MC “เล่าเรื่องในความมืด”

ฉันเป็นพิธีกรรายการวิทยุดึกมาเกือบ 25 ปีแล้ว และบางครั้งฉันก็ไม่รู้ว่าฉันเป็นผู้บรรยายหรือเป็นตัวละครในเรื่อง

มีอยู่คืนหนึ่งที่ฉันอ่านบทที่ตัวละครร้องไห้ เสียงของฉันสั่นเครือและไม่สามารถอ่านต่อได้ ฉันต้องหยุดและเช็ดน้ำตา ไม่ใช่เพราะว่าเรื่องราวมันเศร้าเกินไป แต่เพราะฉันรู้สึกเหมือนกำลังอยู่ในเรื่องราวนั้นอยู่ ทุกตัวอักษร ทุกบรรทัด ทุกความเงียบ… ดูเหมือนจะดึงฉันเข้าไปสู่โลก ที่ฉันไม่ใช่ตัวฉันอีกต่อไป แล้วก็มีบางครั้งที่ฉันหัวเราะออกมาดังๆ ในตอนกลางคืนเพียงเพราะรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ ที่ทำให้หัวใจฉันสั่นไหว หรือรายละเอียดธรรมดา โง่เขลา และไร้เดียงสาของตัวละครที่ช่วยปลอบใจฉัน

ทุกครั้งที่คุณเปล่งเสียงของคุณ คุณก็มีชีวิตอีกแบบหนึ่ง เมื่อตัวละครหัวเราะ ฉันก็พบว่าตัวเองหัวเราะไปด้วย เมื่อพวกเขาต้องทนทุกข์ ฉันก็รู้สึกหัวใจเจ็บปวด เจ็บปวดทุกครั้งที่พูดออกมา ตัวละครแต่ละตัวคือส่วนหนึ่งของจิตวิญญาณของฉัน

ทุกครั้งที่ฉันร้องเพลง ฉันก็เหมือนได้มีชีวิตอีกแบบหนึ่ง เมื่อตัวละครหัวเราะ ฉันก็พบว่าตัวเองหัวเราะไปด้วย เมื่อพวกเขาต้องทนทุกข์ทรมาน ฉันรู้สึกเจ็บปวดหัวใจ และแตกสลายทุกครั้งที่พูดออกมา แต่ละตัวละครคือส่วนหนึ่งของจิตวิญญาณของฉัน… บางครั้งฉันกลายเป็นสาวตาบอดที่กำลังรอคนรักอยู่ที่สถานีรถไฟ ในเวลากลางคืนเขาจะแปลงร่างเป็นชายชราผู้โดดเดี่ยวและมีแมวเป็นเพื่อน ชีวิตเหล่านั้น ชะตากรรมเหล่านั้น ความรู้สึกเหล่านั้น ค่อยๆ ซึมซาบเข้าสู่กระแสเลือด เข้าสู่หัวใจ ทำให้พิธีกรรายการ "Late Night Stories" ไม่สามารถนิ่งเฉยได้ ถึงแม้ว่าเขาจะอ่านเรื่องราวต่างๆ มาเป็นร้อยเป็นพันเรื่องแล้วก็ตาม อารมณ์ต่างๆ ที่ติดตามเรื่องราวในแต่ละหน้า เหมือนกับคลื่นที่ซัดสาดอย่างไม่อาจหยุดได้… มันคือการเดินทางที่ทั้งโดดเดี่ยวและมหัศจรรย์ - การเดินทางเพื่อผูกมิตรกับอารมณ์ของหัวใจนับพันดวงที่กำลังฟังอยู่ในความเงียบ

ผู้ฟังฟังในความมืด แต่ผู้อ่านจะต้องจุดประกายโลกแห่งจินตนาการทั้งหมด เสียงที่ดังออกมาในความมืดไม่ใช่แค่เสียง แต่เป็นความอบอุ่น เป็นเพื่อน เป็นอ้อมแขนที่ให้ความสบายใจแก่คนที่เพิ่งผ่านวันอันยาวนานและเหนื่อยล้ามา ในช่วงเวลาอันเงียบสงบนี้ พิธีกรรายการ "Late Night Stories" ต้องมีความเห็นอกเห็นใจและแบ่งปัน เป็นเหมือนเส้นด้ายเชื่อมโยงจากใจสู่ใจ

