เพื่อนบ้านในเมือง

เช้าวันหนึ่ง ท้องฟ้าแจ่มใส ต้นไม้และใบไม้กำลังเปลี่ยนสีไปตามสายลมเย็นสบาย ในสวนบนดาดฟ้าอพาร์ตเมนต์ เจ้าของสวนซึ่งเป็นคุณลุงที่เพิ่งเกษียณ ได้นำถุงดอกผักบุ้งที่เพิ่งเก็บสดๆ มาวางไว้ในมือฉัน “จะต้มหรือผัดกับกระเทียมก็อร่อยทั้งนั้น อย่าลืมกินทันทีเพื่อรักษาความสด เพราะเป็นผักที่สะอาด!”

นั่นคือสวนผักที่ฉันหยุดชื่นชมทุกวันเมื่อเดินบนดาดฟ้า ต้นไม้สีเขียวที่เติบโตในใจกลางเมือง ทุกครั้งที่มองดู หัวใจของฉันเปี่ยมล้นด้วยความเมตตาอย่างหาที่สุดมิได้ เพราะต้นไม้ไม่ได้เติบโตตามธรรมชาติบนพื้นดิน ซึ่งมีแหล่งอาหารจากผืนดินแม่ แต่กลับต้องโน้มตัวลงรับแสงแดดอันร้อนแรงจากบล็อกคอนกรีตที่สูงตระหง่าน กระนั้น ต้นไม้ก็ยังคงพยายามเติบโต ใบ กิ่งก้าน ดอก และผล เพียงแค่มองดูก็รู้สึกสงสารแล้ว นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเมื่อฉันได้รับดอกผักบุ้งจากลุง หัวใจของฉันจึงเปี่ยมล้นด้วยความกตัญญู กตัญญูต่อต้นไม้ ขอบคุณผู้คนที่ปลูกและดูแลพวกมัน ฉันยังได้รับความรู้สึกจริงใจมากมายเช่นนี้จากเพื่อนบ้านในอพาร์ตเมนต์ใจกลางเมืองแห่งนี้

มีคนบอกว่ามีแต่ในชนบทเท่านั้นที่จะมีความรู้สึกเป็นชุมชนได้ ซึ่งก็จริง เพราะคนส่วนใหญ่ในเมืองมาจากทั่วสารทิศ ส่วนหนึ่งเพราะไม่รู้จักใคร ส่วนหนึ่งเพราะมีงานเยอะเกินไป มีคนบอกว่าหนึ่งวันในเมืองสั้นกว่าในชนบทมาก ฉันคิดว่าจริงนะ ที่สั้นกว่าเพราะทุกคนยุ่งกันตั้งแต่เช้าตรู่ถึงบ่ายแก่ๆ วันแล้ววันเล่า ปีแล้วปีเล่า ไม่มีการหยุดพักในช่วงฤดูเก็บเกี่ยว เหมือนชาวนาในบ้านเกิดของฉัน วันๆ นึงมันสั้นมาก จนบางทีไม่มีเวลาให้ตัวเองเลย นับประสาอะไรกับเรื่องอื่นๆ

ฉันอาศัยอยู่ในอพาร์ตเมนต์มา 10 ปีแล้ว หลังจากช่วงแรกๆ ที่ยุ่งกับงาน ตอนนี้ฉันมีเวลาสงบสติอารมณ์ สังเกตมากขึ้น และรู้สึกมากขึ้น ฉันเพิ่งตระหนักได้ว่าหลังประตูที่ปิดเหล่านั้น ประตูแห่งความรักของมนุษย์ยังคงเปิดกว้างอยู่ เพื่อนบ้านข้างอพาร์ตเมนต์ของฉันเป็นคู่รักหนุ่มสาว ทุกสุดสัปดาห์พวกเขาจะปิดประตูและกลับบ้านเกิดที่เมือง เตี่ยนซาง เมื่อพวกเขามาถึง พวกเขาจะถือถุงผลไม้หนักๆ มาให้ทุกคนกินเล็กๆ น้อยๆ วันหนึ่ง ฉันโทรไปที่ประตูแล้วติดต่อไม่ได้ เธอจึงแขวนถุงไว้ข้างหน้า และจนกระทั่งเดือนถัดมา ฉันจึงได้พบเธอที่ชั้นล่างในโรงรถเพื่อขอบคุณเธอ หรือบนชั้นบนบ้านของฉัน มีคุณ Linh ครูที่เกษียณอายุแล้ว เธอห่วงใยครัวเรือนอื่นๆ มาก ครั้งหนึ่ง หลัง 21.00 น. ฉันเพิ่งกลับถึงบ้านจากที่ทำงานก็ได้ยินเสียงเคาะประตู เธอลงมาที่ห้องฉันเพื่อเตือนว่า "น้ำจะตัดถึงพรุ่งนี้เช้า รีบอาบน้ำและเก็บน้ำไว้ใช้เถอะ!" แล้วก็มีคนมาเตือนอีกครั้งว่าวันนี้ให้เก็บขยะแต่เช้า เอาออกไปทิ้ง จะได้ไม่พลาดจนกว่าจะถึงพรุ่งนี้... แค่นี้สิ่งเล็กๆ น้อยๆ ก็กลายเป็นกาวที่เชื่อมความสัมพันธ์ของผู้คนในที่แห่งนี้เข้าด้วยกัน ปู่ย่าตายายของเรามีคำกล่าวที่ว่า "ขายพี่น้องที่ห่างไกล ซื้อเพื่อนบ้านที่ใกล้ชิด" ซึ่งก็ไม่ผิด คนที่อยู่ไกลบ้านและญาติๆ จะรู้สึกได้ชัดเจนกว่า ดังนั้น การที่เรามีความผูกพันกับสิ่งแวดล้อม ช่วยเหลือกันในยามฉุกเฉินจึงเป็นสิ่งที่ดี แทนที่จะ "ปิดประตู" เรามาเปิดใจและจริงใจกับทุกคนให้มากขึ้นดีกว่า

การให้เป็นการรับ สิ่งที่เห็นได้ชัดที่สุดที่เราได้รับคือความอบอุ่นจากความรักของมนุษย์ ที่ทำให้เห็นว่าชีวิตนั้นงดงามเสมอ!

แสงสว่าง

ที่มา: https://www.sggp.org.vn/hang-xom-thanh-thi-post813986.html