หม่าโจว

ฉันจำเธอได้ ผ้าไหมที่ฉีกขาดในหัวใจฉัน ณ ดินแดนแห่งแม่ น้ำในแม่น้ำโบราณเหือดแห้งไปทั้งสองฝั่ง ความรักและความผูกพันดุจดั่งหนอนไหมจากดินแดนอื่น ฉันนั่งเงียบๆ อยู่ที่นี่บนเรือข้ามฟากสายไหม...

ฉันจำวันเวลาในอดีตได้ ถนนที่ทอดไปโรงเรียนประจำเขตนั้น
การพบปะกับมาเจาและการจัดแสดงผ้าไหม
หนุ่มบ้านนอกคนนั้นถึงกับเคลิบเคลิ้มไปกับกลิ่นหอมเย้ายวนของผ้าไหม
เธออายุสิบหกปี ผมของเธอยาวสลวยราวกับก้อนเมฆ...

นอกจากนี้เขายังลองหัดทอผ้าอีกด้วย
ปั่น ร้อย ด้ายสีแดงที่พันกัน
หนอนไหมชักใยสร้างรังไหม ดักแด้ของมันต้องเผชิญชะตากรรมอันเจ็บปวด
ความวุ่นวายและคึกคักจะค่อยๆ จางหายไปในที่สุด…

ผ้าไหมที่ตากแดดจนแห้งจะบางเบาราวกับความฝัน
รถม้าแล่นผ่านกีบม้าสีชมพูอมฝุ่นไปอย่างรวดเร็ว
แสงไฟยามค่ำคืนส่องสว่างหอสังเกตการณ์เก่าแก่แห่งนั้นอย่างสลัวๆ
กิ่งหม่อนถูกลมพัดปลิวไสวไปในที่ต่างๆ มากมาย

ฉันจากไปอยู่ในดินแดนห่างไกลเป็นเวลาหลายสิบปีแล้ว
เมืองนั้นปกคลุมไปด้วยควันจางๆ และแสงจันทร์
บันไดเก่าแก่เหล่านั้นปราศจากรอยเท้า มีแต่ตะไคร่น้ำปกคลุมอยู่
กระสวยอวกาศอยู่นิ่ง ไม่ถูกแตะต้องโดยมือใดๆ…

วันหนึ่งมีคนผ่านมาตามถนนสายเก่า
เสียงเครื่องทอผ้าดังก้องมาจากก้นทะเลลึก
พี่ชาย…น้องสาว…จิตใจของฉันเหมือนความฝัน
บริสุทธิ์งดงามราวกับผ้าไหมที่เพิ่งออกจากกรอบ...

ที่มา: https://baoquangnam.vn/ma-chau-3157182.html