม”: รักที่ซื่อสัตย์และยั่งยืน วิถีชีวิตที่ให้ความสำคัญกับความภักดีและความรัก และความงามแบบดั้งเดิมที่นิรันดร์

- ประเทศเป็นภาพลักษณ์ทางวัฒนธรรมดั้งเดิมของชาติ:

+ จันทันและเสา: เรียบง่ายแต่แข็งแรงทนทาน ช่วยป้องกันแดดและฝน ประเพณีการตั้งชื่อเด็กจากสิ่งของที่คุ้นเคย ใกล้เคียง และเรียบง่าย เชื่อมโยงกับชีวิตโดยรอบอย่างใกล้ชิด

+ ข้าวเป็นอาหารหลักของชาวเวียดนามที่มีความเกี่ยวข้องกับวัฒนธรรมข้าวเปียกที่มีมายาวนาน

+ สำนวน “หนึ่งพระอาทิตย์สองน้ำค้าง” หมายถึง คุณลักษณะของความขยันหมั่นเพียร ความอดทน และความเพียรพยายามของคนทำงาน

+ จงแสดงรายการงาน "การสี การตำ การฟัด การร่อน..." ขั้นตอนที่ซับซ้อนซึ่งต้องอาศัยความเพียร ความคล่องแคล่ว และความขยันหมั่นเพียร เพื่อผลิตข้าวขาวบริสุทธิ์

- “ประเทศถือกำเนิดตั้งแต่วันนั้น”: ประเทศถือกำเนิดจากวัฒนธรรมพื้นบ้านอันล้ำลึก ประเพณีและการปฏิบัติอันยาวนาน

- สำหรับเหงียนเควเดียม ประเทศนี้เรียบง่าย ใกล้ชิด คุ้นเคย แต่ศักดิ์สิทธิ์มาก

แนวทางใหม่ต่อประเทศผ่านหลายแง่มุม ทั้งประวัติศาสตร์ ภูมิศาสตร์ วัฒนธรรม... เสียงกวีเต็มไปด้วยการใคร่ครวญ แต่ยังล้ำลึกและกระตุ้นอารมณ์อย่างมาก

2. ประโยค 9 ประโยคถัดไป: นี่คือบทกวีที่อธิบายความหมายของประเทศในรูปแบบศิลปะ

- ประเทศคือสิ่งที่ใกล้ชิดและรัก:

ประเทศชาติอยู่ใกล้ตัวเรา กวีแบ่งประเทศชาติออกเป็นสองธาตุ คือ ธาตุหยินและธาตุหยาง เพื่ออธิบายประเทศชาติในลักษณะที่เรียบง่ายแต่เฉพาะเจาะจง

ที่ดินคือที่ที่ฉันไปโรงเรียน

น้ำคือที่ที่ฉันอาบน้ำ

เมื่อประเทศชาติถูกแบ่งออกเป็นสองส่วน ก็เปรียบเสมือนความทรงจำที่งดงาม น่าจดจำ และคุ้นเคยอย่างยิ่งในชีวิตของบุคคล แบ่งแยกธาตุดิน – เพื่อบ่งบอกถึงเส้นทางที่เขาใช้ไปโรงเรียนทุกวัน เส้นทางที่เขาคุ้นเคยมานานหลายปีเพื่อไปสู่โรงเรียนที่มอบความรู้ให้เขาก้าวเข้าสู่ชีวิต เพื่อให้เราทุกคนสามารถใช้ชีวิตได้อย่างมั่นใจ แบ่งแยกธาตุน้ำ – คือแม่น้ำที่ทำให้คุณรู้สึกเย็นสบาย แม่น้ำพาตะกอนดินหนักๆ เข้ามา ทำให้ทุ่งนา ไร่อ้อย และไร่หม่อนเขียวขจี น้ำนิ่งนั้นคือแหล่งแห่งความรักและความกตัญญูอันลึกซึ้งที่ไม่มีวันสิ้นสุด

- สถานที่ที่ความรักเริ่มต้น:

