เร็วเหลือเกิน เหลือเวลาอีกเพียงไม่กี่วันก็จะครบ 3 ปีแล้วที่พ่อจาก โลก นี้ไป และ 1,095 วันแล้วที่เรา "ขาดพ่อ" กัน ก่อนหน้านี้ ทุกครั้งที่เห็นใครสักคนเจ็บปวดและดิ้นรนเมื่อสูญเสียคนที่รักไป ฉันมักจะคิดว่าไม่มีใครสามารถหลีกเลี่ยงกฎแห่งการเกิด-แก่-เจ็บ-ตายได้ ทุกคนต้องจากไปเอง ไม่ใช่เพราะเหตุผลนี้ ก็เพราะเหตุผลอื่น แต่ตั้งแต่พ่อจากไป ฉันก็รู้สึกเจ็บปวดยิ่งกว่าเดิม จนถึงตอนนี้ ฉันก็ยังยอมรับไม่ได้ว่ามันเป็นความจริง การสูญเสียครั้งนี้มันยิ่งใหญ่เกินไปสำหรับฉัน เมื่อความเจ็บปวดจากการสูญเสียแม่ยังไม่บรรเทาลง ความตกใจจากการสูญเสียพ่อในวัย 30 ทำให้ฉันล้มลงอีกครั้ง
ทุกครั้งที่ได้ยินใครพูดคำว่า "เด็กกำพร้า" หัวใจฉันเต้นช้าลง เจ็บปวดเหลือเกิน แม้จะโตเป็นผู้ใหญ่แค่ไหน ก็ยังตัวเล็กนิดเดียวในอ้อมกอดพ่อแม่ ยังคงปรารถนาที่จะสมบูรณ์แบบ อยากมีพ่อแม่อยู่เคียงข้าง คอยปกป้องเรา วันที่ฉันได้ยินว่าพ่อเป็นมะเร็ง โรคที่ไม่มีทางรักษาได้ ฟ้าในตอนนั้นเหมือนถล่มทลาย ร่างกายฉันรู้สึกเหมือนถูกมีดแทงเป็นพันแผล มันเจ็บปวดเหลือเกินพ่อ
พ่อสอนเราทุกอย่าง แต่ท่านไม่ได้สอนให้เรารู้จักการใช้ชีวิตโดยไม่มีท่านในโลกนี้ รู้ไหม วันที่ท่านจากเราไปเพื่อกลับคืนสู่โลกแม่ นั่นเป็นวันที่ฉันไม่มีวันลืม ฉันเป็นคนสุดท้ายที่ได้กลับมาหาท่าน ยืนอยู่ข้างเตียงโรงพยาบาลของท่าน ฉันทำได้เพียงมองใบหน้าเหี่ยวย่นที่อ่อนแอของชายผู้เป็นเสาหลักที่มั่นคงในชีวิตของฉันอย่างเงียบๆ น้ำตาของพ่อไหลรินออกมา ท่านพยายามกระซิบ แต่ท่านไม่มีแรงจะพูดแล้ว ลมหายใจของท่านถี่ขึ้นและค่อยๆ อ่อนแรงลง
ฉันนั่งกุมมือเย็นชา แข็งกร้าว และมีเส้นเลือดของพ่อไว้ แล้วลูบไล้แก้มตัวเอง รู้สึกว่าทุกสิ่งในชีวิตนี้กลับไร้ความหมายขึ้นมาทันที ดวงตาพร่ามัวไปด้วยน้ำตา หัวใจเต็มไปด้วยความรู้สึกอึดอัดจนแทบหายใจไม่ออก ฉันโทรหาพ่อจนคอแห้ง แต่พ่อกลับนอนนิ่งเฉยไม่ตอบ ในอ้อมกอด พ่อหลับใหลไปอย่างแผ่วเบา เนิ่นนาน ไม่มีวันตื่นขึ้นมาอีกเลย
