นึกถึงสมัยที่อยู่ไกลไปโรงเรียนประจำอำเภอ
พบกับการจัดแสดงผ้าไหมหม่าโจว
เด็กบ้านนอกถูกครอบงำด้วยผ้าไหม
ฉันอายุสิบหกปี ผมยาว...
เขายังได้เรียนรู้อาชีพทอผ้าด้วย
ปั่นด้ายไหมสีชมพู
รังไหมและดักแด้
ความวุ่นวายทั้งหมดจะผ่านไป...
ผ้าไหมตากแดดบางเหมือนฝัน
รถม้าแล่นผ่านพุ่มกุหลาบไป
แสงไฟยามค่ำคืนบนอาคารเก่าดูเงียบสงบ
กิ่งหม่อนปลิวไปตามลม
หลังจากหลายทศวรรษในดินแดนอันห่างไกล
เมือง ควันสีซีด แสงจันทร์
บันไดเก่าว่างเปล่าและมีตะไคร่เกาะ
กระสวยอวกาศจอดนิ่งไม่มีมือช่วยกล่อม
วันหนึ่งมีคนผ่านมาทางถนนเก่า
เสียงสะท้อนอันลึกซึ้งของเสียงการทอ
พี่ชาย...น้องสาว...วิญญาณเหมือนความฝัน
สะอาดหมดจดเหมือนผ้าไหมที่เพิ่งออกจากกรอบ…
ที่มา: https://baoquangnam.vn/ma-chau-3157182.html
การแสดงความคิดเห็น (0)