ประเทศคือที่ที่เราพบกัน

ประเทศนี้คือที่ที่ฉันทิ้งผ้าพันคอไว้ด้วยความคิดถึง

เมื่อเราเดทกัน ประเทศชาติจะหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียว กลายเป็นพื้นที่แห่งบทกวีแห่งการเดท คอยสนับสนุนและพิสูจน์ความรักของเรา สถานที่ที่เราเดทกันอาจเป็นหลังคาบ้านเรือน แถวหมาก รั้วไม้ไผ่ สะพานไม้ไผ่เล็กๆ... ช่างกลมกลืนและเปี่ยมไปด้วยบทกวี! เมื่อคนสองคนรักกัน ประเทศชาติก็ยังคงอยู่ในความทรงจำอันเป็นความลับของทั้งคู่ "ประเทศชาติคือที่ที่ฉันทิ้งผ้าพันคอไว้ในความทรงจำอันเป็นความลับ" บทกวีนี้เปี่ยมไปด้วยแก่นแท้ของเพลงพื้นบ้าน ซึ่งเป็นวัฒนธรรมเวียดนามในอดีต ภาพของผ้าพันคอและความทรงจำเหล่านั้นทำให้เรานึกถึงเพลงพื้นบ้านที่เปี่ยมไปด้วยน้ำตาแห่งการคิดถึงคนรัก:

ผ้าเช็ดหน้าคิดถึงใครบางคน

-

เช็ดน้ำตา...

สถานที่ที่คุณทิ้งผ้าพันคอไว้ อาจเป็นสถานที่ซึ่งประทับความทรงจำมากมายของคนรักสองคน สถานที่แห่งนี้ก็เป็นส่วนหนึ่งของประเทศเช่นกัน

- อธิบายเจาะลึกประเทศ :

ความงดงามของบ้านเกิดเมืองนอนได้รับการถ่ายทอดผ่านบทเพลงพื้นบ้านที่เปี่ยมไปด้วยความภาคภูมิใจในขุนเขาและสายน้ำอันสง่างาม ในบทพ่อมังกรและแม่นางฟ้าของชาวเวียดนาม ซึ่งเชื่อมโยงกับความกตัญญูต่อบรรพบุรุษที่ฝังรากลึกอยู่ในจิตใต้สำนึกของชาวเวียดนามทุกคน

_ ในแง่ภูมิศาสตร์: ประเทศนี้ถูกมองว่าเป็น "พื้นที่กว้างใหญ่" เข้าใจได้ว่าเป็นภูเขา แม่น้ำ พรมแดน และสายน้ำจากเทือกเขาเจื่องเซินอันสง่างาม - "สถานที่ที่นกฟีนิกซ์โบยบินสู่ภูเขาสีเงิน"

เกี่ยวกับประวัติศาสตร์: ประเทศนี้สัมผัสได้ถึงความลึกซึ้งของ "กาลเวลา" ด้วยความภาคภูมิใจอย่างลึกซึ้ง

*ศิลปะ:

-ใช้สำนวนการเขียนเชิงโคลงสั้นและเชิงการเมืองได้อย่างชำนาญ:

+ด้วยภาพที่คุ้นเคยและเรียบง่าย เหงียน เคโอ เดียม ได้ปลุกเร้าจิตวิญญาณของผู้อ่านให้รักชาติอย่างลึกซึ้งและเปี่ยมล้น เขาได้นำสนามโรงเรียนและผ้าพันคอในความทรงจำอันเงียบงันให้คงอยู่ชั่วนิรันดร์ ตลอดระยะเวลาอันไร้ขอบเขตและพื้นที่อันกว้างใหญ่ไพศาลของประเทศชาติที่มีประวัติศาสตร์ยาวนานถึงสี่พันปี

* บทสรุป: บทกวีเรื่อง “เส้นทางแห่งความปรารถนา” ซึ่งเป็นบทกวีเกี่ยวกับประเทศชาติ ได้ช่วยให้คนรุ่นใหม่ของเวียดนามรักประเทศชาติของตนมากขึ้น และนี่คือผลงานศิลปะที่ทำให้ชื่อของเหงียนเควียมเป็นอมตะไปทั่วประเทศ

ดูไฟล์เฉลยข้อสอบโดยละเอียด

ที่มา: https://nld.com.vn/nong-giai-de-thi-ngu-van-tot-nghiep-thpt-196240627110816359.htm