พวกเขาบอกว่าการเป็นผู้ประกาศข่าวสิ่งที่คุณต้องมีคือเสียงของคุณ แต่ด้วยรายการ "Late Night Stories" เสียงอย่างเดียวคงไม่พอ คุณต้องมีอารมณ์ คุณต้องรู้วิธีที่จะร้องไห้ด้วยเสียงของคุณ คุณต้องรู้วิธีที่จะหัวเราะด้วยลมหายใจของคุณ คุณต้องรู้วิธีเปลี่ยนหัวใจของคุณให้กลายเป็นสถานที่เชื่อมโยงเพื่อนำกระแสอารมณ์จากหน้าหนังสือไปสู่หูของผู้ฟังและตรงไปยังหัวใจของผู้ฟัง ในฐานะพิธีกรรายการ “Late Night Stories” ฉันได้ตั้งใจไว้ว่ารายการนี้ไม่ใช่แค่การอ่านเรื่องราว หรือเป็นผู้ประกาศเนื้อหาเพียงอย่างเดียว แต่จะต้องเป็นการเดินทางทางอารมณ์ - การเปลี่ยนแปลงที่เงียบงันแต่เข้มข้น ในฐานะพิธีกรรายการตอนดึก เราไม่ได้อ่านด้วยตา เราไม่ได้พูดด้วยปาก แต่เราต้องเล่าเรื่องราวด้วยหัวใจ

ผู้ฟังหลายคนส่งข้อความมาว่า "คุณอ่านเรื่องราวได้ดีมาก การฟังเรื่องราวเหล่านั้นทำให้ฉันรู้สึกเหมือนกำลังรำลึกถึงวัยเยาว์ ฉันเห็นตัวเองอยู่ในเรื่องราวเหล่านั้น" มีคนกล่าวว่า "ผมนอนไม่หลับถ้าไม่ได้ฟังหงษ์ตรังเล่าเรื่องดึกๆ ทุกคืน" สำหรับฉันแล้ว หุ้นเหล่านี้คือรางวัลอันล้ำค่าที่สุดสำหรับการเดินทาง 25 ปีที่ไม่มีเวที ไม่มีแสงไฟ แต่เต็มไปด้วยอารมณ์ความรู้สึก

หากมีใครถามฉันว่า “คุณเคยรู้สึกเหงาบ้างไหม เวลาที่คุณนั่งอยู่คนเดียวในสตูดิโอ หันหน้าเข้าหาไมโครโฟนที่เย็นเฉียบ พูดคุยในพื้นที่ที่มองไม่เห็น” ฉันก็จะยิ้มและตอบว่า “ไม่ เพราะฉันรู้สึกเสมอว่ามีคนบางคน ที่ไหนสักแห่ง กำลังฟังฉันอยู่ท่ามกลางความเงียบสงบของคืนนั้น เพราะฉันรู้ว่าที่ไหนสักแห่งในความมืด มีคนบางคนกำลังนอนเงียบๆ จ้องมองเพดาน หัวใจเฝ้ารอเรื่องราวที่จะปลอบโยนอย่างเงียบๆ มีผู้คนหลายคนที่เพิ่งผ่านวันอันยาวนานและเหนื่อยล้ามา ต้องการเสียงที่จะเข้าใจและยึดความสงบไว้ บางทีพวกเขาอาจกำลังร้องไห้ บางทีพวกเขาอาจกำลังหัวเราะ แต่ในขณะนั้น พวกเขาและฉัน - แม้ว่าเราจะไม่เคยพบกัน - เชื่อมโยงกันด้วยภาษาที่มองไม่เห็น: ภาษาแห่งอารมณ์”

เงียบแต่ลึกซึ้ง เหงาแต่ก็สวยงาม นั่นคือสิ่งที่ผู้ฟังจะรู้สึกเมื่อฟัง "Late Night Stories" ส่วนตัวผมในฐานะพิธีกรรายการ “Late Night Stories” ก็อยากจะเป็นเพื่อนกับไมค์ เป็นเพื่อนกับรายการดึกๆ และเป็น “เนื้อคู่” กับผู้ฟังครับ เพราะการเป็นพิธีกรรายการ “Late Night Stories” ไม่ใช่แค่การเล่าเรื่องราว แต่คือการอยู่ร่วมกับเรื่องราวเหล่านั้น ไม่ใช่การอ่าน แต่แบ่งปัน ไม่ใช่เพื่อให้ได้ยิน แต่เพื่อให้รู้สึก และในทุกลมหายใจ ทุกความเงียบ ทุกเครื่องหมายวรรคตอน… ฉันแค่หวังว่าจะสามารถนำสิ่งเล็กๆ น้อยๆ แต่ล้ำค่ามาให้ได้: การนอนหลับอันแสนสบาย ความเศร้าโศกที่บรรเทาลง ความทรงจำที่สวยงามที่ถูกเรียกคืนมา หรือเพียงแค่ความรู้สึก… ของการได้รับการรับฟัง เพื่อที่ฉันจะได้ยังคงเชื่อในความอ่อนโยนของโลกนี้ต่อไป

ที่มา: https://baobinhphuoc.com.vn/news/548/173187/mc-ke-chuyen-trong-bong-toi