ลูกสาวรักพ่อมาก รักชีวิตอันแสนสั้นของพ่อ โชคชะตาของเขาไม่โชคดีเท่าคนอื่น พ่อจากไปอย่างเร่งรีบเมื่อเราไม่มีเวลาทำอะไรเพื่อตอบแทนบุญคุณที่พ่อได้เลี้ยงดูมา ตอนเด็กๆ ฉันอยากให้พ่อพาไปทุกที่ ได้ ค้นพบ สิ่งใหม่ๆ พอโตขึ้น ฉันอยากพาพ่อไปในที่ที่พ่อไม่เคยไป ได้กินอาหารอร่อยๆ ที่พ่อไม่เคยกิน... แต่พ่อก็รอไม่ไหว มันจะกลายเป็นความทุกข์ทรมานตลอดไป เป็นข้อบกพร่องที่ฉันจะไม่มีวันลืมในชาตินี้
3 ปีผ่านไป โลกของคุณเป็นยังไงบ้าง? ชีวิตที่นั่นดีไหม? คิดถึงฉันไหม? ส่วนฉัน ฉันคิดถึงคุณเสมอ คิดถึงคุณ คิดถึงเสียง คิดถึงรูปร่าง คิดถึงความทรงจำที่มีคุณ... ท่านอาจารย์เซน ติช นัท ฮันห์ เคยกล่าวไว้ว่า "ที่จริงแล้ว แม้คนที่เรารักจะจากไป แต่พวกเขาก็ยังคงอยู่ข้างๆ เราเสมอในรูปแบบที่แตกต่าง" และคุณพ่อครับ ผมเชื่อว่า ผมรู้สึกว่าระหว่างคุณกับผมมีเส้นใยที่มองไม่เห็นเชื่อมโยงเราไว้ ดังนั้นในความฝัน ผมมักจะเห็นคุณ ภาพนั้นจึงเป็นจริงอย่างที่คุณพ่อเห็น เป็นความฝันที่ไร้ซึ่งความห่างไกล ทำให้ผมได้เห็นการกลับมาของคุณพ่อและได้พูดคุยกับคุณ
ขอบคุณพ่อ...ที่เป็นพ่อของเรา! เรารู้สึกโชคดีที่ได้เติบโตมาในความรักอันลึกซึ้งและเงียบงันของพ่อ พ่อเป็นคนธรรมดา เป็นคนธรรมดาที่แสนวิเศษ แม่เสียชีวิตตั้งแต่ยังเล็ก พ่อไม่เคยแต่งงานใหม่ พ่อดูแล สอน และรักเราในแบบของเขาเสมอ พ่อทำงานหนักมาตลอดชีวิต เสียสละทุกอย่างเพื่อให้เรามีทุกสิ่งที่พ่อไม่มีวันเอื้อมถึงในชีวิตนี้ ฉันและพี่สาวมองขึ้นไป แม้จะไม่ได้ดีเท่าใคร แต่เมื่อมองลงมา เราภูมิใจเสมอที่ถึงแม้เราจะไม่ร่ำรวย แต่เราก็มีความสุขที่มีพ่อที่แสนวิเศษ
สวัสดีความรัก ซีซั่น 4 ธีม "พ่อ" เปิดตัวอย่างเป็นทางการตั้งแต่วันที่ 27 ธันวาคม 2567 บนสื่อสิ่งพิมพ์ 4 ประเภทและโครงสร้างพื้นฐานดิจิทัลของวิทยุ-โทรทัศน์และหนังสือพิมพ์ บิ่ญเฟื้อก (BPTV) สัญญาว่าจะนำคุณค่าอันวิเศษของความรักอันศักดิ์สิทธิ์และสูงส่งของพ่อมาสู่สาธารณชน |
ที่มา: https://baobinhphuoc.com.vn/news/19/171413/ngay-con-mat-bo
การแสดงความคิดเห็น (0)