ถ่ายรูปกับคุณแม่ Tet 2024
เทศกาลตรุษจีนปีนี้มีความพิเศษสำหรับฉัน เรื่องราวมีอยู่ว่าก่อนเทศกาลตรุษจีน ขณะที่กำลังทำความสะอาดบ้าน ฉันบังเอิญพบชุดอ๊าวหย่ายเก่าของแม่วางอยู่เงียบๆ ในลิ้นชักเล็กๆ
ชุดอ๊าวหญ่ายสีขาวพิมพ์ลายสามมิติสีแดง น้ำเงิน และเหลือง ยังคงดูเหมือนใหม่เอี่ยม เหมือนในความทรงจำของฉันในช่วงวันหยุดเทศกาลตรุษจีน เหมือนในรูปถ่ายเก่าๆ ที่แม่ถ่ายไว้ซึ่งฉันมักจะดูในอัลบั้มรูปครอบครัว ชุดอ๊าวหญ่ายทำให้ฉันนึกถึงช่วงเวลาที่ยากลำบากได้มากมาย
นั่นคือเสื้อตัวที่แม่ซื้อมาเมื่อสามสิบปีก่อน ตอนนั้นบ้านเกิดของฉันยังเป็นหมู่บ้านที่ยากจน ถนนในหมู่บ้านเป็นดิน ในระยะไกลมีบ้านฟางสองสามหลังยืนโดดเดี่ยวอยู่ท่ามกลางทุ่งกว้างใหญ่และแม่น้ำ
ในเวลานั้น ไม่ค่อยมีใครเป็นเจ้าของชุดอ่าวหญ่าย ผู้หญิงส่วนใหญ่มักจะสวมชุดอ่าวหญ่ายในวันที่สำคัญที่สุดในชีวิตเท่านั้น ซึ่งก็คือวันแต่งงาน และแม่ของฉันก็เหมือนกัน ชุดอ่าวหญ่ายชุดแรกที่เธอเป็นเจ้าของนั้นทำจากผ้าชิ้นหนึ่งที่คุณยายมอบให้เธอในวันหมั้น
แม่บอกว่าตามธรรมเนียมแล้ว ในวันจับคู่ ในบรรดาของขวัญที่ครอบครัวเจ้าบ่าวนำมาให้ครอบครัวเจ้าสาว จะต้องมีผ้าสักชิ้นมอบให้เจ้าสาวเพื่อทำชุดอ่าวหญ่ายชุดใหม่สำหรับวันแต่งงาน
คุณแม่ใส่ชุดอ่าวหญ่ายปี 1994 ที่สตูดิโอถ่ายภาพ
ในเดือนมกราคม พ.ศ. 2517 แม่ของฉันสวมชุดอ๊าวหญ่ายสีชมพูและได้แต่งงานใหม่กับพ่อของฉันที่เมืองลองเดียนดง ดินแดนแห่งนี้ซึ่งเต็มไปด้วยน้ำเค็มและทุ่งนาเปรี้ยวต้องอาศัยฤดูเก็บเกี่ยวเพียงฤดูเดียวตลอดทั้งปี เมื่อฝนตกลงมา หากผลผลิตข้าวดีและราคาสูง ข้าวก็จะสามารถอยู่รอดได้จนถึงฤดูกาลถัดไป แต่หากมีแมลงศัตรูพืช โรค หรือพืชผลเสียหาย แม่และพ่อของฉันต้องวิ่งวุ่นเล็กน้อยเพื่อดูแลอาหาร เสื้อผ้า และการศึกษาของลูกๆ
ต่อมาเมื่อถึงเทศกาลตรุษจีนปี 1994 เมื่อวัยเยาว์ของเธอหมดลงแล้ว และเธอเป็นแม่ของลูกสามคนแล้ว เธอจึงได้กลับมาสวมชุดอ่าวหญ่ายอีกครั้ง (คราวนี้ เธอได้ไปทำอาหารในโรงงานกุ้งที่จาไร เนื่องจากมีการแนะนำจากคนรู้จักคนหนึ่ง)
ในช่วงยี่สิบปีที่ผ่านมา แม่ของฉันลังเลใจหลายครั้งเมื่อไปตลาดเต๊ดและมองไปที่ผ้าใหม่ๆ ที่แขวนอยู่บนแผงขายของและคิดอยู่ แต่แล้วเสื้อผ้าใหม่สำหรับลูกๆ ของเธอ เค้กและขนมที่จะซื้อสำหรับเทศกาลเต๊ด... และสิ่งอื่นๆ อีกนับล้านก็ทำให้เธอลืมความคิดที่จะสวมชุดอ๊าวหญ่ายชุดใหม่ทุกๆ ฤดูใบไม้ผลิไปอย่างรวดเร็ว
แต่ชุดอ๊าวหญ่ายชุดที่สองในชีวิตของแม่ไม่ใช่ชุดใหม่ ไม่ได้ตัดเย็บตามแบบที่แม่เลือก เนื่องจากซื้อมาจากกอง “เสื้อผ้ามือสอง” ที่ถูกทิ้งไว้บนทางเท้าหน้าตลาดโหฟองในราคาสองหมื่นห้าพันดอง ซึ่งเป็นวันที่แม่ไปตลาดเพื่อซื้ออาหารมาทำอาหารให้คนงานในช่วงใกล้เทศกาลเต๊ดเช่นกัน
ฉันถามแม่ว่าทำไมแม่ไม่เย็บเสื้อผ้าใหม่แทนที่จะซื้อเสื้อผ้าเก่า แม่บอกว่าแม่เหนื่อยกับเงิน แม่มีเงินเดือนเดือนละสามแสนกว่า ถ้าแม่ซื้อผ้าและจ่ายค่าตัดเย็บเสื้อผ้า ชุดหนึ่งก็จะมีราคาเจ็ดหมื่นหรือแปดหมื่นบาท แม่เก็บเงินนั้นไว้ส่งกลับบ้านให้พี่สาวและฉัน
