กลิ่นหอมของแพนเค้กของคุณแม่

เดือนพฤษภาคมเป็นเดือนที่ฝนตกหนัก คืนอันยาวนานและฝนตกหนัก นอนเอาแขนวางบนหน้าผาก ความทรงจำมากมายผุดขึ้นมาอีกครั้ง

สมัยก่อน ตอนที่แม่ยังมีชีวิตอยู่ เดือนพฤษภาคมฝนตก โดยเฉพาะวันเทศกาลเรือมังกร ทุกคนในครอบครัวมารวมตัวกันรอบกองไฟเล็กๆ สูดกลิ่นแป้งแพนเค้กที่แม่เทลงไป แพนเค้กทำจากแป้งข้าวเจ้าที่แม่แช่และบดเองตลอดทั้งคืน ไส้เป็นเนื้อตัวเงินตัวทองที่พี่ชายขุดขึ้นมาจากทุ่งนาแล้วบดให้แม่ปรุงรสด้วยเครื่องเทศและคลุกเคล้ากับแป้งแพนเค้ก ฝนตก ไฟก็อุ่น แพนเค้กร้อนๆ ส่งกลิ่นหอมฟุ้ง ไม่ว่าแม่จะเทอะไรลงไป พี่ชายก็กินหมดทันที มองไปที่เด็กๆ ที่รวมตัวกันกินแพนเค้ก แม่เช็ดเหงื่อ ยิ้มแล้วพูดว่า "บั๊ญเสี้ยวอร่อยเมื่อกินร้อนๆ แต่ถ้ากินเย็นๆ แย่เลย" ถึงแม้จะพูดแบบนั้น แม่ก็ไม่ได้กินเลย เธอแค่นั่งตักแป้งแพนเค้กให้ลูกๆ อย่างขยันขันแข็ง หลังจากอ้อนวอนอยู่นาน แม่ก็หยิบขอบแพนเค้กที่ไหม้เกรียมขึ้นมาเล็กน้อย แล้วยัดเข้าปาก เลียริมฝีปากพลางพยักหน้า “อร่อยจังเลย กินให้อิ่มก่อนนะ เดี๋ยวแม่จะกินส่วนแบ่งให้” ทันใดนั้นฉันก็เห็นแม่มีความสุขมาก ใบหน้าสดใสเปล่งประกายจากแสงไฟ ปากยิ้มแย้มแจ่มใสอยู่เสมอ

ในบ้านเกิดของฉัน เกือบทุกบ้านมีกระทะสำหรับทำบั๋นเสี้ยว และคนที่มีเงินพอก็ยังมีครกหินสำหรับบดแป้งด้วย ในวันฝนตก ช่วงเทศกาลตวนอู่ ชาวบ้านทั้งหมู่บ้านจะแข่งขันกันแช่ข้าว บดแป้ง ขุดหาไส้เดือน และจับกุ้งเพื่อทำบั๋นเสี้ยว ทุกครอบครัวมารวมตัวกัน เสียงไฟแตก เสียงบั๋นเสี้ยวที่ดังฉ่าในกระทะ ประกอบกับเสียงหัวเราะและเสียงร่าเริง ความสุขของชาวบ้านดูเหมือนจะทวีคูณขึ้น

เดือนพฤษภาคมและกรกฎาคมที่ผ่านมามีฝนตกหนักหลายเดือน เทศกาลเรือมังกรก็ผ่านพ้นไปหลายครั้ง บ้านเก่าก็ยังคงอยู่ ห้องครัวก็ยังคงอยู่ แต่แม่อยู่ไกล! แพนเค้กที่รอแม่ "กินทีหลัง" เย็นชืดไปตามกาลเวลา แม่! คิดถึงกลิ่นแพนเค้กของแม่สมัยก่อนจังเลย!

แหล่งที่มา