แม่ทำอาหารที่โรงงานกุ้ง
ตอนนั้นที่ทำงานของแม่ผมอยู่ห่างจากบ้านผมไปเกือบยี่สิบกิโลเมตร เมื่อเทียบกับสภาพการคมนาคมที่สะดวกสบายในปัจจุบันแล้ว ดูเหมือนจะใกล้มาก แต่เมื่อสามสิบปีที่แล้ว ระยะทางจากบ้านก็ไกลมาก เรือข้ามฟาก ถนนลูกรังฝุ่นตลบ และสำหรับเด็กอายุห้าหรือหกขวบอย่างผมที่ต้องอยู่ห่างจากแม่ ระยะทางนั้นไกลมาก
ในเวลานั้น ทุกครั้งที่ได้ยินเสียงเรือเฟอร์รี่แล่นอยู่ไกลๆ ฉันจะวิ่งออกไปที่ถนน รอให้เรือเทียบท่า โดยหวังว่าแม่จะขึ้นมาข้างบน และหวังมากขึ้นอีกว่าทุกฤดูร้อน พ่อจะแพ็คเสื้อผ้าของฉันใส่กระเป๋าเดินทางและพาฉันไปที่โรงงานเพื่อไปอยู่กับแม่จนกว่าฉันจะเริ่มเข้าเรียน
บางครั้งพ่อกับฉันจะนั่งเรือข้ามฟากไปตลาดหลังตรอนแต่เช้า จากตลาดหลังตรอน เราจะนั่งรถลากไปที่นอกนางซึ่งแม่ทำงานอยู่ บางครั้งเมื่ออากาศแจ่มใสและถนนแห้ง พ่อจะยืมจักรยานของลุงคนที่สองของฉันและพาฉันไปตามถนนลูกรังคดเคี้ยวที่นั่น แดดร้อนและลมพัดฝุ่นฟุ้งอยู่ข้างหลังฉัน และเบื้องหน้าของฉันคือหลังที่เปียกโชกของพ่อและความกระตือรือร้นที่จะได้พบแม่อีกครั้งหลังจากห่างหายไปหลายวัน
วันเวลาที่คิดถึงแม่ในวัยเด็กมักจะวนเวียนอยู่ในหัวฉันเสมอ ดังนั้นเมื่อฉันเห็นชุดอ่าวหญ่าย ก็ดูเหมือนว่าชุดนั้นจะกลับมีชีวิตขึ้นมาอีกครั้ง เต็มไปด้วยความรักและความรู้สึกเศร้าหมอง
การสวมชุดอ่าวหญ่ายของแม่ไปเที่ยวในฤดูใบไม้ผลิ
ฉันนำชุดอ๊าวหญ่ายของแม่ไปที่จังหวัดนี้เพื่อใส่ไปตลาดฤดูใบไม้ผลิ ตามถนนหลายสายและถนนดอกไม้ในช่วงวันหยุดเทศกาลตรุษจีน เมื่อก่อนฉันมักจะรู้สึกไม่มั่นใจในรูปลักษณ์ของตัวเอง แต่ครั้งนี้แตกต่างออกไป ท่ามกลางชุดอ๊าวหญ่ายหลากสีสันและหญิงสาวสวยสง่ามากมาย เป็นครั้งแรกที่ฉันรู้สึกว่าตัวเองสวยที่สุดและพิเศษที่สุด
เพราะฉันรู้ว่าฉันไม่ได้สวมชุดอ่าวหญ่ายธรรมดาๆ แต่ฉันได้รับการโอบกอดจากความทรงจำอันศักดิ์สิทธิ์ ด้วยความทรงจำของช่วงเวลาที่ยากลำบากกับความรักอันยิ่งใหญ่ของพ่อแม่ของฉัน
การประกวด "My Tet Moment" ได้หมดเขตส่งผลงานแล้ว
การประกวด My Tet Moments ซึ่งจัดขึ้นระหว่างวันที่ 25 มกราคมถึง 24 กุมภาพันธ์ เป็นโอกาสให้ผู้อ่านแนะนำช่วงเวลาอันงดงามและประสบการณ์ที่น่าจดจำที่สุดในช่วงเทศกาลเต๊ตกับญาติพี่น้องและเพื่อนๆ
คณะกรรมการจัดงานได้รับบทความจากผู้อ่านเกือบ 600 บทความในเดือนที่ผ่านมา มีการคัดเลือกบทความมากกว่า 50 บทความและเผยแพร่บน เว็บไซต์ Tuoi Tre Online เราขอขอบคุณผู้อ่านที่ส่งผลงานเข้าร่วมและติดตามการประกวดที่จัดขึ้นในช่วงเทศกาลเต๊ดจาปทินในปีนี้
บทความบางส่วนจะมีการโพสต์ต่อไปในอนาคตอันใกล้นี้
พิธีมอบรางวัลและสรุปผลคาดว่าจะจัดขึ้นในเดือนมีนาคม 2567 โครงสร้างรางวัลประกอบด้วยรางวัลที่ 1 จำนวน 1 รางวัล (เงินสดและของขวัญมูลค่า 15 ล้านดอง) รางวัลที่ 2 จำนวน 2 รางวัล (เงินรางวัล 7 ล้านดองและของขวัญ) รางวัลที่ 3 จำนวน 3 รางวัล (เงินรางวัล 5 ล้านดองและของขวัญ)
โครงการนี้ได้รับการสนับสนุนโดย HDBank
แหล่งที่มา
การแสดงความคิดเห็น (0)